Ο βρυχηθμός του στο ΣΕΦ ήταν εκκωφαντικός και ακούστηκε δυνατά σε όλη την Ευρώπη. Δεν είναι μόνο ότι ο Ολυμπιακός νίκησε την Ρεάλ σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι που κυριαρχούσε το "πρέπει", καταφέρνοντας να καλύψει και την διαφορά της ήττας του στην Μαδρίτη. Είναι και η καταπληκτική-απολαυστική εμφάνιση, ο υψηλός βαθμός συγκέντρωσης, ο απόλυτος έλεγχος του ρυθμού, η κυριαρχία σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, ο τρόπος, το ονειρικό (σχεδόν αλάνθαστο) πρώτο ημίχρονο, το μάτι που... γυάλιζε, η αστείρευτη ενέργεια και στις δύο πλευρές του παρκέ, η επίδειξη ανωτερότητας, το γεγονός πως δεν άφησαν ούτε στιγμή στους Ισπανούς να πιστέψουν στην νίκη, η ομάδα που βρήκε ξανά την αγωνιστική της ταυτότητα και κυρίως η δύναμη της παρέας!

Την ιστορία, άλλωστε, την γράφουν οι παρέες και στην ομάδα μπάσκετ του Πειραιά το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, γιατί τυγχάνει να έχουν φτιάξει, και να θριαμβεύσουν μέσω αυτής, μία από τις πιο συμπαθείς, περήφανες και πετυχημένες παρέες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Και όταν βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, σε αυτά τα παιχνίδια "ζωής ή θανάτου", χρόνια τώρα, οι "ερυθρόλευκοι" έχουν μάθει να επιβιώνουν και να διακρίνονται. Ο Ολυμπιακός κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης πραγματοποίησε ένα ονειρικό πρώτο ημίχρονο, ένα από τα καλύτερα της σύγχρονης εποχής του, αν συνυπολογίσουμε τόσο την κρισιμότητα του παιχνιδιού (διότι ήταν "τελικός"), όσο και την δυναμική του αντιπάλου, κόντρα στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης της οποίας τα είχε... μαζεμένα από πέρσι και πρόπερσι.

Η στιγμή της ανατριχίλας

Ο Ολυμπιακός έχει βρει εντυπωσιακό ρυθμό, η Ρεάλ καλεί απεγνωσμένα τάιμ-άουτ, η ομάδα δείχνει μία γροθιά μέσα στο γήπεδο, οι συμπαίκτες του Βαγγέλη Μάντζαρη (Πρίντεζης, Παπανικολάου, Σπανούλης) τον συγχαίρουν για το μεγάλο σουτ που πέτυχε με μάτια που... γυάλιζαν και ο Κώστας Παπανικολάου εκστασιασμένος, με νεύμα του, να ξεσηκώνει το κοινό με τους πανηγυρισμούς του, με αποτέλεσμα η κερκίδα να παίρνει... φωτιά. Αυτή η σύνδεση μεταξύ κερκίδας και παρκέ. Μία εικόνα τόσο γνώριμη και οικεία, μία εικόνα από τα παλιά, like the old days. Ενδεχομένως εκείνη την στιγμή να μην την συνέλαβε ο τηλεοπτικός φακός, αλλά όσοι βρέθηκαν στο ΣΕΦ αισθάνθηκαν την ανατριχίλα στο πετσί τους.

Στον αγωνιστικό χώρο, εκείνη την στιγμή, βρίσκονταν οι Μάντζαρης, Σπανούλης, Παπανικολάου, Πρίντεζης και Μιλουτίνοβ. Κατά τα 4/5 η πεντάδα που οδήγησε τους Πειραιώτες στην κορυφή της Ευρώπης και τον "Παπ" να μοιάζει σαν μην έφυγε ποτέ από το μεγάλο λιμάνι. Η παρέα που ξανάσμιξε, αυτή η "ερυθρόλευκη" αύρα, ο βασικός (και ελληνικός) κορμός των επιτυχιών. Και είναι εντυπωσιακό το πόσο ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση αυτής της ομάδας ο Παπανικολάου, το πόσο θετική είναι η επιρροή του σε αυτόν τον Ολυμπιακό, λειτουργώντας σαν ακατάπαυστη γεννήτρια ενέργειας και ηλεκτρισμού. Στην επιστροφή του στις πρώτες μέρες έδειχνε κάπως "μπερδεμένος" στο ροτέισον, αλλά πλέον βρήκε και πάλι τον ρυθμό του και τον ρόλο του μέσα στο σύνολο. Δεν θα ήταν και δύσκολο για εκείνον. Αυτή άλλωστε είναι η ομάδα του, η παρέα του, κάτι που ισχύει και για τον (φίλο του) Κώστα Σλούκα, ο οποίος από την Κωνσταντινούπολη ίσως και να ζήλεψε αυτήν την στιγμή, αλλά κρατάμε την ατάκα του όταν αποχώρησε από το μεγάλο λιμάνι: "Δεν λέμε αντίο, αλλά εις το επανιδείν".

