Το SPORT24 ανατρίχιασε στη γειτονιά του Ντράζεν Πέτροβιτς

Από την πρώτη στιγμή που έπεσε στο τραπεζι του SPORT24 η ιδέα του road trip πριν από το EuroBasket 2022, υπήρχαν κάποιες πολύ συγκεκριμένες στάσεις που θέλαμε να κάνουμε με τον Σπύρο Καβαλιεράτο, τον Αλέξανδρο Τρίγκα και τον Χρήστο Πανάγο. Παρέα με τη Stoiximan, στο δρόμο προς ακόμα μία μεγάλη διοργάνωση, γεμίσαμε το van με όσα χρειαζόμαστε στη διάρκεια αυτών των 30 ημερών και το Σάββατο (27/8) κάναμε μία μαγική στάση.

Ξεκινήσαμε πολύ νωρίς το πρωί από το ξενοδοχείο μας στο Σπλίτ (στο οποίο φτάσαμε τα μεσάνυχτα της Παρασκευής μετά από 14 ώρες διαδρομής και ταλαιπωρίας στα σύνορα της Σερβίας) για τον ναό της ΚΚ Σπλιτ.

Δυσκολευθήκαμε να βρούμε το "σπίτι" της, καθώς οι... παλιοί είχαν στο μυαλό τους την Γκρίπε Αρένα, ενώ η ομάδα αγωνίζεται στο πρώτο της γήπεδο, τη Μάλα Ντβοράνα Γκρίπε, ένα μικρό, γερασμένο, αλλά γεμάτο εικόνες και αναμνήσεις γυμναστήριο που "φωνάζει" από την πρώτη στιγμή που περνάς την πόρτα του πως εκεί μεγαλούργησαν θρύλοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Εκεί έγινε η Γιουγκοπλάστικα τρεις φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1989, το 1990 και το 1991. Εκεί έπαιξαν μεγάλα ονόματα όπως ο Νίκολα Βούιτσιτς, ο Ντίνο Ράτζα, ο Τόνι Κούκοτς, ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς, ο Ζαν Τάμπακ, ο Άντριγια Ζίζιτς, ο Νίκολα Πρκάτσιν, ο Μπρούνο Σούντοβ, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ο Γιούρι Ζντοβτς, ο Ζόραν Σάβιτς, αλλά και ξένοι όπως ο Πέταρ Ναουμόσκι και ο Λάρι Αγιούστο.

Για το "μουσείο" της θρυλικής Γιουγκοπλάστικα είδατε το video από την αίθουσα με τα τρόπαια και διαβάσατε το σχετικό αφιέρωμα του Αλέξανδρου Τρίγκα. Ήταν η αρχή μίας υπέροχης ημέρας, η οποία έγινε ακόμη καλύτερη.

Μπήκαμε στο van και ταξιδέψαμε βορειοδυτικά, με προορισμό το Σίμπενικ. Ο λόγος, προφανής. Θέλαμε να δούμε το άγαλμα του Ντράζεν Πέτροβιτς, το γήπεδο της θρυλικής Σιμπένκα, το καφέ Μότσαρτ, την πρώτη του μπασκέτα και το διαμέρισμα στο οποίο μεγάλωσε.

Με τον Σπύρο, τον Αλέξανδρο και τον Χρήστο φτάσαμε στην πατρίδα του Ντράζεν ενθουσιασμένοι. Μία όμορφη, γραφική πόλη 34 χιλιάδων κατοίκων, στην οποία πάντα υπήρχε, πάντα υπάρχει και πάντα θα υπάρχει ένας Βασιλιάς.

Είδαμε το άγαλμα και βιαστήκαμε να παρκάρουμε, για να κατέβουμε από το van και να το δούμε από κοντά. Ανατριχίλα... Καθίσαμε με τον Αλέξανδρο Τρίγκα και το παρατηρούσαμε χωρίς να λέμε πολλά. Μια έντονη στιγμή, σε ένα μέρος στο οποίο δεν θεωρείται και τόσο... τουριστικό όσο το Ζάγκρεμπ στο οποίο υπάρχουν επίσης σημαντικά μνημεία για τον Ντράζεν.

Περπατήσαμε στο γηπεδάκι που έχει φτιαχτεί ακριβώς πίσω από το άγαλμα, ένα ανοιχτό σε αμερικανικό στιλ, σαν κλουβί, σαν αυτά που συναντάει κανείς στο Μπρονξ. Είδαμε το κλειστό της Σιμπένκα και αμέσως ενδιαφερθήκαμε να το επισκεφθούμε, όμως για κακή μας τύχη, δεν ήταν ανοιχτό.

Καθίσαμε στο Μότσαρτ Καφέ και αμέσως η κοπέλα που μας εξυπηρέτησε γέμισε με περηφάνια όταν μίλησε για τον Πέτροβιτς. Μας παρότρυνε να επισκεφθούμε την γειτονιά του, για να δούμε την πρώτη μπασκέτα και το διαμέρισμά του και λίγο αργότερα ήρθε στο μαγαζί παράγοντας της ομάδας φούτσαλ της πόλης για να μας καλωσορίσει, να μας ρωτήσει πόσο θα μείνουμε, να μοιραστεί μαζί μας ιστορίες και φωτογραφίες από τα χρόνια της πρωταθλήτριας Γιουγκοσλαβίας Σιμπένκα και να μας προτείνει και ένα μέρος για το μεσημεριανό μας φαγητό.

