Γι' αυτό "έσκασε η βόμβα" Λάνγκφορντ στον Παναθηναϊκό
Η απόκτηση του Κιθ Λάνγκφορντ αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργήσει η περιφέρεια του Παναθηναϊκού. Το νέο στοιχείο, οι διαφορετικές πεντάδες και η αποσυμπίεση των "άσων".
Η απόφαση του Τσάβι Πασκουάλ να ενισχυθεί ο Παναθηναϊκός με έναν ακόμη γκαρντ κι όχι με φόργουορντ αρκεί από μόνη της για να καταδείξει μέρος όσων έχει στο μυαλό του για τη νέα αγωνιστική περίοδο. Από τη μία, το γεγονός πως ήταν ρίσκο να πορευτεί το "τριφύλλι" μόνο με τέσσερις κοντούς (Νικ Καλάθης, Λούκας Λεκαβίτσιους, Νίκος Παππάς, Μάρκους Ντένμον), από την άλλη η ασφάλεια που προσφέρει η παρουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου στο "3" -στο πλευρό του Θανάση Αντετοκούνμπο.
Ο 45χρονος τεχνικός προτίμησε να προσθέσει έναν ακόμη χειριστή στη "μηχανή" του "τριφυλλιού" παρά να εστιάσει σε παίκτη που θα προσέφερε περισσότερο στο "2" και το "3". Ο λόγος; Έκρινε πως η ανάγκη για περισσότερους χειριστές και παίκτες ικανούς στην προσωπική φάση ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή της προσθήκης ενός ακόμη μεγάλου κορμιού, που θα αύξανε τα επίπεδα αθλητικότητας και πολυμορφικότητας στο πίσω μέρος του παρκέ.
ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ
Το πρώτο κομμάτι στο οποίο εστίασε ο Τσάβι Πασκουάλ είχε να κάνει με το... ποσοτικό. Με τέσσερις γκαρντ δεν είναι εύκολο να δομηθεί μια ομάδα στο υψηλότερο επίπεδο, ειδικά από την στιγμή που παίκτες όπως ο Λούκας Λεκαβίτσιους δεν έδειξαν πέρσι την απαιτούμενη σταθερότητα. Ο Κιθ Λάνγκφορντ δεν είναι "άσος", μπορεί όμως να λειτουργήσει ως χειριστής σε δεύτερο χρόνο, αφαιρώντας σε μεγάλο βαθμό την πίεση που θα ασκηθεί στον 24χρονο πλεϊμέικερ.
Είναι σαφές πως το νέο μεταγραφικό απόκτημα του "τριφυλλιού" δεν πρόκειται να έχει τον ρόλο που είχε στο πρόσφατο παρελθόν στις ομάδες που αγωνίστηκε -και δη στην Ούνικς Καζάν. Δεν του το επιτρέπουν ούτε η ηλικία του, ούτε το εξαντλητικό πρόγραμμα της EuroLeague με τα συνεχόμενα παιχνίδια και τις διπλές αγωνιστικές.
Ερχόμενος από τον πάγκο όμως, τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Θα αποσυμπιέσει την πίεση που ασκείται στον πλεϊμέικερ, όπως επίσης θα μπορεί να πάρει την μπάλα από τα χέρια του για να "τρέξει" ο ίδιος τα plays. Όχι με την ταχύτητα ενός κλασικού πόιντ γκαρντ, αλλά σίγουρα με μεγαλύτερη συνέπεια σε σχέση με τον Μάικ Τζέιμς, ο οποίος έβγαζε αρκετές φορές το παιχνίδι των "πρασίνων" από τη φιλοσοφία του off ball και των γρήγορων συνεργασιών.
Αριθμητικά λοιπόν, ήταν απαραίτητο να προστεθεί ένας ακόμη παίκτης στο "1" και το "2" παρά να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο σε μέγεθος η ομάδα, με έναν παίκτη που δεν θα μπορούσε να παίξει με την μπάλα στα χέρια.
ΑΠΟ ΤΑ ΦΟΡΓΟΥΟΡΝΤ ΣΤΑ ΓΚΑΡΝΤ
Σε μεγάλο διάστημα της περσινής σεζόν, ο Τσάβι Πασκουάλ επένδυσε σε ψηλά σχήματα με τρία φόργουορντ. Ειδικά στο πρώτο μισό, όσο ήταν δηλαδή υγιείς ο Ματ Λοτζέσκι και ο Κέι Σι Ρίβερς, η παρουσία ενός εκ των δύο στην αρχική πεντάδα ως "2" ήταν συνήθης συνθήκη. Στην πορεία αυτό άλλαξε ως φιλοσοφία, αφενός λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπισαν οι δύο παίκτες, αφετέρου λόγω της προσθήκης του Μάικ Τζέιμς. Για να επιστρέψει στην πρώτη ιδέα, στη σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό -κατάσταση που του έδωσε το πλεονέκτημα μετά τον δεύτερο τελικό.
