Η ουσία του πράγματος για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ από το εκτός έδρας παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα είναι η ήττα. Για μια ομάδα που τη φετινή σεζόν επαναπροσδιορίζει το ταβάνι της, σημασία δεν έχει μόνο το αποτέλεσμα, αλλά κι ο τρόπος με τον οποίο αυτό προκύπτει. Ειδικά όταν μιλάμε για ένα σύνολο που δεν κυνηγάει κάτι συγκεκριμένο στην EuroLeague (βλ. πρόκριση στην οκτάδα), αλλά επιδιώκει να παρουσιάσει στο παρκέ μια εικόνα που θα τιμά όλους όσοι είναι μέλη του τριφυλλιού.

Για να συμβεί αυτό, δύο είναι τα απαιτούμενα: το γνώθι σαυτόν και η προσπάθεια. Το πρώτο για να μην κάνει ο καθένας κάτι παραπάνω από αυτό που του αναλογεί (και αποδειχθεί ζημιογόνος για το σύνολο) και το δεύτερο για να μην εκθέσει τον διπλανό του.

Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ του Γιώργου Βόβορα λοιπόν, μπορεί να μην έχει την ποιότητα του πρόσφατου παρελθόντος, έχει όμως τα δύο παραπάνω στοιχεία σε υπερθετικό βαθμό. Κι αυτά είναι που επιτρέπουν στους φίλους της ομάδας να χαμογελούν, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό.

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΘΙΞΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ

Για κάθε ομάδα, ανεξαρτήτως του προϋπολογισμού ή των ονομάτων που διαθέτει, το μείζον είναι η αξιοπρέπεια. Όχι με την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά με την ευρύτερη. Ένα στοιχείο που έχει να κάνει με την προσπάθεια που καταβάλλεται στο παρκέ και τον τρόπο με τον οποίο δικαιολογείται η παρουσία καθενός στο παρκέ. Όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι αυτή. Αυτή η ομάδα, που έχει έναν από τους χαμηλότερους προϋπολογισμούς της διοργάνωσης και στερείται λαμπερών ονομάτων, για ένα πράγμα δεν μπορεί να κατηγορηθεί: για το γεγονός πως δεν προσπαθεί να φανεί αντάξια της ιστορίας του συλλόγου. Κι αυτό ξεκινάει από τον προπονητή και καταλήγει στους παίκτες.

ΟΙ ΧΑΜΑΛΗΔΕΣ ΔΕΝ ΝΙΩΘΟΥΝ ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΑ

Η νίκη της πρεμιέρα επί της Χίμκι είχε χαρακτηριστεί ως "η νίκη των χαμάληδων". Ο χαρακτηρισμός δεν έκρυβε οτιδήποτε υποτιμητικό, αλλά την αίσθηση ότι οι παίκτες που (θεωρητικά) έχουν τους β' ρόλους (Λευτέρης Μποχωρίδης, Λεωνίδας Κασελάκης) ή καλούνται να βγουν μπροστά λόγω συνθηκών (Χάουαρντ Σαντ Ρος, Ντίνος Μήτογλου), το κάνουν σε υπερθετικό βαθμό. Πάνω απ' όλα όμως, σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν να νιώθουν μειονεκτικά έναντι των αντιπάλων τους. Κι ας τους χωρίζουν κάμποσα μηδενικά στο μισθολογικό κομμάτι. Μπαίνουν στο γήπεδο δίχως άγχος και έτοιμοι να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να ολοκληρώσουν την αποστολή τους. Ακόμη κι αν αυτό είναι ένα αμυντικό ριμπάουντ ή ένα καλό σκριν στην επίθεση.

Η ΘΕΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ

Γι αυτό κιόλας βλέπουμε πολλούς εξ αυτών να έχουν βγει μπροστά, να αρπάζουν τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται και να εξελίσσονται σε κομμάτια μείζονος σημασίας για την εύρυθμη λειτουργία του συνόλου. Όχι, ο Λεωνίδας Κασελάκης και ο Χάουαρντ Σαντ Ρος δεν θα μπορούσαν να έχουν τόσο μεγάλο ρόλο στις περισσότερες εκ των υπολοίπων ομάδων της EuroLeague. Το ξέρουν και το αποδέχονται. Έχουν μπει όμως, για τα καλά, στο πετσί του ρόλου που τους έχει ανατεθεί και τον εκπληρώνουν σε υπερθετικό βαθμό.

Είναι δύο από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα πως σε κάποιες περιπτώσεις η θέληση μπορεί να ξεπεράσει το ταλέντο. Αμφότεροι υστερούσαν ποιοτικά των αντιπάλων που αντιμετώπισαν το βράδυ της Πέμπτης 15 Οκτωβρίου στο Palau Blaugrana, αλλά αυτό δεν τους απέτρεψε από το να κάνουν εξαιρετική δουλειά (ιδίως στην άμυνα) και να δικαιολογήσουν μέχρι κεραίας τον χρόνο συμμετοχής που είχαν. Κι αυτό θα επαναλάβουν την επόμενη φορά που θα πατήσουν το παρκέ.

Θα προσπαθήσουν, θα μοχθήσουν και θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου στο τέλος της ημέρας να αναγνωρίζουν στον εαυτό τους ότι έκαναν αυτό που τους έχει ζητηθεί από την πρώτη μέρα που πάτησαν το πόδι τους στο ΟΑΚΑ.

