Το προφίλ της Γαλλίας

Γρήγορη όπως πάντα. Γεμάτη ταλέντο όπως πάντα. Με βάρος στην περιφέρεια όπως πάντα. Αλλά όχι τόσο αθλητική όσο στο παρελθόν. Και σίγουρα όχι φόβητρο. Αυτή είναι η Γαλλία του Eurobasket 2017 μέσα σε μερικές λέξεις.

Η Εθνική Ανδρών ετοιμάζεται για τον δεύτερο αγώνα της στο φετινό Eurobasket, όπου θα βρει απέναντί της την – στα χαρτιά – πιο δυνατή ομάδα του ομίλου. Μία ομάδα “πληγωμένη”, η οποία έπεσε θύμα έκπληξης στην πρεμιέρα της διοργάνωσης από την ψυχωμένη Φινλανδία, αλλά παραμένει επικίνδυνη.

Η Γαλλία δεν έχει το ταλέντο του παρελθόντος. Έχει σημαντικές απουσίες, με σημαντικότερες αυτές των Νικολά Μπατούμ και Ρούντι Γκομπέρ. Παραμένει όμως μία ομάδα που έχει την δυνατότητα να διαλύσει κάθε αντίπαλο. Και αυτό είναι που την κάνει τόσο επικίνδυνη.

"Φορτωμένη" περιφέρεια, "ελλιπής" frontline

Μία ματιά στο ρόστερ των Γάλλων αρκεί για να καταλάβει κανείς γιατί θεωρούνται μία ομάδα που μπορεί να διαλύσει κάθε αντίπαλο. Ειδικά αν δει ότι στην περιφέρεια υπάρχουν παίκτες όπως ο Νάντο Ντε Κολό, ο Εβάν Φουρνιέ, ο Τόμας Ερτέλ, ο Λίο Βέστερμαν, ο Έντουιν Τζάκσον, ο (τραυματίας) Αντουάν Ντιό και ο Άξελ Τουπάν. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όσο “ανεβαίνει” κάποιος σε θέσεις και πηγαίνει στην γραμμή ψηλών το ταλέντο.. φθίνει.

Ο ποιοτικότατος (αλλά πλέον 35χρονος) Μπορίς Ντιό είναι ακόμα και τώρα ο καλύτερος ψηλός της ομάδας, ωστόσο στο πλευρό του υπάρχουν μόνο ρολίστες: Ο Τζόφρϊ Λοβέρν, ο Κέβιν Σεραφέν (που είναι τραυματίας) και οι – άπειροι σε αυτό το επίπεδο – Βινσέτ Πουαριέ και Λουίς Λαμπεϊρί.

Η Γαλλία είναι μία ομάδα που τρέχει, έχει ψηλούς γκαρντ (αλλά μόλις έναν σμολ φόργουορντ, τον Τουπάν) και γενικώς ψηλά κορμιά, έχει σουτέρ, έχει δημιουργούς, αλλά της λείπει η ποιότητα κάτω από το καλάθι, κυρίως επειδή ο Σεραφέν δεν είναι στο 100% της ετοιμότητας. Δεν είναι τόσο αθλητική όσο στο παρελθόν, ενώ στην πρεμιέρα έδειξε ότι δεν αντέχει και πολύ το... ξύλο. Το τελευταίο βέβαια δεν αποτελεί ακριβώς είδηση.

Η επίθεση μοιάζει με λερναία ύδρα

Το επιθετικό ταλέντο των Γάλλων είναι αδιαπραγμάτευτο. Συνήθως παίζουν με τρεις γκαρντ, τους αρέσει να τρέχουν στο ανοιχτό γήπεδο, ειδικά όταν στο παρκέ βρίσκεται ο Ερτέλ. Σε καταστάσεις σετ παιχνιδιού παίζουν αρκετά το Πικ Εν ρολ, κυρίως με τους Βέστερμαν και Ντε Κολό, με τον πρώτο να ψάχνει περισσότερο την πάσα στον ψηλό και τον δεύτερο να δημιουργεί καλύτερα από κάθε άλλο Γάλλο για τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του. Ο Ντε Κολό ενίοτε μπορεί να πάρει προσπάθειες και με πλάτη στο καλάθι.

Τα πράγματα αλλάζουν όταν εμπλέκονται σε κατάσταση Πικ Εν Ρολ οι Φουρνιέ και Τζάκσον, οι οποίοι ψάχνουν κυρίως το δικό τους σουτ, για αυτό και εμπλέκονται λιγότερο σε τέτοια κατάσταση. Για αυτούς τους δύο ωστόσο – όπως και για τον Ντε Κολό – υπάρχουν plays όπου βγαίνουν από σκριν για να σουτάρουν, ενώ έχουν και μία μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων με τη μπάλα στα χέρια σε καταστάσεις απομόνωσης (isolation). Αν πάντως τελικά αγωνιστεί κόντρα στην Ελλάδα ο Ντιό, τότε είναι πολύ πιθανό να εμπλακεί αυτός σε καταστάσεις Πικ Εν Ρολ.

