Το πραξικόπημα του Ντόντσιτς

Toν Οκτώβριο του 1992 που θα πρωτοπήγαινα στη Λιουμπλιάνα (για τον αγώνα Ολίμπια-Ολυμπιακός) ζήτησα ένα scouting report της κουλτούρας του σλοβένικου λαού από τον Λάζαρο Λέτσιτς.

Τι μου είχε πει τότε ο αυτοσυστηνόμενος ως "Νίντζα" του Άρη;

"Οι Σλοβένοι είναι ένας φιλήσυχος λαός. Εάν δεις να μαζεύονται πέντε σε μια γωνία, αυτό σημαίνει ότι ετοιμάζουν… πραξικόπημα"!

Την αναστορήθηκα πάλι αυτή την ατάκα χθες το μεσημέρι που έβλεπα (όχι πέντε, αλλά) καμιά τριανταριά από δαύτους όχι απλώς να μαζεύονται σε μια γωνία, αλλά να πανηγυρίζουν κιόλας με (δικαιολογημένη) εξαλλοσύνη.

Να λοιπόν που οι φιλήσυχοι Σλοβένοι προκαλούν τον μεγαλύτερο σαματά μέχρι τώρα στο Ολυμπιακό Τουρνουά μπάσκετ και –για να μείνω πιστός στο δεύτερο σκέλος της κουβέντας του Λέτσιτς-έκαναν κιόλας το πραξικόπημα τους.

Το λες και επανάσταση εναντίον του κατεστημένου αυτό που διέπραξε η συμμορία του μορφονιού των Μάβερικς και μένει να φανεί πού θα κάτσει εντέλει η μπίλια.

Το γοβάκι της Σταχτοπούτας

Μένει επίσης να φανεί εάν η σλοβένικη Σταχτοπούτα που μπήκε για τα καλά στο χορό, θα χάσει κι αυτή το γοβάκι της –όπως η λεγάμενη στο παραμύθι των αδελφών Γκριμ- κι αν θα της το βρει και θα της το φορέσει το βασιλόπουλο που λέγεται Λούκα Ντόντσιτς!

Χθες πάντως ο Λούκα δεν βρήκε μια ασίστ για το προσδόκιμο triple double figure που θα τον έβαζε στην ίδια πρόταση με τον Σεργκέι Μπέλοφ (1976) και τον ΛεΜπρόν Τζέιμς (2012), αλλά μπορεί και να την κράτησε κάβα για τον προημιτελικό, τον ημιτελικό ή ακόμη και τον τελικό.

Και μόνο το γεγονός πάντως ότι κάποια στιγμή ο Σέρτζιο Σκαριόλο κατέβασε από το ράφι τη σύνθετη άμυνα box-and-one που την έκαναν μόδα στη δεκαετία του ’80 ΄σοι προπονητές αντιμετώπιζαν τον Γκάλη φτάνει και περισσεύει για να καταδείξει το προφανές.

Το "Young phenomenon" που πλέον ενηλικιώνεται προκαλεί τρόμο και επιβεβαιώνει μέχρι κεραίας τόσο τον Στεφ Κάρι, όσο και τον ΛεΜπρόν Τζέιμς.

Ο μεν σούπερ σταρ των Γουόριορς είχε πει, όταν τον αντιμετώπισε για πρώτη φορά ότι «αυτό το παιδί θα γίνει μεγάλος μπελάς για όλο το ΝΒΑ», ο δε «King James» απεφάνθη ότι «είναι σκληρός κα@@@ης»!

Χωρίς να υποτιμώ τη Γερμανία, θεωρώ ότι στη Σλοβενία έτυχε -μέχρι αποδείξεως του εναντίου- ο καλύτερος δυνατός αντίπαλος στην προημιτελική φάση.

Το déjà vu των Ισπανών

Τουναντίον, στη δόλια την Ισπανία έτυχε ο χειρότερος!

Το χθεσινό έργο οι πρωταθλητές κόσμου του 2019 το είδαν χθες δίκην deja vu.

