Το πώς ο Ίκαρος Καλλιθέας βρέθηκε από την επικίνδυνη ζώνη στις θέσεις που οδηγούν στα πλέι οφ είναι σε άμεση συνάρτηση με το πώς βρήκαν οι παίκτες τον εαυτό τους, πώς πίστεψαν σε αυτό που ήδη είχαν (και λέγεται ταλέντο) και πώς... ευρέθη ο Μπράντον ΜακΝάιτ σε πλεονεκτική θέση!

Ο Ολυμπιακός... προηγείτο 20-15 του Ικάρου, το απόγευμα της 7ης Φεβρουαρίου, όταν προέκυψε η είδηση για το τέλος της συνεργασίας του Δημήτρη Πρίφτη με την ομάδα της Καλλιθέας.

Μετά την κόρνα της λήξης, μάθαμε και ότι ο Γιώργος Καλαφατάκης είναι προ των πυλών, μόλις τέσσερις ημέρες αφότου είχε αποχαιρετήσει τον ΚΑΟΔ.

Πώς ο αγώνας για την επιβίωση έγινε μάχη για τα πλέι οφ

Παρεμπιπτόντως, τότε (στις αρχές του Φλεβάρη) ο Ικαρος ήταν στην 8η θέση, με 6 νίκες. Δυο περισσότερες από την Καβάλα που βρισκόταν εντός της επικίνδυνης ζώνης και τρεις από τον Πανελευσινιακό που «καθόταν» στην τελευταία θέση της κατάταξης.

Ο «Καλάφας» όντως προσελήφθη και έκανε πρεμιέρα με την ήττα από τον Παναθηναϊκό, για να ακολουθήσει το σερί τεσσάρων επιτυχιών (εντός επί του ΚΑΟΔ, εκτός επί του Περιστερίου, εντός επί της Καβάλας και εκτός επί του Κολοσσού), που έχουν εμφανίσει τον Ικαρο στο Νο6 της βαθμολογίας, ως κάτοχο 10 επιτυχιών. Εχει πέντε περισσότερες από τους Καβάλα και Περιστέρι -Νο13 και Νο14- και μια παραπάνω από τον Αρη που κρατά την τελευταία θέση που στέλνει ομάδα στα πλέι οφ. Πώς έγινε όλο αυτό σε κάτι περισσότερο από ένα μήνα;

"Το φιλικό που είχαμε δώσει με τη Ν. Κηφισιά, για να δω για πρώτη φορά την ομάδα, μετά τη συμφωνία μας, ήταν απογοητευτικό. Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν η έλλειψη αυτοπεποίθησης και χημείας. Δυνατότητες υπήρχαν και μάλιστα πολλές. Έριξα λοιπόν, όλη μου την προσοχή στο να αναδείξω αυτά που ήδη υπήρχαν. Να κάνω τους παίκτες να καταλάβουν ποιες είναι οι πραγματικές τους ικανότητες, να πιστέψουν στους εαυτούς τους, όπως φυσικά και να πιστέψουν ο ένας στον άλλον, γνωρίζοντας ο καθένας το ρόλο του και ότι η ομάδα είναι πάνω απ' όλους" λέει ο νέος προπονητής.

Αυτά που έκανε "δεν ήταν πυρηνική φυσική. Επρόκειτο για απλά πράγματα. Για παράδειγμα, μίλησα μαζί τους, σε όλους και με τον καθένα ξεχωριστά, ώστε να πάρουμε από τον καθένα ό,τι καλύτερο είχε να δώσει. Η βελτίωση φάνηκε από το αμέσως επόμενο ματς. Οι Αγαδάκος, Στρναντ, Βρκιτς και Φαγιέ ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν και ακολούθησαν όλοι οι άλλοι". Επί της ουσίας, δεν έγινε κάτι περισσότερο "από το να «ξεκλειδωθεί» το ταλέντο τους, όταν πίστεψαν στον εαυτό τους. Φυσικά, βοήθησαν και οι νίκες. Η ψυχολογία βελτιώθηκε, το κλίμα έγινε εξαιρετικό, κάπως έτσι βρήκαμε και τη χημεία μας και κάθε μέρα παρουσιάζαμε ένα καλύτερο, το πραγματικό μας πρόσωπο".

Το 4-0 έγινε πραγματικότητα "μολονότι ο Κυρίτσης ταλαιπωρείται από τραυματισμό εδώ και καιρό, ο Λαρεντζάκης επίσης, τραυματίστηκε, ενώ μας εγκατέλειψε ο Πάντιτς (σ.σ. για οικονομικούς λόγους και... γιατί είχε βρει άλλη δουλειά). Βρήκαμε το σωστό το δρόμο και τώρα το ζητούμενο είναι να μείνουμε εκεί που φτάσαμε μέχρι το τέλος". Δηλαδή, στα πλέι οφ.

Η αλλαγή νοοτροπίας...

Τίποτα όμως, από αυτά δεν θα γινόταν "αν δεν ήταν και καλά παιδιά, με διάθεση να δουλέψουν και να δείξουν ποιοι πραγματικά είναι, όπως λειτουργούν προς όφελος της ομάδας. Ολη τη διαφορά, την κάνει η συμπεριφορά. Αλλαξε η νοοτροπία μας. Για παράδειγμα, στη Ρόδο -το περασμένο Σάββατο- , ο Γκίμπσον δεν έπαιξε δευτερόλεπτο στην τέταρτη περίοδος, αλλά ήταν διαρκώς όρθιος και πανηγύριζε τα καλάθια του ΜακΝάιτ και των υπολοίπων. Ουδείς βάζει το «εγώ» πάνω από την ομάδα".

