Το όνομα του, ήταν το πρώτο που κυκλοφόρησε ως υποψηφίου να καλύψει το κενό που άφησε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, στη θέση του χεντ κόουτς στον Παναθηναϊκό, έπειτα από 13 χρόνια. Τότε (13/6/2012), δεν έτυχε να ολοκληρωθεί η ιστορία. Από ό,τι φαίνεται, θα ολοκληρωθεί τώρα, με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς να είναι ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού. Αυτός που θα αναλάβει να οικοδομήσει τον νέο, ελληνικό, κορμό των "πρασίνων".

Αν είναι καλός στη δουλειά του; Είναι. Όπως υπάρχει ένας τομέας που είναι καλύτερος από όλους τους συναδέλφους του: αυτός της πειθαρχίας. Ξέρετε πώς τον αποκαλούν στην Ισπανία; "Sargento de hierro", δηλαδή "σιδερένιο λοχία". Οι Ισπανοί, όπως ενημερώνει ο Θανάσης Κρεκούκιας, προειδοποιούν ότι το τελευταίο λάθος που πρέπει να κάνουν οι Έλληνες, είναι να τον συγκρίνουν (στο θέμα της πειθαρχίας) με τον Ομπράντοβιτς, τον Πέσιτς και τον Ίβκοβιτς. "Ο κανόνας του είναι απλός: όποιος υποφέρει, κερδίζει και όποιος αποδεχτεί αυτή τη φιλοσοφία, παίζει", εξηγούν αυτοί που ξέρουν καλύτερα.

Όλες οι ομάδες του (1994-95 Χιρόνα ασίσταντ, 1995-99 Φράιμπουργκ, 1997-2000 εθνική Ελβετίας, 1999-2000 Λιμόζ, 2000-05 Βασκονία, 2005-08 Μπαρτσελόνα, 2008-12 Βασκονία, ενώ τον Ιανουάριο ανέλαβε την εθνική Βοσνίας) φημίζονταν για τη δυναμική της τακτικής. Όλες είχαν καλές εκτελέσεις και ξεκάθαρους στόχους. Γιατί όταν ο Ιβάνοβιτς βάζει έναν στόχο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υλοποιηθεί.

"Στίβει" τους παίκτες του και απαιτεί τη διαρκή βελτίωση. Για να είναι όλοι χαρούμενοι, εκείνοι πρέπει να προσπαθούν non stop να εκτελούν το πλάνο, όπως γίνονται καλύτεροι. Το κύριο στοιχείο που οδηγεί τις ομάδες που αναλαμβάνει στην επιτυχία, δεν είναι η ευφυΐα, αλλά γιατί θα μπροστά σε εκείνες και αυτό που θέλουν να κάνουν, δεν υπάρχει τίποτα.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Όπου "μέσα", η δουλειά που κάνει στα σουτ, στη συνέπεια, την ένταση, την ταχύτητα και τη δυναμική. Όλα (βλ. τακτικές) κάποια στιγμή, μπαίνουν στον αυτόματο. Δεν υπάρχει αυτό που λέμε "να διαβάσεις", "να δημιουργήσεις". Υπάρχει πλάνο, που εκτελείται κατά γράμμα. Φυσικά, έχει και εναλλακτικές. Αλλά και αυτές κατά γράμμα πρέπει να εκτελούνται.

Η άμυνες ζώνης δεν περιλαμβάνονται στο μενού του, γιατί όπως συνηθίζει να λέει "είναι για τους αδύναμους". Είναι γνωστός για τη δυνατότητα που έχει να δημιουργεί και ανέκαθεν ήταν πιο αποτελεσματικός, όταν δούλευε με παίκτες που δεν είχαν καθιερωθεί. Με παίκτες που μπορούσε ακόμα να... πλάσει.

