Το νέο μπάσκετ της Εθνικής του Πιτίνο και τα 95 δεύτερα της ήττας
Η σύγχρονη βερσιόν της Εθνικής μπάσκετ με την υπογραφή του Ρικ Πιτίνο και το -6 στην πρεμιέρα του Προολυμπιακού από τον Καναδά που δεν αποφεύχθηκε για δύο συγκεκριμένους λόγους.
Ο Ρικ Πιτίνο είχε προειδοποιήσει για την αναγκαιότητα άμεσου επαναπροσδιορισμού της αγωνιστικής ταυτότητας της Εθνικής, διότι "με το ελληνικό στιλ, θα χάνουμε με 20-30 πόντους σε κάθε παιχνίδι". Από τον Καναδά, στην πρεμιέρα του Προολυμπιακού στη Βικτόρια, η ομάδα ηττήθηκε με μόλις 6 και αυτό είναι πρόοδος. Ούτως ή άλλως η απόσταση που καλύφθηκε είναι γιγαντιαία για τα δεδομένα ενός αγώνα μπάσκετ. Άρα, στο εξ ανάγκης σύντομο διάστημα της προετοιμασίας, είχε φροντίσει να (την) αλλάξει.
Μάλιστα το (σχετικά οριακό) 97-91 έκανε τον Αμερικάνο κόουτς να δηλώσει "περήφανος για την προσπάθειά μας". Φράση που -στη μονίμως υπερβολική ροή του λόγου του- ο ομοσπονδιακός προπονητής ομολόγησε πως έχει χρησιμοποιήσει λιγότερες από πέντε φορές σε μια επαγγελματική διαδρομή που προσεγγίζει τα 50 χρόνια! Ή διαφορετικά μια φορά τη δεκαετία.
Φυσικά η περηφάνια που αισθάνθηκε ο βετεράνος κόουτς ήταν για το ολικό αποτέλεσμα και όχι για τις μικρές, επιμέρους, λεπτομέρειες που μέτρησαν στο φινάλε και όρισαν την έκβαση του αγώνα. "Κάναμε κάποια λάθη σε κρίσιμα σημεία, τα οποία οδήγησαν σε αλλαγή του μομέντουμ", υπογράμμισε ο 68χρονος κόουτς, ο οποίος αναγνωρίζοντας γρήγορα το πρόβλημα είχε επιχειρήσει -με το μαστίγιο- να απαιτήσει προσοχή και συγκέντρωση.
Απλώς, στην πράξη, η Εθνική αποδείχθηκε ανέφικτο ν' αποτρέψει την ήττα από τους Καναδούς από τη στιγμή που η διαφορά έφτασε σε διψήφια επίπεδα (71-81) μ' εκείνο το επιμέρους 10-25.
Τα κορμιά που έγιναν μαχαίρια
Ο Πιτίνο γνώριζε ότι μπορούσε να παρέμβει στο μυαλό των παικτών του, να τους αλλάξει πλήρως τον τρόπο σκέψης και αγωνιστικού προσανατολισμού, να τους κάνει να τον ακολουθήσουν. Αλλά, σίγουρα, όχι να επέμβει στο μέγεθός τους. Δεν ήταν δυνατόν να "μακρύνει" κατά 5-6 εκατοστά τον Λαρεντζάκη, ούτε να γεμίσει με έξτρα μούσκουλα τον Γιαννόπουλο ή τον Χρυσικόπουλο. Ναι μεν στιγμή που αποφάσιζε να αποκλείσει από την τελική 12άδα τον Μιχάλη Λούντζη, παρά τη σπουδαία σεζόν του με τον Προμηθέα, είχε κατά νου ότι οφείλει να ματσάρει την αθλητικότητα των Καναδών με πιο ψηλά παιδιά, προτιμώντας στο φινάλε τον Ρογκαβόπουλο, αλλά στην πράξη δεν ήταν μια εξίσωση με εύκολη λύση.