Η παρουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου στο ρόστερ σε συνδυασμό με το know how που υπάρχει πλέον γύρω από αυτά που μπορεί και εκείνα που δεν μπορεί να κάνει ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, επέτρεψαν στον 45χρονο τεχνικό να αλλάξει εν μέρει την κατεύθυνσή του σε επίπεδο πεντάδων. Κι από τα ψηλά σχήματα με τα τρία φόργουορντ να κατευθυνθεί (δυνητικά) σε αυτά με τρία γκαρντ.
Είναι μακρινό ακόμη αυτό το σενάριο, δεν παύει όμως να υφίσταται ως σκέψη και ενδεχόμενο για τον Παναθηναϊκό με βάση το υλικό που υπάρχει στο "1" και το "2". Ο Τσάβι Πασκουάλ θα έχει πλέον τη δυνατότητα να παρατάξει πεντάδες που θα διαθέτουν τρεις χειριστές, παίκτες ικανούς στην προσωπική φάση και σίγουρα πιο λειτουργικά σχήματα στο κομμάτι των συνεργασιών.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ LOW POST
Από εκεί και πέρα, ο Κιθ Λάνγκφορντ θα φέρει στο ΟΑΚΑ δύο στοιχεία που έλειπαν από το υπάρχον υλικό: το ενδιάμεσο παιχνίδι και το post up των κοντών. Ο Νικ Καλάθης ήταν ο μοναδικός που είχε τη δυνατότητα να παίξει με πλάτη στο καλάθι τον προσωπικό του αντίπαλο, αφού οι άλλοι τρεις της περιφέρειας είναι αποδοτικοί μόνο με πρόσωπο. Ο 35χρονος γκαρντ όμως τα καταφέρνει εξίσου καλά σε αμφότερες συνθήκες.
Αφενός μπορεί να "τρέξει" ο ίδιος κάποια plays και να εξελιχθεί σε πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα εκτελεστή/δημιουργό με πρόσωπο, από την άλλη μπορεί να οδηγηθεί στο low post για να προκαλέσει από εκείνο το σημείο ευνοϊκές καταστάσεις. Κάτι που μετατρέπει σε πολύ πιο λειτουργική την επίθεση του Παναθηναϊκού, σε περίπτωση ταυτόχρονης παρουσίας στο παρκέ με τον Νικ Καλάθη. Για να αντιληφθείτε τη διαφορά σε σχέση με τη σεζόν που ολοκληρώθηκε πριν από ένα μήνα, αρκεί να σταθείτε στους αγώνες των playoffs της EuroLeague και τους τελικούς.
Ο Πάμπλο Λάσο και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τοποθετούσαν τον ψηλότερο περιφερειακό τους (βλ. Τζέφρι Τέιλορ και Κώστας Παπανικολάου) στον Νικ Καλάθη, αφενός για να του "κόψουν" το παιχνίδι με πλάτη, αφετέρου για να περιορίσουν το οπτικό πεδίο του στις συνεργασίες με τους ψηλούς των "πρασίνων". Με τον Κιθ Λάνγκφορντ στην ίδια πεντάδα όμως, ο αντίπαλος προπονητής είναι υποχρεωμένος να σκεφτεί εναλλακτικά σενάρια για να περιορίσει την περιφέρεια του "τριφυλλιού".
ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ
Αυτό που καλείται να προσδιορίσει ο Τσάβι Πασκουάλ είναι η τρόπος με τον οποίο όλα αυτά θα είναι λειτουργικά για την ομάδα του. Κυρίως μέσα από τους χρόνους που θα έχουν οι περιφερειακοί (πλην του Νικ Καλάθη, από τον οποίο θα ξεκινούν όλα), όπως επίσης από το αν το παιχνίδι του Παναθηναϊκού τη νέα σεζόν θα δομηθεί πολύ περισσότερο στα screens πάνω στην μπάλα ή θα παραμείνει ως είχε. Η παρουσία του Κιθ Λάνγκφορντ και του Στεφάν Λάσμε επιτρέπει πάντως να κοιτάξουν οι "πράσινοι" λίγο περισσότερο το on ball παιχνίδι και να παραμερίσουν τις συνεργασίες μακριά από την μπάλα, ελλείψει και κλασικών σουτέρ.