Στις 3 Οκτωβρίου του 1897 γεννήθηκε στο Παρίσι ο Λουϊ Αραγκόν και ακριβώς μετά από 126 χρόνια αυτή η επέτειος κόλλαγε γάντι στην περίπταση.

Την περίπτωση του Βασίλη Σπανούλη, εννοώ, ο οποίος σήμερα φόρεσε το μπλε κοστούμι της Εθνικής , παρουσιάσθηκε και μας συστήθηκε ως ο προπονητής της.

Η μάλλον, όπως ορθώς τον ταυτοποίησε ο Βαγγέλης Λιόλιος, (παρουσιάσθηκε και συστήθηκε ως ένας στρατιώτης που πήρε τα γαλόνια του πλέον προήχθη σε στρατηγό!

Οι καμπάνες του Βασίλη

Ως γνωστόν, ο Γάλλος λογοτέχνης υπήρξε ένας από τους πρώτους ιεροφάντες του σουρεαλισμού, χώρια που ένα από τα γνωστότερα έργα του φέρει τον τίτλο «Οι καμπάνες της Βασιλείας», το οποίο μάλιστα το έγραψε το 1934 και το ξανάβγαλε τροποποιημένο μετά από τριάντα χρόνια!

Ο λόγος; «Ο ίδιος είχε εξηγήσει ότι «το μυθιστόρημα παρέμεινε ίδιο, αλλά τα μάτια άλλαξαν».

Σήμερα ήχησαν οι καμπάνες του Βασίλη που ξαναβγάζει το δικό του μυθιστόρημα μετά από οκτώ χρόνια!

Για να μην παρεκκλίνω από τις μιλιτέρ πινελιές που έβαλε ο πρόεδρος της ΕΟΚ, ο Βασίλης Σπανούλης αποστρατεύθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του 2015 μετά τη μάχη της Λιλ και τώρα επιστρατεύθηκε εξ (ενδόξων) εφέδρων με τον βαθμό του στρατηγού που δεν είναι εν αποστρατεία.

Αρχηγός ΓΕΣ, αρχηγός ΓΕΕΘΑ και αρχιστράτηγος που μπαίνει μπροστά για να οδηγήσει το ελληνικό τάγμα στον επόμενο πόλεμο.

Ας είμαστε σουρεαλιστές

Για να μην μένουν κενά στη διήγηση, στη φάση αφασίας που διάγει η Εθνική εδώ και 14 χρόνια (από το 2009 στο Κατοβίτσε, παρόντος τότε του Σπανούλη), απαιτείται να πρυτανεύει ο ρεαλισμός.

Αλλά, πού και πού, εκτός από τον ρεαλισμό, χρειάζεται και μια λοξή ματιά, ένα αλληθώρισμα προς το κίνημα το οποίο πρέσβευε και μόστραρε στα έργα του ο Αραγκόν.

Ας είμαστε λοιπόν, σουρεαλιστές!

Στην αίθουσα συνεδριάσεων του ΔΣ της ΕΟΚ δεσπόζει δίκην ταπετσαρίας ένα κολλάζ με όλες τις μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής σε κάποιες εκ των οποίων δεσπόζει η αφεντομουτσουνάρα του Σπανούλη, ενώ αριστερά και δεξιά υπήρχαν ταμπέλες με το hashtag #EpisimiAgapimeni.

Πρώτη αποστολή εξετελέσθη

Όπως έγραφα και χθες, αναφερόμενος με αφοριστικό τρόπο στην αφεντιά του, αυτή η πάλαι ποτέ «Επίσημη Αγαπημένη» έχει καταντήσει «Επίσημη Απογοητευμένη» και ο Σπανούλης βάζει πλώρη για να της ξαναδώσει τη χαμένη αίγλη.

Σπολλάτη του!

Σε αυτή την αίθουσα, λοιπόν, σήμερα δεν έπεφτε καρφίτσα, μέχρι και ορθίους είχε!

«Missionaccomplished», όπως λένε και στο χωριό του στη Λάρισα, τουτέστιν αποστολή εξετελέσθη!

Εξετελέθη η πρώτη αποστολή, η πιο εύκολη που είχε κιόλας φραγή στα πονταρίσματα διότι ήταν βέβαιο και αδιαμφισβήτητο ότι η προσωπικότητα, η αύρα και ο θρύλος που μοστράρει ο λεγάμενος θα συνήγειραν το δημοσιογραφικό σινάφι.

Το τάξιμο του Λιόλιου και του Αντετοκούνμπο

Το ζητούμενο είναι να συνεγερθούν επίσης οι παίκτες, όλο το οικοσύστημα του μπάσκετ και ο κόσμος που αδημονεί για να ξαναβγεί στους δρόμους, όπως το έχουν τάξει σε ανύποπτο χρόνο και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και ο Βαγγέλης Λιόλιος.

Η ΕΟΚ στεγάζεται στις εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ, ανάμεσα στο Στάδιο και στο Ποδηλατοδρόμιο, στη σκιά του στεγάστρου του Καλατράβα!

Λόγω της επικαιρότητος, αυτός ο συνειρμός των παραστάσεων δεν είναι ευχάριστος αλλά-μολονότι ο Σπανούλης δεν έταξε μετάλλια και θριάμβους με τη σέσουλα και λαγούς με πετραχήλια- θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να ξαναπέσουν τα τσιμέντα!

«Έλα Βασίλη, έλα Βασίλη»

Ως λάτρης της σημειολογίας συγκράτησα κάμποσες σκηνές και ατάκες από την παρουσίαση, στην οποία ο KillBill πλαισιωνόταν από πέντε συντρόφους του στη Σαϊτάμα (Δημήτρης Διαμαντίδης, Νίκος Ζήσης, Κώστας Τσαρτσαρής, Δήμος Ντικούδης, Σοφοκλής Σχορτσανίτης) και την ηγερία Εβίνα Μάλτση.