Οι ψηλοί έχουν ως επί το πλείστον ρόλο... σκρινέρ και παίρνουν λίγες προσπάθειες. Εξαίρεση αποτελεί ο Ντιό, ο οποίος συχνά μετά το σκριν που κάνει δεν ρολάρει προς το καλάθι, παρά κάνει μικρό ρολάρισμα, παίζοντας εν δυνάμει τον ρόλο του δεύτερου πλέι-μέικερ της ομάδας χάρη στην σπάνια αίσθηση της πάσας που διαθέτει. Ο Λοβέρν είναι ο δεύτερος ψηλός που ενίοτε αντί να ρολάρει προς το καλάθι μένει στο τρίποντο μετά το σκριν (κάνει δηλαδή ποπ άουτ), αλλά κυρίως για να εκτελέσει και όχι να δημιουργήσει.

Η άμυνα έχει (εμφανείς) “τρύπες”

Αν η επίθεση των Γάλλων πετάει “φωτιές”, δεν ισχύει το ίδιο για την άμυνα. Οι Γάλλοι έχουν μεν ψηλά κορμιά στην περιφέρεια, αλλά με εξαίρεση τον Τουπάν (που έχει μικρό ρόλο) και τον – απόντα λόγω τραυματισμού στην πρεμιέρα – Ντιό δεν συμπαθούν ιδιαίτερα την άμυνα. Παίκτες όπως ο Ερτέλ, ο Ντε Κολό και ο Φουρνιέ (που συχνά βρίσκονται μαζί στο παρκέ) έχουν χτυπητές αδυναμίες.

Ίσως βέβαια το μεγαλύτερο πρόβλημα των Γάλλων – και σημείο που μπορεί να χτυπήσει η Ελλάδα – είναι η “τρύπα” που υπάρχει στην θέση του σμολ φόργουορντ, απόρροια της χρησιμοποίησης τριών γκαρντ. Πρόκειται για μία αδυναμία που είδαν οι Φινλανδοί στην πρεμιέρα και “χτύπησαν” εκεί τους Γάλλους, βάζοντας τον Σον Χαφ να ποστάρει τους πιο “αδύναμους” Φουρνιέ και Τζάκσον, αλλά ακόμα και τον Τουπάν. Κάτι δηλαδή που δεν αποκλείεται να κάνει και η Ελλάδα, με τους Παπανικολάου και Παπαπέτρου.

Κι αν στην περιφέρεια υπάρχει ξεκάθαρη “τρύπα”, στις θέσεις των ψηλών τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Ο Ντιό παίζει κυρίως με την εμπειρία του (και τα κιλά του) και ο Λοβέρν παίζει με δύναμη. Με τον Σεραφέν τραυματία, το δίδυμο των Πουαριέ και Λαμπεϊρί (οι οποίοι ανά διαστήματα βρέθηκαν μαζί στο παρκέ) ωστόσο έδειξε να έχει προβλήματα παρά τα πλούσια αθλητικά του προσόντα, με τον 36χρονο Κότι να κάνει πολλές ζημιές κάτω από το καλάθι με το πάθος του και τον Μάρκανεν να τους “πληγώνει” από την περιφέρεια. Κοινώς, είναι καθαρά στο χέρι (καταρχάς) των Πρίντεζη, Μπουρούση, Παπαγιάννη να δημιουργήσουν φθορά και να προσφέρουν λύσεις.

Ένα (πολύ) δύσκολο παιχνίδι

Οι Γάλλοι δεν είναι διαστημικοί. Το απέδειξε αυτό ξεκάθαρα η Φινλανδία στην πρεμιέρα, κερδίζοντάς τους στο παιχνίδι τους, σε αγώνα με τρελό τέμπο. Είναι όμως μία ομάδα η οποία παραδοσιακά δημιουργεί προβλήματα στην Ελλάδα λόγω στυλ παιχνιδιού. Και για αυτό χρειάζεται 100% συγκέντρωση.

Η ήττα στην πρεμιέρα από την Φινλανδία “πλήγωσε” τους Γάλλους, που ξέρουν ότι δεν έχουν άλλα περιθώρια. Πρέπει να κερδίσουν όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια, ξεκινώντας από τον αγώνα με την Ελλάδα. Είναι δεδομένο ότι θα προσπαθήσουν να τρέξουν, να αυξήσουν τις κατοχές και να “χτυπήσουν” την Ελλάδα στις δικές της αδυναμίες. Το θέμα πλέον είναι κατά πόσο η Εθνική Ανδρών θα καταφέρει να παίξει το δικό της παιχνίδι και να πάρει την πολυπόθητη δεύτερη νίκη στο τουρνουά.