Το είχαν δει σε πρώτη προβολή στις 14 Σεπτεμβρίου του 2017 στο Sinan Erdem Dome της Κωνσταντινούπολης όπου –στον ημιτελικό του Eurobasket- οι Σλοβένοι κατατρόπωσαν τους πρωταθλητές Ευρώπης του 2015 και χάλκινους Ολυμπιονίκες του 2016 με σκορ 92-72 και προκρίθηκαν μετά βαίων και κλάδων στον τελικό.

Τρία βράδια αργότερα, στον τελικό της διοργάνωσης οι Σλοβένοι επιβλήθηκαν των Σέρβων με 93-85 και ανέβηκαν στο θρόνο για πρώτη φορά στην ιστορία τους.

Τότε ο Λούκα Ντόντσιτς δεν είχε σκάσει ακόμα από το αυγό του.

Δεν είχε αναδειχθεί πρωταθλητής και MVP της Ευρωλίγκας με τη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν είχε επιλεγεί στο Νο 3 του ντραφτ του ΝΒΑ, δεν είχε αρχίσει ακόμη να προκαλεί τέτοιο σοκ και τόσο δέος σε όλον τον πλανήτη.

Το κοτόπουλο και ο γυπαετός

Τότε ήταν 18 χρονών, αλλά, διάβολε, φαινόταν από μικρός ότι θα μεγαλώσει και θα γίνει ο μπόμπιρας που πλέον έχει ξεπορτίσει για τα καλά!

Στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν ο Ντόντσιτς παραμεγάλωσε και αυτό το γνωρίζουν και το αναγνωρίζουν όλοι, πολλώ δε μάλλον οι Αμερικανοί που εάν τον βρουν απέναντι τους μια από τις επόμενες μέρες θα θελήσουν να τον μαδήσουν σαν κοτόπουλο!

Ελα όμως που ο λεγάμενος δεν είναι κοτόπουλο, αλλά γυπαετός!

Στον ημιτελικό του Eurobasket του 2017 ο Ντόντσιτς παρήγαγε 11 πόντους, 12 ριμπάουντ και 8 ασίστ χωρίς να υποπέσει σε κανένα λάθος.

Το παράσημο της Σλοβενίας

Απέναντι στον ίδιο αντίπαλο "έγραψε" 12 πόντους, 14 ριμπάουντ, 9 ασίστ, χρεώθηκε γρήγορα με τρία φάουλ και έκανε πέντε λάθη, αλλά ξα του(ς).

Αυτό όντως αποτελεί το μεγαλύτερο παράσημο για τους Σλοβένους: έριξαν στο κανναβάτσο τη γηράσκουσα "Dream Team" της σύγχρονης εποχής χωρίς να χρειασθεί ο Ντόντσιτς να χώσει 48 πόντους όπως συνέβη με την Αργεντινή.

Σκόραρε λιγότερους και από τους μισούς της σοδειάς του κόντρα στην Ιαπωνία (25) και –για να το προσδιορίσω επί τη βάσει της ποσόστωσης- έβαλε μόλις το 12.6% των πόντων της ομάδας του.

Εάν κάποιος έλεγε ότι ο Ντόντσιτς θα πετύχαινε 12 πόντους σε ένα τέτοιο ντέρμπι, η Σλοβενία θα θεωρούταν χαμένη από χέρι, αλλά το μπάσκετ (δεν) είναι μια μαθηματική πράξη.

Είναι και δεν είναι και αυτό το αντιθετικό σχήμα εξηγείται για δυο λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι βγήκαν μπροστά και αποδείχθηκαν αντάξιοι του ο σεσημασμένος σκόρερ και άχαστος στις ελεύθερες βολές (9/10) Kλέμεν Πρέπελιτς (15 πόντοι), ο τίμιος νατουραλιζέ Μάικ Τόμπι (16-14-3) που αντικατέστησε τον πρωταθλητή Ευρώπης του 2017 Αντονι Ράντολφ και κυρίως ο… περαστικός από τα ματς των Νάγκετς, Βλάτκο Τσάντσαρ (22π.).

Τι σημαίνει αυτό;

Η Σλοβενία είναι η ομάδα του Λούκα, αλλά δεν είναι η ομάδα του ενός!

