Το δίχως άλλο, τις έχει κάνει τις διαδρομές του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Από το 1998 που η Μπουντούτσνοστ τον έκανε επαγγελματία καλαθοσφαιριστή μέχρι την Τετάρτη (5/2) που ανακοινώθηκε επισήμως από τη Φενέρμπαχτσε, έχει κάνει οκτώ μετακομίσεις (σε Βελιγράδι, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μαδρίτη, Μούρθια, Κανάριες Νήσους, Κρεμόνα και Βερολίνο) και έχει γνωρίσει πέντε διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς (Σερβία, Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία). Θα τις κάνει έξι για την Κωνσταντινούπολη και την Τουρκία. Παρεμπιπτόντως, η Φενέρ είναι η υπ' αριθμόν 13 ομάδα της καριέρας του.

Γενικά, ο Μπλάγκοντα Σέκουλιτς δεν έχει θέμα με τις καινούργιες εμπειρίες. Δεν είναι από τους τύπους που αποφεύγουν τις αλλαγές (φευ).

Η πόλη στην οποία γεννήθηκε έπαθε... κρίση ταυτότητας (από το 1946 έως το 1992 λεγόταν Τitograd -για τους ευνόητους λόγους- και έπειτα μετονομάστηκε σε Podgorica, όπερ μεθερμηνευόμενον σε "κάτω το μικρό λόφο"), εκείνος όμως, όχι. Ψηλό, δυνατό παιδί γαρ πήγε μέχρι την Μπουντούτσνοστ αρχικά για να αθλείται και μετά γιατί εκεί είδε πως ήταν το μέλλον του. Με αυτήν την ομάδα έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στη Euroleague, τη σεζόν 2000-01, όταν πια είχε "κλείσει" τα 18 και αφού είχε περάσει δυο χρόνια κουβαλώντας τα νερά και τις πετσέτες -πέραν όλων των άλλων. Μη φανταστείτε. Σε τρία ματς έπαιξε, όλα κι όλα και είχε 7' ως μ.ο. χρόνου συμμετοχής.

Με την Μπουντούτσνοστ έκανε και τη δεύτερη σεζόν (2001-02), στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ (τα παιχνίδια έγιναν 10 και τα λεπτά 12.5''), ως συμπαίκτης του Βλάντο Σκεπάνοβιτς (ξανασυναντήθηκαν στον ΠΑΟΚ, αλλά θα φτάσουμε και εκεί). Μαζί πανηγύρισαν τρία πρωταθλήματα (1998-2001) και ένα Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας (2001).

" Ξέρετε κάτι; Το πιο σημαντικό πράγμα ήταν να βλέπω κάποιους εκ των καλύτερων παικτών της Ευρώπης, να τους παρακολουθώ στην προπόνηση, να τους παρατηρώ μέσα στα αποδυτήρια, να βλέπω πόσο επαγγελματίες είναι. Έμαθα πολλά για αυτούς", είχε πει κάποια χρόνια αργότερα.

Στις 17 Ιουλίου του 2002 κυκλοφόρησε η φήμη πως η Παρτίζαν είχε ήδη τρέξει και είχε ήδη προλάβει τον αρχηγό της εθνικής U20, στην προετοιμασία για το Ευρωμπάσκετ στη Λιθουανία. Του πρόσφερε μάλιστα, τριετές συμβόλαιο, γιατί κυκλοφορούσε ως εκ των μεγαλύτερων ταλέντων της γενιάς του. Στις 20 Αυγούστου του 2003 οι πρωταθλητές θα τον απελευθέρωναν, διότι τους είχε πείσει για τη δυστυχία του -μαζί και την αδυναμία του- να παίζει στη θέση του σέντερ, όπου τον τοποθέτησε ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς. Ο ίδιος έκρινε πως ο Σέκουλιτς δεν έκανε ακόμα για το υψηλότερο επίπεδο.

Προηγήθηκαν τρεις τις χρονιές στη Euroleague (όπου είχε 4.7π., με 54.8% στα δίποντα, 21.4% στα τρίποντα και 44% στις βολές και 4.6 ριμπ. ως μ.ο. σε 14 παιχνίδια και 18.4'' συμμετοχής), ενώ πρόσθεσε ένα τρόπαιο πρωταθλητή (Σερβίας και Μαυροβουνίου).

Τον Δεκέμβριο του 2003 ο Φώτης Κατσικάρης του έδωσε την πρώτη του δουλειά, εκτός συνόρων, στην ΑΕΚ, τη σεζόν 2003-04 που ήταν και η παρθενική του Έλληνα κόουτς ως πρώτου προπονητή. Ο... όγκος που είχε πάρει δεν τον βοηθούσε να κάνει δουλειά και το καλοκαίρι του 2004 μετακόμισε στο γειτονικό Μαρούσι, για να τεθεί υπό τις οδηγίες του Παναγιώτη Γιαννάκη. Στις δυο χρονιές που έμεινε εκεί, έφτασε έως την τετράδα του ελληνικού πρωταθλήματος, ενώ έζησε την εμπειρία του Uleb Cup (14 αγώνες, 21' μ.ο., 10,1 π., 61,5% 1π., 68,6% 2π., 4 ριμπ., 0,6 ασίστ, 0,7 κλεψ., 0,2 κοψ.) και του Fiba Europe Cup (11 αγώνες: 9,4 π., με 60% 1π., 56,9% 2π. και 42,9% 3π., 4,5 ριμπ, 0,9 ασ.).

