Το success story του Γιάννη δίνει ελπίδα

Η ελληνική ομογένεια στις ΗΠΑ λατρεύει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Σε κάθε εκτός έδρας παιχνίδι των Μπακς εκατοντάδες ομογενείς συρρέουν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν από κοντά τον 23χρονο φόργουορντ, που έχει μετατραπεί μέσα σε δύο χρόνια σε έναν από τους καλύτερους παίκτες στο ΝΒΑ. Δεν υπάρχει πλέον γήπεδο του ΝΒΑ στο οποίο να μην δει κανείς ελληνικές σημαίες. Το πρόσφατο παιχνίδι στο Τορόντο αποτελεί ένα καλό παράδειγμα.

Τέσσερις από τους Έλληνες ομογενείς που έζησαν από κοντά τις "ελληνικές βραδιές" του ΝΒΑ, μίλησαν στο "ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ" για όσα ένιωσαν, για όσα έζησαν κι απ' αυτά που περιμένουν από τον "ήρωά" τους" στη συνέχεια της καριέρας του.

ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ

ΟDr.Φώτης Καραντώνης, γεννημένος στο Τορόντο από πατέρα Καρδιτσιώτη γιατρό και μητέρα δασκάλα από το Αστρος Κυνουρίας, παθολόγος ο ίδιος " με όλους τους πελάτες μου Ελληνες" είχε οργανωτικό ρόλο στην ελληνική βραδιά που στήθηκε στο γήπεδο των Ράπτορς με αφορμή τον αγώνα των Μπακς του Γιάννη. " Κάνουμε τα πάντα για να κρατάμε ζωντανό το ελληνικό στοιχείο στον Καναδά, μιλάμε για μια ελληνική κοινότητα 400.000 ανθρώπων, με τις παρελάσεις μας, τις εκκλησίες, τα σχολεία, όλα όσα πρέπει για να κρατάμε τις ρίζες ζωντανές.

Eχω καθιερώσει τους Ελληνοκαναδικούς αγώνες, κάθε χρόνο παιδιά με ελληνικές ρίζες και πρεσβευτές όπως η Πατουλίδου, ο Μελισσανίδης και φέτος ο Γιάννης. Πάνω από 1.000 συμμετοχές έχουμε, φέτος η προσέλευση είναι πιο μαζική απ’ όλες.

Είναι δύσκολο να περιγράψεις τα συναισθήματα που βιώσαμε, ψάλλοντας τον Εθνικό ύμνο παρέα με τον Γιάννη μετά το ματς, με δάκρυα στα μάτια. Το ελληνικό στοιχείο μας χτυπάει στην καρδιά, το ελληνικό πνεύμα είναι κάτι που αν το ζήσεις, μετά δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό. Οπου κι αν ζεις, όπου κι αν πηγαίνεις.

Ο Γιάννης για εμάς είναι ένας ήρωας, ένα παράδειγμα γιατί παρότι έζησε δύσκολα, τώρα που είναι σταρ κρατάει την ταπεινότητά του. Μίλαγα μαζί του και ήταν σα να μιλούσα με έναν φίλο μου. Ζεστός, απλός, ταπεινός, πήρε με χαρά τη βασιλόπιτα, μια γραβάτα που του δώσαμε, μίλησε με όλους, έδωσε αυτόγραφα.

Εγώ σαν γιατρός, μέσα σε λίγα λεπτά μπορώ να καταλαβαίνω τον άνθρωπο απέναντί μου και ο Γιάννης είναι ζεστός, καλός. Ξέρεις, μόλις 11 ώρες χρειάστηκαν για να πουληθούν τα 1.000 εισιτήρια που πήραμε οργανωμένα ενώ υπήρξαν και πολλοί που τα αγόρασαν μόνοι τους.

Στην "τυποποιημένη" Βόρεια Αμερική, το ελληνικό στοιχείο το κρατάμε ζωντανό γιατί μας κάνει να ξεχωρίζουμε σαν άνθρωποι. Λείπει αυτό το πάθος, η ζεστασιά, η ανθρωπιά, το φιλότιμο του Ελληνα, όλα αυτά που ανεβάζουν την ψυχή μας.

Φυσικά δεν κάνουμε μόνο τέτοιες εκδηλώσεις. Παλεύουμε πολλοί Ελληνοαμερικάνοι να βοηθήσουμε την Ελλάδα να παράξει οικονομικά, να φέρει προϊόντα στην Αμερική, από πολλούς τομείς, να συνδυάσουμε την μηχανικότητα του Ελληνα με τις πωλήσεις της Αμερικής. Είναι πέντε χρόνια που έχουμε αρχίσει συντονισμένα, θέλει πολλά ακόμα, αλλά θα το καταφέρουμε!", κατέληξε με βεβαιότητα.

"ΜΕ ΕΧΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ"

Ο Σταμάτης Αστράς είναι ένας επιχειρηματίας που ζει στην Βοστώνη, συμμετέχει στα συμβούλια ελληνοαμερικανικών οργανώσεων, έχει υπάρξει μέλος επιτροπής στην Μητρόπολη Βοστώνης, είχε ενεργό συμμετοχή και στηνGreekNightπου στήθηκε στο "Μπόστον Γκάρντεν" προς τιμήν του Γιάννη.

" Τώρα που τον έχουν μάθει όλοι, πέρα από τις δικές μας κινητοποιήσεις το επιδιώκουν και οι Σέλτικς, για λόγους μάρκετινγκ. Όμως, ενώ το κάνουν και όταν έρχεται Γάλλος, Κινέζος, με δικές τους κοινότητες, αυτό που συμβαίνει με τους Ελληνες έχουν να λένε ότι δεν έχει προηγούμενο.

Ελάχιστοι συμπατριώτες μας, μετρημένοι στα δάχτυλα, έχουν καταφέρει να μπουν τόσο πολύ στο αμερικάνικο σταρ σύστεμ, άντε να είναι ο Δουκάκης στην πολιτική, δυο – τρεις ηθοποιοί, που να τους ήξερε με το όνομά τους όλη η Αμερική.

Δύσκολα περιγράφεται με λόγια η συγκίνηση να βλέπεις κάθε γωνιά ενός γηπέδου να φωνάζει σε κάθε ενέργεια ενός αντιπάλου των Σέλτικς και να ανεμίζουν χιλιάδες ελληνικές σημαίες.

Για τα νέα παιδιά, που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν σε μια πολυφυλετική κοινωνία, είναι πολύ φυσιολογικό να αποδέχονται έναν συμπατριώτη τους με άλλο χρώμα, να τον αγαπήσουν να καμαρώνουν. Για τις παλιότερες γενιές, τους 60άρηδες και βάλε, που έφυγαν σε δύσκολη εποχή μετά τον πόλεμο, επίσης όμως είναι τεράστια η συγκίνηση να βλέπουν έναν Ελληνα σταρ τέτοιου βεληνεκούς να λέει σε κάθε ευκαιρία τον Εθνικό ύμνο, να κρατάει τη σημαία, να δείχνει την Ελλάδα.

Τοsuccessstoryτου Γιάννη δίνει πολύ μεγάλο ενθουσιασμό, δίνει ελπίδα. Οι δεσμοί με την Ελλάδα ποτέ δεν κόβονται, η γνώση της κρίσης υπάρχει, κάθε τι που προβάλλει την Ελλάδα προκαλεί υπερηφάνεια. Ο Γιάννης είναι ο φάρος που με την λάμψη του μας ενώνει.

Ένα νεύμα του όταν βγήκε στο γήπεδο, ξέροντας πού καθόμαστε, μας προκάλεσε ρίγη. Εχει ξεφύγει πολύ ο Γιάννης, έχει μπει σε άλλο… πλατό. Οι Αμερικάνοι στις δουλειές μας, ρωτάνε γι’ αυτό και πάλι μας κάνει να καμαρώνουμε"…

ΤΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΚΕΡΑΣΜΕΝΑ

Ο Τζέιμς Πριστούρις, γεννημένος στο Μπρούκλιν από γονείς Σπαρτιάτες μετανάστες, είναι γυμναστής σε σχολείο, έχει εταιρία που διοργανώνει αθλητικά καμπ, έχει ήδη κάνει τέτοια με τους αδελφούς Αντετοκούνμπο, είναι και ο άνθρωπος με τον οποίο συνεργάζονται οι Μπρούκλιν Νετς σε κάθε επίσκεψη των Μπακς εκεί, για να οργανώνεται η αντίστοιχη ελληνική βραδιά.

" Ο Γιάννης με όσα κάνει προκαλεί… ντόρο, δεν είναι απλός παίκτης, είναι ήδη μεγάλος σταρ. Ο,τι θετικό μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος το νιώθουμε για αυτόν, αγάπη, υπερηφάνεια, τα πάντα και όχι μόνο όσοι ασχολούνται με τα σπορ, όλοι οι Ελληνες τον ξέρουν. ΤοGreekFreakείναι πλέον ένα ισχυρόbrandσε όλες τις ΗΠΑ.