Υπεράνω της στατιστικής

Ο δεύτερος λόγος που εξηγεί το αντιθετικό σχήμα είναι ότι αυτός ο μπαγάσας ο Ντόντσιτς κάνει πολύ περισσότερα πράγματα απ' όσα δείχνει η στατιστική.

Εκτός από το να σκοράρει, να κατεβάζει ριμπάουντ, να πασάρει και να ηγείται γενικώς και αδιακρίτως, βάζει δύσκολες ασκήσεις στις αντίπαλες άμυνες.

Δεν τις βάζει με τα αθλητικά προσόντα, την ταχύτητα και την έκρηξη του, αλλά με το σπάνιο ταλέντο, τον υψηλότατο δείκτη νοημοσύνης, το εκπληκτικό διάβασμα των φάσεων και τα κάθε λογής χαρίσματα του.

Μ' αυτά και μ' αυτά οι πρωτάρηδες στους Ολυμπιακούς Αγώνες και απόντες από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, Σλοβένοι πέτυχαν τρεις νίκες στην Α' φάση, αντιμετωπίζουν έναν φαινομενικά πολύ βατό αντίπαλο και επιφυλάσσονται δια τα περαιτέρω.

Στην αντίπερα όχθη οι Ισπανοί μετά την ήττα τους από τη Σλοβενία πέφτουν πάνω στην ομάδα που τους στοιχειώνει.

Ο Φάνης, ο Οικονόμου και οι δαίμονες

Κάποτε αυτή ήταν η Ελλάδα (Mundobasket 1990, Eurobasket 1993, Eurobasket 1995, Mundobasket 1998) με αιχμές του δόρατος τον Φάνη Χριστοδούλου και εν συνεχεία τον Νίκο Οικονόμου, τώρα πρόκειται για τους… ακατονόμαστους του ΝΒΑ!

Σε τρεις τελικούς Ολυμπιακών Αγώνων αξιώθηκαν να παίξουν οι Ισπανοί, αλλά καμιά από αυτές τις φορές δεν κατάφεραν να γκρεμίσουν το κάστρο: ούτε το 1984 στο Λος Αντζελες (65-96) απέναντι στους κολεγιόπαιδες του Μπόμπι Νάιτ, ούτε το 2008 στο Πεκίνο (107-118 με ανεξίτηλα χαραγμένη τη σκηνή του καρφώματος του Ρούντι Φερνάντεθ στη μούρη του Ντουάιτ Χάουαρντ που το θυμάμαι και ανατριχιάζω) και το 2012 στο Λονδίνο (100-107).

Δεν το γκρέμισαν επίσης ούτε στον ημιτελικό του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο (76-82), ούτε στον προημιτελικό του 2004 στην Αθήνα (94-102), αλλά τουλάχιστον έχουν να επιδείξουν δυο νίκες σε 18 αγώνες, αμφότερες στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος: το 1982 στη Μπογκοτά με 109-99 και το 2002 στην Ιντιανάπολις με 81-76.

Είδαν τον… Χριστό φαντάρο!

Tην πρώτη φορά είδαν τον Χριστό φαντάρο ο αγαπημένος μας Μίτσελ Γουίγκινς, ο Ντοκ Ρίβερς και ο Αντουάν Καρ, τη δεύτερη βρέθηκαν στην ίδια δυσάρεστη θέση ο Πολ Πιρς, o Ρέτζι Μίλερ, ο Μάικλ Φίνλεϊ, ο Αντόνιο Ντέιβις και ο Μπάρον Ντέιβις.

Tη μια φορά τους τσάκισε ο Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο με 28 πόντους, την άλλη τους ποδοπάτησε ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο με 26.

Στην ακροτελεύτια και πιο αξιομνημόνευτη σκηνή της θρυλικής ταινίας «Οσα παίρνει ο άνεμος» η υποδυόμενη τη Σκάρλετ Ο' Χάρα, Βίβιαν Λι λέει κλαίγοντας "After all, tomorrow is another day".

Αυτό μπορεί να δώσει έμπνευση και να γίνει το σύνθημα για τον Πάου Γκασόλ και τους συντρόφους του με τους οποίους χορεύει το δικό του "Last Dance".