Συν τω χρόνω αντιλαμβάνεσαι ποιος είσαι, τι θες και πού μπορείς να φτάσεις. Αποκτάς τις εικόνες, τις προκλήσεις, τις εμπειρίες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Μαθαίνεις τα όρια σου ή την έλλειψη αυτών. Και όλα αυτά, δεν τα κάνεις κτήμα σου από τη μια μέρα στην άλλη.

Ολα αυτά ήταν στο μυαλό της Ευρωλίγκας, όταν άλλαξε το σύστημα του ΤΟΡ16, για να γίνει όπως το βλέπουμε φέτος, διευρυμένο κατά οκτώ αγώνες. Που αν μη τι άλλο έδωσαν ένα άλλο -μεγαλύτερο- ενδιαφέρον, αλλά είχαν και κάποιες συνέπειες, οι οποίες δεν είχαν μπει στην εξίσωση... πριν ζήσουν οι ομάδες όσα ζουν φέτος.

Tο... κακό που διορθώθηκεΑπό τη σεζόν 2008-09 (όταν η regular season αφορούσε 10 ματς -αντί των 14 που είχε έως τότε) έως και πέρυσι, οι αγώνες της κανονικής περιόδου (όταν όλα επί της ουσίας, γίνονται για να φύγουν οι πιο αδύναμοι) ήταν δυσανάλογοι (σε σημασία) από αυτούς του ΤΟΡ16, που «βγάζει» και τις ομάδες των πλέι οφ. Και αν το κύριο πρόβλημα της Ευρωλίγκας ήταν πως δεν εκμεταλλευόταν σωστά το προϊόν της (άρα κάτι έπρεπε να γίνει για αυτό), υπήρχαν και άλλες... παράπλευρες απώλειες.

Για παράδειγμα, ομάδα που ξεκινούσε άσχημα το ΤΟΡ16 (αρκούσαν δυο κακά παιχνίδια), δεν είχε το χρόνο να ρεφάρει. Τώρα, έχει χρόνο ακόμα και για να κάνει... αλέστα λεμονιά το γκρουπ της. Και ναι, αναφερόμαστε στη Μακάμπι που ενώ ήταν στο χείλος του γκρεμού, μέτρησε πέντε διαδοχικές νίκες και μεταξύ άλλων τώρα πια βλέπει ξεκάθαρα το δρόμο για τα πλέι οφ -μένει φυσικά να τον διανύσει....και αυτό που προέκυψε.

Αν θυμάστε κάποια καινοτόμα ιδέα που είχε τέλεια «εφαρμογή» από την πρώτη της, θα θέλαμε πολύ να μας την πείτε, γιατί δεν έχουμε κάποια πρόχειρη.

Αυτό που έχουμε πρόχειρο, είναι όλες προσαρμόστηκαν στα δεδομένα που προέκυψαν, στην πορεία. Τι θα αλλάξουν οι ομάδες της Ευρωλίγκας από την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο, για να διευκολυνθούν όπως θα παλεύουν όλη την εβδομάδα, για τους στόχους τους; Κατ' αρχάς, τον αριθμό των παικτών τους. Αν μη τι άλλο φέτος, κατέστη σαφές, πως με 14 δεν πας πουθενά. Δεν φτάνουν... ούτε για ζήτω. Ο μαγικός αριθμός πια είναι οι 16, για όσους έχουν ως ζητούμενο να κυριαρχήσουν στις εθνικές λίγκες, όπως διαγράφουν και μεγαλειώδη πορεία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Η αύξηση δεν αφορά μόνο ενδεχόμενους τραυματισμούς, αλλά... και την επιβίωση όλων.

Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου

Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, δεν υπάρχει η πολυτέλεια της ξεκούρασης. Και αυτή πρέπει να τακτοποιείται, από τους προπονητές, στους αγώνες. Πλέον, είναι συχνό το φαινόμενο να μην υπάρχει χρόνος ούτε... για μια προπόνηση μεταξύ των υποχρεώσεων. Θέλετε παράδειγμα; Αν τυχόν παίζεις εκτός για την Ευρωλίγκα και εκτός για την εγχώρια λίγκα, ίσα ίσα που προλαβαίνεις να αλλάξεις πτήσεις.

Όχι μόνο δεν έχεις την πολυτέλεια έστω μιας προπόνησης, αλλά... είναι επιτυχία το να θυμάσαι σε ποια πόλη είσαι, όταν ανοίγεις τα μάτια σου από τον ύπνο. Την ίδια ώρα, οι κόουτς έχουν να αντιμετωπίσουν την πρόκληση να μη «χάσουν» το ομαδικό του πράγματος, χρησιμοποιώντας εναλλακτικά ρόστερ και πεντάδες από τη μια διοργάνωση στην άλλη.

Το υπερπολύτιμο του γυμναστή

Μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο, οι ομάδες λειτουργούσαν κατά τρόπο που μετά την προετοιμασία για την εκκίνηση της σεζόν, ήξεραν πως θα έχουν ένα μήνα -μετά την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου- για να γίνει η συντήρηση των παικτών, αλλά και να αλλάξουν -κατά το δοκούν- τα συστήματα -με την προσθήκη ή την αφαίρεση κάποιων, ώστε να εξαλειφθεί το ενδεχόμενο του προβλέψιμου.

