Τι σήμαινε το ξέσπασμα του Πεδουλάκη

Το ΟΑΚΑ είναι γνωστό στην αλλοδαπή ως Athens Olympic Sports Complex. Το complex μπορεί να αποκτήσει διπλή ανάγνωση (ή αν προτιμάτε ερμηνεία), αν σκεφτείτε πως τον τελευταίο (ημερολογιακό) χρόνο ο Παναθηναϊκός έχει να θυμάται 7 νίκες επί του Ολυμπιακού και μόλις μια ήττα. Παρ' όλα αυτά, παρατηρείται μια γενική άρνηση ως προς το να αναγνωριστεί η ανωτερότητα του στα ματς των "αιωνίων", εξ ου και η έκρηξη του Αργύρη Πεδουλάκη, τα μεσάνυχτα της Πέμπτης (20/2).

Κατ' αρχάς, να ξεκινήσουμε από τα θέματα υγείας (που πάντα είναι το πιο σημαντικά) και να σας ενημερώσουμε πως ο κόουτς των "πρασίνων" θα περάσει τουλάχιστον τις επόμενες 15 ημέρες παρέα με πατερίτσες, με τους γιατρούς να του συστήνουν ξεκούραση και -ει δυνατόν- ακινησία στο ίδιο διάστημα. Βλέπετε, η μαγνητική που έκανε δεν έδειξε και τα καλύτερα. Η μέση του υπέστη σοβαρή ζημιά. Τέτοια που ούτε η ένεση την οποία έκανε πριν το τζάμπολ του ματς της Πέμπτης (20/2) τον βοήθησε έστω να αναπνεύσει, χωρίς να νιώθει ενόχληση. Να περπατά, χωρίς να πονά.

Αν θα μείνει ακίνητος; Δύσκολα! Όπως συνηθίζει να λέει ο ίδιος "ο καπετάνιος δεν γίνεται να εγκαταλείπει το καράβι". Αν θα ξεκουραστεί; Απλά να σας πούμε πως σήμερα (21/2) θα είναι στην προπόνηση, την πρώτη παρουσία του Ζακ Ράιτ. Θα μας πείτε, πού βρήκε τη δύναμη να ξεσπαθώσει στη συνέντευξη Τύπου. Θα σας απαντήσουμε όπου βρίσκει και τη δύναμη να αντέχει την αμφισβήτηση που ζει από την ημέρα που ανακοινώθηκε ως κόουτς του Παναθηναϊκού. Ή ακόμα καλύτερα, ως διάδοχος του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον έξι φορές πρωταθλητή Ευρώπης. Τα έχουμε ξαναγράψει, να μην επαναλαμβανόμαστε. Πάμε στα... φρέσκα κουλούρια.

Ο Διαμαντίδης, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι

Σε μια χώρα που όταν χάνει μια ομάδα φταίει ο προπονητής και όταν κερδίζει... είναι γιατί έκαναν κάτι καλά κάποιοι παίκτες (εκεί ξεχνάμε τον όποιο κύριο κάθεται στον όποιον πάγκο), ο "Άρτζι" έγινε βούτυρο στο ψωμί του αδηφάγου κοινού. Όσο δεν μιλά εν τω μεταξύ, τόσο αλωνίζουν οι επικριτές του. Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει εντός παρκέ.

Είπε την Πέμπτη (20/2) πως "δείχνουμε σεβασμό και απαιτούμε σεβασμό". Τι εννοούσε; Πως έως τώρα ο Ολυμπιακός έχει χρησιμοποιήσει ό,τι λόγο μπορεί να υπάρχει διαθέσιμος για να δικαιολογήσεις μια ήττα. Κυρίως τη διαιτησία. Στο τέλος της ημέρας, η τελευταία νίκη των "ερυθρόλευκων" στο ΟΑΚΑ ήταν στη 2η αγωνιστική της σεζόν 2012-2013 και η τελευταία στην πρεμιέρα της τρέχουσας σεζόν, στο ΣΕΦ. Τον τελευταίο (ημερολογιακό) χρόνο, το κοντέρ έχει "γράψει" 7-1. Και αυτό δεν αποδεικνύει παρά ένα πράγμα: πως οι "πράσινοι" νικούν γιατί κάνουν κάτι καλύτερα από τους Πειραιώτες.

Είπε πως " mind games είναι να λες ότι ο Διαμαντίδης είναι γερασμένος. Ο Διαμαντίδης είναι εδώ και έχει πάρει τρεις τίτλους". Tα όσα είχαν να γράψουν εναντίον του αρχηγού του Παναθηναϊκού (και της ηλικίας του) ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του "Άρτζι". Έχει πει πολλάκις πως όταν επιτίθενται στους παίκτες του, γίνεται ταύρος. Έγινε! Τι έκανε; Είπε στους παίκτες του να κλείσουν τα αυτιά τους και να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Μετά, ανέλαβε να "καθαρίσει" ο ίδιος για εκείνους.

Είπε πως "θέλουμε να διαβάζουμε οι ίδιοι το παιχνίδι. Ούτε διαιτητές, ούτε τίποτα". Οι παίκτες του είδαν πως ο Ολυμπιακός κόπιαρε ένα play της Μπαρτσελόνα και το αντιμετώπισε... όπως γνώριζε. Χωρίς διαιτητές, χωρίς τίποτα.

