Τέσσερις στο κυνήγι του Ζήση και του Κουμπούρα

Η νίκη επί της Λιθουανίας και η πρόκριση στα ημιτελικά του Πανευρωπαϊκού της Κρήτης , δίνει τη δυνατότητα στην Εθνική Νέων Ανδρών να διεκδικήσει ένα μετάλλιο, στα "Δύο Αοράκια". Το πρώτο μετά από εφτά χρόνια (σε επίπεδο Α' Κατηγορίας), το πρώτο μετά από το ασημένιο που είχαν πανηγυρίσει οι 90άρηδες στο Ζάγκρεμπ, ένα χρόνο μετά το χρυσό στη Ρόδο.

Αυτό είναι το μικρό κομμάτι της ιστορίας, αφού υπάρχει κάτι ακόμη πιο σημαντικό από αυτό. Η κατάκτηση ενός μεταλλίου (οποιουδήποτε χρώματος), θα δώσει τη δυνατότητα σε μερικά από τα παιδιά που έχει στη διάθεσή του ο Ηλίας Παπαθεοδώρου να προσθέσουν στη συλλογή τους μία ακόμη διάκριση, την τρίτη (σε επίπεδο βάθρου) στην πορεία τους στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα.

Για όσους δεν το θυμούνται, οι 97άρηδες έχουν πανηγυρίσει τα προηγούμενα χρόνια την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Πανευρωπαϊκό Παίδων του Κιέβου (2013) και δύο χρόνια αργότερα το χρυσό στο Πανευρωπαϊκό Εφήβων του Βόλου (2015). Πλέον, μπροστά τους βρίσκεται μία ακόμη μεγάλη πρόκληση, για ένα ακόμη μετάλλιο, μία ακόμη παρουσία σε βάθρο μεγάλης διοργάνωσης.

Η βάση αυτής της ομάδας μάλιστα, που αποτελείται από τους 97άρηδες, μπορεί να κάνει κάτι που μόνο άλλη μία φορά έχει γίνει στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Να μετρά ένα μετάλλιο σε κάθε μία από τις τρεις ηλικιακές διοργανώσεις της FIBA. Κι αν πολλοί σκέφτηκαν αμέσως τους 90άρηδες, των τεσσάρων (!) μεταλλίων σε Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (σ.σ.: δεν υπολογίζουμε το ασημένιο στο Παγκόσμιο Εφήβων), κάνουν λάθος. Κι αυτό γιατί αυτή η ομάδα δεν κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση ενός μεταλλίου στους Παίδες.

Το 2005 έφτασε μέχρι τη 13η θέση ενώ το 2006, λίγο πιο ψηλά -στην 9η. Πολύ μακριά από τους αγώνες που έδιναν μια διάκριση, ένα μετάλλιο, μία θέση στην ιστορία.

Η μοναδική φουρνιά λοιπόν που έχει πετύχει το 3/3 μέχρι στιγμής είναι αυτή των 83άρηδων, με μπροστάρη τον Νίκο Ζήση! Η συγκεκριμένη ομάδα κατέκτησε κατά σειρά: το ασημένιο στους Παίδες το 1999 (στην Σλοβενία), το χάλκινο στους Εφήβους το 2000 (στην Κροατία) και το χρυσό στους Νέους Άνδρες το 2002 (στη Λιθουανία).

Η σύνθεση στο Πανευρωπαϊκό Παίδων του 1999: Γεωργαλής, Γκιζόγιαννης, Ζήσης, Θέος, Κουμπούρας, Μητσόπουλος, Παπαδόπουλος, Σπύρος, Καλαϊτζάκης, Γκότσης, Γαλλής, Τζανετάκος. Προπονητής: Νίκος Κεραμέας, Βοηθός: Γιάννης Χρυσανθόπουλος.

Η σύνθεση στο Πανευρωπαϊκό Εφήβων του 2000: Μισιακός, Σπανούλης, Ταπούτος, Γεωργιάδης, Ζήσης, Μαρκόπουλος, Κοντοστάνος, Τσιάρας, Γεωργίτσης, Γιαννακόπουλος, Ανδρίτσος, Κουμπούρας. Προπονητής: Νίκος Σταυρόπουλος, Βοηθός: Αντώνης Χρηστέας

Η σύνθεση στο Πανευρωπαϊκό Νέων Ανδρών του 2002: Γεωργαλής, Α. Γκιζόγιαννης, Ζήσης, Καϊμακόγλου, Σπανούλης, Ταπούτος, Τσιάκος, Μισιακός, Χαριτόπουλος, Μπουρούσης, Κουμπούρας, Τσιάρας. Προπονητής: Νίκος Κεραμέας, Βοηθός: Νίκος Τούφας.

Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε λοιπόν, οι μόνοι παίκτες που βρίσκονταν στη δωδεκάδα των τριών διοργανώσεων ήταν ο Νίκος Ζήσης και ο Φάνης Κουμπούρας, έστω κι αν το 2000 ήταν από τους πιο μικρούς -αφού η βάση του ρόστερ αποτελείτο από τους 82άρηδες. Αυτοί οι δύο είναι λοιπόν οι μόνοι στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ που έχουν το 3/3 στις μικρές ηλικίες, με αρκετούς από τους συμπαίκτες τους εκείνα τα χρόνια να μετρούν το 2/3. Ενδεικτικά παραδείγματα οι Βασίλης Σπανούλης, Ανδρόνικος Γκιζόγιαννης, Γιάννης Γεωργαλλής και Δημήτρης Μισιακός.

Από τα παιδιά που παλεύουν αυτές τις ημέρες στην Κρήτη λοιπόν, για ένα ακόμη μετάλλιο, τέσσερις μπορούν να επαναλάβουν το κατόρθωμα του Νίκου Ζήση. Ο λόγος για τους Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, Βασίλη Μουράτο, Δημήτρη Φλιώνη και Διονύση Σκουλίδα, που βρέθηκαν στο παρελθόν τόσο σε Κίεβο, όσο και σε Βόλο (σ.σ.: οι υπόλοιποι έχουν κατά βάση το 1/2 στις προηγούμενες διοργανώσεις).

Για να τα καταφέρει βέβαια η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου πρέπει να κάνει μία νίκη στα δύο εναπομείναντα παιχνίδια. Με πρώτη ευκαιρία αυτή απέναντι στην Ισπανία (22/7, 21:15), στον β' ημιτελικό του Πανευρωπαϊκού της Κρήτης. Οι 97άρηδες είναι μάλιστα κι η πρώτη φουρνιά που έφερε μετάλλιο στην Ελλάδα στους Παίδες, μετά από το ασημένιο του 1999 στην Σλοβενία, ξεκινώντας με ιδανικό τρόπο την ιστορία της στις μικρές εθνικές ομάδες.

Παρεμπιπτόντως, σε εκείνη τη διοργάνωση (το 1999) ο Νίκος Ζήσης είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ με 23.9 πόντους κατά μέσο όρο, βοηθώντας τη "γαλανόλευκη" να φτάσει μέχρι τον τελικό, όπου ηττήθηκε από την Γιουγκοσλαβία (59-48), από την οποία πάντως ουδείς έκανε μεγάλη καριέρα.

Ένα χρόνο αργότερα, ως εκ των μικρότερων του ρόστερ, πανηγύρισε το χάλκινο στην Κροατία, με την Ελλάδα να κερδίζει στον μικρό τελικό την Ιταλία (71-65) των Στέφανο Μαντσινέλι, Λούκα Γκάρι, Τζάκοπο Τζακέτι και Λούκα Σοτάνα. Ενώ ο επίλογος γράφτηκε το 2002 στη Λιθουανία, με το χρυσό μετάλλιο και τη νίκη στον τελικό επί της Ισπανίας (77-73) των Ράφα Μαρτίνεθ, Φραν Βάσκεθ και Γκιγιέρμο Ρούμπιο (πρώην του Δούκα), σε μία διοργάνωση όπου ο Νίκος Ζήσης αναδείχθηκε MVP.

Οι παίκτες του Ηλία Παπαθεοδώρου θέλουν λοιπόν να... μοιάσουν στον 34χρονο γκαρντ, ο οποίος πήρε μετάλλιο σε όλες τις ηλικιακές βαθμίδες με το εθνόσημο και θα μνημονεύεται ως ο πλέον επιτυχημένος (από άποψη μεταλλίων) στην ιστορία της εθνικής ομάδας.