Μη ρωτάς το γιατί

Τι παίκτες θέλει; Προτιμά πάντα έναν εργάτη που δεν σφύζει από ταλέντο, από έναν ταλαντούχο που βαριέται να δουλέψει. Κατ' αρχάς, να διευκρινίσουμε ότι στο μυαλό του δεν υπάρχουν "βεντέτες" και οι άλλοι. Είναι όλοι ίδιοι. Προτιμά τους Ευρωπαίους από τους Αμερικανούς. Ο αγαπημένος του είναι ο Μίρζα Τελέτοβιτς (να σημειωθεί εδώ πως τα συναισθήματα είναι αμοιβαία -και ο Βόσνιος τον λατρεύει, ήταν μάλιστα εκείνος που τον πρότεινε στην εθνική της χώρας του). Δηλαδή, ένα δυνατό παιδί που δεν σταματά να τρέχει, να προσπαθεί, χωρίς ποτέ να ρωτά "γιατί". Πού τον έχει οδηγήσει αυτή η τακτική; Στο ΝΒΑ. Γενικά, όποιος έχει όρεξη να δουλέψει μαζί του, προοδεύει.

Βέβαια, υπάρχει και πλήθος περιπτώσεων που άναψαν λαμπάδες στο μπόι του, όταν εγκατέλειψε μια ομάδα. Για παράδειγμα, οι Σκόλα, Καλντερόν, Νοτσιόνι, Πριτζόνι και Σπλίτερ είχαν δηλώσει δημοσίως την ανακούφιση τους.

Μολονότι δεν είναι και ο... μεγαλύτερος δημοκράτης, εκτιμά την ειλικρίνεια. Έχει δηλώσει πολλάκις πως σέβεται απεριόριστα τον Νοτσιόνι " γιατί ήταν πάντα ειλικρινής μαζί μου. Μου έλεγε ό,τι σκεφτόταν, ακόμα και όταν διαφωνούσαμε. Ήταν ευθύς μαζί μου και έτσι θέλω να είναι οι παίκτες μου".

Μαμ κακά και νάνι

Ο Ιβάνοβιτς λατρεύει τη λεπτομέρεια και δουλεύει πάνω σε αυτή. Ασταμάτητα. Αν κάποιος από τους παίκτες του κάνει το λάθος να χάσει τη συγκέντρωση του (είτε την ώρα που μιλά ο κόουτς, είτε την ώρα που οι παίκτες εκτελούν αυτά που έχει πει), θα γίνει αντιληπτός και θα... αποβληθεί (θα τον στείλει στα αποδυτήρια). Στη Βιτόρια είχε δημιουργήσει κάποια "μοναδικά" όπως τα χαρακτηρίζουν οι Βάσκοι, ρεκόρ. Για παράδειγμα, αυτό των περισσότερων εξουθενωμένων παικτών, έπειτα από προετοιμασία. Η κάθε ημέρα περιλάμβανε τρεις προπονήσεις, με τους παίκτες να 'χουν χρόνο μόνο για αυτές, για φαγητό και για ύπνο. Το ρεπό ήταν άγνωστη λέξη, ενώ καθημερινά οι παίκτες... όργωναν το βουνό Θαλντιάραν.

Υπ' όψιν, γενικότερα δεν πιστεύει στο ρεπό. Δίνει περί τα 5-6 το χρόνο, στους παίκτες του.

Η επίδραση του Μάλκοβιτς

Τα όσα πέρασε στα χέρια του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, όταν ο κόουτς ήταν στον ανθό της ηλικίας του -μόλις 34 χρόνων-, στη Γιουγκοπλάστικα ( ήταν μέλος των δυο από τους τίτλους του three peat, το 1989 και το 1990), του έμειναν αξέχαστα. Θέλετε μια ιστορία: όταν ο Μάλκοβιτς τους έστελνε για τρέξιμο σε ένα δάσος πάνω σε λόφο, μόνο ένας έτρεχε. Όλοι οι άλλοι άραζαν μέσα στο δάσος. Ποιος έτρεχε; Ω, ναι: ο Ιβάνοβιτς, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία από όλους. Μια μέρα που λέτε, εκεί που όλοι είχαν αράξει στο δάσος, έπεσε η νύχτα και ακούστηκαν τσακάλια. Και μετά τι έγινε; Όλοι περίμεναν τον Ιβάνοβιτς να επιστρέψει από το τρέξιμο και μπει μπροστά, ώστε να τους δείξει το δρόμο της επιστροφής, εκλιπαρώντας τον να μην τους ξαναφήσει μόνους στην ερημιά.

Για να πούμε βέβαια, την πάσα αλήθεια, ο μαθητής ξεπέρασε τον δάσκαλο, ο οποίος " δεν μας επέτρεπε το παραμικρό λάθος. Ήταν πολύ αυστηρός και δεν συμβιβαζόταν με κάτι λιγότερο από το 110% μας". Ε, ο Ιβάνοβιτς έμαθε να απαιτεί το 120%. Παρεμπιπτόντως, ο μόνος "μαθητής" του είναι ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς (επίσης παίκτης του "Μπόζα").

Επειδή εν τω μεταξύ, είχε αγωνιστεί και με κάταγμα (στο χέρι), αντιλαμβάνεται κάπως διαφορετικά τους τραυματισμούς και τη σοβαρότητα αυτών. Για τον Μαυροβούνιο, ουδείς είναι πάνω από το καλό της ομάδας. Και η λέξη "κούραση", απλά δεν υπάρχει. Σοβαρά. Από τις αγαπημένες του ατάκες είναι το " δεν υπάρχει κούραση. Είναι πνευματική κατάσταση".

Θρυλείται, πως ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο εθεάθη να τρέχει κλαίγοντας στα αποδυτήρια, έπειτα από μια προπόνηση, φωνάζοντας πως θέλει να αποσυρθεί. Μετά ήταν που αποφάσισε να πάει στο ΝΒΑ.

Η σχέση του με τα ΜΜΕ

Δεν είναι από τους προπονητές που θα κάνει χιούμορ (ή θα το δεχθεί) στις συνεντεύξεις Τύπου. Η ερώτηση που μπορεί να τον κάνει έξαλλο, είναι "τι έχετε να πείτε για την κούραση των συνεχόμενων ταξιδιών". Βασικά, και σκέτος ο όρος "κούραση" τον βγάζει εκτός εαυτού (όπως είπαμε και πρωτύτερα). Γενικά, με τους δημοσιογράφους είναι σύντομος και περιεκτικός και δεν επιδιώκει την επαφή μαζί τους. Τώρα που είπαμε "επαφή", προτιμά πάντα να συνεργάζεται απευθείας με τον πρόεδρο/ιδιοκτήτη των ομάδων του. Το έκανε στη Βιτόρια και έκανε δουλειά. Δεν το έκανε στην Μπαρτσελόνα (γιατί εκεί ο πρόεδρος του οργανισμού έχει και άλλες δουλειές) και τον... έφαγαν λάχανο.

Κάποιες ενδεικτικές στιγμές

Στην Ελλάδα λέμε πως "όποιος δεν παίρνει από λόγια, παίρνει από ξύλο. Ο Ιβάνοβιτς λέει πως... δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρεις από λόγια. Τελεία. Στα best of αυτών που έχει κάνει, σε περιπτώσεις που έκρινε πως η ομάδα του δεν έδωσε το 100% ανήκουν τα εξής:

1) Έπειτα από εκτός έδρας, με την επιστροφή στο "σπίτι" (μετά τα μεσάνυχτα), κάλεσε τους παίκτες του στο γήπεδο. Όχι για συζήτηση. Για να ανεβοκατέβουν τα σκαλοπάτια των κερκίδων. Σε άλλη περίπτωση, που οι παίκτες του είχαν παραδοθεί άνευ όρων, τα σκαλοπάτια διαδέχθηκε μια ώρα κανονικότατης προπόνησης.

1α) Σε άλλη περίπτωση εκτός έδρας ήττας, κατά την οποία είχε κρίνει πως η θέληση δεν ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της ομάδας, πέταξε τα αεροπορικά εισιτήρια και "έκλεισε" λεωφορείο. Το ταξίδι διήρκεσε πέντε ώρες. Για φαγητό ούτε λόγος. Για φυσικές ανάγκες, όλοι είχαν από ένα μπουκαλάκι.

2) Έπειτα από εντός έδρας ήττα, σε ματς που και πάλι δεν ήταν η αποθέωση της διάθεσης, ακολούθησε τρίωρη προπόνηση.

2α) Σημειώθηκε και περίπτωση που έπειτα από τρίωρη προπόνηση και ενώ οι παίκτες του είχαν κάνει το ντους τους και ήταν έτοιμοι να φύγουν για τα σπίτια τους, τους φώναξε στο παρκέ... για σκαλάκια.

