Από δείγματα γραφής ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, άλλο τίποτα. Ο 21χρονος φόργουορντ του ΠΑΟΚ πήρε αυτό που έψαχνε φέτος. Ευκαιρίες. Το να τις δικαιώσει και να δικαιολογήσει την προσπάθεια που έκανε το καλοκαίρι ο Ηλίας Παπαθεοδώρου για να τον πάρει στην PAOK Sports Arena είναι άλλη υπόθεση. Βρίσκεται στο δικό του χέρι.

Η αλήθεια είναι ότι σε μια σημαντική -για την καριέρα του- χρονιά πάντως, δεν στάθηκε τυχερός. Η επέμβαση που χρειάστηκε να κάνει λόγω της καταπόνησης από το Πανευρωπαϊκό Νέων Ανδρών και ενός προβλήματος που κουβαλούσε, τον πήγε αρκετά πίσω. Σε σημείο που υποχρεώθηκε να ξεκινήσει "από το μηδέν" για μια ακόμη φορά. Όχι μόνο για να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης του προπονητή του, αλλά κι επειδή έπρεπε να καλύψει το χαμένο έδαφος έναντι των συμπαικτών του.

Σε φυσική κατάσταση, σε ομοιογένεια και αγωνιστική φιλοσοφία, σε ρόλο εντός της ομάδας.

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΘΕΣΗ

Μία από τις "αποστολές" του Ηλία Παπαθεοδώρου ήταν να προσδιορίσει τη θέση για την οποία υπολογίζει τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Ξεκίνησε ως επί το πλείστον από το "3", αλλά εσχάτως (μετά την προσθήκη του Τέραν Πέτεγουεϊ) ανεβαίνει αρκετά συχνά στο "4".

Προφανώς δεν είναι μειονέκτημα να μπορεί ένας παίκτης να παίξει σε δύο θέσεις. Αρκεί να το κάνει εξίσου καλά. Κι αυτό είναι που μένει να αποδείξει ο ίδιος, κυρίως σε ό,τι αφορά στην παρουσία του στην περιφέρεια, που αποτελεί και τον προσωπικό του στόχο.

ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Όπως απέδειξε (και) απέναντι στον Άρη , έχει την οξυδέρκεια να εκμεταλλευτεί τα δυνατά του σημεία ανάλογα με τον αντίπαλό του. Κι ανάλογα να οδηγήσει το παιχνίδι του σε τέτοια κατεύθυνση που δεν θα φανούν οι δικές του αδυναμίες. Στο Nick Galis Hall κατέγραψε, εκτός των άλλων, τις δύο καλύτερες επιδόσεις της καριέρας του στη μεγάλη κατηγορία, σε πόντους (16) και ranking (20).

Για παράδειγμα, κόντρα στον Μιχάλη Τσαϊρέλη πήγε σε παιχνίδι με πρόσωπο (αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να "σπρώξει" τον φόργουορντ του Άρη), ενώ κόντρα στον Ιβάν Μάρας άνοιξε το παρκέ για να παίξει "ένας με έναν" από την κορυφή.

Απέναντι σε κοντούς όμως; Εδώ είναι το σημείο που χρίζει μεγαλύτερης βελτίωσης. Έχει κάνει βήματα μπροστά, αλλά έχει ακόμη απόσταση να διανύσει έως ότου φτάσει στο σημείο που θα μπορεί να παίξει στο κορυφαίο επίπεδο (βλ. EuroLeague). Ούτως ή άλλως, το μοναδικό του ελάττωμα είναι τα αργά του πόδια, τα οποία σε κάθε περίπτωση καμουφλάρει με τον τρόπο που χρησιμοποιεί το σώμα και τα χέρια του.

ΩΣ ΨΗΛΟΣ ΣΤΟ ΣΚΡΙΝ

Όταν αγωνίζεται στο "4", η βασική άμυνα την οποία μπορεί να υιοθετήσει είναι αυτή με αλλαγές. Να κληθεί δηλαδή να παίξει άμυνα στα πόδια. Να ξεκινήσει παθητικά, με απλή αλλαγή, κι εν συνεχεία να οδηγήσει τον προσωπικό του αντίπαλο σε καταστάσεις που δεν έχουν μεγάλο ποσοστό επιτυχίας (βλ. σουτ μετά από ντρίμπλα).

