Δεν έζησε μία... τυπική καριέρα. Γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη τον Φεβρουάριου του 1985, ο πατέρας του έφτασε στο νούμερο 3 του παγκόσμιου τένις, η μητέρα του ήταν Μις Σουηδία και ο παπούς του Καμερουνέζος διεθνής ποδοσφαιριστής. Ο Τζόακιμ Νόα αισθάνεται -και είναι- πολίτης του κόσμου και τώρα που έχει πλέον κρεμάσει τα παπούτσια του, απολαμβάνει τη ζωή που δεν έζησε, τη ζωή που στερήθηκε ως επαγγελματίας μπασκετμπολίστας.

Ο δρόμος έβγαλε τον παλαίμαχο σέντερ των Μπουλς, των Νικς, των Γκρίζλις και των Κλίπερς στη Μεσσηνία, στο Costa Navarino, για χάρη του NBA Basketball School, του πρώτου σχολείου που διοργάνωσε το NBA στην Ευρώπη! Ο Νόα ταξίδεψε στην Ελλάδα με την αδελφή του και τα δύο του παιδιά, συμμετείχε στο πρόγραμμα σαν να ήταν ενεργός αθλητής, φώναξε, ενέπνευσε, έδωσε οδηγίες, το έζησε όπως ζούσε κάθε προπόνηση και κάθε αγώνα, σαν να μην έφυγε ποτέ.

"Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ στο Costa Navarino, είναι κάτι σπουδαίο αυτό που "τρέχει" το NBA. Είναι υπέροχα τα basketball schools και η Ελλάδα, όπως γνωρίζουμε, λατρεύει το μπάσκετ. Αυτά τα σχολεία θα βοηθήσουν ταλέντα να ωριμάσουν ακόμη περισσότερο, γιατί τα παιδιά θα διασκεδάσουν" δήλωσε ο Νόα στο SPORT24, με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.

Ζητήσαμε να μας πει για τη σχέση του με το ελληνικό μπάσκετ, πέρα φυσικά από την συνύπαρξή του με τον Νικ Καλάθη στους Gators του Φλόριντα: "Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, είχα δει από κοντά τον Ντόμινικ Γουίλκινς, στον τελικό της EuroLeague" μας είπε και συνέχισε: "Ήταν ο αγώνας του Παναθηναϊκού με τη Μπαρτσελόνα, στο Μπερσί, στο Παρίσι. Ήμουν παιδί, οι οπαδοί είχαν τρελαθεί, δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή μου! Μετά, ο Νικ Καλάθης έγινε αδελφός μου στο Πανεπιστήμιο Φλόριντα, πάντα τον παρακολουθώ, ακόμη και σήμερα. Η Ελλάδα έχει πραγματικά σπουδαία κουλτούρα στο παγκόσμιο μπάσκετ και χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ".

Δεν έχουν υπάρξει πολλοί με το πάθος, με την ένταση, με το ακραίο πείσμα που είχε ο Νόα. Τον ρωτήσαμε, λοιπόν, τι συμβουλές δίνει στους νεαρούς αθλητές. Θέλαμε να μάθουμε αν τους πιέζει ή αν απλώς θέλει να τους βλέπει να περνούν ευχάριστα την ώρα τους στο γήπεδο.

"Όλοι έχουν διαφορετικό κίνητρο, όλοι έχουν διαφορετικά όνειρα. Κάποια παιδιά δεν σκέφτονται ότι θέλουν να φτάσουν στο ΝΒΑ, θέλουν απλώς να παίξουν μπάσκετ και να περάσουν καλά" μας εξήγησε και συνέχισε λέγοντας πώς ξεκίνησε εκείνος να βλέπει τον αθλητισμό με διαφορετικό μάτι: "Εγώ ήμουν τυχερός γιατί ο πατέρας μου έπαιζε επαγγελματικό τένις, έβλεπα πόσο δούλευε, έβλεπα τι χρειαζόταν για να γίνεις επαγγελματίας αθλητής. Χρειάζεται πολλή δουλειά και πειθαρχία κάθε μέρα. Το NBA θέλει μέσα από αυτά τα σχολεία να βοηθήσει τα παιδιά να χτίσουν τις συνήθειές τους, να τις ακολουθούν κάθε μέρα. Ένα παιδί στα 14 είναι διαφορετικό από ένα παιδί στα έξι. Αν θέλεις να γίνεις καλός, πρέπει να παίζεις κάθε μέρα. Είναι σημαντικό να το καταλάβουν αυτό, αλλά και να διασκεδάζουν ταυτόχρονα. Πρέπει να διασκεδάζουν με την πειθαρχία που πρέπει να έχουν κάθε μέρα. Το ξέρεις ότι είναι σκληρό σπορ, μπαίνεις στο γήπεδο και ακους τα τριξίματα της σόλας στο παρκέ και ενθουσιάζεσαι".

