Ο Βασίλης Σπανούλης έριξε τίτλους τέλους στην καριέρα του στις 26 Ιουνίου, με τον Ολυμπιακό να ανακοινώνει ότι θα τον τιμήσει σήμερα (27/9) μέσω μίας συνέντευξης Τύπου. Ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία των ευρωπαϊκών γηπέδων, ένας παίκτης που σημάδεψε το άθλημα όσο λίγοι βρίσκεται πλέον στην... επόμενη πίστα της καριέρας του και της ζωής του.

Μία καριέρα που τον βρήκε από την Λάρισα στο Μαρούσι, τον Παναθηναϊκό, τους Ρόκετς, πάλι πίσω στον Παναθηναϊκό και μετά τον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε, με τον Ολυμπιακό να αναμένεται να τον τιμήσει για την προσφορά του.

Ο Βασίλης Σπανούλης υπήρξε πολλά πράγματα. Σκόρερ, πασέρ, ηγέτης. Κάθε λέξη είχε την δική της σημασία. Ο κόσμος παρακολούθησε όλη την πορεία του από έφηβο ως βετεράνο. Τον είδε να σημειώνει μεγάλα καλάθια, να οδηγεί τις ομάδες που αγωνίστηκε σε τίτλους. Αυτό όμως δεν είναι ένα κείμενο για τα επιτεύγματα του Βασίλη Σπανούλη και την κληρονομιά του. Όχι τουλάχιστον αυτά που έχει ο κόσμος στο μυαλό του.

Το SPORT24 αποφάσισε να σας παρουσιάσει τον μπασκετμπολίστα Βασίλη Σπανούλη, τον παίκτη που έβλεπε ο κόσμος στο παρκέ. Δεν θα παρουσιαστεί ο τύπος που ξημεροβραδιαζόταν και έκανε ατομικές προπονήσεις, ο παίκτης των μεγάλων αγώνων. Θα παρουσιαστεί ο παίκτης Βασίλης Σπανούλης. Θα παρουσιαστεί μία ανάλυση του παίκτη Βασίλη Σπανούλη από τις εποχές του Αμαρουσίου έως αυτές του Ολυμπιακού. Το στυλ παιχνιδιού του, οι προσαρμογές που έκανε, ο τρόπος που – προφανώς μέσα από χιλιάδες ώρες δουλειάς – εξέλιξε το παιχνίδι του. Αυτό λοιπόν είναι το scouting report του Βασίλη Σπανούλη μέσα στα χρόνια.

Ένας two-way γκαρντ και η επιρροή του Μπλάκνεϊ

Πηγαίνοντας από την Λάρισα στο Μαρούσι την σεζόν 2001/02, ο Σπανούλης είχε ήδη χτίσει το όνομά του από τις μικρές εθνικές, όπου έπαιζε μαζί με τον Νίκο Ζήση και τον Χρήστο Ταπούτο – οι οποίοι ήταν και οι σταρ της γενιάς τους. Ο κόσμος ήξερε ότι ο Σπανούλης είχε καλή επαφή με το καλάθι, αλλά το θέμα ήταν τι θα γινόταν όταν έπεφτε στα βαθιά.

Ο Σπανούλης ήταν φτεροπόδαρος. Ταχύτατος, λάτρευε να πηγαίνει μέχρι μέσα στο καλάθι, ήταν εξαιρετικός αμυντικός πάνω στην μπάλα, αλλά μέτριος σουτέρ. Στα 4 χρόνια που έμεινε στο Μαρούσι ωστόσο (2001-2005) έβαλε τις βάσεις για να γίνει ο παίκτης που έγινε. Αρχικά παίζοντας στο πλευρό του Σωτήρη Νικολαΐδη (τον πατέρα του νεαρού Αλέξανδρου Νικολαΐδη του Ολυμπιακού) και του Άγγελου Κορωνιού και στην συνέχεια παίζοντας για δύο χρόνια (2004-2006) δίπλα στον Ρόντρικ Μπλάκνεϊ, έναν παίκτη που έμελλε να έχει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή του.

Ο Μπλάκνεϊ ήταν ένας ώριμος γκαρντ. Undersized (1.86 μέτρα) αλλά δυνατός σαν ταύρος και εξαιρετικός σουτέρ μετά από ντρίμπλα, δημιούργησε υπό την καθοδήγηση του Παναγιώτη Γιαννάκη (που ήταν προπονητή στο Μαρούσι) ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Λαρισαίο γκαρντ, παίζοντας εναλλάξ ως πόιντ γκαρντ.

