Το πάρτι του Ζέλικο!

Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαιτέρως ζεστή από την αρχή (εγκάρδιος χαιρετισμός του «μικρού αδελφού» Δημήτρη Ιτούδη) ως τον τελευταίο ήχο της τρομπέτας του «Μαραντόνα», όπως αποκαλούν τον αρχηγό της μπάντας, που καίει καρδιές στο ετήσιο φεστιβάλ της Γκούτσα, μιας περιοχής κοντά στο Τσάτσακ, τη γενέτειρα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Οι καλεσμένοι δέχονταν ηχητικά ερεθίσματα από… Αντώνη Ρέμο ως Τζίπσι Κινγκς και από τη Νέα Υόρκη ως τη Μύκονο με τη βοήθεια Ελληνα dj που είχε καταφθάσει από την Ελλάδα για αυτό τον σκοπό. Το σημαντικότερο, όμως, κομμάτι της βραδιάς ήταν η αγάπη των προσκεκλημένων προς τον προπονητή του Παναθηναϊκού και ο σεβασμός προς το πρόσωπό του. Σεβασμός που δεν κερδήθηκε τώρα, αλλά εδώ και μερικές δεκαετίες, από τότε που βαπτίστηκε προπονητής της Παρτιζάν Βελιγραδίου εν μια νυκτί. Αλλά και νωρίτερα, όταν ακόμη έπαιζε μπάσκετ και οι ρετρό φωτογραφίες στο video wall υπενθύμιζαν.

Στον τεράστιο εκθεσιακό χώρο που φιλοξένησε το πάρτι διασκέδασαν με την ψυχή τους κορυφαίες προσωπικότητες από ολόκληρη την Ευρώπη. Από τις «παλιοσειρές» του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς και Ντράζεν Νταλιπάγκιτς ως τους… νεότερους παλαιμάχους Βλάντε Ντίβατς, Ντέγιαν Μποντίρογκα, Ζέλικο Ρέμπρατσα, Ντέγιαν Τομάσεβιτς, Σάσα Τζόρτεβιτς, Σάσα Ντανίλοβιτς και πολλούς άλλους. Από τους «δασκάλους» Ντούσαν Ιβκοβιτς και Ντούσκο Βουγιόσεβιτς ως τους Γιούρι Ζντοβτς, Οκτάι Μαχμούντι, Ντράγκαν Σάκοτα, Ντάρκο Ρούσο και Αλεκσάντερ Τριφούνοβιτς.

Από την Ισπανία ταξίδεψαν οι Τζόρντι Βιγιακάμπα, Χουάν Αντόνιο Μοράλες, ο Ράφα Γοφρέσα και ο Τζόνι Ρότζερς. Από την Ιταλία ο Νάντο Τζεντίλε, από την Τουρκία ο Ιμπραήμ Κουτλουάι, και από την Ελλάδα, το δεύτερο σπίτι του Ομπράντοβιτς, ο Δημήτρης Παπανικολάου και ο Γιώργος Καλαϊτζής. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και η μητέρα του Δέσποινα, σύζυγος του Παύλου Γιαννακόπουλου, όπως και ο Μάνος Παπαδόπουλος, εκπροσώπησαν τη διοίκηση του Παναθηναϊκού, ενώ ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο Μιλένκο Τέπιτς (παρέα με τον πρώην Πράσινο Ντούσαν Κέτσμαν) και αρκετά μέλη του τεχνικού επιτελείου του Τριφυλλιού «ρουφούσαν» κάθε στιγμή της γιορτής δίνοντας την ευχή στον εαυτό τους να αξιωθούν κάποτε να διοργανώσουν κάτι ανάλογο…