Το καλοκαίρι του 2007 άλλαξε πόλη, όχι όμως και χώρα, καθώς υπέγραψε στον ΠΑΟΚ. Τον ένα μήνα δήλωνε " είναι η καλύτερη σεζόν της καριέρας μου. Στα 24 μου βρήκα το χρόνο μου και τις ευκαιρίες που χρειαζόμουν", όπως έδινε στο "Δικέφαλο" στη συμμετοχή του στο Uleb Cup 13.8 π., με 74,4% 1π., 62,3% 2π., 33,3% 3π., 8,2 ριμπ. και 1 κλεψ. και... την άλλη φορούσε τη φανέλα της Ρεάλ -του Χοάν Πλάθα. Με τη "βασίλισσα" πήρε το Uleb Cup (πρόσφερε 7.9π., 4.3 ριμπ.), ενώ στους 13 αγώνες των πλέι οφ στην Ισπανία, είχε 3.8π., 3.3 ριμπ. σε 15.2'' συμμετοχής. Ως ρολίστας ήταν χρήσιμος και για αυτό έμεινε μία ακόμη αγωνιστική περίοδο, για να κάνει πέντε τις χρονιές στη Euroleague (19 ματς, από 11' συμμετοχής, 3.6 π., με 42.6% στις βολές, 55.4% στα διπ., 2.3 ριμπ.) και να φτάσει πάλι στα πλέι οφ της ΑCB (5.1π., 3.5 ριμπ., 14' συμμετοχής σε 32 ματς της κανονικής περιόδου και 2 στην post season).

Τι είχε να πει για όλα αυτά; " Σηκωνόμουν από τον πάγκο και προσπαθούσα να χρησιμοποιήσω τα λεπτά μου για να βοηθήσω την ομάδα στην άμυνα, να πάρω ριμπάουντ και να σκοράρω. Γενικά, να κάνω ό,τι μπορώ. Ήμουν χαρούμενος με αυτόν το ρόλο, αλλά πάντα πίστευα ότι μπορώ να επιτύχω περισσότερα". Αναζήτησε το δικαίωμα αυτό και βρήκε πως η πιο συμφέρουσα προσφορά ήταν αυτή του Άρη (7.5π., 6.4 ριμπ.) όπου έκανε καριέρα έως τις 26 Φεβρουαρίου του 2009, οπότε αποδέχθηκε την πρόταση της Άλμπα, να καλύψει το κενό του τραυματία Πάτρικ Φέμερλινγκ, με συμβόλαιο 18 μηνών για αμοιβή της τάξεως των 600.000 ευρώ.

Οι Γερμανοί ενημέρωσαν πως τον προτίμησαν επειδή είναι έξυπνος και γιατί προερχόταν από άλλο πρωτάθλημα, άρα δεν χρειαζόταν χρόνο για να βρει τη φόρμα του. Σήκωσε το εθνικό κύπελλο το 2009, οπότε η Άλμπα έπαιζε στη Euroleague (εκείνος πρόλαβε τρία ματς και έδωσε 10.3 π., 3.1 ριμπ.). Την επόμενη αγωνιστική περίοδο (2009-2010) οι εκ του Βερολίνου μετείχαν στο Eurocup, αλλά κούπα δεν έπιασαν στα χέρια τους. Ο Σέκουλιτς έδινε κάθε βραδιά 10.6π. (με 81.4% στις βολές, 59.8% στα διπ., 28.6% στα τριπ.), 4,1 ριμπ., αλλά... ο κύκλος είχε "κλείσει" και για αυτό είπε να ζήσει μια νέα εμπειρία.

Κάπως έτσι πήγε στην Ιταλία, για την Κρεμόνα, στην οποία πρόσφερε 10π., 6.9 ριμπ. και 1.4 κλεψ. σε κάθε ένα από τα 30 βράδια που εμφανίστηκε στο παρκέ. Ενδεχομένως να έμενε στη γείτονα, αν δεν προέκυπτε η πρόταση από τη Μούρθια. Στα 29 του, επέστρεψε στην Ισπανία (με μονοετές συμβόλαιο), για να μείνει ένως τα 31... μισό, αφού στο μεσοδιάστημα άλλαξε... μετερίζι. Μετά τη Μούρθια (8.15 π., 5.7 ριμπ., σε 20.6 '' ανά αγώνα στο σύνολο των 33), πήγε στην Τενερίφη, έγινε ο ηγέτης της και κάπως έτσι βρήκε δουλειά στη Φενέρμπαχτσε. Όπως έφευγε από τις Κανάριες Νήσους (αφού πρώτα έφτασε την παρέα του στο Copa del Rey), ευχαρίστησε τους πάντες για την υπέροχη μιάμιση σεζόν που έζησε με την οικογένεια του σε αυτά τα μαγευτικά εδάφη. " Δεν έχω παρά λόγια ευγνωμοσύνης για αυτόν τον οργανισμό, τους φαν και τους συμπαίκτες μου. Τους ευχαριστώ για την αγάπη και τη συμπαράσταση που μου έδωσαν όλον αυτόν τον καιρό. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτούς. Ευχαριστώ από την καρδιά μου". Ένα " ευχαριστώ" του είπαν και οι διοικούντες το σύλλογο, για τις 300.000 ευρώ που έδωσαν ως μπάι άουτ οι Τούρκοι, οι οποίοι τον επέλεξαν για να καλύψει το κενό του Γκάσπερ Βίντμαρ.