Εχει γίνει τόσες πολλές φορές που πλέον δεν αποτελεί καν είδηση. Οι Έλληνες της ΑΕΚ ήταν σε ακόμα ένα παιχνίδι αυτοί που βγήκαν μπροστά για την “Ένωση”, φροντίζοντας ώστε να μην υπάρξουν εκπλήξεις κόντρα στον Άρη .

Η φετινή ΑΕΚ έχει βασανιστεί πολύ. Η σύσταση του ρόστερ είναι προβληματική. Η εικόνα της ομάδας είναι μεν βελτιωμένη, αλλά παραμένει κατώτερη των (υψηλών) προσδοκιών που τέθηκαν στην αρχή της σεζόν. Και η αναζήτηση για έναν γκαρντ που θα βοηθήσει άμεσα συνεχίζεται εδώ και σχεδόν τρεις μήνες. Υπάρχει μία σταθερά όμως: Οι Έλληνες παίκτες. Και ο αγώνας με τον Άρη ήταν η τελευταία απόδειξη.

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης (11 πόντοι, 6 ασίστ) και ο Δημήτρης Μαυροειδής (10 πόντοι, 4 ριμπάουντ) έκαναν την αρχή. Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος (7 πόντοι, 10 ριμπάουντ) και ο Βασίλης Ξανθόπουλος (3 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ) τη... μέση. Και ο Βασίλης Καββαδάς (12 πόντοι, 4 ριμπάουντ) έδωσε τον επίλογο.

Κάπου ενδιάμεσα ο Μάικ Γκριν σε ρόλο... Ελ Σιντ (για όποιον δεν το ξέρει παίζει τραυματίας εδώ και ένα μήνα) έβαλε κρίσιμα καλάθια στην τέταρτη περίοδο και οι Βίνσεντ Χάντερ, Κέλσι Μπάρλοου και Έντιν Άτιτς πρόσφεραν τον... οβολό τους. Ο Ντιλρόι Τζέιμς είχε μία κακή βραδιά και ο Μάνι Χάρις... Ο Μάνι Χάρις (0 πόντοι) έδωσε απλώς συνέχεια σε μία σειρά εμφανίσεων τόσο κακών που πλέον είναι απογοητευτικό. Ο Ντράγκαν Σάκοτα τον κάλυψε μετά το παιχνίδι, υποστηρίζοντας ότι ο Αμερικανός απλώς περνάει περίοδο ντεφορμαρίσματος. Όσο ντεφορμέ και αν είναι ένας παίκτης όμως, το να θεωρείται σκόρερ και να επιχειρεί δύο σουτ σε 11 λεπτά συμμετοχής είναι σίγουρα περίεργο.

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ... ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ

Ένας αγώνας μπάσκετ μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς είναι το να προσέξει κάποιος τους αριθμούς. Ένας άλλος είναι να δει... όλα τα υπόλοιπα. Όχι μόνο όσα γίνονται στο παρκέ την ώρα του αγώνα, όσο και αυτά που γίνονται σε κάθε... νεκρή μπάλα. Κάθε στιγμή δηλαδή που δεν αποτυπώνεται στην στατιστική.

Η στατιστική για παράδειγμα δείχνει ότι ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος είχε 7 πόντους και 10 ριμπάουντ. Δεν δείχνει όμως ότι περίπου 2 1/5 λεπτά πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου βλέποντας τον Άτιτς να πέφτει στο παρκέ σε προσπάθεια αιφνιδιασμού της ΑΕΚ και την μπάλα να βγαίνει εκτός παρκέ έκανε σπριντ πίσω από το κέντρο του γηπέδου (!) για να τον σηκώσει.

Η στατιστική δεν δείχνει ότι ο Λαρεντζάκης ούρλιαξε όταν προκάλεσε μία λάθος πάσα του Άρη στην δεύτερη περίοδο. Δεν δείχνει το ξύλο που έριξε ο Μαυροειδής μέχρι να σκοράρει ανάμεσα από τρεις παίκτες σε μία φάση στο πρώτο ημίχρονο. Δεν δείχνει την ηρεμία που βγάζει ο Ξανθόπουλος όποτε μπαίνει στο παρκέ ή την αυτοπεποίθηση του Καββαδά όταν ζητάει την μπάλα. Δεν δείχνει την γκριμάτσες πόνου του Γκριν πριν πάρει την μπάλα και επιτεθεί προς το καλάθι. Όλα αυτά τα μικρά πράγματα που δεν δείχνει η στατιστική είναι που έλειψαν στην ΑΕΚ αρκετές φορές φέτος. Και αυτά είναι που θα την φέρουν σιγά-σιγά στον σωστό δρόμο πάλι.

Δεν είναι μυστικό ότι η ΑΕΚ έχει πάρει ελάχιστη βοήθεια από τους ξένους της. Ο Γκριν και ο Τζέιμς (με τα καλά τους και τα κακά τους) αποτελούν σταθερές της ομάδας, ο Χάρις έχει τα πάνω του και τα κάτω του – αν και εδώ και καιρό είναι στα κάτω του και είναι ανάγκη να ανέβει – ο Ελόνου μέχρι να αντικατασταθεί ήταν επιεικώς μέτριος και οι Μπάρλοου και Άτιτς είτε δεν αξιοποίησαν τις ευκαιρίες τους (ο πρώτος), είτε δεν τις πήραν. Αυτό όμως πρέπει να αλλάξει άμεσα. Και η λογική της απόκτησης του νέου παίκτη γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο νέος ξένος της ΑΕΚ που θα έρθει δεν θα είναι βέβαια ο... Μεσσίας. Αυτά δεν υπάρχουν εν έτει 2018. Αρκεί ωστόσο να είναι κανονικός παίκτης, να κάνει τα βασικά και – κυρίως – να μην είναι αδιάφορος. Και το τελευταίο είναι κάτι που θα έχουν ξεκάθαρα στο μυαλό τους στην “Ένωση” όταν κληθούν να αποφασίσουν ποιον ξένο θα αντικαταστήσει ο νέος παίκτης που θα έρθει μέσα στις επόμενες μέρες. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται...