Σε λίγους μήνες η Εθνική Ελλάδος με προπονητή τον Ρικ Πιτίνο, θα δώσει την μάχη της στο Προολυμπιακό. Η προσμονή τεράστια, καθώς νιώσαμε πως το περασμένο καλοκαίρι και με δικά μας λάθη, δεν φθάσαμε στο επίπεδο που μπορούσαμε. Στο παγκόσμιο της Κίνας, μετά από πολλά χρόνια, υπήρξε τόσο μεγάλη προσμονή για τα παιχνίδια της Εθνικής. Ασφαλώς και σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Είναι πολύ μεγάλος ο πόθος του απλού κόσμου, να δει την Εθνική μας ομάδα να πετυχαίνει με ηγέτη τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Όσα είδα να συμβαίνουν το περασμένο καλοκαίρι από τον παροξυσμό που υπήρχε στα παιχνίδια της Εθνικής μας, τα πρακτορεία μέχρι τις καφετέριες που γέμιζαν με παιδιά τα οποία ήθελαν να δουν την προσπάθεια των διεθνών μας, μου έφεραν αναμνήσεις από το παρελθόν.

ΤΟ ΠΡΟΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ

Θα ήταν μαγικό, να ζήσουμε μία μεγάλη επιτυχία σαν Εθνική ομάδα, με ηγέτη τον Γιάννη. Αυτή την ανάγκη που έχει ο ελληνικός λαός αλλά και συνολικά ο κόσμος του μπάσκετ ψυχανεμίστηκε ο Ρίκ Πιτίνο και αποφάσισε να αυτοπροταθεί και να γίνει μπροστάρης σε αυτό το εγχείρημα. Το μεγάλο ραντεβού για την Εθνική μας είναι στον Καναδά στις 23-28 Ιουνίου. Ο Πιτίνο θα κληθεί, χωρίς τον Greek Freak που εκείνη την εποχή λογικά θα βρίσκεται στους τελικούς του ΝΒΑ, να δημιουργήσει μία ομάδα που θα δώσει μάχη με Κίνα, Καναδά, Ουρουγουάη, Τσεχία και Τουρκία. Ομολογώ πως περιμένω με ανυπομονησία να περάσουν οι μέρες και να φτάσουμε σε αυτή την κρίσιμη ώρα. Αυτό που θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι οι αποδόσεις στο ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ. Περιμένω, λοιπόν, να δω πόσο εκτιμάται η πρόκριση της Εθνικής μας και αν αξίζει ένα μικρό ποντάρισμα η συγκεκριμένη επιλογή.

Δεν ξέρω αν η επιτυχία θα έρθει σε αυτήν την Ολυμπιάδα, αν θα χρειαστεί να περάσουν ακόμα λίγα χρόνια, όμως είμαι σίγουρος πως πέρα από την λαχτάρα που έχει ο Γιάννης να κατακτήσει τίτλο στο ΝΒΑ, έχει στο μυαλό του να μείνει στην ιστορία πετυχαίνοντας μία μεγάλη επιτυχία με την Εθνική μας ομάδα, κάτι ανάλογο με το θαύμα της Σαϊτάμα.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΣΑΪΤΑΜΑ

Δεν θα ξεχάσω ποτέ, την 1η Σεπτέμβρη του 2006. Μπορεί να ήμουν από τους τυχερούς, καθώς βρισκόμουν στην Πορτογαλία και έζησα από κοντά το μεγαλύτερο θαύμα που έχει συμβεί στο Παγκόσμιο Αθλητισμό, όμως πάντοτε γύριζαν στο μυαλό μου δύο πράγματα. Το πρώτο είναι το γεγονός πως παρόλο που έκανα το κοστοβόρο ταξίδι, δεν έκανα την κίνηση να ποντάρω ένα μικρό ποσό στο 80.00 που έδινε σαν απόδοση το ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ, στην κατάκτηση του Euro από την Εθνικής μας. Το δεύτερο είναι που δεν έζησα το κλίμα που υπήρχε εκείνες της ημέρες στην χώρα. 26 μήνες αργότερα, η νίκη της Εθνική μας επί της DREAM TEAM μου κάλυψε αυτό το κενό. Την έζησα μάλιστα στο πρακτορείο ΟΠΑΠ που διατηρούσα εκείνη την εποχή.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα. Τα παιχνίδια γίνονταν πρωί και τίποτα δεν προμήνυε τι θα συμβεί. Όταν το παιχνίδι ξεκίνησε το πρακτορείο ήταν άδειο και σιγά σιγά όποιος έμπαινε για να ποντάρει ή να ρωτήσει το σκορ, καθόταν και κοίταγε την τηλεόραση με ανοιχτό το στόμα. Βλέπετε αντίπαλος ήταν μία πραγματική DREAM TEAM. Λεμπρόν, Καρμέλο, Ουέιντ, Χαόυαρντ, Πολ και προπονητής ο "μύθος" Σιζέφσκι, εμείς όμως είχαμε την δική μας ομάδα όνειρο. Όπως και το 2004, έτσι και στο Μουντομπάσκετ του 2006 τεράστιες προσωπικότητες έφτασαν την κατάλληλη στιγμή στην κορύφωση της καριέρας τους. Οι Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Παπανικολάου, Σπανούλης, Κακιούζης, Σοφο, Ντικούδης, Τσαρτσαρής, Φώτσης , Παπαδόπουλος, Χατζηβρέτας, Βασιλόπουλος.

ΚΟΡΝΕΣ ΧΑΡΑΣ

Το πρακτορείο ήταν σε κεντρικό δρόμο στην Καλλιθέα, στην Σιβιτανίδου και από το πεζοδρόμιο υπήρχε ορατότητα σε δύο από τις τηλεοράσεις του μαγαζιού. Καταλαβαίνετε πως πλησιάζοντας στο τέλος του παιχνιδιού, δεν υπήρχε άλλος χώρος για να μπει κάποιος και ο κόσμος παρακολουθούσε από το πεζοδρόμιο. Δεν μπορώ να περιγράψω τι συνέβη, όταν κερδίσαμε τους Αμερικάνους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα αυτοκίνητα που σταματούσαν την κυκλοφορία στην Σιβιτανίδου και αντί για κόρνες, για να βρίσει ο ένας τον άλλον, ακούγαμε κόρνες χαράς, πανηγυρισμών. Βλέπαμε τον κόσμο να βγαίνει από τα αμάξια και να αγκαλιάζει ο ένας τον άλλον στην μέση του δρόμου. Κανένας δεν δυσανασχετούσε. Ήταν η πιο όμορφη ημέρα στην δουλειά και πραγματικά αυτή η ανάμνηση από τον κόσμο να νιώθει τόσο μεγάλη ευτυχία, μέσα και έξω από το πρακτορείο, είναι κάτι που περιμένω να ξαναζήσω με λαχτάρα. Θα είναι ευχής έργον για πολλούς λόγους, αυτό να συμβεί με ηγέτη τον Γιάννη.