Στην τελευταία του σεζόν στο Μαρούσι (2004/05) και την πρώτη του στον Παναθηναϊκό (2005/06) ο Σπανούλης ξεκίνησε να εξελίσσεται πραγματικά. Ήταν ένας combo γκαρντ με εκρηκτικό πρώτο βήμα. Λάτρευε να παίζει ένας εναντίον ενός, είχε μία φονική σταυρωτή ντρίμπλα (κυρίως από αριστερά προς τα δεξιά) την οποία έκανε κουνώντας χαρακτηριστικά το κεφάλι του πριν επιτεθεί και προτιμούσε τον δεξιό διάδρομο. Ξεχωριστό στοιχείο του ωστόσο ήταν κάτι ακόμα: Η ταχύτητα με την οποία μπορούσε να αλλάξει κατεύθυνση με διαδοχικές ντρίμπλες σε κλειστό χώρο. Μπορούσε να πάει από δεξιά προς τα αριστερά και αντίθετα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Αυτό που έκανε ακόμα πιο δύσκολη την αντιμετώπισή του ήταν πως πλέον είχε βελτιώσει το σουτ του μετά από ντρίμπλα. Κάπως έτσι, την στιγμή που περνούσε την μπάλα στο αριστερό του χέρι, ο αντίπαλος δεν ήταν σίγουρος αν θα έκανε την περίφημη σταυρωτή ντρίμπλα του, ή θα σηκωνόταν να σουτάρει. Αυτό το δευτερόλεπτο δισταγμού ήταν συνήθως αρκετό για τον Σπανούλη να πάρει την σωστή απόφαση.

Το ίσως πιο υποτιμημένο στοιχείο στα πρώτα βήματα της καριέρας του πάντως ήταν το πόσο καλός αμυντικός ήταν πάνω στην μπάλα. Έχοντας εξαιρετικά πλάγια βήματα, έκανε την ζωή δύσκολη στον αντίπαλό του. Είχε δε τόσο καλά πλάγια βήματα, που πολύ συχνά μπορούσε να κερδίζει επιθετικά φάουλ, αφού προλάβαινε να στηθεί όταν προσπαθούσε να τον περάσει ο αντίπαλός του, πρότασε το στήθος του και δεχόταν το χτύπημα, πέφτοντας στο παρκέ.

Το ΝΒΑ τού άλλαξε το παιχνίδι

Η σεζόν 2006/07 ήταν μία που θα ήθελε να ξεχάσει ο Βασίλης Σπανούλης, αφού αγωνίστηκε ελάχιστα με τους Ρόκετς στο ΝΒΑ, με αποτέλεσμα να επιστρέψει άμεσα στην Ευρώπη. Σε αντίθεση ωστόσο με πολλούς παίκτες που δεν παίρνουν χρόνο συμμετοχής και απογοητεύονται με αποτέλεσμα να μένουν στάσιμοι, ο διεθνής γκαρντ δούλεψε και εξέλιξε το παιχνίδι του.

Το ΝΒΑ άλλαξε το παιχνίδι του Βασίλη Σπανούλη, ξεκινώντας από την σταδιακή αλλαγη στον τρόπο που σούταρε. Τα πρώτα χρόνια του ο διεθνής γκαρντ συνήθιζε να κάνει το λεγόμενο follow through όταν σουτάρε (την κίνηση των χεριών δηλαδή στο σουτ) και με τα δύο χέρια. Σταδιακά όμως αυτό άλλαξε. Το αριστερό χέρι του απέκτησε περισσότερο υποστηρικτικό ρόλο, η κίνηση του σουτ γινόταν περισσότερο με το δεξί χέρι. Αυτή όμως ήταν απλώς η πρώτη αλλαγή. Μία εξίσου σημαντική αλλαγή ήρθε στον τρόπο που έκανε επίθεση προς το καλάθι.

Επιστρέφοντας από το ΝΒΑ, ο Σπανούλης προσαρμόστηκε. Άλλαξε τον τρόπο που πατούσε όταν ορμούσε προς το καλάθι. Έκανε το πάτημά του πιο δυναμικό, δεν πήγαινε απλώς μέχρι μέσα στο καλάθι. Πατούσε πιο δυνατά, έκανε πιο βαθύ κάθισμα στο ένα πόδι πριν σηκωθεί από το έδαφος. Αυτό του έδωσε διάρκεια στο άλμα. Τον βοήθησε να πέφτει πάνω στον αντίπαλο, να απορροφά την επαφή, να τελειώνει τις φάσεις πέφτοντας. Για έναν παίκτη με ύψος 1.93 μέτρα που δεν έχει μεγάλη αλτικότητα, αυτή η προσθήκη στο παιχνίδι του άλλαξε τα πάντα. Πλέον μπορούσε να απορροφήσει καλύτερα την επαφή, να βάλει ποικιλία στα τελειώματά του, μπορούσε επίσης να διεισδύει με μεγαλύτερη άνεση και από τις δύο πλευρές προς το καλάθι.