Σε δύο περιπτώσεις απέναντι στον Άρη, παρουσίασε διαφορετική εικόνα: πήγε άμεσα σε επιθετική άμυνα. Απολογισμός: δύο κλεψίματα. Στη δεύτερη μάλιστα βγήκε με τέτοια αποφασιστικότητα, που έκλεψε την μπάλα από τον Γιάννη Αθηναίου, για να τελειώσει τη φάση στο ανοιχτό γήπεδο με λέι απ. Με ταχύτητα και γερό πάτημα, που δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να αλλοιώσει την κίνησή του.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Μέχρι το παιχνίδι με τον Άρη, η κορυφαία εντός των συνόρων εμφάνισή του ήταν απέναντι στον Ολυμπιακό στην PAOK Sports Arena. Εκεί όπου απέναντί του είχε τον Κώστα Παπανικολάου και τον Ιωάννη Παπαπέτρου, δύο δυνατούς φόργουορντ. Τι έκανε;

Επιβεβαίωσε πως μπορεί να... επιβιώσει. Με το παραπάνω μάλιστα, αφού ο τρόπος με τον οποίο αμύνθηκε απέναντι στα γρήγορα πόδια του πρώτου και τη δύναμη του δεύτερου ήταν υποδειγματική.

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΟΝ

Αυτό που προκύπτει από τα παραπάνω είναι η ανάγκη για βελτίωση της άμυνας στο έδαφος. Κάτι που πάντως βελτιώνεται στη διάρκεια του χρόνου, είναι στοιχείο που επηρεάζεται κατά βάση από τη δουλειά που γίνεται -ήτοι, δεν είναι (μόνο) θέμα ταλέντου.

Είτε ως "3" είτε ως "4" πάντως, ένα είναι το βέβαιο. Εν αντιθέσει με την πλειονότητα των περιπτώσεων, μπορεί να παίξει με την μπάλα στα χέρια. Να πάρει αποφάσεις, να δώσει κατευθύνσεις στην επιθετική λειτουργία της ομάδας του ως δευτερεύων δημιουργός (τόσο από έξω προς τα μέσα, όσο κι αντίθετα).

Στο low post μπορεί να εκτελέσει με πρόσωπο, τραβώντας τον αντίπαλο μακριά από το καλάθι, ή να πάρει την μπάλα με σκοπό να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του -εφόσον βέβαια υπάρχει η ανάλογη κίνηση μακριά από την μπάλα.

Δεν είναι πολλοί οι (ημι)ψηλοι που μπορούν να προσφέρουν πρώτα σε δημιουργία κι εν συνεχεία σε εκτέλεση.

ΘΕΛΕΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ

Πάνω απ όλα όμως, αυτό που χρειάζεται είναι χρόνος και ηρεμία. Από εξωτερικούς παράγοντες. Δεν τον έχουν πάρει τα χρόνια, άσχετα αν υπάρχει κόσμος που τον κατατάσσει στην κατηγορία του βετεράνου, επειδή αποτελεί μέρος της αθλητικής καθημερινότητας εδώ και πέντε χρόνια.

Ουδέποτε προκάλεσε ή κινήθηκε με σκοπό να εκβιάσει πράγματα αναφορικά με αυτά που του αναλογούν. Το κάθε άλλο. Παρέμεινε μακριά από τις παθογένειες της ηλικίας του, συνεχίζοντας να κάνει τη δουλειά του. Μέχρις εκεί. Τα υπόλοιπα θα έρθουν εν καιρώ.

Στα 21 του, κανείς δεν είναι "τελειωμένος" κι ούτε πρόκειται να γίνει. Εκτός κι αν παρατήσει τον εαυτό του, κάτι που δεν υφίσταται στην προκειμένη περίπτωση. Οπότε... υπομονή.