Τους είδα μαζεμένους και εάν δεν σεβόμουν τη διαδικασία θα υπέκυπτα στον πειρασμό να ξεστομίσω και πάλι την ατάκα που είχα πετάξει στην τηλεοπτική μετάδοση του ημιτελικού της 1^ης Σεπτεμβρίου του 2006.

«Έλα Βασίλη, έλα Βασίλη»!

Τότε ο Βασίλης ήλθε, σκόραρε και νικήσαμε...

Σήμερα ο Βασίλης ήλθε, σχεδιάζει, ελπίζει και προσδοκά να σκοράρει από τον πάγκο και άμποτε να ξανανικήσουμε!

Η καθηλωτική ματιά του

Απ’ όλα όσα ειπώθηκαν –και ήδη έχουν δημοσιευθεί, θα ξεχωρίσω κάμποσες ατάκες...

Έχει δίκιο ο πρόεδρος της ΕΟΚ ο οποίος αποκάλυψε τι τον εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή που αντάμωσε με τον Σπανούλη.

«Η απίστευτη καθηλωτική ματιά του»!

Συμφωνώ και επαυξάνω, όντως ο Σπανούλης σε κοιτάει και σε μαγνητίζει, σε μαγεύει, εάν μάλιστα τυγχάνει να είσαι αντίπαλος του, σε τρομάζει!

Η ρεζερβέ λίστα και ο κέρβερος Ολυμπία

Ο Μπίλης απάντησε σε ένα σκασμό από ερωτήσεις στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, αλλά και όταν σηκώθηκε από το πάνελ.

Έβαλα τα γέλια, ων αυτήκοος μάρτυς στην απάντηση που έδωσε όταν ρωτήθηκε εάν η σημερινή στιγμή ανήκει στο Τop 5 της ζωής του. «Κοίτα, έχω μια γυναίκα και έξι παιδιά, άρα μέχρι και το Νο 7 η λίστα είναι ρεζερβέ»

Τι είπε ο γίγας!

Μίλησε για τα τρία αγόρια του που παίζουν μπάσκετ, για το πόσο χάρηκαν όλα τα παιδιά, που ο μπαμπάς τους ανέλαβε (και) αυτή τη δουλειά. «Και η Ολυμπία χάρηκε. Είναι κέρβερος, τα βγάζει πέρα μόνη της, δεν με έχει ανάγκη στη λάτρα του σπιτιού»!

Τα σπασμένα πόδια, οι φωτιές και οι πλημμύρες

Επισήμανε την αξία της σκυταλοδρομίας των γενεών με την ατάκα «τα παιδιά της γενιάς του ’87 έσπασαν τα πόδια τους για να βγούμε εμείς, εμείς σπάσαμε τα δικά μας πόδια για να δώσουμε τη σκυτάλη στους 90ρηδες, αυτοί μεταλαμπάδευσαν το πνεύμα στους επόμενους και είναι χρέος μας να μεταβιβάζουμε την κληρονομιά μας από γενιά σε γενιά».

Γεννημένος μαχητής, νικητής και πρωταθλητής ο Σπανούλης παρουσίασε grosso modo το μανιφέστο του, χωρίς άγχος, πίεση και φόβο για τις ευθύνες που επωμίζεται...

«Την πρόταση τη σκέφθηκα για δυο δευτερόλεπτα και είπα το “ναι”. Από άγχος, πίεση και ανασφάλεια υποφέρουν οι άνθρωποι που δεν έχουν δουλειά, δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι του σπιτιού τους και το γάλα των παιδιών τους και όσοι είδαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες»

«Τέλος στη μίρλα και στον αρνητισμό»

Περισσότερο απ’ όλα μου άρεσε η άμυνα και η αντεπίθεση που έπαιξε απέναντι στην περιρρέουσα γκρίνια, στη μίρλα και στη συνήθεια μας να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας! «Στην εποχή μας λέγαμε ότι δεν έχουμε σουτέρ και μετά από τόσα χρόνια λέμε πάλι τα ίδια και τα ίδια. Μιλάμε για το αν βγαίνουν παιδιά στις ακαδημίες, εάν φταίνε οι προπονητές ή οι παίκτες (ΣΣ: ο Λιόλιος πάντως χρέωσε το φταίξιμο στις διοικήσεις, και στον εαυτό του), αν το ένα, αν το άλλο και δεν συμμαζεύεται»

Και κατέληξε δίνοντας τρόπον τινά κι έναν όρκο ενόψει της θητείας και της εκπεφρασμένης δέσμευσης του προς τα μπασκετικά ιερά και όσια μας: «Ένα πράγμα με ενοχλεί πολύ, θέλω να τα καταπολεμήσω και ζητώ τη συμπαράσταση σας: να βάλουμε τέλος στην ανασφάλεια και στον αρνητισμό που μας κυριεύει και να νιώσουμε τη χαρά, την τιμή την υπερηφάνεια και την ανατριχίλα και τα συναισθήματα που γεννιούνται όταν εκπροσωπείς την πατρίδα σου και φοράς τη φανέλα της Εθνικής. Δεν μου αρέσει να κουβαλάμε σύνδρομα αι θέλω να βγούμε στο γήπεδο μαχητές, θαρραλέοι, άφοβοι και γενναίοι»!

ΥΓ: Ο Νίκος Ζήσης απεφάνθη ότι «ο Βασίλης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση». Συμφωνώ και επαυξάνω: στην κυριολεξία επαυξάνω διότι θαρρώ -και ελπίζω να μη διαψευσθώ-πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή!