Υπάρχουν οι στόχοι. Υπάρχουν μεγαλεπήβολα πλάνα. Και μετά υπάρχουν και τα όνειρα. Όνειρα τα οποία ελπίζεις κάποια στιγμή να βάλεις σε μία ρεαλιστική βάση προκειμένου να αλλάξεις τα δεδομένα.

Fast forward στο 2021. Το γήπεδο που διεξάγεται ο αγώνας δεν έχει σημασία. Ούτε ο αντίπαλος. Ο Γιώργος Τσαλμπούρης “κατεβάζει” το αμυντικό ριμπάουντ. Δίνει άμεσα την πρώτη πάσα στον Δημήτρη Μωραϊτη. Ο νεαρός γκαρντ πασάρει στον Διονύση Σκουλίδα στον αιφνιδιασμό. Αυτός βλέπει τον Μανώλη Χατζηδάκη να έρχεται ως τρέιλερ και του πασάρει τη μπάλα. Ο Χατζηδάκης κλείνεται, ωστόσο με την άκρη του ματιού του βλέπει τον Νίκο Ρογκαβόπουλο και του δίνει τη μπάλα. Ο νεαρός φόργουορντ τότε δεν το σκέφτεται καθόλου και καρφώνει με δύναμη στο καλάθι. Αποθέωση! Έτσι πρέπει να παίζεται το μπάσκετ. Κι έτσι θέλει να παίξει και η ΑΕΚ το μπάσκετ.

Η εικόνα αυτή μοιάζει την δεδομένη στιγμή μακρινή. Είναι απλώς ένα όνειρο. Είναι όμως ένα όνειρο που στην ΑΕΚ θεωρούν ότι έχει ρεαλιστική βάση και πιστεύουν ότι μπορούν να το πετύχουν. Και, σε αντίθεση με αυτό που νομίζει ο κόσμος, η αφετηρία αυτού του ονείρου δεν βρίσκεται απλώς στην προσπάθεια της “Ένωσης” να αποκτήσει ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στις μικρές ηλικίες. Βρίσκεται πολύ πιο πίσω. Στα βοηθητικά γήπεδα του ΟΑΚΑ, στο Μενίδι και, πλέον, στο κλειστό του “Αγίου Θωμά”.

Όταν ξεκίνησαν όλα

Πολύς κόσμος θεωρεί ότι το “σημείο μηδέν” για την ΑΕΚ, η στιγμή που ξεκίνησαν όλα ήταν όταν ανακοινώθηκε ο γεννημένος το 1999 Δημήτρης Μωραϊτης, το κατά πολλούς μεγαλύτερο ταλέντο στην χώρα στην ηλικία του , το 2015. Και αυτό δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, αλλά για άλλον λόγο.

Η απόκτηση του διεθνή γκαρντ μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού (αλλά και της Ρεάλ) ήταν απλώς η κίνηση που έκανε τον περισσότερο θόρυβο. Αυτό που είναι πιο σημαντικό όμως ήταν ότι αυτή η μεταγραφή έδειξε ότι ο κόσμος έχει καταλάβει τι προσπαθεί να χτίσει η ΑΕΚ. Ότι η “Ένωση” έχει επιστρέψει για τα καλά στο “παιχνίδι” της διεκδίκησης των μεγαλύτερων ταλέντων στην Ελλάδα.

Σε αντίθεση πάντως με ό,τι πιστεύει ο κόσμος, το πλάνο της ΑΕΚ δεν ξεκίνησε το 2015. Είχε ξεκινήσει πριν καν αναλάβει την ομάδα ο Μάκης Αγγελόπουλος, ο οποίος λάτρεψε το πλάνο για τις ακαδημίες που είχε εκπονηθεί και έβαλε ως στόχο να κάνει την ΑΕΚ ξανά μεγάλη μέσα από... παιδομάζωμα. Τα πράγματα δεν ήταν βέβαια εύκολα. Η ΑΕΚ δεν είχε ουσιαστικά δικές της εγκαταστάσεις και προσπαθούσε να συναγωνιστεί ομάδες που είχαν εστιάσει στις μικρές ηλικίες περισσότερο καιρό από αυτήν. Με σταθερά βήματα ωστόσο η “Ένωση” κατάφερε σιγά-σιγά να φέρει την κατάσταση στα μέτρα της, με την απόκτηση του Δημήτρη Μωραϊτη να δείχνει ότι άλλαξαν τα δεδομένα.

Στοχεύοντας... παντού

Με τους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό να έχουν πάρει ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στις νεαρές ηλικίες, η ΑΕΚ επέλεξε έναν άλλο δρόμο: “Χτύπησε” σε μικρότερες ηλικίες. Στους 15χρονους και τους 16χρονους, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρει κάποιον λίγο μεγαλύτερο προκειμένου να “χτίσει” στην βάση της. Τελικά βρήκε δύο παιδιά που ήταν λίγο μεγαλύτερα: Τον γεννημένο το 1996 Γιώργο Τσαλμπούρη, που ήρθε κατευθείαν από το Iowa State, και τον γεννημένο το 1997 Έντιν Άτιτς, ο οποίος είχε εντυπωσιάσει στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων του Βόλου το 2015. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι.

Τα δύο χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τότε, στην ΑΕΚ ήρθε ένας από τους καλύτερους γκαρντ/φόργουορντ των γεννημένων το 1997 (Διονύσης Σκουλίδας, 2.01 μέτρα), ο καλύτερος Έλληνας ψηλός που έχει γεννηθεί το 2000 (Μανώλης Χατζηδάκης, 2.08 μέτρα), δύο νεαροί γκαρντ με μεγάλες προοπτικές, ο (γεννημένος το 1999) Βίκτωρας Γκουαλτιέρι (1.91 μέτρα) και ο (γεννημένος το 2002) Αναστάσιος Σπύρογλου (1.91 μέτρα), ο (γεννημένος το 2003) Τζουλιάνο Τόλας (2.03 μέτρα) και ο (γεννημένος το 2001 και ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην ηλικία του στην Ευρώπη) Νίκος Ρογκαβόπουλος (2.02 μέτρα). Όλοι τους είναι διεθνείς με τις μικρές εθνικές ομάδες. Και δεν είναι οι μόνοι. Απλώς αυτοί είναι που φαίνονται, κυρίως επειδή έχουν υπογράψει συμβόλαια. Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα έχουν μεγάλα συμβόλαια για την εποχή που ζούμε, με τις συνολικές τους αποδοχές να ανέρχονται κάπου ανάμεσα στα 500.000 και τα 1.2 εκατ. ευρώ!

Πρόκειται για μία τρομερή “μαγιά” παικτών. Για μία τεράστια επένδυση της ΑΕΚ. Σε όλα τα επίπεδα. Μία επένδυση την οποία στην “Ένωση” σκοπεύουν να στηρίξουν με κάθε τρόπο, τόσο εντός, όσο – κυρίως – εκτός παρκέ. Γιατί αυτός ήταν εξ αρχής ο στόχος της AEK B.C Academy – DRAGAN SAKOTA, η οποία πήρε ουσιαστικά σάρκα και οστά το περασμένο καλοκαίρι.

Το μεγάλο όνειρο

Ο στόχος της ΑΕΚ σε επίπεδο ανδρών είναι ξεκάθαρος: Θέλει να επιστρέψει στην κορυφή. Δεν αρκεί στην ομάδα η 3η θέση. Η “Ένωση” θέλει να τα καταφέρει όμως με τον δικό της τρόπο. Η εύκολη λύση θα ήταν να δαπανηθεί πακτωλός χρημάτων – κάτι που έχει γίνει – να έρθουν 6 ξένοι επιπέδου EuroLeague και η ΑΕΚ να κοιτάζει στα μάτια τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Υπάρχει όμως και ο άλλος δρόμος. Αυτός της υπομονής. Αυτός της καθιέρωσης ανάμεσα στους κορυφαίους και τελικά της εκτόξευσης με την βοήθεια παιδιών από τις ακαδημίες. Έναν στόχο που πολλές ομάδες τον έχουν θέσει, αλλά λίγες το υποστηρίζουν έμπρακτα με κινήσεις τους όπως οι “κιτρινόμαυροι”, οι οποίοι δεν στοχεύουν απλώς στη νίκη στις μικρές ηλικίες. Στοχεύουν στην ανάδειξη ταλέντων.

Η απόκτηση ταλαντούχων παικτών για χάρη της AEK B.C Academy DRAGAN SAKOTA είναι απλώς αυτό που βλέπει ο πολύς κόσμος. Όποιος κοιτάξει όμως πιο πίσω από την βιτρίνα θα δει κι άλλα πράγματα. Θα δει τα δοκιμαστικά που γίνονται για παίκτες. Θα δει ότι η ΑΕΚ στοχεύει πράγματι σε ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στις μικρότερες ηλικίες, προσθέτοντας συνεχώς παίκτες. Θα δει ότι η ΑΕΚ συμφώνησε με τον δήμο Αμαρουσίου για να χρησιμοποιεί το κλειστό Γυμναστήριο του Αγίου Θωμά. Ότι ψάχνει να κάνει κάτι αντίστοιχο στην Γλυφάδα. Ότι θέλει να ανοίξει ακαδημίες παντού. Θα δει ότι οι “κιτρινόμαυροι” ξεκίνησαν συνεργασία με το “Παπαχαραλάμπειο Εκπαιδευτήριο” παρέχοντας υποτροφίες στους αθλητές της , επειδή εκτός από καλούς παίκτες θέλει να βγάλει στην κοινωνία και καλούς ανθρώπους. Επειδή το μπάσκετ – και ο αθλητισμός γενικότερα – είναι κάτι καλό, αλλά είναι απλώς το πιο όμορφο δευτερεύον πράγμα σε αυτή την ζωή μετά την ίδια την ζωή.

Τα μεγάλα πλάνα απαιτούν θυσίες. Οι θυσίες έχουν συνέπειες. Στην ΑΕΚ το ξέρουν αυτό, αλλά σκοπεύουν να ακολουθήσουν τον δρόμο τους. Θέλουν να επιστρέψουν στην κορυφή, αλλά με τον δικό τους τρόπο. Όπως δηλαδή έγινε το 2002, όταν η ομάδα των Νίκου Ζήζη, Νίκου Χατζή, Μιχάλη Κακιούζη, Δήμου Ντικούδη και Γιάννη Μπουρούση οδήγησαν την ΑΕΚ στο τελευταίο πρωτάθλημα της ιστορίας της και είχαν έρθει με ένα αντίστοιχο... παιδομάζωμα πολλά χρόνια νωρίτερα.

Μέχρι τότε, οι φίλοι της ομάδας μπορούν να πάνε ξανά στην πρώτη εικόνα: Βρισκόμαστε στο 2021. Το γήπεδο που διεξάγεται ο αγώνας δεν έχει σημασία. Ούτε ο αντίπαλος. Ο Γιώργος Τσαλμπούρης “κατεβάζει” το αμυντικό ριμπάουντ. Δίνει άμεσα την πρώτη πάσα στον Δημήτρη Μωραϊτη. Ο νεαρός γκαρντ πασάρει στον Διονύση Σκουλίδα στον αιφνιδιασμό. Αυτός βλέπει τον Μανώλη Χατζηδάκη να έρχεται ως τρέιλερ και του πασάρει τη μπάλα. Ο Χατζηδάκης κλείνεται, ωστόσο με την άκρη του ματιού του βλέπει τον Νίκο Ρογκαβόπουλο και του δίνει τη μπάλα. Ο νεαρός φόργουορντ τότε δεν το σκέφτεται καθόλου και καρφώνει με δύναμη στο καλάθι. Αποθέωση! Έτσι πρέπει να παίζεται το μπάσκετ. Κι έτσι θέλει να παίξει και η ΑΕΚ το μπάσκετ.