...η πετυχεσιά

Μια που το ανέφερε, θα ήθελε να μας διηγηθεί το πώς εντάχθηκε στο ρόστερ του Ικαρου ο Μπράντον ΜακΝάιτ; "Γνωρίζαμε ότι έχει έλθει στην Αθήνα, για διακοπές -είναι φίλος με τον Κρις Μπούκερ του Πανιωνίου και φιλοξενούμενος του- και όταν τραυματίστηκε ο Λαρεντζάκης, τον καλέσαμε, γνωρίζοντας φυσικά τι είδους παίκτης είναι.

Ήταν η πιο εύκολη απόκτηση στην οποία μπορούσαμε να προχωρήσουμε, από την άποψη του χρόνου που είχαμε στη διάθεση μας, γιατί ήταν ήδη εδώ. Ηταν και η καλύτερη, υπό την έννοια της ποιότητας του ως παίκτη και του χαρακτήρα του. Προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα, όπως φαίνεται και από την προσφορά του στα δυο ματς που τον έχουμε κοντά μας".

...και ο Φαγιέ (ή αλλιώς, το παιδί με το τοτέμ)

Εκ των κύριων λόγων που ο Ικαρος βρήκε τον εαυτό του και τον τρόπο να πανηγυρίσει τρεις συναπτές νίκες ήταν και η εξέλιξη του Μουχαμάντ Φαγιέ από καλό σε σταθερό παίκτη. Γιατί και στις έξι επιτυχίες -στην προ Καλαφατάκη εποχή- είχε συνεισφορά. Οχι όμως, μια... σταθερά. "Είναι καταπληκτικό παιδί, πειθαρχημένος και πάντα με το χαμόγελο" διαβεβαίωσε ο κόουτς, για τον απόφοιτο του Georgia Tech (με πτυχίο, παρακαλώ, στις διεθνείς σχέσεις), εκ Ντακάρ, combo φόργουορντ.

Για να ολοκληρώσουμε τα των καταβολών του 28χρονου Σενεγαλέζου, το μικρότερο από τα πέντε παιδιά των -γεωπόνων- Ντεμπά και Μαμέ Γιουμανέ Νιανγκ Φαγιέ είδε τον αδελφό του Ασάνε, να παίζει μπάσκετ στο κολέγιο του New Hampshire και... ζήλεψε. Bασικά, τον είδαν οι Αμερικανοί, σε event του «Basketball Without Borders» και τον κάλεσαν στο Georgia Insitute of Technology να φοιτήσει και να .

Το «Φαγιέ» εν τω μεταξύ, είναι ένα συνηθισμένο επίθετο της φυλής Serer, που «υπάρχει» από το μεσαίωνα. Για να καταλάβετε το επίπεδο, η φαμίλια που είχε δώσει ουκ ολίγους βασιλείς στο βασίλειο του Sine (τη σημερινή Σενεγάλη), είχε και δικό της τοτέμ: τον αφρικανικό αγριόχοιρο, που στη μυθολογία συμβόλιζε το θάρρος και την ηγεσία. Ας επιστρέψουμε τώρα, στο δεύτερο εκπρόσωπο της οικογενείας που έκανε καριέρα στο μπάσκετ (μετά τον Απόλο Φαγιέ, γεννημένο το 1951 και παίκτη της Λιμόζ, στην κατάκτηση του Κόρατς δύο Κυπέλλων Κόρατς το 1982 και το 1983, αλλά και μέλους της Εθνικής Γαλλίας)!

"Οι λόγοι που δεν είχε σταθερή απόδοση νωρίτερα, είχαν να κάνουν κυρίως με τη ψυχολογία του" διευκρινίσει ο «Καλάφας», προσθέτοντας πως "ήθελε να νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια. Οταν τη βρήκε, «βρήκε» και τον εαυτό του. Έχει τις βασικές γνώσεις του αθλήματος, την τεχνική κατάρτιση που χρειάζεται για να παίξει παντού, είναι καλός και στην άμυνα, πασάρει... Γενικά, τα κάνει όλα. Επρεπε να πιστέψει περισσότερο στην αξία του και άπαξ και το έκανε σταθεροποίησε την απόδοση του".

Ελλάδα, το καλό το σκαλοπάτι

Ναι, και ο Φαγιέ βλέπει την Ελλάδα ως εμπειρία που έπρεπε να ζήσει, για να βρει κάποιο καλό συμβόλαιο. "Όταν παίξεις στην Ελλάδα και καταφέρεις να διακριθείς, ανοίγονται όλες οι πόρτες" διαβεβαιώνει ο Καλαφατάκης, ο οποίος τεκμηριώνει την άποψη του ως εξής:

"Εδώ υπάρχει πίεση, διαρκής αμφισβήτηση, ανταγωνισμός και απαιτήσεις που δεν υπάρχουν σε άλλες λίγκες. Πρέπει να δουλέψεις σκληρά πάνω στην τακτική, να χρησιμοποιήσεις πολύ το μυαλό σου. Αυτό δεν συμβαίνει στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Ούτε στην Ιταλία, ενώ πιστεύω πως έχουμε πιο σκεπτόμενο μπάσκετ και από το ισπανικό πρωτάθλημα, όπου επίσης, προτιμούν να τρέχουν.

Ακόμα είναι σημαντικό για παίκτες που ψάχνουν κάτι καλύτερο, για προτάσεις που θα φτιάξουν την καριέρα και τη ζωή τους, να έχουν στο βιογραφικό τους προϋπηρεσία στην Ελλάδα και αν συνδυάζεται και με κάποια διάκριση, η συμφωνία με ομάδα που παίζει σε πρωτάθλημα με λιγότερη πίεση, αλλά έχει περισσότερα λεφτά, είναι δεδομένη".