Tέτοιες μέρες πριν από έντεκα χρόνια ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα.

Στις αρχές Ιουλίου του 2010, ο Ζοτς κατάστρωνε τα σχέδια του για την επόμενη σεζόν στην οποία έμελλε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό για έκτη φορά στο θρόνο και περίμενε την απάντηση του Βασίλη Σπανούλη.

Δέκα βράδια αργότερα (11 Ιουλίου) ο λεγάμενος πρόλαβε τον... Αντρές Ινιέστα: ενώ ο χαφ της Μπαρτσελόνα σκόραρε στο 116ο λεπτό του τελικού του Μουντιάλ στο Γιοχάνεσμπουργκ, ανάμεσα στην Ισπανία και στην Ολλανδία, ελόγου του με ένα step back την έκανε κατά Νέο Φάληρο μεριά.

Πρόλαβε τον Ινιέστα, αλλά όχι τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, ο οποίος δυο ημέρες νωρίτερα, με την περιβόητη «Decision» έπαιρνε τα ταλέντα του από το Κλίβελαντ και ροβόλαγε κατά South Beach μεριά.

Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, το τελευταίο κεφάλαιο της οποίας γράφτηκε το περασμένο Σάββατο, όταν ο Μπίλης πήρε τα δικά του ταλέντα και τα κουβάλησε όχι κάπου αλλού, αλλά στο σπίτι του.

Για την ακρίβεια, τα εναπέθεσε σεπτά στο σεντούκι του θρύλου του!

Η σχιζοφρένεια και ο χαμός

Αυτές τις μέρες ο Ομπράντοβιτς ζει και λικνίζεται στους ρυθμούς ενός τραγουδιού που κάποτε τον ενέπνεε πριν από την έναρξη κάθε αγώνα.

Ένα τραγούδι της Άννας Βίσση.

Σχιζοφρένεια!

Για να μείνω στο πνεύμα της πρότερης αναφοράς μου, τα δικά του πλουμιστά και ανεκτίμητα προπονητικά ταλέντα ο «Αρχοντας των δαχτυλιδιών» του ευρωπαϊκού μπάσκετ τα πήρε από το σπίτι του και τα πήγε, μπορεί και με τα πόδια κιόλας, λίγο πιο πέρα.

Στη Stark Arena, εννοώ, καθώς ξαναστήνει τις γέφυρες με τις πατρογονικές προπονητικές ρίζες και τα ένδοξα πρωτόλεια του, επιστρέφοντας στον πάγκο της Παρτίζαν, μετά από 28 χρόνια στα οποία έγινε αυτός που επέπρωτο να γίνει..

Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Του λείπουν ακόμη δυο τρόπαια της Ευρωλίγκας για να κάνει αντίπραξη στον Φιλ Τζάκσον και να βγάλει το δικό του βιβλίο.

Eleven rings, διάβολε!

Μέσα στη σχιζοφρένεια που προκαλεί αυτό το νόστιμον ήμαρ, χώρια η φούρια των Σέρβων με το Προολυμπιακό Τουρνουά το οποίο διεξάγεται στο Βελιγράδι, έκανα τάμα για να τον πετύχω και να του κλέψω λίγα λεπτά...

«Έλα φίλε, χαμός» μου είπε όταν απάντησε σε μια από τις επανειλημμένες κλήσεις μου.

Το παράδειγμα της αφοσίωσης

Του το έθεσα φόρα παρτίδα για την ταυτόχρονη αποχώρηση δυο παικτών τους οποίους κοούτσαρε, τον έναν (Σπανούλης) επί τέσσερις σεζόν στον Παναθηναϊκό και τον άλλον (Ζήσης) επί έξι μήνες στη Φενέρμπαχτσε.

Με τον Βασίλη ο Ζέλικο ανέβηκε στο θρόνο το 2009 στο Βερολίνο και με τον Νίκο επέστρεψε στο Final 4 μετά από το... ρεπό μιας τριετίας.