Η Εθνική έπαιξε διαφορετικά, έπαιξε όμορφα και για ένα μεγάλο διάστημα αποδοτικά. Παρόλα αυτά έχασε γιατί δεν κατάφερε, με τον τρόπο που αμύνθηκε, να βρει τις απαιτούμενες διεξόδους στο μαρκάρισμα των παικτών που ο Νερς είχε δώσει εντολή να παίζουν σταθερά "ένας μ' έναν". Προφανώς ο Καναδός εκλέκτορας γνώριζε ότι από το σύνολο που έφτιαξε βιαστικά έλειπε η χημεία και η ομοιογένεια. Ήξερε ότι ο Κόρι Τζόζεφ είναι ένας άριστος χειριστής της μπάλας, αλλά όχι ένας ξεκάθαρος δημιουργός που θα "στήσει" και θα εκτελέσει καταστάσεις πικ εν ρολ ή πικ εν ποπ. Σύμφωνα με τα πολύτιμα στοιχεία του InStat Scout, μόλις δύο ήταν φορές που ο 29χρονος πόιντ γκαρντ των Ντιτρόιτ Πίστονς μπήκε στη διαδικασία να δοκιμάσει κάτι τέτοιο στη διάρκεια του αγώνα. Το ένα από δεξιά και το άλλο κάθετο.
Προτιμούσε, στα 27'35'' που έμεινε στο παρκέ, να κουβαλά την μπάλα και να τη μοιράζει σίγουρα, δίπλα ή μέσα. Κυρίως δίπλα. Εκεί που περίμεναν είτε ο Άντριου Γουίγκινς είτε ο Αρ Τζέι Μπάρετ. Τα δύο αυτόφωτα αστέρια του Καναδά φρόντισαν για όλα τα υπόλοιπα. Πηγαίνοντας σε καταστάσεις απομόνωσης με τους προσωπικούς αντιπάλους τους, εκμεταλλεύτηκαν τα στοιχεία που τους επιτρέπουν να ξεχωρίζουν στο ΝΒΑ και το τέλος της ημέρας να κάνουν τη διαφορά. Μαζί πέτυχαν τους 45 από τους 97 πόντους της ομάδας τους, ή αλλιώς το 46% της συνολικής παραγωγικότητας της, έχοντας τελειώσει επιτυχώς 17 από τις αθροιστικά 30 επιθέσεις που ανέλαβαν να εκτελέσουν. Οι άλλοι 8 που έπαιξαν μοιράστηκαν τις άλλες 35 που ολοκληρώθηκαν!
Συνυπολογίζοντας δε τις 5 τελικές πάσες που μοίρασαν από κοινού, γίνεται κατανοητό πως ήταν το απόλυτο δίδυμο επιτυχίας για ένα σύνολο που ήταν ξεκάθαρο ότι χρειάζεται χρόνο να δέσει και ν' αποδώσει κάτι οργανωμένο.
Με τον Μπάρετ εντός γηπέδου ο Καναδάς εμφάνισε ένα πολύτιμο +10 στη ροή ενός "κλειστού" αγώνα, ενώ ακριβώς τους μισούς πήρε έναντι των Ελλήνων παρόντος του Γουίγκινς! Φυσικά οι δυο τους ήταν σκέλη της πιο παραγωγικής πεντάδας που χρησιμοποίησε για 9 λεπτά ο Νικ Νερς, παρέα με τους Τζόζεφ, Λάιλς και Πάουελ.
Το αμερικάνικο μπάσκετ μιας ελληνικής ομάδας
Η Ελλάδα είχε θελήσει να σπάσει τον καθρέπτη, απαντώντας με γρήγορο τέμπο στην ανάγκη των Καναδών να βρουν σκορ στο ανοικτό γήπεδο και να μην μπλέξουν σε καταστάσεις "πέντε εναντίον πέντε". Πέτυχε σε μεγάλο βαθμό. Τα deflections ήταν εξ αρχής αρκετά, η μετάβαση του παιχνιδιού ήταν άμεση, η μπάλα κυκλοφορούσε γρήγορα, οι επιθέσεις εκδηλώνονταν εν ριπή οφθαλμού και πολύ πριν η αντίπαλη άμυνα οργανωθεί για να κερδίσει το πλεονέκτημα στις σωματικές επαφές.