Το Μότσαρτ Καφέ είναι το σημείο στο οποίο θα απολαύσεις τον καφέ σου, θα δεις την πρώτη φανέλα του Ντράζεν, θα δεις εικόνες που δεν έχουν δημοσιευθεί, αλλά και μπάλες με τις οποίες μεγαλούργησε το παιδί αυτής της μικρής πόλης.

Αφού ευχαριστήσαμε για την φιλοξενία και για τα ειλικρινή, για τα αυθεντικά χαμόγελα, περπατήσαμε περίπου 150 μέτρα. Πολύ σύντομα μπήκαμε σε μία υπέροχη γειτονιά, γεμάτη χρώματα και αμέσως αντικρίσαμε την γωνία στην οποία έχει στηθεί το μνημείο για τον Ντράζεν.

Η τοιχογραφία, η φιγούρα του, η πρώτη του μπασκέτα στην οποία έχει μπει... καπάκι επειδή ο κόσμος ήθελε να σουτάρει εκεί που έκανε εκατομμύρια σουτ ο Πέτροβιτς, αλλά και το αυτοκίνητό του θα βρίσκονται για πάντα εκεί για να θυμίζουν σε όλους τους φίλους του αθλητισμού το μέρος στο οποίο ωρίμασε ο θρύλος των θρύλων.

Ένας ηλικιωμένος κύριος μας είδε να παρατηρούμε το σημείο, στο οποίο έχει μπει και μία μεταλλική χαμηλή περίφραξη για προφανείς λόγους και αμέσως μας έδειξε την πολυκατοικία στην οποία μεγάλωσε ο Πέτροβιτς.

Φυσικά ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο. Και φυσικά είδαμε την ταμπέλα με το όνομά του στο διαμέρισμά του, το οποίο το συντηρεί ακόμη και σήμερα η μητέρα του η οποία σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων επιστρέφει συχνά στο Σίμπενικ και μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα σε αυτή την υπέροχη μικρή πόλη και στο Ζάγκρεμπ.

Ο Ντράζεν είναι το Σίμπενικ και το Σίμπενικ είναι ο Ντράζεν. Ουδείς θα γνώριζε την ύπαρξη αυτής της πόλης αν δεν υπήρχε ο Πέτροβιτς. Ακόμη και σήμερα, τρεις δεκαετίες μετά από τον άδοξο χαμό του, ο Μότσαρτ μοιάζει να είναι ζωντανός για τους ανθρώπους του, για τους γείτονές του που ήξεραν ότι απο τα δικά τους μέρη "βγήκε" ένας από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Για το Σίμπενικ, για την Κροατία, για όλη την Ευρώπη και για όλη την μπασκετική κοινότητα σε κάθε γωνιά της Γης, ο Ντράζεν Πέτροβιτς δεν έφυγε ποτέ. Γιατί οι πολύ μεγάλοι και οι σπουδαίοι, δεν πεθαίνουν. Ζουν πάντα στη μνήμη μας, αφήνουν τεράστια κληρονομιά πίσω τους και εμπνέουν.

Και αυτό, το τελευταίο, είναι ό,τι σημαντικότερο μπορεί να αφήσει ένας αθλητής στις επόμενες γενιές. Μόνο που ο Ντράζεν συνεχίζει να εμπνέει παιδιά που δεν τον είδαν ποτέ να παίζει μπάσκετ, παιδιά που δεν έζησαν τη Σιμπένκα πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας και δεν έχουν καν δει τα video αυτής της ομάδας στο YouTube.

Αν κάποια στιγμή ο δρόμος σας βγάλει προς αυτή την πλευρά της Κροατίας, όπως μας έβγαλε κι εμάς το υπέροχο road trip που υποστηρίζει η Stoiximan στο δρόμο προς το EuroBasket, να κάνετε μία στάση και στο Σίμπενικ. Να δείτε το άγαλμα, την πρώτη μπασκέτα και το διαμέρισμα του Ντράζεν Πέτροβιτς. Και να έχετε μία μπάλα μαζί σας για να σουτάρετε στο ανοιχτό γηπεδάκι που βρίσκεται δίπλα από το γήπεδο της Σιμπένκα. Λογικά μια δύναμη θα στείλει την προσπάθειά σας στο καλάθι...

Αντί επιλόγου, η ομάδα της Σιμπένκα που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας. Με προπονητή τον Βλάντο Τζούροβιτς, με τον πατέρα του Ντάριο Σάριτς (δεύτερος από αριστερά στην πάνω σειρά) και με τον 17χρονο Ντράζεν Πέτροβιτς, πρώτο από αριστερά στην κάτω σειρά των παικτών.