Έχεις γράμμα

Όπου και αν έχει πάει, έχουν να λέμε για τα ραβασάκια που λάμβαναν οι... παραβάτες του εσωτερικού κανονισμού, λίγες ώρες μετά την παράβαση. Για ό,τι υπάρχει σε αυτόν τον κατάλογο, υπάρχει και ποινή. Για παράδειγμα, στην πρώτη του θητεία στη Βιτόρια (2000-2005) η καθυστερημένη άφιξη στην προπόνηση στοίχιζε 500 ευρώ. Μια ημέρα, ο τρίτος συνεργάτης του, άργησε ένα λεπτό (60'')! Την επομένη, έλαβε το γράμμα. Σημείωση: έπαιρνε 1000 ευρώ το μήνα. Κάτι που δεν ήταν θέμα του Ιβάνοβιτς.

ΝΒΑ guy? Αδιάφορο!

Στα χρόνια του στη Λαμποράλ, ο Κερεχέτα του πήγε έναν NBAer, ο οποίος είχε πρόβλημα στο γόνατο (τενοντίτιδα). Για το οποίο ενημερώθηκε ο Ιβάνοβιτς. Και τι έκανε; Στην πρώτη προπόνηση, τον έβγαλε νοκ ντάουν, με συνέπεια ο τύπος να πάει στην επίσημη παρουσίαση κουτσαίνοντας. Μετά, έμεινε εκτός προγράμματος για τρεις εβδομάδες, διότι το θέμα του είχε επιδεινωθεί.

Χάθηκαν οι αποσκευές; Ε, και;

Στη δεύτερη... δόση στη Βιτόρια (2008-2012), σε εκτός έδρας παιχνίδι για την Euroleague, χάθηκαν οι αποσκευές της ομάδας (πήγαν σε άλλον προορισμό). Εκείνος, δεδομένου ότι ενημερώνει στην αρχή κάθε σεζόν πως είναι χρήσιμο στο backpack που κουβαλούν οι αθλητές, να υπάρχει ένα ζευγάρι για προπόνηση, τους πήγε κατευθείαν από το αεροδρόμιο στο γήπεδο, με τα τζιν. Παρένθεση: κάποιοι είχαν... ξεχαστεί και δεν είχαν βάλει στην αποσκευή που κουβαλούσαν μαζί τους αθλητικά παπούτσια. Τι έγινε; Έκαναν προπόνηση με το σκαρπίνι.

Η ρήτρα "Ιβάνοβιτς"

Κατόπιν σχετική δέσμευσης, δεν είμαστε σε θέση να αποκαλύψουμε ονόματα -και θα θίξουμε οικογένειες. Το παράδειγμα ωστόσο, που ακολουθεί είναι πέρα για πέρα αληθινό. Αμερικανός πόιντ γκαρντ, που υπήρξε NBAer πριν έλθει στην Ευρώπη, στα τέλη της δεκαετίας του '90, έζησε την εμπειρία του Ιβάνοβιτς (για μια σεζόν) και μετά όπου και αν πήγαινε, έβαζε στο συμβόλαιο του "Ivanovic clause". Τι ανέφερε αυτός; Πως αν για κάποιο λόγο η όποια ομάδα του αποφάσιζε να προσλάβει τον Μαυροβούνιο, εκείνος θα ήταν ελεύθερος να φύγει. Επίσης, φημολογείται ότι όταν σκεφτόταν η διοίκηση της Μπιλμπάο να τον υπογράψει, οι Μουμπρού και Γκριμάου έθεσαν βέτο. Του τύπου "ή εμείς ή αυτός".

Άλλος άνθρωπος, εκτός γηπέδου

Οι δημοσιογράφοι που εξιστορούν αυτές τις κάθε άλλο παρά, τρυφερές στιγμές διαβεβαιώνουν ότι εκτός αγωνιστικών χώρων, είναι η χαρά της παρέας. Ο τύπος που θες να πιεις ένα ποτήρι κρασί μαζί του. FYI: του αρέσει το καλό κρασί. Δεν είναι party animal (φευ). Ποτέ δεν ήταν. Είναι πολύ της οικογενείας και σε ό,τι αφορά το σπίτι του, ο αρχηγός είναι η γυναίκα του. Όπως κάθε άλλος κόουτς της εποχής του, δεν είναι μονοδιάστατος. Ξέρει από τέχνη, εκτιμά την κουλτούρα και έχει την παιδεία που του επιτρέπει να θαυμάζει το καλό. Ενδιαφέρεται πολύ για την πολιτική, ξέρει να συζητά (δηλαδή, να ακούει) και του αρέσει η θάλασσα.