Θα θυμηθεί κανείς χωρίς δεύτερη σκέψη τις συνεργασίες Καλάθη-ψηλών (Παπαγιάννη, Αντετοκούνμπο), θα θυμηθεί ότι στην πρώτη περίοδο είχαν σουτάρει για τρεις 6 διαφορετικοί παίκτες, θα θυμηθεί ότι ουδείς δίσταζε κι ας είχαν μεσολαβήσει ελάχιστα δεύτερα από την έναρξη των 24''. Η Εθνική πήγε σε 91 κατοχές και εκτέλεσε 70 field goals, βρίσκοντας 1 πόντο ανά κατοχή, με 61.5% στα δίποντα και 32.5% στα τρίποντα, κόντρα στο σχετικά χαμηλό ποσοστό του shot up shooter Γιαννόπουλο (2/6).
Την ίδια στιγμή πάντως και μολονότι οι Σλούκας-Καλάθης έδωσαν 17 από τις συνολικά 24 ασίστ, η Εθνική δεν εμφάνισε τη διάρκεια στον τρόπο που εκτέλεσε το σχέδιο. Δεν ήταν εύκολο, αλλά ζητούμενο. Ναι μεν οι επιθέσεις ολοκληρώνονταν πριν από τα πρώτα 12 δεύτερα, όμως μετά τα πέντε εύστοχα τρίποντα στην πρώτη περίοδο (5/10), οι διεθνείς δεν βρήκαν περισσότερα από άλλα τόσα στο υπόλοιπο διάστημα (5/21). Ο πάγκος είχε προσφέρει 26 πόντους στο πρώτο μισό, όμως μόλις 10 στο 1/2 που ακολούθησε μέχρι το φινάλε. Οι πόντοι από παιχνίδι στο τρανζίσιον μειώθηκαν, όπως και αυτοί από δεύτερες επιθέσεις.
Το -5 στα 95 (καταδικαστικά) δευτερόλεπτα
Ούτε ο Ρικ Πιτίνο υπήρξε απόλυτα συνεπής. Κυρίως γιατί στις αρχές της τέταρτης περιόδου, με την Εθνική στο -3, πήρε ένα απρόσμενο ρίσκο. Ν' αρχίσει με μια άκρως πειραματική πεντάδα που είχε ταυτόχρονα στο παρκέ τους Κατσίβελη, Λαρεντζάκη, Κασελάκη, Χρυσικόπουλο και Παπαγιάννη. Το σχήμα δοκιμάστηκε για 95 δεύτερα. Αρκούσαν, μέχρι το τάιμ άουτ που κάλεσε εσπευσμένα ο ίδιος για να βάλει τις φωνές αντικαθιστώντας τον Κατσίβελη με τον Καλάθη, για να διαμορφωθεί πλήρως η μικρή εικόνα και ο σεναριογράφος του ματς ν' αρχίσει την καταγραφή του φινάλε από το 31'25''. Το -5 ήταν η χαμηλότερη "επίδοση" των 21 διαφορετικών πεντάδων που επέλεξε, περισσότερο ή λιγότερο χρόνο, ο βετεράνος κόουτς.
Με τη διαφορά παγιωμένη έκτοτε μεταξύ 8-11 πόντων, η αντεπίθεση του τελευταίου διλέπτου ήταν περισσότερο μια τόνωση ψυχολογίας για τη συνέχεια της απαιτητικής μάχης. Το ότι τίποτα δεν έχει χαθεί είναι δεδομένο. Το τι μπορεί να βελτιώσει η Εθνική αν βρεθεί στο σημείο να αντιμετωπίσει εκ νέου τον Καναδά για τη μία θέση στο ολυμπιακό τουρνουά του Τόκιο θα αποτυπωθεί στο παρκέ. Σε πρώτη φάση μεσολαβεί ο κομβικός αγώνας με την Κίνα, που σφραγίζει την πρόκρισης στα ημιτελικά, και κατόπιν το χιαστί με τη δεύτερη του άλλου ομίλου (Τουρκία, Τσεχία, Ουρουγουάη). Με τον Καναδά τα ξαναλέει, αν είναι, στις 4 Ιουλίου!