Είπε πως " δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε αυτή την προσπάθεια τη περσινή χρονιά. Μείναμε με έναν παίκτη και καταφέραμε να πάρουμε τρεις τίτλους". Όταν ανέλαβε, ήταν σαν να είχε πέσει βόμβα στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός πήρε παίκτες όπως ο Λασμέ που έπαιζε... στον Κολοσσό της Ισπανίας (η εν λόγω αναφορά γίνεται για να καταλαβαινόμαστε -όχι για να θιγούν κάποιοι), ο Μπράμος στον "Ηλυσιακό" της ACB, ο Γκιστ ήταν "τρελός" και ο Ούκιτς "τελειωμένος", ενώ ο Ματσιούλις ήταν ενάμιση χρόνο εκτός, λόγω τραυματισμών. Κατά συντριπτική πλειοψηφία, αυτά τα παιδιά δεν είχαν εμπειρία από πρωταθλητισμό. Επειδή όμως, φορούσαν τη φανέλα του ΠΑΟ έπρεπε να αποκτήσουν, το συντομότερο δυνατό. Έπρεπε να πάρουν και το ευρωπαϊκό. Αν το δείτε με στοιχειώδη λογική, αντιλαμβάνεστε πως τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά, μαζί και ότι αυτό που πέτυχε πέρυσι η ομάδα του ήταν σημαντικό.

Είπε πως " θέλουμε Έλληνες παίκτες". Όχι. Δεν ξέχασε τι έχει στο ρόστερ του. Τουναντίον. Κάνει ό,τι μπορεί για την εξέλιξη των "επενδύσεων" που έκανε το περασμένο καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός. Ουδείς όμως, αλλάζει αν δεν το θέλει ο ίδιος. Οπότε, η υπομονή στο συγκεκριμένο θέμα είναι ενδεδειγμένη, έως ότου να φανεί ποιοι καταλαβαίνουν τι ζουν και ποιοι όχι.

Είπε πως " έχουμε καταφέρει με την ομαδική μας άμυνα και με πολλές εργατοώρες να περιορίσουμε την επίθεση του Ολυμπιακού και τον Σπανούλη. Αν ήταν τόσο απλό, θα το έκανε όλη η Ευρώπη, όλες οι ομάδες. Μόνο εμείς μπορούμε να πούμε τι είναι αυτό". Αν το αποικάλυψε; Φυσικά και όχι. Τι είναι αυτό που 'χουν κάνει οι "πράσινοι"; Εδώ και ένα χρόνο έχουν μελετήσει καρέ καρέ όλες τις κινήσεις του αρχηγού των "ερυθρολεύκων" εντός παρκέ. Και την παραμικρή λεπτομέρεια. Ξέρουν λοιπόν, ανά πάσα στιγμή πώς να τον περιορίσουν -πολύ περισσότερο όταν εκείνος δεν παίρνει τη βοήθεια των συμπαικτών του για να γίνει πιο λειτουργικός, πιο αποτελεσματικός.

Για όσους επιμένουν να τον αγνοούν

Του καταλόγισαν πως έχει "φτιάξει" μια ομάδα που σκοτώνει το παιχνίδι των αντιπάλων της. Ξέρετε καμία που... να αναδεικνύει αυτά που κάνουν οι απέναντι και να νικά; Γιατί αν ξέρετε, να μας την πείτε να την αποθεώσουμε. Όσοι επιμένουν να τον αγνοούν, μπορούν να κάνουν έναν κόπο να δουν το τελευταίο τρίλεπτο, όταν οι παίκτες του ήξεραν ακριβώς πού έπρεπε να πασάρουν. Δεν έτυχε. Δουλεύτηκε (επισταμένως) και πέτυχε.

Επίσης, ακούστηκε πως η άμυνα του Παναθηναϊκού είναι να "κλείνει" τη ρακέτα και να αφήνει τον Ολυμπιακό να σουτάρει από την περιφέρεια. ΟΚ. Ας πούμε ότι είναι τόσο απλό. Ο Μάντζαρης σκόραρε την Πέμπτη, όπως σκόραρε και ο Κατσίβελης, αλλά και άλλα παιδιά. Εξαιρουμένου του Σπανούλη. Καταλάβατε; Γιατί μάλλον πιο λιανό, δεν γίνεται.

ΥΓ: Ο Παναθηναϊκός είναι η τελευταία ομάδα στη Euroleague, σε πόντους που προέρχονται από αιφνιδιασμό. Γιατί όπως ομολόγησε ο Πεδουλάκης " δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μόνο άσο έχουμε τον Διαμαντίδη. Ο Παππάς και ο Κάρι είναι «δυάρια» και ουσιαστικά έχουμε μόνο έναν παίκτη για να οργανώνει το παιχνίδι. Ο Ρόκο δεν μπορεί να κάνει συγκεκριμένες κινήσεις, να τρέξει, να φρενάρει, να πηδήξει". Ο Ζακ Ράιτ ήλθε για να λύσει αυτό το θέμα. Για να μεταφέρει γρήγορα την μπάλα στην άλλη άκρη. Να κάνει δηλαδή, ό,τι ο Ούκιτς πέρυσι. Δεν είναι ο καλύτερος σκόρερ (βασικά, δεν είναι σουτέρ), αλλά όσα μπορεί να προσφέρει "κουμπώνουν" μια χαρά στο παιχνίδι του ΠΑΟ, που με τον 28χρονο θα ανέβει επίπεδο.