Το σχεδόν αλάνθαστο πρώτο ημίχρονο και η αγωνιστική του ταυτότητα

Ο Ολυμπιακός έχει πραγματοποιήσει ένα τρομερό πρώτο ημίχρονο. Προηγείται με +20 (53-33) επί της Ρεάλ με "δωράκι" στο τέλος το buzzer-beater τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη, ολοκληρώνοντας το αρχικό 20λεπτο με έναν εκπληκτικό συσχετισμό, με 11 ασίστ και μόλις 1 (!) λάθος. Στην πρώτη περίοδο, μάλιστα, δεν έκανε ούτε ένα. Υψηλός βαθμός συγκέντρωσης και εκπληκτική προσήλωση στο πλάνο.

Οι Πειραιώτες "δάγκωναν" στην άμυνα με την σκληράδα τους, έβγαζαν τεράστια αποθέματα ενέργειας, έδιναν μάχες σώμα με σώμα στα μετόπισθεν, χέρια παντού υψωμένα για κάθε κατοχή, πίεση πάνω στην μπάλα, κυριαρχία στα ριμπάουντ (21-15, με τα 8 να είναι επιθετικά), απόλυτος έλεγχος του ρυθμού, με τους "ερυθρόλευκους" να βρίσκουν και πάλι την αγωνιστική τους ταυτότητα, παίζοντας μπάσκετ βασισμένο στο dna τους. Ύστερα από κάθε καλή άμυνα, όποτε τους δινόταν η ευκαιρία, επεδίωκαν να τρέχουν στο ανοιχτό γήπεδο, πασάροντας γρήγορα στο τρανζίσιον, σκοράροντας σε καταστάσεις αιφνιδιασμού, με τους Μαδριλένους να δείχνουν εγκλωβισμένοι στην φωλιά του.... λαγού, από την οποία δεν μπορούσαν να βγουν, βλέποντας τα "λιοντάρια" του Γιάννη Σφαιρόπουλου να "βρυχώνται" με άγριες διαθέσεις. Ο Ολυμπιακός με το "καλημέρα" ξεκαθάρισε στην Ρεάλ πως απόψε θα χάσει.

Το +/- 20 του Σπανούλη και το ξέσπασμα που είχε ανάγκη ο Μάντζαρης

Η θετική επιρροή του Βασίλη Σπανούλη σε αυτό το διάστημα ήταν τεράστια. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης "πυροβολούσε" από την περιφέρεια , ο γνωστός καλός Γιώργος Πρίντεζης συνέχιζε να δίνει λύσεις στην επίθεση, ο πολύτιμος Χακίμ Ουόρικ έδειχνε πως μπορεί να δώσει πόντους με καρφώματα και σουτάκια από μέση απόσταση (αποφεύγοντας την επαφή κοντά στο καλάθι), ο Κώστας Παπανικολάου συνείσφερε σε όλους τους τομείς, ο Ντάνιελ Χάκετ έβγαζε άμυνες και έτρεχε στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά ο αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν ο παίκτης που είχε το υψηλότερο +/- με 20 (δείχνει με πόσο σκορ προηγείται ή χάνει η ομάδα με έναν παίκτη με εκείνον στον παρκέ) όσο ήταν ακριβώς και το προβάδισμα των Πειραιωτών στο ματς στο πρώτο ημίχρονο, ενώ με +/- 20 ολοκλήρωσε και την αναμέτρηση, μετρώντας 18 πόντους και 6 ασίστ. "Όπλο" για τους Πειραιώτες στο πρώτο ημίχρονο το καλό ποσοστό τους από την περιφέρεια (6/11-55%), με μόνο ψεγάδι τις πολλές χαμένες βολές στην πρώτη περίοδο (4/11).

