Μετά από μία ονειρική σεζόν με τους Σέλτικς και την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο NBA, ο Τζέισον Τέιτουμ χρειάστηκε να προσαρμοστεί σε μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, αφού από πρώτο βιολί στη Βοστώνη, έγινε ρολίστας στην Team USA και τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024.

Ο 26χρονος φόργουορντ αντιμετώπισε με ψυχραιμία την εν λόγω -πρωτόγνωρη για εκείνον- συνθήκη κατά τη διάρκεια του τουρνουά, ενώ ξεδίπλωσε τις σκέψεις του για όσα βίωσε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Athletic, τονίζοντας ότι θα ήθελε που και που να μην αποτελεί πρώτο θέμα συζήτησης στα ΜΜΕ.

"Είναι ένα από αυτά τα πράγματα τα οποία δημιουργούν ένα debate. Μια περίοδο το ερώτημα ήταν 'είναι σούπερ σταρ ή όχι;'. Μετά το μεγάλο ερώτημα ήταν 'είναι έτοιμος για το πρωτάθλημα;'. Μετά ήταν το 'πώς είναι δυνατόν να μην παίζει στους Ολυμπιακούς Αγώνες;'. Και εγώ έλεγα, μόλις κέρδισα ένα πρωτάθλημα, είναι καλοκαίρι, θα ήταν ωραίο για λίγο να μπαίνω στο ESPN και να μην μιλάνε για μένα. Όμως είναι μάλλον μέρος της δουλειάς και πιθανόν έχω φτάσει σε αυτό το σημείο στην καριέρα μου.

Είναι βαρύ. Στην εποχή των social media βλέπεις τα πάντα. Βλέπεις όλα τα tweets και τους ανθρώπους στα podcast και τους ανθρώπους στην τηλεόραση να λένε τη γνώμη τους για το αν θεώρησαν ότι ήταν μια καλή απόφαση ή ήταν μια εξωφρενική απόφαση ή οτιδήποτε άλλο. Προφανώς, ήθελα να συνεισφέρω περισσότερο και δεν έχω βρεθεί ποτέ σε αυτή την κατάσταση. Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ σε ηλικία 3 ετών στο YMCA, και δεν μου έχει συμβεί ποτέ να μην αγωνίζομαι, οπότε ήταν διαφορετικό και μια πρόκληση.

Δεν γκρίνιαζα, δεν έκανα μούτρα, δεν ήμουν θυμωμένος με τον κόσμο. Παρέμεινα έτοιμος, έκανα ό,τι μου ζητήθηκε και τελικά κέρδισα το χρυσό, σωστά;

Ξέρω ότι δεν έβαλα ούτε ένα jump shot όσο ήμουν με την Εθνική ΗΠΑ. Δεν ξέρω, είναι ο νόμος των μέσων όρων (σσ. εξισσοροπούνται μετά από μια παρατεταμένη περίοδο ευστοχίας ή αστοχίας). Ο ρυθμός είναι περίεργος όταν αγωνίζεσαι με τις ΗΠΑ, γιατί δεν ξέρεις πότε θα έρθει η μπάλα στα χέρια σου. Όμως αυτό το ξέρεις και συμβιβάζεσαι με αυτό. Το ξέρω γιατί το έχω ξανακάνει (σσ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο). Έχω δύο χρυσά μετάλλια, έχω ένα πρωτάθλημα. Δεν μπορούν τα πάντα να πηγαίνουν πάντα όπως τα θέλεις, σωστά;

Πάντα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Πάντα πιστεύω ότι όλα γίνονται για έναν λόγο. Το ποιος είναι αυτός δεν το ξέρω. Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα τον μάθω".