Τσίλντρες, ένας διαφορετικός Αμερικάνος

Όλη αυτή η τοποθέτηση του Γιαννάκη ύστερα από ερώτηση που δέχθηκε, αντικατοπτρίζει τα βιαστικά συμπεράσματα που βγαίνουν για τον Τσίλντρες ύστερα από τις δύο τελευταίες κακές έως μέτριες εμφανίσεις του με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Η άποψη ότι "δεν μπορεί στα ευρωπαϊκά δεδομένα με το ποσοστό ευστοχίας που έχει από μακρινή απόσταση" ακούγεται όλο και περισσότερο και εν μέρει είναι βάσιμη (όταν ομάδες σαν την Μακάμπι εμφανίζονται με ζώνη για πολύ ώρα), αλλά δεν είναι αυτό και μόνον αυτό ο Τσίλντρες.
Ωστόσο, ο "δράκος" υπογράμμισε μια πραγματικότητα: ο Τσίλντρες δεν είναι από τους Αμερικανούς που έχουμε συνηθίσει. Δεν ψάχνει να βρει λύσεις στα αγωνιστικά του προβλήματα στη νυχτερινή Αθήνα και δεν αντιμετωπίζει με καπρίτσια και νεύρα τις κακές του εμφανίσεις. Αντίθετα, σκύβει το κεφάλι παρά τα 6 εκατομμύρια δολάρια που παίρνει από τον Ολυμπιακό και τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο και προσπαθεί να βρει λύση μέσα στο γήπεδο, μέσα στο μυαλό του.

Ο Αμερικανός στεναχωρήθηκε πολύ για την απόδοση που είχε κόντρα στη Μακάμπι. Χρειάστηκε μισή ώρα συζήτηση με τους Χρήστο Μαρμαρινό και Νίκολα Βούιτσιτς για να βρει και πάλι λίγο από το χαμόγελό του και να πάει σπίτι του. Θα μπορούσε απλώς να πάει στα αποδυτήρια, να μην μιλήσει με κανέναν συμπαίκτη του, να μη δεχθεί καμία συμβουλή και να συμπεριφερθεί όπως θα έκαναν αρκετοί που θα είχαν ήδη το πρόσωπό τους στο ESPN και τους New York Times.

Τώρα, θα πείτε, με την ετικέτα του "καλού παιδιού" και μόνο δεν πρόκειται να δώσει στον Ολυμπιακό αυτά που περιμένουν οι φίλαθλοι της ομάδας από εκείνον. Το θέμα όμως είναι τι περιμένουν και πώς μπορεί να το πάρουν από τον Τσίλντρες; Θέλουν να βάζει 4 τρίποντα σε κάθε ματς; Δεν θα το κάνει. Δεν είναι αυτό το παιχνίδι του και όση προπόνηση κι αν κάνει μόνος του, τα αποτελέσματα δεν θα φανούν μέσα σε μερικές εβδομάδες. Δεν γίνεσαι σουτέρ από τη μία μέρα στην άλλη. Από τη μία χρονιά στην άλλη, ίσως.

Το πρόβλημα του Τσίλντρες είναι περισσότερο ψυχολογικό. Στο Facebook έγραψε ο ίδιος ότι δεν θα "εγκρίνει" όσα σχόλια του γράφουν φίλαθλοι στα ελληνικά, γιατί έχει καταλάβει πώς πολλοί τον ειρωνεύονται για τον τρόπο με τον οποίο σουτάρει και φυσικά για τα ποσοστά που έχει. Όμως, αυτό είναι το λάθος. Έχουμε επικεντρωθεί στο τι δεν μπορεί να κάνει ο Αμερικανός και όχι σε αυτά που μπορεί να προσφέρει.

Αυτά είναι εύκολα και θεαματικά καλάθια στο ανοιχτό γήπεδο, πολλά κερδισμένα φάουλ στο σετ παιχνίδι λόγω της εκρηκτικότητάς του, απίστευτη ενέργεια σε κάθε φάση είτε αμυντική, είτε επιθετική και έναν πόλο που δημιουργεί άθελά του χώρους στους συμπαίκτες του. Όταν βλέπεις μια Μακάμπι να παίζει ζώνη για να μην του δώσει χώρους και πέφτουν πάνω του δύο και τρεις παίκτες όταν παίρνει την μπάλα, τότε για τον Ολυμπιακό δημιουργούνται επιθετικές καταστάσεις που σε άλλη περίπτωση δεν θα είχε.

Αν για παράδειγμα ο Τσίλντρες ήταν ένας παίκτης που ήθελε διαρκώς την μπάλα στα χέρια του, έκανε ένα σουτ κάθε δύο επιθέσεις και δεν είχε τη θέληση να συνεργαστεί, τότε ο Βούιτσιτς δεν θα έπαιρνε ποτέ την μπάλα κοντά στη ρακέτα, ο Παπαλουκάς δεν θα είχε λόγο... ύπαρξης και ο Μπουρούσης απλώς θα μάζευε ριμπάουντ σαν... σκουπιδιάρης.