«Μεγάλοι παίκτες, παραδείγματα προς μίμηση για τους νεότερους για όλα όσα πέτυχαν στην καριέρα τους» σχολίασε.

«Επιμένω σε αυτό διότι δεν αρκεί να είσαι μεγάλος παίκτης, και να κατακτάς τίτλους, αλλά πρέπει να δίνεις και το καλό παράδειγμα στις επόμενες γενιές με το πάθος, την αγάπη για το μπάσκετ και την αφοσίωση. Και οι δυο έχουν γράψει ένα μεγάλο μέρος στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ και τους αξίζουν συγχαρητήρια».

Είπα να το χοντρύνω λίγο περισσότερο και να υποβάλω την ερώτηση που κάνει τζιζ, άλλωστε η συνέντευξη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και του Δημήτρη Ιτούδη προς τον Παντελή Βλαχόπουλο, στις 23 Απριλίου του 2012 είχε προκαλέσει χαμό στο ίσωμα!

Τον ρώτησα λοιπόν εάν ο πανδαμάτωρ χρόνος ενδέχεται να επουλώσει τις παλιές πληγές και να τους φέρει πιο κοντά απ’ όσο μακριά βρίσκονται εδώ και έντεκα χρόνια.

Η συνάντηση στο ασανσέρ

Εδώ χρειάζεται να ανοίξω μια παρένθεση και να υπενθυμίσω ότι ακόμη και στα πάνελ των συνεντεύξεων Τύπου στα Final 4 του 2012 στην Κωνσταντινούπολη, του 2015 στη Μαδρίτη και του 2017 στην Πόλη, όπου μάλιστα η Φενέρμπαχτσε και ο Ολυμπιακός αναμετρήθηκαν στον τελικό, ο ένας κοίταζε προς τη Δύση και ο άλλος προς την Ανατολή!

Παρεμπιπτόντως λέγεται ότι στις 20 Μαΐου του 2017, παραμονή του τελικού, έτυχε να συναντηθούν μέσα στο ασανσέρ στο ξενοδοχείο «Renaissance Polat» και δεν αντάλλαξαν ούτε ματιά!

Δεν μπήκαν μαζί, απλώς την ώρα που το πήρε ο ένας, το κάλεσε και ο άλλος, το ασανσέρ σταμάτησε σε έναν όροφο και έγινε η μεγάλη συνάντηση που κράτησε μέχρι να φτάσουν στο ισόγειο.

Συνάντηση βγαλμένη από τον παλιό βωβό κινηματογράφο!

Το χειροκρότημα στο ΣΕΦ

Τελικά οι δυο τους, μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε.

Το εννοώ αυτό διότι το πεπρωμένο τους έγραφε ότι ο Σπανούλης θα αναρριχούταν στο Εβερεστ (των σκόρερς της Ευρωλίγκας) μπροστά στα μάτια του Ομπράντοβιτς!

Το λες και διεστραμμένο παιχνίδισμα της μοίρας αυτό που συνέβη στις τις 2 Ιανουαρίου του 2020 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας!

Τη στιγμή που ο Βασίλης ανέβηκε στο θρόνο, ο Ζέλικο δεν κοίταζε αλλού: όχι μόνο τον χειροκρότησε, αλλά τον έδειξε κιόλας.

«Φίλε, έχω μιλήσει πολλές φορές, δεν ωφελεί να ξαναμιλήσω για το τι έγινε τότε. Εχω τεράστιο σεβασμό στον Βασίλη Σπανούλη και σε όσα έχει καταφέρει στην καριέρα του και τον θεωρώ παράδειγμα προς μίμηση».

-Τι του εύχεσαι από εδώ και πέρα...

«Να χαρεί τη ζωή του, διότι έχει κάνει πολλές θυσίες. Να είναι ευτυχισμένος μαζί με την οικογένεια του και να κάνει αυτό που γουστάρει»!