Το Καρπενήσι είναι μια μαγική περιοχή, απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς. Ο ιδανικός προορισμός για όποιον θέλει να πάρει τα βουνά. Για τον όποιο λόγο (ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε;). Η Εθνική το προτίμησε για να τακτοποιήσει το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας της, ενόψει του Ευρωμπάσκετ στη Σλοβενία. Και ο –άμαθος από ελληνικά βουνά- Αντρέα Τρινκιέρι έζησε εκατοστό εκατοστό την ανάβαση στα 1.200 μ. υψομέτρου στον Τυμφρηστό, όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο «Montana», στο οποίο καταλύει επί χρόνια η «επίσημη αγαπημένη».

«Είναι εκπληκτικό μέρος» σχολίασε αρχικά ο Ιταλός «τα δωμάτια μας είναι 10’’ από το γήπεδο (σ.σ. τα στιγμιότυπα που βλέπετε είναι από το γήπεδο που βρίσκεται μέσα στο ξενοδοχείο) και 9’’ από την αίθουσα με τα βάρη. Ολοι οι άνθρωποι είναι ευγενέστατοι και προσπαθούν να καλύψουν κάθε μας ανάγκη. Είναι όλα τέλεια» είπε και… θεωρήσαμε υποχρέωση μας να του αναφέρουμε τη λέξη «διαδρομή». Το ύφος του αίφνης, άλλαξε και απάντησε «του χρόνου θα έλθω με ελικόπτερο!», όπως εξηγούσε (με το δικό του, ιδιαίτερο τρόπο) άκρως παραστατικά το ατελείωτο των στροφών –και όσα αυτές δημιούργησαν στα εντός του.

(Το γήπεδο που σας λέγαμε είναι στον πρώτο όροφο του κτηρίου που βρίσκεται τέρμα δεξιά στη φωτογραφία)

Πριν βιαστείτε να σχολιάσετε, πάρτε μια βαθιά εισπνοή για να μάθετε ότι όλα αυτά έγιναν αφού είχε τελειώσει η προπόνηση των διεθνών, το πρωί του Σαββάτου, μεγάλο μέρος της οποίας είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε –ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση της media day. Σε αυτό το μισάωρο, είχαμε τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε πόσο γρήγορα κατάφερε ο Τρινκιέρι να «κερδίσει» τους εκλεκτούς του (ως ανθρώπους και μετά ως παίκτες) και την απόλυτη αυτοσυγκέντρωση εκείνων στις οδηγίες του –ενώ δεν «έκοβαν» τίποτα από όσα είχαν να δώσουν σε κάθε φάση.

«Πώς είναι οι πρώτες ημέρες ουσιαστικής γνωριμίας σας με το… ελληνικό ταπεραμέντο», τον ρωτήσαμε, αναγνωρίζοντας πως και το δικό του (ταμπεραμέντο) δεν πάει πίσω. «Εξαιρετικές! Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα κάτι διαφορετικό. Όλα βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Βέβαια, από την άλλη πολύ σπάνια τα πράγματα πηγαίνουν στραβά, από το ξεκίνημα!

Προσπάθησα να προετοιμάσω τον εαυτό μου για αυτή τη στιγμή. Και αν είμαι σίγουρος για κάτι, είναι πως κάθε μέρα είναι ένα μάθημα για εμένα. Καθημερινά μαθαίνω κάτι από αυτά τα παιδιά -και για αυτά τα παιδιά. Όταν με ρωτούν αν είμαι έτοιμος, πάντα απαντώ «ποτέ, μα ποτέ, δεν μπορείς να είσαι έτοιμος. Για αυτό, όποιος θέλει να επιτύχει, είναι υποχρεωμένος να δουλεύει όσο πιο πολύ μπορεί, κάθε μέρα».

Η έξυπνη ομάδα και το ανθρακωρυχείο

Εκείνος μαθαίνει κάθε μέρα από τους «γιους» του –γιατί έτσι αισθάνεται τους παίκτες του, καθώς ανέκαθεν δομούσε τα πάντα πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις. Πώς βαθμολογεί την ικανότητα τους να μαθαίνουν από εκείνον; «Αυτή η ομάδα είναι πολύ έξυπνη. Από την οπτική γωνία του μπάσκετ, είναι πανέξυπνη. Το κλειδί ωστόσο, θα είναι να βρούμε ένα σύστημα που να ταιριάζει καλά σε όλους. Και μεταξύ μας, δεν πιστεύω πως αυτό θα είναι δύσκολο –δεδομένου του τι έχουμε στα χέρια μας!».

