Εκεί οι κυρίες προχωρημένης ηλικίας είναι μπροστά από την εποχή τους και διαγωνίζονται σε πρωτάθλημα μπάσκετ!
Το πρωτάθλημα έχει δική του ιστοσελίδα (grannybasketball.com), όπου μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για τις οκτώ ομάδες, αλλά και υποψήφιες μπασκετμπολίστριες-γιαγιάδες να συμπληρώσουν την αίτηση συμμετοχής.

Η 62χρονη Μπαρμπ Μακφέρσον, κόρη ενός παλιού προπονητή, κατέληξε στην ιδέα αυτή πριν από περίπου δύο χρόνια, για να κρατήσει τον εαυτό της και τις φίλες της σε δράση. Πέρασε το χειμώνα της στην Αριζόνα, όπου βαρέθηκε και σκέφτηκε ότι αφού μπορούν οι γέροι να παίζουνσόφτμπολ, μπορούν και οι κυρίες με τα μαλλιά-μπαμπάκι να βάζουν καλάθια.

Το πρωτάθλημα έχει φανατικούς φίλους και κερδίζει σιγά σιγά σε δημοτικότητα, με θέματα για την ύπαρξη του να φιλοξενούνται στο Sports Illiustrated και τους New York Times.

Η Μακφέρσον εξηγεί " δεν χρειάζεται να είσαι γιαγιά για να παίξεις. Απλά πρέπει να είσαι μεγάλης ηλικίας. Επιτρέπεται η συμμετοχή σε κυρίες άνω των 50 ετών". Όσο αφορά τους κανονισμούς, ξεκινάμε από την ένδυση. Δεν πρέπει να βρίσκονται σε δημόσια θέα ούτε τα χέρια, ούτε τα πόδια.

Για αυτό και οι γιαγιάδες φορούν μακρυμάνικα και ζιπ κιλότ, που έλεγαν οι μαμάδες μας και στολίζουν την εμφάνιση τους με φουλάρια, όλες ομοιόμορφα ντυμένες ανάλογα με τα χρώματα της ομάδας.

Μία ομάδα αποτελείται από έξι παίκτριες: Δύο γκαρντ, δύο φόργουορντ και δύο σέντερ, μία εκ των δύο ψηλών δεν εγκαταλείπει την περιοχή της, δεν επιτρέπονται το τρέξιμο, η επαφή και τα άλματα, ενώ μία παίκτρια δεν μπορεί να τριμπλάρει παρά δύο φορές σε μία φάση.

Ο αγώνας διαρκεί 32 λεπτά και είναι χωρισμένος σε τέσσερις περιόδους των οκτώ λεπτών, με ένα τάιμ άουτ για κάθε ομάδα σε κάθε οκτάλεπτο. Σε περίπτωση ισοπαλίας, υπάρχει τετράλεπτη παράταση.

Γιατί μία ομάδα έχει έξι παίκτριες στο παρκέ; Θα πρέπει να τρέξουμε κοντά στο 1900, στα πρώτα χρόνια του μπάσκετ, στην Άιοβα επέλεξαν να παίζουν με έξι παίκτες. Το έξι εναντίον έξι καταργήθηκε το 1993, στο πρωτάθλημα των γιαγιάδων παραμένει όμως.

Μία ιδέα έγινε πράξη, τα νέα διαδόθηκαν, το 2005 φιλοξενήθηκε το πρώτο τοπικό πρωτάθλημα στην Άιοβα και η ίδρυση της λίγκας μία χρονιά αργότερα, είναι γεγονός.

Μία ομάδα δίνει ένα παιχνίδι το μήνα και υπάρχουν και φανατικές που ξοδεύουν μέρος της σύνταξης τους για να παίξουν, αφού μένου σε άλλη πολιτεία.

Η Μακφέρσον καταλήγει λέγοντας: " Όταν ξεκινήσαμε, οι περισσότερες δεν είχαμε παίξει 40 με 50 χρόνια μπάσκετ. Όλες ήμασταν πιασμένες και παραπονιόμασταν. Τώρα όμως που παίζουμε αρκετό καιρό, ξαναγίναμε αθλήτριες. Επανακτήσαμε ορισμένους μύες, που νομίζαμε ότι χάθηκαν με τα γηρατειά".

Μη φαντάζεστε ότι σε αυτές τις γυναίκες, αρέσει να χάνουν, μία ήττα για παράδειγμα των Σίνταρ Ράπιντς Σίζλερς τιμωρείται με έξτρα προπόνηση!