Σύμφωνα με την Λιθουανική εφημερίδα, ο Παναθηναϊκός αποφάσισε ότι δεν χρειάζεται τον Λιθουανό και τον άφησε ελεύθερο... Ποια ήταν η επόμενη μέρα για τον Σάρας; Διαβάστε το δημοσίευμα...

" Ο Σάρας εμφανώς απογοητευμένος έκανε χθες την τελευταία του βόλτα στους δρόμους της Αθήνας και στη συνέχεια πήρε αποκόμματα με εικόνες της Ακρόπολης για να τις χαζεύει στο αεροπλάνο. Η καριέρα του θα συνεχιστεί σε άλλο σπορτ και αυτό είναι το γκολφ, που ακολούθησαν και οι Τζόρνταν, Μπάρκλεϊ και Κούκοτς. Ήδη ετοιμάζεται να πάει στο Νιου Τζέρσεϊ για να παίξει γκολφ στο Pine Valley Golf Club.

Αξιόπιστες πηγές μάλιστα αναφέρουν ότι ο Σάρας φιλοδοξεί να γίνει επαγγελματίας στο γκολφ και θέλει το 2016 να πάρει μέρος με την Εθνική Λιθουανίας στους Ολυμπιακούς του Ρίο Ντε Τζανέιρο, μιας και το γκολφ έγινε πρόσφατα επαγγελματικό άθλημα.

"Θα μπορούσε να ξεπεράσει και τον Τάιγκερ Γουντς γιατί σε αντίθεση με αυτόν δεν έχει προβλήματα με γυναίκες" λένε κύκλοι του Λιθουανού παίκτη.

Μοναδικός που μπορεί να τον μεταπείσει είναι ο φίλος του, Ιγκλάουσκας που τον θέλει συμπαίκτη στου Καβαλίερς!"







Μπατίστ: "Θέλω τον τίτλο"

Την ίδια ώρα ο Μάικ Μπατίστ έδωσε μία μίνι συνέντευξη στο επίσημο σάιτ του Παναθηναϊκού. Αναλυτικά:

-Η χρονιά συνοδεύτηκε από αρκετά προβλήματα, τραυματισμούς και τον αποκλεισμό από την Ευρωλίγκα μετά το
Top 16. Πόσο επηρέασαν οι απουσίες που είχε η ομάδα όλη τη χρονιά;

«Οι τραυματισμοί έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο σε όλα όσα έγιναν και γίνονται στη φετινή χρονιά, γιατί δεν είχαμε πραγματικά την ευκαιρία να προπονηθούμε όλη η ομάδα μαζί. Δεν μπορέσαμε να βρούμε το ρυθμό και τη χημεία που απαιτείται και να μάθουμε ο ένας από τον άλλον. Επίσης, είχαμε κάποιους νέους παίκτες, που χρειάζονταν να μάθουν από εμάς, από τους παλιότερους και είναι λίγο δύσκολο να τους δείξεις κάτι, να τους μάθεις κάτι, όταν είσαι τραυματίας. Είναι δύσκολο να μάθεις κάτι σε κάποιον νέο όταν κάθεσαι στον πάγκο και δεν μπορείς να του δώσεις την καθοδήγηση που θα έπρεπε στο παρκέ, παίζοντας μαζί του ή περισσότερο απέναντί του. Οι τραυματισμοί έπαιξαν ρόλο, γιατί ακόμη και όταν κάποιοι παίκτες αγωνίζονταν δεν μπορούσαμε να δώσουμε το 100%. Ελπίζω ότι ως το τέλος της χρονιάς και με ένα παιχνίδι την εβδομάδα πλέον θα έχουμε το χρόνο να αναρρώσουμε, να ξεπεράσουμε τους τραυματισμούς, να ηρεμήσουμε και να είμαστε 100% έτοιμοι για ένα δυνατό φινάλε».