Πριν ένα χρόνο, περίπου τέτοια εποχή, ήταν στο Λας Βέγκας για το Summer League και έψαχνε παίκτες για την Καντού –που είχε αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη της σεζόν 2011-2012 στην Ευρωλίγκα. Τότε, σε ερώτηση για την προσπάθεια που έπρεπε να κάνει, ώστε να κρατήσει ψηλά την ομάδα του, είχε πει και την αλήστου μνήμης ατάκα «δεν δουλεύω και σε ανθρακωρυχείο».

"Να δώσουμε στο ταλέντο μας την υπέρτατη αξία του"

Φέτος τα πράγματα είναι καλύτερα; Πιο απολαυστικά; «Νιώθω μια τεράστια ευθύνη, γιατί όλοι οι παίκτες μου δίνουν το καλύτερο που έχουν. Την ίδια ώρα, έχω και τεράστια αίσθηση της ανάγκης που υπάρχει να πάνε όλα καλά. Είναι μια τεράστια ευκαιρία. Εχουμε πολύ καλή ομάδα. Αλλά καλή ομάδα είχαμε και στο ματς με τη Νιγηρία (πέρυσι, στο ΠροΟλυμπιακό τουρνουά).

Εχω την πεποίθηση ότι όσο όλοι θυμόμαστε πως δεν υπάρχει η πολυτέλεια να θεωρείς κάτι δεδομένο, ότι πρέπει όλοι να ματώσουμε ώστε να δώσουμε στο ταλέντο μας την υπέρτατη αξία του, θα ζήσουμε χαρές.

Σε κάθε περίπτωση, δεν πιστεύω πως αυτό που κάνω είναι δουλειά. Είναι το πάθος μου! Για αυτό και δεν νιώθω κούραση, όσες ώρες και αν είμαι στο γήπεδο ή δουλεύω για αυτήν την ομάδα», γιατί με την Ούνιξ Καζάν όπου θα βρίσκεται από το φθινόπωρο, μαζί με τους Βουγιούκα, Καϊμακόγλου και Ζήση «είχα την τύχη να τελειώσει εν πολλοίς το ρόστερ, πριν έλθω στην Εθνική Ελλάδος». Και αν μη τι άλλο, αυτές τις μέρες βλέπει… τι θα έχει στα χέρια του!

Με την Εθνική, φρόντισε να κάνει και κάτι ακόμα: να τιμήσει τη συμβουλή της γιαγιά του, κατά την οποία «όσο περισσότερες γλώσσες μιλάς, τόσο περισσότερους διαφορετικούς ανθρώπους προσεγγίζεις». Οι γνώσεις που έχει αποκτήσει ήδη επί της ελληνικής (πληροφορίες τον θέλουν να κάνει και σχετικά μαθήματα), είναι εντυπωσιακές. Δεν παρέλειψε μάλιστα, να χρησιμοποιήσει κάποιες (κάποιες … ακατάλληλες για ανηλίκους, άλλες καθαρά ελληνικής κουλτούρας).

"Δεν θα μας δώσει κανείς το μετάλλιο... τζάμπα"

Επιστροφή όμως, στο θέμα μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς μετάλλιο είναι πολλά, όταν μιλάμε για την εθνική στο μπάσκετ. Αυτό το δεδομένο, είναι ικανό να δημιουργήσει κάποια παραπάνω πίεση; «Ολοι μπορούν να λένε ότι θέλουν μετάλλιο. Και εγώ μπορώ να το πω, αλλά πρέπει να μετουσιώσουμε τα λόγια σε πραγματικότητα. Γιατί υπάρχει διαφορά μεταξύ του «λέω κάτι» και «κάνω κάτι». Αν θέλουμε λοιπόν, μετάλλιο πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το πάρουμε. Κανείς δεν θα μας το δώσει, τζάμπα».

Αρνήθηκε τον τίτλο του «φαβορί» «όχι γιατί είναι υποχρέωση μου, ως κόουτς αυτής της ομάδας, αλλά γιατί μπορώ να σας πω πολλές άλλες ομάδες που έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με εμάς». Όπως; «Τη Γαλλία, τη Σλοβενία, την Τουρκία, την Ιταλία , τη Ρωσία». Και τι μπορεί να κάνει τη διαφορά; «Η δυνατότητα που θα επιδείξουμε στο να αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο τρόπο, τις όποιες δυσκολίες εμφανιστούν».