ΤΟ ΠΟΣΟΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΠΟΙΟΤΙΚΟ

Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο ρόστερ το καλοκαίρι, άπαντες γνώριζαν πως σε επίπεδο ποιότητας ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ θα υστερούσε σημαντικά έναντι αρκετών ομάδων της EuroLeague. Ο Γιώργος Βόβορας ευελπιστούσε όμως πως σε ποσοτικό επίπεδο, θα είχε... το κεφάλι του ήσυχο. Πως θα μπορούσε να πάρει λίγα από πολλούς. Μετά από τρεις αγωνιστικές όμως, αυτό που έχει μείνει ως πρώτη γεύση είναι ότι παίρνει πολλά από λίγους. Από πολύ λίγους, που δεν φτάνουν για να έρχονται υπερβάσεις, όπως αυτή στο Palau Blaugrana -με αποτέλεσμα να μείνει πικρή γεύση λόγω της ήττας.

Ο Ζακ Όγκαστ παραμένει πολύ μακριά σε πνευματικό και τακτικό επίπεδο από αυτό που απαιτεί η EuroLeague, ο Άαρον Γουάιτ είναι σκιά του εαυτού του (τουλάχιστον αυτού που έδειξε για μία διετία στη Ζάλγκιρις), ο Μπεν Μπέντιλ διανύει περίοδο ντεφορμαρίσματος και ο Κίφερ Σάικς δεν μπορεί να υπηρετήσει τον ρόλο που θέλει ο Γιώργος Βόβορας από τον βασικό άσο του. Κάπως έτσι, το rotation περιορίζεται αισθητά και εξαντλεί τις επιλογές προσώπων και τρόπων επίθεσης.

ΤΟ ΠΑΛΕΥΕΙ ΜΕΧΡΙ ΟΣΟ ΠΑΕΙ

Όταν είσαι... από κάτω σε θέμα ποιότητας, είσαι υποχρεωμένος να σκαλίσεις το μυαλό σου τόσο πολύ, ώστε να περιορίσεις αυτή τη διαφορά. Κι ο Γιώργος Βόβορας αποδεικνύει σε κάθε ένα από τα φετινά παιχνίδια πως δεν είναι πολλά παραπάνω από ένας καλός προπονητής.

Κόντρα στην Μπαρτσελόνα ήταν εμφανές πως είχε δουλέψει τόσο πολύ το παιχνίδι προκειμένου ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ να παρουσιαστεί στο παρκέ διαβασμένος και έτοιμος ώστε να καμουφλάρει την ποιοτική διαφορά που τον χωρίζει από την Μπαρτσελόνα.

Από την άμυνα ζώνης (3-2) και τα σουτ που έδινε σε συγκεκριμένους παίκτες της Μπαρτσελόνα (κυρίως τον Νικ Καλάθη) μέχρι τα ημίψηλα σχήματα.

Στο τέλος της βραδιάς όμως επιβεβαιώθηκε η θεωρία πως αυτοί που κρίνουν τους αγώνες είναι οι παίκτες. Ό,τι κι αν έχει προετοιμάσει ένας προπονητής, αυτοί έχουν την μπάλα στα χέρια τους, αυτοί παίρνουν τις αποφάσεις, αυτοί εκτελούν. Κι έτσι, η ποιότητα των μπλαουγκράνα αρκούσε για να τους δώσει τη νίκη στην παράταση, πολύ απλά γιατί υπήρχαν περισσότερες από μία επιλογές για τον τρόπο εκτέλεσης. Είτε από έξω (βλ. Κόρι Χίγκινς, Άνταμ Χάνγκα, Κάιλ Κούριτς) είτε από μέσα (βλ. Μπράντον Ντέιβις).

ΗΤΤΑ ΑΠΟ ΗΤΤΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ

Οι επισκέψεις του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στο Palau Blaugrana τα τελευταία χρόνια δεν ήταν ποτέ ευχάριστες. Το "L" στο πρόγραμμα έμοιαζε δεδομένο σε πολλές περιπτώσεις, με το τριφύλλι να γνωρίζει αρκετές βαριές ήττες στο συγκεκριμένο γήπεδο. Ακόμη κι όταν η ποιότητά του ήταν τέτοια που του επέτρεπε να διεκδικεί νίκες επί ισπανικού εδάφους.

Ήττα από ήττα όμως, έχει μεγάλη διαφορά. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε πριν από μερικές ώρες. Ο λόγος; Μπορεί η ουσία να είναι το αποτέλεσμα, σε κάθε περίπτωση όμως εξίσου σημαντικό είναι τι αίσθηση σού αφήνει ένα παιχνίδι. Κυρίως για τα μηνύματα που παίρνεις και τον τρόπο με τον οποίο επιστρέφεις στο γήπεδο για την επόμενη προπόνηση, έτοιμος να προετοιμαστείς για τον αγώνα που ακολουθεί.

Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ του 2020/21 μπορεί να μην έχει την ποιότητα και τα φανταχτερά ονόματα του πρόσφατου παρελθόντος, διαθέτει όμως παίκτες, που δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τους υποτιμήσει και να τους αμφισβητήσει. Γιατί η αξιοπρέπεια δεν μετριέται με τα μηδενικά στα συμβόλαια...

Photo Credits: Eurokinissi