Εγώ από τις… παραλίες της Ελλάδας στις διακοπές μου, όταν βγει το πρόγραμμα του ΝΒΑ αρχίζω να οργανώνομαι. Φέρνουμε παιδιά που είναι στο παρκέ την ώρα του Εθνικού ύμνου, κάνουμε ελληνικούς χορούς στο γήπεδο, μετά βγαίνει παρά την κούραση και το όποιο συναίσθημα του αγώνα και κάθεται ώρα μαζί μας, χαιρετάει, υπογράφει μιλάει. Ξέρεις, ακόμα κι αν το έκανε επειδή πρέπει, το κάνει. Αλλά φαίνεται ότι το νιώθει, το κάνει με χαρά.

Για μένα που το έχω ζήσει από την αρχή είναι λίγο περίεργο. Πρώτα ήταν 50-100 άτομα, τώρα χιλιάδες, όμως, ο Γιάννης δεν άλλαξε. Σύλλογοι, κοινότητες, όλοι θέλουν να είναι εκεί.

Εμένα με έχει εντυπωσιάσει στον Γιάννη το ότι ενώ μέσα στο παιχνίδι είναι 100% προσηλωμένος, ούτε που βλέπει ποιοι είναι τριγύρω, μόλις τελειώσει γίνεται άλλος άνθρωπος. Ο επαγγελματίας… φεύγει και εμφανίζεται ο άνθρωπος Γιάννης. Πέρυσι μάλιστα, του είχα φέρει και σουβλάκια που θυμόμουν ότι του άρεσαν και φάγαμε παρέα, στο όρθιο και ήταν μεγάλη η χαρά του. Τώρα, ήδη ετοιμάζομαι για τα τέλη Φεβρουαρίου, έρχονται για ματς με τους Νετς και καταλαβαίνεις, έχουμε αρχίσει".

Η ΚΡΗΤΙΚΙΑ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕ ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΤΗΝ GREEK NIGHT

Στην "GreekNight" της Βοστώνης, υπήρξε και μια ιδιαίτερη παρουσία. Η Κρητικιά Ειρήνη Τορνεσάκη, χτίζει μια καριέρα με λαμπρή προοπτική στο τραγούδι. Οι σπουδές της στην Αγγλία την έφεραν στο διάσημο"CirqueDeSoleil", η παρουσία της έφερε την πλήρη υποτροφία στο"BerkleeCollegeofMusic", μοναδική επιλεγμένη μεταξύ 20 υποψηφίων, η γνωριμία της με μέλη της ελληνικής κοινότητας την έφεραν να τραγουδάει τον Εθνικό ύμνο των ΗΠΑ ζωντανά στο "Μπόστον Γκάρντεν" την βραδιά του Γιάννη.

" Το είχα κάνει δυο φορές σε αγώνα μπέιζμπολ, έστειλαν οι Ελληνες ταdvdστους Σέλτικς και αυτοί ενέκριναν την παρουσία μου. Ηταν μια πολύ ξεχωριστή βραδιά για μένα. Εβλεπα τους συμπατριώτες μας περήφανους, συγκινημένους, αλλά κι εγώ ήμουν πολύ χαρούμενη που θα έβλεπα εν δράσει αυτό το φαινόμενο. Το γήπεδο είχε περίπου 2,5 χιλιάδες Ελληνες, παντού σημαίες της Ελλάδας, παντού το ελληνικό στοιχείο, χοροί, φορεσιές, τόσα πολλά.

Ηταν πολύ ξεχωριστή, πολύ συγκινητική εμπειρία για μένα, έβλεπα την χαρά των Ελλήνων και επειδή μια Ελληνίδα τραγουδούσε τον Εθνικό ύμνο. Ο ελληνισμός νιώθει μεγάλη υπερηφάνεια που έχει έναν τέτοιο εκπρόσωπο στο ΝΒΑ, τον δικό τους άνθρωπο. Ξέρω ότι το ίδιο συναίσθημα υπάρχει για κάθε Ελληνα που διαπρέπει στο εξωτερικό. Εζησα από μέσα τον ενθουσιασμό, τον ξεσηκωμό που υπήρχε στην κοινότητα όλο το διάστημα της αναμονής.

Ο Γιάννης είναι ένας σταρ, όμως, είναι πολλοί οι νέοι άνθρωποι που δίνουν τον δικό τους αγώνα στις ΗΠΑ, έχοντας φύγει από την κρίση της Ελλάδας. Αναφέρομαι σε νέους μετανάστες, όχι μόνο ανθρώπους της ομογένειας και όλοι αυτοί ήταν εκεί και ήταν υπέροχο συναίσθημα να βλέπεις τόσους νέους Ελληνες που διαπρέπουν, συγκεντρωμένους για να απολαύσουν έναν ακόμα".