Το προαιώνιο ερώτημα για την Εθνική Ανδρών είναι αν μπορεί να βρει αντίδοτο για το περιφερειακό σουτ. Μοιάζει να αποτελεί... παράδοση (sic) πλέον το γεγονός πως το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα παρατάσσεται σε μεγάλες διοργανώσεις, με το μεγαλύτερο αγωνιστικό πρόβλημα να αφορά στη συνέπεια από τα 6μ75. Είτε μιλάμε για κοντούς είτε μιλάμε για ψηλούς. Είναι κοινή παραδοχή άλλωστε πως το μεγαλύτερο ελάττωμα της ελληνικής σχολής του αθλήματος έχει να κάνει με την (μη) παραγωγή καλών σουτέρ.

Στα παρκέ της Κίνας, οι παίκτες του Θανάση Σκουρτόπουλου καλούνται να απαντήσουν στο προαιώνιο ερώτημα, λοιπόν. Μοιάζει επιβεβλημένο για να πάνε μακριά στη διοργάνωση, δεδομένου ότι η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο συνεπάγεται κλειστές άμυνες, απόλυτα προσαρμοσμένες σε εκείνον, με τη φιλοδοξία να μην προκύψουν ελεύθεροι χώροι στη ρακέτα.

Η περιφέρεια λοιπόν. Το μέρος του γηπέδου που θα παίξει μείζονα ρόλο στο αποτέλεσμα της ελληνικής προσπάθειας στην ασιατική χώρα.

Είναι φυσιολογικό, όταν μιλάμε για πρόβλημα στο σουτ, αυτό να περικλείει κάθε είδους σουτ που μπορεί να γίνει. Για την ακρίβεια, τα τρία διαφορετικά είδη: το spot up (σουτ θέσης), το off screen (μετά από κίνηση του επιθετικού πίσω από σκριν) και το off dribble (αυτό μετά από ντρίμπλα του επιθετικού).

Κατά βάση, αυτά που ευδοκιμούν στο άθλημα είναι το πρώτο και το τρίτο. Αφενός γιατί οι κοντοί πολλές φορές έχουν χώρο για να εκτελέσουν μετά από ένα καλό σκριν (ειδικά αν ο ψηλός είναι καλός στη συγκεκριμένη συνεργασία -οπότε η αντίπαλη άμυνα προσαρμόζεται πάνω του), αφετέρου επειδή μέσα από τις συνεργασίες και τις καλές αποστάσεις, μπορεί ένας παίκτης που είναι "τοποθετημένος" σε ένα σημείο, να είναι ο τελικός αποδέκτης και να εκτελέσει για τρεις.

Για να εστιάσουμε, εν προκειμένω, σε ό,τι έχει να κάνει με την ομάδα που παρατάσσει ο Θανάσης Σκουρτόπουλος στο Παγκόσμιο Κύπελλο, το spot up και το off dribble είναι τα μοναδικά στα οποία μπορεί να επενδύσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Οπότε έχεις μια ιδέα πώς μπορείς να λειτουργήσεις στο Hoops Trips της AEGEAN, προκειμένου να έχεις... προβάδισμα για να κερδίσεις εισιτήρια και μίλια για τα ταξίδια σου.

Το πρώτο είδος (spot up) ήταν αυτό που έδωσε τη λύση απέναντι στο Μαυροβούνιο, συνέβαλε προκειμένου η διαφορά να φτάσει μέχρι το +26 στην ανάπαυλα. Πολύ απλά γιατί το 0/5 του πρώτου δεκαλέπτου επέτρεπε στους παίκτες του Ζβέζνταν Μίτροβιτς να επιμείνουν στην τακτική τους: ρακέτα γεμάτη κορμιά, η περιφέρεια σε δεύτερη μοίρα...

Μόλις λοιπόν ο Γιώργος Πρίντεζης και ο Γιάννης Μπουρούσης έβαλαν τρία τρίποντα θέσης, τα πράγματα έγιναν αρκετά πιο απλά. Ειδικά στην περίπτωση του υπαρχηγού του Ολυμπιακού, μοιάζει ξεκάθαρο ότι μπορεί να δώσει λύσεις σε τέτοιες καταστάσεις. Κυρίως από τις 45ο (κι από τις δύο πλευρές) -και δευτερευόντως από τις γωνίες, οι οποίες έτσι κι αλλιώς είναι το πιο περίεργο σημείο.

