Το van του SPORT24 συνεχίζει το ταξίδι μέχρι το Μιλάνο για το EuroBasket 2022, παρέα με τη Stoiximan, έχοντας πατήσει πλέον στο έδαφος της Κροατίας. Την επομένη του αγώνα της Εθνικής Ελλάδος με τη Σερβία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ξαναπήραμε τους δρόμους και φτάσαμε στο Σπλιτ.

Μια πόλη που είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την πορτοκαλί μπάλα. Μία πόλη που φιλοξένησε και γαλούχησε (από κάθε άποψη) μερικές από τις μεγαλύτερες φιγούρες/προσωπικότητες που έχει πατήσει τα ευρωπαϊκά παρκέ. Πολύ απλά γιατί το Σπλιτ υπήρξε η γενέτειρα μιας εκ των κορυφαίων ομάδων όλων των εποχών. Της Γιουγκοπλάστικα. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το ποιον και το παρελθόν της, παρά μόνο ότι πολλά είναι τα "ιερά τέρατα" που φόρεσαν τη φανέλα της. Τα κορυφαία εξ αυτών ο Τόνι Κούκοτς και ο Ντίνο Ράτζα.

Το "σπίτι" της Γιουγκοπλάστικα ήταν (και παραμένει) η Arena Gripe, ένα γήπεδο που χωράει περί τις 6.000 θεατές και έκανε εγκαίνια το 1979 για χάρη των Μεσογειακών Αγώνων. Ποιος να το περίμενε βέβαια τότε πως η Arena Gripe θα γίνει τόσο διάσημη ανά την Ευρώπη, για χάρη αυτών που την μετέτρεψαν σε δεύτερο σπίτι τους. Δεν ήταν ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις άλλωστε. Υπήρξαν αρκετοί αυτοί που φόρεσαν τη φανέλα της Γιουγκοπλάστικα στα χρόνια της κυριαρχίας της και συνέβαλαν τα μέγιστα προκειμένου να δημιουργηθεί ο μύθος εκείνης της ομάδας.

Κι εν συνεχεία να κατακτήσουν ένα σωρό μετάλλια σε EuroBasket, σε διάστημα σχεδόν μιας δεκαετίας. Αρχικά ως Γιουγκοσλαβία κι εν συνεχεία ως Κροατία. Γιατί μπορεί ο πόλεμος να χώρισε μια από τις σπουδαιότερες φουρνιές που έχει δει ποτέ η Ευρώπη, αλλά δεν περιόρισε στο ελάχιστο την ικανότητα της Κροατίας (η βάση της οποίας αποτελούνταν από παίκτες που είχαν "μεγαλώσει" στη Γιουγκοπλάστικα) να συνεχίσει να καταγράφει επιτυχίες και να προσθέτει μετάλλια στο παλμαρέ της.

Ενδεικτικά θα πούμε ότι μετά το χάλκινο του '87 και τα δύο χρυσά το '89 και το '91, ακολούθησαν ακόμη δύο άνοδοι στο βάθρο. Το '93 και το 95', με το χρώμα του μεταλλίου να είναι το χάλκινο.

Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς και ο Ντίνο Ράτζα ήταν οι πιο παλιοί, μαζί με τον Τόνι Κούκοτς, ο οποίος βέβαια είχε κάνει ένα μικρό διάλειμμα από την "χρβάτσκα" κάποια στιγμή. Σε αυτούς λοιπόν προστέθηκαν αργότερα ο Ζαν Τάμπακ και ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς, αποδεικνύοντας πως η κροατική δεξαμενή παρέμενε γεμάτη ταλέντο και ικανότητα παραγωγής σπουδαίων παικτών.

Καλώς ή κακώς όμως, στα χρόνια που ακολούθησα, η Γιουγκοπλάστικα άρχισε να φθίνει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να απομακρύνεται σταδιακά από τα φώτα και τον αφρό της EuroLeague. Σε τέτοιο βαθμό, που έφτασε στο σημείο να θεωρείται... αμελητέα ποσότητα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Γιατί μπορεί να είχε ακόμη βαριά φανέλα, αλλά στην πράξη αυτό δεν αποτυπωνόταν ούτε στα αποτελέσματα ούτε στην πορεία της ομάδας.

Πλέον, έχοντας φτάσει τα προηγούμενα χρόνια στο ναδίρ, η ΚΚ Σπλιτ (όπως αναφέρεται παντού πλέον) προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της και να επιστρέψει στην ελίτ. Μάλιστα, τη δεδομένη χρονική περίοδο βρίσκεται σε καθεστώς πώλησης σε ξένους επενδυτές, με την ελπίδα πως τα χρήματα που θα μπουν σε αυτή θα την επαναφέρουν στην κορυφή.

Για να επιστρέψουμε όμως στο παρελθόν, η Arena Gripe παραμένει μέχρι σήμερα σημείο αθλητικής συνάντησης στην πόλη. Με χωρητικότητα περί τους 6.000 θεατές δεν φιλοξενεί απλά τους αγώνες της ΚΚ Σπλιτ, αλλά και μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Για παράδειγμα, την στιγμή της επίσκεψής μας, είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια μικρή γεύση από Jiu Jitsu, αφού αυτό το διήμερο φιλοξενούνται διεθνείς αγώνες, με αποτέλεσμα να έχει καλυφθεί το παρκέ με ειδικό τάπητα.

Ακόμη κι έτσι βέβαια, το κίτρινο και το πορτοκαλί χρώμα που κυριαρχούν στο γήπεδο, δεν σε αφήνουν να... ξεφύγεις από την πραγματική ουσία όσων βρίσκονται στην Arena Gripe, η οποία στα "χρυσά χρόνια" της Γιουγκοπλάστικα φιλοξενούσε τους σπουδαιότερους (πιο εμπορικούς) αγώνες στην Ευρώπη, όπως αυτούς με την Μπαρτσελόνα και τον Άρη. Οι υπόλοιποι παίζονταν σε ένα μικρότερο κλειστό γήπεδο, που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο δίπλα. Ένα πραγματικό κλουβί, το οποίο θα σας παρουσιάσουμε εκτενώς την Κυριακή 28 Αυγούστου, αφού το φωτογραφικό υλικό δεν είναι απλά πλούσιο, αλλά και... χορταστικό.

Το van του SPORT24 συνεχίζει το ταξίδι προς τις basketball cities του ευρωπαϊκού νότου, με το Σίμπενικ και το Ζάγκρεμπ να είναι οι επόμενοι σταθμοί. Εκεί, όπου όλα περιστρέφονται γύρω από ένα πρόσωπο: τον Ντράζεν Πέτροβιτς.