Η δύναμη της παρέας, των "παλιών", των Ελλήνων διεθνών του Ολυμπιακού, ήταν αυτή που έκανε και την διαφορά στην αναμέτρηση. Εκείνοι που έχουν ζήσει όλες τις μεγάλες επιτυχίες αυτής της ομάδας, οι "μπαρουτοκαπνισμένοι", εκείνοι που την στελέχωσαν στην "γέννηση" της το καλοκαίρι του 2011. Σπανούλης (18π, 6ασ), Πρίντεζης (17π, 8ρ), Μάντζαρης (19π, 6/6τρ) και Παπανικολάου (8π, 9ρ) ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της αναμέτρησης. Σε αυτούς στηριζόταν και θα συνεχίσει να στηρίζεται αυτή η ομάδα, στον βασικό κορμό της, στην ραχοκοκαλιά της. Το είχε ανάγκη ο Βαγγέλης Μάντζαρης αυτό το αγωνιστικό ξέσπασμα. Ύστερα από μία περίοδο που ήταν ιδιαίτερα άτολμος και διστακτικός, μένοντας και χωρίς σκορ σε αρκετά ματς, έχοντας σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του, αυτήν την φορά πήρε πρωτοβουλίες στην επίθεση, έπαιξε μπάσκετ με τεράστια αυτοπεποίθηση, βρήκε ρυθμό και σημείωσε το εντυπωσιακό 6/6 από την περιφέρεια, κάνοντας ατομικό ρεκόρ σε τρίποντα και πόντους (19).

Πήγε το ματς σε γρήγορο τέμπο, το καλάθι προσωπικότητας από τον Πρίντεζη

Ο Ολυμπιακός στόχευσε να πάει το ματς σε υψηλό τέμπο και πέρα ότι επεδίωξε να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, θέλησε να κινηθεί και σε πιο γρήγορες επιθέσεις στο σετ παιχνίδι. Είδαμε φάσεις που πήγαινε για σουτ στα 10' με 12'' και γενικότερα πήγε το ματς σε πολλές κατοχές. Αυτό αποτυπώνεται και στα ποσοστά του στην επίθεση: 21/43δ-49%, 11/23τρ-48% και 24/35-69%, φτάνοντας με όλα αυτά μία... ανάσα από τους 100 πόντους. Τέλειωσε το ματς με 16 παραπάνω ριμπάουντ (44-30) με τα 17 (!) να είναι επιθετικά, αλλά "χάλασε" τον συσχετισμό του στον τομέα ασίστ/λάθη (17/11 σύνολο, 6/10 στο δεύτερο μέρος) στο τέλος.

Ο Ολυμπιακός πήγε την διαφορά στο σκορ στο +25 (68-43) στο 28', δίνοντας διαστάσεις θριάμβου, αλλά η Ρεάλ στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκε τα λάθη που έκανε ο Ολυμπιακός από τον ενθουσιασμό του, φτάνοντας κοντά στο να ρίξει το προβάδισμα κάτω από το +12. Στο τέλος όμως, οι "ερυθρόλευκοι" πήραν την ουσία. Τόσο την νίκη, όσο και την διαφορά. Λίγο πριν την λήξη, υπάρχουν δύο φάσεις που καθόρισαν το να "σφραγίσουν" την κάλυψη της διαφοράς. Με το σκορ στο 94-80, στα 32'' πριν το τέλος, με την μπάλα να "καίει", ο Πρίντεζης νικά στα πόδια τον Νοτσιόνι και τελειώνει την φάση με ένα δύσκολο αριστερό ντράιβ. Καλάθι προσωπικότητας, από έναν συγκλονιστικό φέτος Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος όσο μεγαλώνει, τόσο καλύτερος γίνεται και δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για το καλύτερο "4άρι" στην Euroleague φέτος. Και η δεύτερη φάση το αποφασιστικό μπλοκ του Κώστα Παπανικολάου πάνω στον Σέρχιο Γιουλ σε προσπάθεια του για τρίποντο, σαν το τελειωτικό χτύπημα λίγο πριν το νοκ-άουτ των Μαδριλένων.

Κρατά την τύχη στα χέρια του για την πρόκριση

Ο Ολυμπιακός πέτυχε μία τεράστιας σημασίας νίκη, τόσο για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε, όσο και γιατί συνεχίζει να κρατά την τύχη στα χέρια του για την πρόκριση στην επόμενη φάση, χωρίς να εξαρτάται από τα άλλα αποτελέσματα. Αν κάνει το "δύο στα δύο" προκρίθηκε και μαθηματικά στα playoffs. Μπορεί να περάσει και με μία νίκη, αλλά θα χρειαστεί συνδυασμό αποτελεσμάτων. Αυτό που τον ενδιαφέρει όμως είναι να κάνει το "δύο στα δύο". Τα ματς κόντρα σε Χίμκι στην Μόσχα και απέναντι στην ΤΣΣΚΑ στον Πειραιά θα είναι δύσκολα, αλλά αν οι Πειραιώτες παίξουν το καλό μπάσκετ που ξέρουν και μπορούν όπως έπραξαν κόντρα στην Ρεάλ σαφώς και μπορούν να τα καταφέρουν. Αυτή η ομάδα, άλλωστε, είναι γαλουχημένη να παλεύει μέχρι το τέλος, είναι μαθημένη να αρνείται να χάσει και στα δύσκολα παρουσιάζει μία άγνοια κινδύνου που του δίνει πλεονέκτημα απέναντι σε άλλες ομάδες.