-Όλα τα χρόνια που είσαι στον Παναθηναϊκό, χαρακτηρίζονται επιτυχημένα. Πρωταθλήματα, Κύπελλα, δύο ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Τι σημαίνει για τον εγωισμό σας να βρίσκεστε αυτή τη στιγμή εκτός μιας διοργάνωσης;



«Αφήνω τον εγωισμό στην άκρη… Αυτό που νιώθω είναι απογοήτευση, γιατί ξέρεις ότι η ομάδα αυτή έπρεπε να είναι εκεί. Δυστυχώς οι ομάδες που βρίσκονται εκεί είναι ομάδες τις οποίες μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να νικήσουμε, κάτι που μας κάνει να νιώθουμε ακόμη πιο περίεργα. Από την άλλη γνωρίζουμε πολύ καλά ότι εμείς ευθυνόμαστε για το ότι δεν βρισκόμαστε εκεί. Υπήρχαν οι τραυματισμοί, δεν κάναμε τη δουλειά μας σωστά όταν έπρεπε. Γι’ αυτό και υποφέρουμε τώρα, μένοντας πίσω και απλά παρακολουθώντας. Αφήνει μια πικρή γεύση όλο αυτό, γιατί όταν έχεις βρεθεί στο ψηλότερο δυνατό επίπεδο, όταν έχεις ήδη κατακτήσει δύο τίτλους στην Ευρωλίγκα, ξέρεις αυτή είναι η θέση στην οποία θέλεις να βρίσκεσαι! Αλλά δεν μπορούμε να κοιτάμε πίσω. Ότι έγινε, έγινε. Δεν μας αρέσει, αλλά είναι παρελθόν. Πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά, προς τα πλέι οφ, να δούμε το ελληνικό πρωτάθλημα και τα πλέι οφ».

-Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι εκτός από τους τραυματισμούς, μπορεί να έχει παίξει ρόλο και ένας κορεσμός από την πλευρά των παικτών, μετά από τόσες επιτυχίες.



«Είναι τελείως λάθος! Και είμαι κατηγορηματικός σε αυτό! Το ένα πράγμα για το οποίο μπορείς να γίνεις εγωιστής και ατομιστής στο μπάσκετ είναι οι τίτλοι. Εδώ στον Παναθηναϊκό γι’ αυτό περηφανευόμαστε όλοι μας: Για το ότι βρισκόμαστε σε μια ομάδα που κατακτά τίτλους! Γι’ αυτό βρισκόμαστε σε αυτή την ομάδα: Για να κατακτάμε τίτλους και να παίζουμε δυνατά σε κάθε αγώνα. Το να λένε κάποιοι ότι δεν έχουμε αυτή τη δίψα πλέον, ότι δεν έχουμε κίνητρο για να διεκδικήσουμε τίτλους, νομίζω ότι είναι λίγο άδικο, γιατί όπως έχω πει είναι πραγματικά δύσκολο να παίζεις με τόσους τραυματισμούς. Ξέρω ότι στο παρελθόν υπήρχαν δύο-τρεις παίκτες με προβλήματα σε μια χρονιά, αλλά αν σκεφτείς ότι φέτος όλοι στην ομάδα, ο καθένας από εμάς είχε και τουλάχιστον έναν τραυματισμό, ένα πρόβλημα, στη διάρκεια της χρονιάς η κατάσταση διαφοροποιείται αμέσως. Ήταν κάτι που μας έριξε πίσω. Γιατί ακόμη κι αν έπαιζαν κάποιοι έστω και με κάποιο πόνο, σημαίνει ότι δεν μπορούσαν να δώσουν το 100%. Ήταν μια κατάσταση από την οποία υποφέραμε. Αλλά αυτό είναι το μπάσκετ. Οι τραυματισμοί είναι μέρος του παιχνιδιού και πρέπει να προχωρήσεις. Όπως είπα όμως και πάλι, δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε τώρα και το να τελειώσουμε τη χρονιά με τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας, θα είναι η καλύτερη απάντηση στις όποιες ερωτήσεις μπορεί να έχει ο καθένας για το πόσο διψασμένοι είμαστε για έναν ακόμη τίτλο».

-Θέλετε να δώσετε ίσως και μια απάντηση στον ίδιο σας τον εαυτό;



«Φυσικά! Είναι κίνητρο, ειδικά για τον εγωισμό σου όσα έγιναν φέτος και κυρίως όσα λέγονται. Ειδικά όταν δουλεύεις σκληρά και καταβάλλεις μια προσπάθεια, όταν δίνεις το 100%, μόνο καλά πράγματα μπορεί να συμβούν και αυτά είναι οι τίτλοι. Έχουμε κατακτήσει τόσους τίτλους εδώ. Γιατί να σταματήσουμε τώρα; Όσο προσπαθούμε να παίξουμε Κάθε χρονιά μου στον Παναθηναϊκό σήμαινε τίτλους. Κάθε χρόνο κατακτήσαμε τουλάχιστον έναν τίτλο. Γιατί να αλλάξει αυτό τώρα; Θέλω τον τίτλο που αντιστοιχεί στη χρονιά αυτή».