Τι άλλαξε στη διάρκεια του αγώνα για να βρεθούν τέτοια σουτ; Από τη μία, ο ομοσπονδιακός τεχνικός είχε τη δυνατότητα να παρουσιάσει σχήματα με δύο γκαρντ (Νικ Καλάθης - Κώστας Σλούκας) που συνεπάγονταν τη δυνατότητα να "τρέξει" η Ελλάδα συνεχόμενα πικ εν ρολ (οπότε η αντίπαλη άμυνα να καλείται να προσαρμόζεται διαρκώς), από την άλλη η τοποθέτηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο στη δυνατή πλευρά του γηπέδου (αυτή που βρίσκεται η μπάλα).

Κι από την στιγμή που οι κοντοί της ελληνικής ομάδας μπορούσαν να διαβάσουν άμεσα τι έδινε η άμυνα του Μαυροβουνίου, υπήρχε ο σωστός χρόνος εκτέλεσης (timing, απόσταση από τον αμυντικό, τοποθέτηση του παίκτη).

Η αλήθεια είναι ότι ο Νικ Καλάθης έδειξε μεγάλη συγκέντρωση στον τρόπο επιθετικής λειτουργίας, αφού δεν βιαζόταν να εκτελέσει μετά τα σκριν που έπαιρνε στην κορυφή. Επέμενε ξανά και ξανά, έως ότου προκύψει η ιδανική συνθήκη. Κι αυτό μόνο καλό αποτέλεσμα μπορεί να έχει, σε κάθε περίπτωση για την ελληνική ομάδα στη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Τα 6/17 τρίποντα με τα οποία ολοκλήρωσε τον αγώνα της πρεμιέρας η Ελλάδα δεν είναι καλό ποσοστό. Δεν είναι όμως και κακό -με ό,τι αυτό συνεπάγεται για μια ομάδα που έχει δεδομένη αδυναμία σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.

Κι όσο εξελίσσεται η διοργάνωση, είναι σημαντικό οι παίκτες του Θανάση Σκουρτόπουλου να έχουν εμπιστοσύνη στο σουτ και να το επιχειρούν όταν είναι ελεύθεροι. Όχι βιαστικά, όχι πολύ γρήγορα στα 24'' της επίθεσης, όχι δίχως να έχει γυρίσει πρώτα η μπάλα για να φέρει την αντίπαλη άμυνα σε ανισορροπία. Από την στιγμή, δε, που ο Κώστας Σλούκας νιώθει καλύτερα μέρα με τη μέρα, η αυτοπεποίθηση θα ανεβαίνει.

Όσο για τα σουτ (είδος) που νιώθει καλύτερα κάθε διεθνής και την αγαπημένη του θέση; Έχουμε και λέμε:

Ιωάννης Παπαπέτρου: spot up (στις 45ο)

Νικ Καλάθης: off dribble (στην κορυφή)

Ιωάννης Μπουρούσης: spot up (στην κορυφή και στις 45ο)

Γιώργος Πρίντεζης: off dribble (στις 45ο)

Κώστας Παπανικολάου: spot up (στις γωνίες)

Γιάννης Αντετοκούνμπο: off dribble (στις 45ο και στην κορυφή)

Γιώργος Παπαγιάννης: -

Κώστας Σλούκας: off dribble & off screen (στην κορυφή και στις 45ο, ειδικά από τη δεξιά πλευρά)

Γιαννούλης Λαρεντζάκης: off dribble & spot up (στις 45ο)

Θανάσης Αντετοκούνμπο: spot up (στις γωνίες)

Παναγιώτης Βασιλόπουλος: spot up (στις 45ο και στις γωνίες)

Βαγγέλης Μάντζαρης: off dribble & spot up (στην κορυφή και στις 45ο)

Ο... χάρτης βοηθάει για να έχει ο καθένας εικόνα τι μπορεί να περιμένει από τους παίκτες του Θανάση Σκουρτόπουλου -κι από... που να το περιμένει. Οπότε το Hoop Trips της AEGEAN είναι λίγο πιο εύκολο για σένα, που (τώρα) ξέρεις τι γίνεται.