Σε μια ομάδα με προπονητή που έχει μια απολύτως ομαδική φιλοσοφία, οι 4 πόντοι του Τσίλντρες δεν είναι καταστροφή. Είναι μια κακή βραδιά, που δείχνει ένα γενικότερο πρόβλημα προσαρμογής. Πόσα είναι τα ματς που έχει παίξει ο Τσίλντρες; Εννιά. Όσα και ο Ολυμπιακός δηλαδή. Σκεφτείτε, ότι στα περισσότερα από αυτά οι ερυθρόλευκοι έχουν παίξει άσχημα, μέτρια και καλά. Σε κανένα δεν έχουν παίξει εξαιρετικά, σε κανένα δεν έχουν βρει τον απόλυτο ρυθμό. Πώς λοιπόν, να βρει ένας παίκτης ρυθμό όταν δεν το κάνει ακόμη η ομάδα;

Εδώ, ο Λιν Γκριρ που είναι στον Ολυμπιακό για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά χρειάστηκε 10 ματς για να θυμίσει τον περυσινό Γκριρ. Ο Βούιτσιτς το ίδιο, ακόμη δεν έχει βρει τα πατήματά του, αλλά και αυτός όπως και ο Τσίλντρες προσπαθεί να βοηθήσει σε άλλους τομείς και όχι μόνο στο πώς θα μπει η μπάλα στο καλάθι. Άλλωστε, αυτό που βγαίνει προς τα έξω από τους ανθρώπους του Ολυμπιακού είναι ότι προέχει η ομαδική λειτουργία και αποτελεσματικότητα. Πιο απλά, ας κερδίζει ο Ολυμπιακός κι ας βάζει ο Τσίλντρες 4 πόντους.

Βέβαια, ένας παίκτης για τον οποίο έχουμε όλοι ασχοληθεί από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, δεν θα κάνει απόσβεση στο συμβόλαιό του (τουλάχιστον στα μάτια των φιλάθλων που θέλουν πόντους και θέαμα) με ριμπάουντ, βοήθειες και επειδή κάθεται στον πάγκο χωρίς να διαμαρτύρεται. Όμως, όλα αυτά είναι πράγματα που θέλει ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο οποίος προτιμάει αυτό από το να είχε να "μαζέψει" έναν Αμερικανό για να τον πείσει να παίξει μπάσκετ.

Δεν χρειάζεται να το κάνει κιόλας, από τη στιγμή που ο Τσίλντρες δείχνει από μόνος του πόσο πολύ θέλει να βοηθήσει τον Ολυμπιακό και τον εαυτό του. Είναι αποφασισμένος να κάνει ό,τι περνάει από τα χέρια και τα πόδια του για να γίνει αυτό που περιμένει ο κόσμος, τα ελληνικά ΜΜΕ ή το ESPN. Ωστόσο, για να το κάνει αυτό πρέπει να αποβάλει το άγχος που έχει. Το οποίο είναι τεράστιο για όσους τον ζουν από κοντά.

Στην πραγματικότητα ακόμη κι αυτό το κείμενο δεν έχει τόση πολλή σημασία. Σε δύο μέρες ο Τσίλντρες μπορεί να βάλει 20 πόντους αν ο Ολυμπιακός τρέξει λίγο περισσότερο στο ανοιχτό γήπεδο, αν του βγουν δυο-τρεις φάσεις στο σετ παιχνίδι κι αν εκτελέσει οκτώ βολές και βάλει τις πέντε. Είναι τόσο ρευστά ακόμη τα πράγματα σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο για τους ερυθρόλευκους που όπως όλοι είδαμε μέσα σε μια εβδομάδα έχασε με κάτω τα χέρια από την Τσιμπόνα και νίκησε με μισό καλό ματς τη Μακάμπι με 20 πόντους.

Σύμπερασμα; Ο Τζος Τσίλντρες είναι ένας παίκτης που στους Ατλάντα Χοκς έβαζε σε κάθε ματς πάνω από 10 πόντους, είχε θετική παρουσία και συμβολή σε πολλούς τομείς και αποτελούσε ένα από τα βασικά στελέχη της ομάδας. Εδώ και δύο μήνες είναι ο εν δυνάμει ηγέτης του Ολυμπιακού, ο παίκτης που πρέπει να τα κάνει όλα και να τα κάνει εξαιρετικά και αυτός που στη φανέλα του δεν γράφει "6", αλλά 6 (και μισό) εκατομμύρια δολάρια.

Από τον έναν Τσίλντρες στον άλλον υπάρχει ένας ολόκληρος Ατλαντικός Ωκεανός. Ας περιμένουμε μερικές απλωτές ακόμα...