Η δεύτερη χρονιά του Βέλιμιρ Περάσοβιτς στον πάγκο της Αναντολού Εφές εξελίσσεται πολύ διαφορετικά απ ότι την είχε στο μυαλό του ο έμπειρος τεχνικός. Αφού πρώτα έφτασε με την τουρκική ομάδα μία νίκη μακριά από το Final Four, άλλαξε πολλά από τα κομμάτια του ρόστερ, αναμόρφωσε πλήρως την εικόνα της περιφερειακής γραμμής και δημιούργησε ένα σύνολο που βασίζεται σε δέκα (!) ξένους παίκτες κι έναν γηγενή, τον Ντογκούς Μπαλμπάι.

Οι υπόλοιποι της τουρκικής επικράτειας είτε αποτελούν περισσότερο projects με βάθος τριετίας είτε απλά δεν... κάνουν γι αυτό το επίπεδο. Αποτέλεσμα αυτού είναι μια "αμερικανοποιημένη" ομάδα, η οποία όμως δεν έχει "δέσει" ακόμη στον βαθμό του επιθυμητού, κάτι που αποτυπώνεται τόσο στην κακή αγωνιστική εικόνα των "μπλε", όσο και στο 0/5 που μετρούν στην EuroLeague τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Η επικοινωνία των παικτών στο παρκέ είναι κακή, η προσήλωση στη φιλοσοφία του προπονητή μάλλον αναιμική και κάπως έτσι η Αναντολού Εφές έχει μετατραπεί σε... σάκο του μποξ στη φετινή διοργάνωση. Από την άλλη, μπορεί να χρησιμοποιήσει ως ελαφρυντικό το γεγονός πως έχει αντιμετωπίσει ήδη τις τρεις από τις τέσσερις ομάδες που έφτασαν πέρσι στο Final Four, γνωρίζοντας εντός έδρας ήττες από ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά και εκτός από τη Φενέρμπαχτσε.

ΗΓΕΤΕΣ ΣΤΟ... ΣΙΔΕΡΟ

Ο τρόπος με τον οποίο δομήθηκε το ρόστερ από τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς υποδείκνυε ως βασικούς επιθετικούς πόλους τον Έρικ ΜακΚόλου και τον Ρίκι Λέντο. Δύο παιδιά που έκαναν εξαιρετικές εμφανίσεις στην TBL τα τελευταία χρόνια, ήτοι γνώριζαν τις απαιτήσεις και το ειδικό βάρος της Αναντολού Εφές, όπως επίσης τις συνθήκες που θα αντιμετώπιζαν.

Στην πράξη όμως, μετά από πέντε αγωνιστικές, αμφότεροι είναι πολύ μακριά από αυτό που περίμεναν όλοι. Μπερδεμένοι κατά βάση, δίχως ξεκάθαρο τρόπο εκτέλεσης, επιδίδονται κατά βάση σε σουτ μετά από ντρίμπλα (στατιστικά είναι αυτά με τη μικρότερη αποτελεσματικότητα) και σημαδεύουν ως επί το πλείστον το σίδερο. Μπορεί οι μέσοι όροι τους να είναι διψήφιοι (11 πόντοι ο Έρικ ΜακΚόλουμ, 10.3 πόντοι ο Ρίκι Λέντο), αλλά επί της ουσίας δυσκολεύονται πολύ για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο. Ο πρώτος έχει 15/37 δίποντα και 2/16 τρίποντα μέχρι στιγμής, ενώ ο δεύτερος είναι ακόμη χειρότερος με 8/32 δίποντα και 4/17 τρίποντα. Στο σύνολο δηλαδή έχουν: 29/102 σουτ, ήτοι 28.4% εντός παιδιάς.

Ο ΕΝΑΣ ΨΑΧΝΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ

Από νωρίς διαφάνηκε η αδυναμία διευθέτησης του ακριβούς ρόλου κάθε παίκτη, από την άποψη πως η περιφέρεια αποτελείται από παίκτες που κατά βάση παίζουν με την μπάλα στα χέρια, ενώ οι ψηλοί είναι κατά βάση αποτελεσματικοί με πλάτη στο καλάθι. Κάπως έτσι, ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς ανακατεύει διαρκώς την τράπουλα, αναζητώντας τα κατάλληλα σχήματα.

Μέσα σε όλα, ήρθε κι ο σοβαρός τραυματισμός του Ντέρικ Μπράουν για να δυσχεράνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Κι ακολούθως η απόκτηση του Τζάστιν Ντόλμαν, ο οποίος στην παρούσα φάση πιο πολλά δημιουργήματα δημιουργεί, παρά λύνει. Κι αυτό γιατί κάνει ακόμη πιο αδύναμη την ήδη αναιμική άμυνα και σκληράδα της τουρκικής ομάδας. Κάπως έτσι, έχουμε δει σχήματα με δίδυμους πύργους (Βλάντιμιρ Στίματς και Μπράιαν Ντάνστον), δείγμα του ότι ο έμπειρος τεχνικός έχει φτάσει από πολύ νωρίς μες στη σεζόν στο σημείο να χρησιμοποιήσει το πιο ακραίο σενάριο για να πετύχει, ως ένα σημείο, αυτό που θέλει.

ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Αντικειμενικά λοιπόν, η Αναντολού Εφές είναι αυτή την στιγμή η μεγάλη απογοήτευση της EuroLeague. Από πολύ νωρίς η συζήτηση περί παρουσίας στα playoffs έχει πάει περίπατο, κι έτσι η πίεση αυξάνεται. Με βάση το πολύ καλό υλικό που διαθέτουν οι "μπλε", είναι σαφές πως σε βάθος χρόνου θα βρουν την ισορροπία που αναζητούν και θα ανεβάσουν σημαντικά την απόδοσή τους. Το θέμα όμως είναι αν θα γίνει όλο αυτό... on time ή θα συζητάμε για τη μεγαλύτερη απογοήτευση της σεζόν.

Οι πέντε σερί ήττες βαραίνουν επικίνδυνα τις πλάτες των παικτών του Βέλιμιρ Περάσοβιτς, την στιγμή που ακολουθούν δύο διαδοχικές εκτός έδρας αναμετρήσεις με Μπαρτσελόνα και Μακάμπι Τελ Αβίβ, πριν φτάσουμε στην εντός έδρας μονομαχία με τον Παναθηναϊκό Superfoods. Όπως γίνεται αντιληπτό λοιπόν, δεν αποκλείεται η τουρκική ομάδα να μπει στο Sinan Erdem Dome της 16ης Νοεμβρίου για το παιχνίδι με το "τριφύλλι", με το "7" να βρίσκεται κάτω από τις ήττες της στη διοργάνωση. Κι όλα, τότε, να έχουν τελειώσει πρόωρα, προδικάζοντας ήδη από τόσο νωρίς το μέλλον της στη συνέχεια της EuroLeague.