Το πλεονέκτημα που έγινε μειονέκτημα

Μέσα σε διάστημα πέντε ημερών, ο Παναθηναϊκός Superfoods έδειξε τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: από τη μία η επιθετικότητα που έκανε τη διαφορά στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, κι από την άλλη η παθητικότητα οι διαδοχικές προσωπικές ήττες που έφεραν τη συντριβή από την Μπαρτσελόνα.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως μέσα σε μερικές ημέρες, η ίδια ομάδα έδειξε τόσο μεγάλη αντίθεση στον τρόπο παιχνιδιού της. Όχι επιθετικά (αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί), αλλά αμυντικά. Εκεί όπου έχει επενδύσει φέτος, εκεί όπου θέλει να "πατήσει" για να πάει μακριά στην EuroLeague. Οι ίδιοι παίκτες λοιπόν που βρίσκονταν σχεδόν επί μονίμου βάσεως ένα "κλικ" πιο μπροστά από τους αντιπάλους τους στο ΣΕΦ, κατέληξαν να είναι ένα "κλικ" πιο πίσω στο "Παλάου Μπλαουγκράνα" .

Κι από εκεί να προκύψει μια από τις πιο βαριές ήττες της ελληνικής ομάδας στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, όπως επίσης η χειρότερη αμυντική βραδιά επί των ημερών του Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο.

ΟΛΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΑΠΟ "ΜΕΣΑ"

Το μεγαλύτερο αμυντικό πρόβλημα που παρουσιάστηκε για το "τριφύλλι" ήταν η προστασία της ρακέτας του. Στο παρελθόν, οι 'πράσινοι" έχουν ηττηθεί εκτός έδρας από την Μπαρτσελόνα αδυνατώντας να ελέγξουν τον γρήγορο ρυθμό της, άλλες επειδή την είδαν να σκοράρει κατά ριπάς από την περιφέρεια. Το βράδυ της Παρασκευής (13/10) όλα άρχισαν από την αδυναμία των παικτών του Τσάβι Πασκουάλ να προστατεύσουν τη ρακέτα τους, η οποία μετατράπηκε σε... κέντρο διερχομένων ήδη από τα πρώτα λεπτά του αγώνα.

Τα 29/51 δίποντα με τα οποία τελείωσε τον αγώνα η ισπανική ομάδα σημαίνει 56.9% ποσοστό ευστοχίας. Στην ουσία όμως, τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα για την Μπαρτσελόνα από την στιγμή που μέσα στη ρακέτα το ποσοστό αυτό ανέβαινε στο 64.9% (24/37).

Το ποσοστό στα δίποντα της ισπανικής ομάδας, έξω από τη ρακέτα; Μόλις 5/14 σουτ, ήτοι 35.7%. Η διαφορά είναι τεράστια κι αντικατοπτρίζει πώς δημιουργήθηκε η συνέπεια των γηπεδούχων στα δίποντα.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ

Η παντελής αδυναμία προσωπικής άμυνας (μακριά από την μπάλα) και οι κάκιστες περιστροφές μεταφράστηκαν στην δημιουργία του Τομά Ερτέλ (9 ασίστ) και την επιθετική συγκομιδή του Κέβιν Σεραφέν (24 πόντοι με 9/12 δίποντα). Ο πρώτος εκμεταλλεύτηκε τα "κοψίματα" των συμπαικτών του προς το καλάθι, ο δεύτερος το γεγονός πως οι "πράσινοι" δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν με την ίδια αποτελεσματικότητα τη φιλοσοφία των αλλαγών σε όλα τα σκριν πάνω στην μπάλα.

Εν αντιθέσει με ό,τι έγινε στο ΣΕΦ, αυτή τη φορά η επικοινωνία στην άμυνα δεν ήταν εξίσου αποτελεσματική, ούτε επίσης ο τρόπος με τον οποίο τέθηκε σε εφαρμογή το πλάνο.

Σε αυτό έπαιξαν ρόλο δύο στοιχεία:

• χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε κάθε σωματική επαφή, επιτρέποντας στους παίκτες της Μπαρτσελόνα να "χτυπήσουν" πρώτοι πάνω στο σώμα των αντιπάλων τους -κι όχι το αντίθετο.
• αφετέρου ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποίησε τα "μούσκουλά" του ο Κέβιν Σεραφέν. Ο βασικός ψηλός των "μπλαουγκράνα" εκμεταλλεύτηκε σε κάθε ευκαιρία τη διαφορά όγκου και δύναμης από τους αντιπάλους του, έβαλε σωστά το κορμί του, πήρε καλύτερες θέσεις μέσα στη ρακέτα και "χτύπησε" με μεγάλη συνέπεια τις αλλαγές των "πρασίνων" - κάτι που απέτυχαν να κάνουν οι ψηλοί του Ολυμπιακού, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Τζαμέλ ΜακΛιν .

ΤΑ ΚΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΡΥΘΜΟΥ

Με την άμυνα να παρουσιάζεται χειρότερη από ποτέ επί των ημερών του Τσάβι Πασκουάλ λοιπόν, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως κι η επίθεση έμοιαζε αναιμική για μεγάλα διαστήματα. Οι "πράσινοι" δεν είχαν αυτοπεποίθηση, ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης, ούτε συνέπεια στον τρόπο με τον οποίο προσπαθούσαν να βρουν τον δρόμο για το αντίπαλο καλάθι.

Ως εκ τούτου προέκυψαν φυσιολογικά στη διάρκεια της αναμέτρησης τα νεκρά διαστήματα στην εκκίνηση κάθε μίας εκ των τριών τελευταίων περιόδων. Ο Παναθηναϊκός Superfoods χρειάστηκε 3'44'' για να σκοράρει στο β' δεκάλεπτο, έκανε 3'30'' για να βρει τον στόχο στο γ' δεκάλεπτο και 2'37'' για να πετύχει τους πρώτους πόντους του στο δ' δεκάλεπτο. Μιλάμε δηλαδή για 9'51'' δίχως πόντο, με αποτέλεσμα το -21 σε αυτό το διάστημα!