Με τα υπάρχοντα δεδομένα, οι γυμναστές καλούνται να... σκίσουν τα πτυχία τους και να πάρουν άλλα επί του πώς κρατάς τον παίκτη «φρέσκο» (και μακριά από τους τραυματισμούς), όταν η σεζόν της Ευρωλίγκας έχει δυο διαλείμματα (της μιας εβδομάδας) και πέραν τούτου ουδέν.

Α, και μη ξεχνάτε πως οι εθνικές λίγκες συνήθως εκμεταλλεύονται τα διαλείμματα της Ευρωλίγκας, για να τακτοποιήσουν το δικό τους προγραμματισμό. Κατά συνέπεια, οι προπονητές δουλεύουν και τις όποιες αλλαγές επιδιώκουν στα plays τους, μέσα στους αγώνες. Δηλαδή, οι αγώνες έχουν γίνει και προπόνηση και προετοιμασία και... ανάσα (για κάποιους παίκτες).

Χίμκι, η εξαίρεση στον κανόνα των τραυματισμών

Οπως δεν γίνεται να προπονείσαι για 100 μέτρα ταχύτητα και να «κατεβαίνεις» σε μαραθώνιο, δεν γίνεται να προσαρμόσεις μέσα σε λίγους μήνες, το κορμί σου σε νέα δεδομένα, που τα λες και πιο απαιτητικά απ' όσα ζούσες όλα τα προηγούμενα χρόνια (και μάλλον δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε πόσο χειρότερη γίνεται η κατάσταση για τους διεθνείς, έτσι;). Αυτός είναι ο λόγος που έχει πέσει... περονόσπορος φέτος, στην Ευρώπη.

Χαρακτηριστικά, η Χίμκι είναι η μόνη ομάδα που δεν είχε τραυματισμό στο ΤΟΡ16. Ολες οι άλλες έζησαν τις απώλειες τους, με τον Ολυμπιακό να 'χει δώσει 4 ματς πλήρης, πριν το νοκ άουτ του Βαγγέλη Μάντζαρη, που άλλαξε όλα όσα ήξεραν ως γεγονότα οι «ερυθρόλευκοι».

Ο Παναθηναϊκός έχει ξεκινήσει πέντε παιχνίδια πλήρης και... εστιάστε στο «έχει ξεκινήσει», γιατί στην πρεμιέρα με τη Ζάλγκιρις, ο Δημήτρης Διαμαντίδης τραυματίστηκε στο 4ο λεπτό της συνάντησης. Θυμηθείτε ότι για αρκετό καιρό έμεινε εκτός ο Σχορτσανίτης.

Οι Ισπανοί δείχνουν το δρόμο... και οι Γερμανοί ακολουθούν

Γιατί νομίζετε πως η Ρεάλ απέκτησε τον Τρέμελ Ντάρντεν (από τη Ζάλγκιρις) και η Μπαρτσελόνα τον Μπραντ Ολεσον, από την Κάχα Λαμποράλ, μολονότι ήξερε πως θα μπορεί να τον χρησιμοποιήσει στην Ευρωλίγκα (είχε συμμετοχή με τους Βάσκους, στο ΤΟΡ16);

Ο πρώτιστος στόχος τους ήταν να «ανοίξουν» το rotation, κατά τρόπο που όλοι να είναι ζωντανοί όταν τελειώσει η σεζόν, ει δυνατόν με κούπες στα χέρια. Αυτό ήταν και το κίνητρο που είχε η Μπάμπεργκ, για να κάνει τον Αντον Γκαβέλ Σλοβακογερμανό... από σκέτο Σλοβάκο! Του έδωσε διαβατήριο και τον έκανε τον έναν από τους 6 Γερμανούς που οφείλει να δηλώνει κάθε ομάδα της εθνικής λίγκας, όταν στο ρόστερ της υπάρχουν 12 παίκτες (αν υπάρχουν 11 στο σύνολο, οι γηγενείς γίνονται 5 και αν υπάρχουν 10, γίνονται 4).

Παρεμπιπτόντως, πήρε και τον Τζερεμάια Μάσεϊ. Και τι κατάλαβε, θα μας πείτε; Στην Ευρωλίγκα τίποτα. Στη Γερμανία, είναι η πρωταθλήτρια και πάει για το ριπίτ.Πριν σας αφήσουμε, να σας πούμε πως μετά τη Ρωσία (της λίγκας των 10 ομάδων, αλλά... της παράλληλης απασχόλησης στη VTB-League) και το Ισραήλ (των 12 ομάδων), είναι η Ελλάδα των 14 ομάδων. Ολα τα άλλα έχουν περισσότερους μετέχοντες και άρα περισσότερους αγώνες -και άρα μεγαλύτερη εξόντωση.

Συμπέρασμα: Η εμπειρία του φετινού τοπ-16, οδηγεί σε αύξηση των θέσεων εργασίας (να και μια καλή είδηση) για τις ομάδες υψηλού επιπέδου και σίγουρα αναθεωρεί (για του χρόνου) τον κανόνα που έλεγε μέχρι φέτος ότι οι αλλαγές στα ρόστερ γίνονται μέχρι το ενδιάμεσο του τοπ-16.