Τρία χρόνια μετά από την αποχώρησή του, ο Νόα είναι συνειδητοποιημένος και ξέρει ότι έδωσε όσα είχε κι ακόμη περισσότερα στο άθλημα: "Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει το μπάσκετ, για να είμαι ειλικρινής. Έκανα την πορεία μου, έκανα 10 εγχειρίσεις, οπότε τώρα έχει φτάσει η ώρα για να απολαύσω την οικογένειά μου γιατί είχα κάνει πολλές θυσίες. Θέλω να είμαι εκεί για τα παιδιά μου και να έχω και τη δυνατότητα να περνάω χρόνο με νεαρούς αθλητές".

Του ζητήσαμε να ξεχωρίσει τους πέντε κορυφαίους Ευρωπαίους όλων των εποχών. Δυσκολεύθηκε, αλλά μας αποκάλυψε ποιος ήταν ο αγαπημένος του: "Θα πω τον Γιάννη Αντετοκούνμπο πρώτο, τον Νίκολα Γιόκιτς δεύτερο, τον Ντράζεν Πέτροβιτς, τον Βλάντε Ντίβατς, τον Ντιρκ Νοβίτσκι, τον Πάου Γκασόλ, σπουδαίοι, τους λατρεύω. Είναι τόσοι πολλοί. Όταν ήμουν παιδί, ο Βλάντε ήταν ο αγαπημένος μου. Ο τρόπος που πάσαρε, το παιχνίδι ήταν τόσο εύκολο για εκείνον. Τον αγαπώ".

Όσο για τους πέντε κορυφαίους στην ιστορία του αθλήματος; Και εκεί δυσκολεύθηκε και στο τέλος απέφυγε να φτιάξει λίστα: "Για το TOP-5 όλων των εποχών, είναι τόσο δύσκολο να φτιάξεις μία λίστα. Είναι τόσοι πολλοί οι σπουδαίοι παίκτες. Λατρεύω τον Μάικλ Τζόρνταν, τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, λάτρευα να βλέπω τον Πάτρικ Γιούιν και τον Χακίμ Ολάζουον, τους παραδοσιακούς ψηλούς που είχαν καλό footwork, ήταν καλοί στην άμυνα, είχαν ένταση. Μου άρεσε να βλέπω τον Τζον Στόκτον για τον τρόπο με τον οποίο πάσαρε στο πικ εν ρολ. Δεν θα φτιάξω TOP-5, είναι τόσοι πολλοί...".

Για το φινάλε, τον ρωτήσαμε αν είναι πιο... ορθή η συζήτηση περί BOAT (Best of All Time) άπό εκείνη περί GOAT (Greatest of All Time).

"GOAT ή BOAT;;; Είναι κάτι που κάνετε εδώ στην Ελλάδα; Δεν το έχω ακούσει ποτέ" απάντησε.

"Είναι δική μου ιδέα, πρόκειται για συζήτηση σχετικά με τον πιο πλήρη παίκτη στην ιστορία του αθλήματος" του εξήγησα.

Ήταν πολύ ξεκάθαρος στην απάντησή του: "Νομίζω ότι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν. Πολλοί λένε ότι είμαι hater, επειδή δεν λέω τον ΛεΜπρόν, όμως ο τρόπος με τον οποίο κέρδιζε ο MJ... Είναι απίστευτο να βλέπεις έναν παίκτη να έχει τόσες νίκες, να μην έχει ηττηθεί ποτέ σε NBA Finals, μου είναι πολύ δύσκολο να πάω απέναντί σε αυτόν τον τύπο. Τον παρακολουθούσα μεγαλώνοντας, ήταν η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσής μου, τον είδα να παίζει στην Ευρώπη, στο Μπερσί και αυτόν και 15 χρόνια μετά έπαιξα στους Σικάγο Μπουλς. Ο Μάικλ Τζόρνταν θα είναι πάντα ο GOAT για εμένα".

Ο Τζόακιμ Νόα έγινε draft στο νούμερο 9 το 2007, πίσω από τους Γκρεγκ Όντεν, Κέβιν Ντουράντ, Αλ Χόρφορντ, Μάικ Κόνλι, Τζεφ Γκριν, Γι Γιανλιάν, Κόρι Μπρούερ, Μπράνταν Ράιτ. Έπαιξε στο ΝΒΑ από το 2007 έως το 2020, έκλεισε την καριέρα του με 8.8 πόντους, 9 ριμπάουντ, 2.8 ασίστ και 1.3 μπλοκ ανά 27.7 λεπτά σε 672 αγώνες κανονικών περιόδων. Στην κορυφαία του σεζόν (2013/14) είχε 12.6 πόντους, 11.3 ριμπάουντ, 5.4 ασίστ και 1.5 μπλοκ ανά 35.3 λεπτά, με την φανέλα των Σικάγο Μπουλς, παίζοντας στους 80 από τους 82 αγώνες της περιόδου.

Δύο φορές All-Star, μία φορά κορυφαίος αμυντικός (2014), μία φορά μέλος της καλύτερης πεντάδας (2014) και δύο φορές μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας. Πήρε δύο τίτλους στο NCAA με το Πανεπιστήμιο Φλόριντα και στο τέλος αυτής της εξαιρετικής πορείας στα παρκέ, ο κόσμος πάντα θα τον θυμάται για την ένταση, για το πείσμα και για την αστείρευτη ενέργεια που έβγαζε ακόμη κι όταν έπαιζε σοβαρά τραυματισμένος.