Το drive εξακολουθούσε να είναι το δυνατό του σημείο στην εποχή του Παναθηναϊκού, όπως και το σουτ μετά από ντρίμπλα. Το γεγονός ότι πλέον μπορούσε να παίξει ακόμα καλύτερα μακριά από την μπάλα στο πλευρό του Δημήτρη Διαμαντίδη και του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έδινε την άνεση στους “πράσινους” να έχουν πολλούς δημιουργούς στο παρκέ, με το Πικ εν Ρολ του Παναθηναϊκού με τον Μπατίστ και τον Πέκοβιτς (αλλά και τον πανέξυπνο Τομάσεβιτς) να είναι φονικό, αφού η αίσθηση της πάσας των τριών γκαρντ έδινε πολλές επιλογές. Το επόμενο βήμα στην εξέλιξη του Σπανούλη ωστόσο ήρθε με την “ερυθρόλευκη” φανέλα.

Το "Zipper" που πήραν και οι Τζαζ

Τα χρόνια του Σπανούλη στον Ολυμπιακό ήταν τα χρόνια της ωριμότητας, ειδικά από την 2η σεζόν του (2011/12, αυτή της πρώτης EuroLeague που κατέκτησε με τα “ερυθρόλευκα”) κι έπειτα, όταν η ομάδα του Πειραιά αποφάσισε να του δώσει την μπαγκέτα και να τον χρίσει απόλυτο ηγέτη του.

Ο Σπανούλης των πρώτων χρόνων στον Ολυμπιακό ήταν ένα πυρηνικό όπλο. Λίγο πριν τα 30 του χρόνια είχε ακόμα την έκρηξή του για να παίξει ένας εναντίον ενός, αλλά πλέον ήταν πιο ώριμος, διάβαζε καλύτερα το παιχνίδι στο Πικ εν Ρολ. Εξακολουθούσε να πηγαίνει μέχρι το καλάθι – είτε από τον δεξιό είτε από τον αριστερό διάδρομο – το σουτ μετά από ντρίμπλα παράμενε φονικό.

Παράλληλα, υπήρχε πλέον ένα σύστημα στον Ολυμπιακό που σταδιακά υιοθέτησαν και οι Τζαζ, δίνοντας το όνομα “Oly”: Το “Zipper” (φερμουάρ), όπου ξεκινούσε μακριά από την μπάλα (συνήθως από την αριστερή γωνία), ανέβαινε και έπαιρνε την μπάλα χέρι με χέρι από τον σέντερ της ομάδας (Hand off) και είτε σούταρε κατευθείαν, είτε έπαιζε το Πικ εν Ρολ. Για όποιον θυμάται, αυτό είναι το σύστημα με το οποίο σήμανε την αντεπίθεση στον τελικό της EuroLeague το 2013 στην κατάκτηση του δεύτερου σερί τροπαίου για τον Ολυμπιακό ευστοχώντας σε συνεχόμενα τρίποντα παίρνοντας την μπάλα με αυτό το σύστημα.

Πηγαίνοντας αντίθετα στο σκριν και κάνοντας... Side Step

Με τα χρόνια να περνούν πάντως και να αφήνουν το αποτύπωμά τους στο κορμί του, ο έμπειρος γκαρντ προσαρμόστηκε. Πάλι. Ξέροντας ότι πλέον δεν είχε δυνάμεις να τα κάνει όλα επί 30 λεπτά, άλλαξε τρόπο παιχνιδιού. Βασικά, άλλαξε κατεύθυνση. Στην κυριολεξία, αφού άλλαξε τον τρόπο που έκανε επίθεση στο περίφημο Πικ εν Ρολ του Ολυμπιακού.

Ο Σπανούλης των πρώτων χρόνων του επιτίθετο κατευθείαν στο Πικ εν Ρολ. Ήξερε ότι το εκρηκτικό πρώτο βήμα του αρκούσε για να περάσει οποιονδήποτε αντίπαλο. Μετά τα 30 όμως καθιέρωσε αυτό που στα πρώτα μπασκετικά του βήματα ήταν απλώς ένα μέρος του παιχνιδιού του: Το να πηγαίνει αντίθετα στο σκριν. Πλέον δεν έκανε επίθεση κατά μέτωπο. Ζητούσε το σκριν, έκανε κίνηση προς την μία πλευρά και μόλις “τσιμπούσε” ο αντίπαλος πήγαινε από την άλλη, βρίσκοντας ελεύθερο διάδρομο. Όταν συνέβαινε αυτό, μπορούσε είτε να σουτάρει σε πρώτο χρόνο, είτε να πάει προς το καλάθι, είτε να πασάρει.

Αυτή η προσαρμογή προφανώς έγινε (και) από ανάγκη. Βαδίζοντας στα 35 του χρόνια ο Σπανούλης δεν είχε τα πόδια του 23χρονου ή του 28χρονου εαυτού του. Ο Ολυμπιακός το κατάλαβε αυτό, σε βαθμό που άλλαξε ακόμα και τον τρόπο επίθεσής του. Είναι χαρακτηριστικό ότι την σεζόν 2016/17, επί Γιάννη Σφαιρόπουλου, είχε αλλάξει ο τρόπος που έκανε τα σκριν ο Νίκολα Μιλουτίνοβ. Υπήρχε συγκεκριμένη εντολή που δινόταν στον Σέρβο – ο οποίος είχε τρομερή χημεία με τον Σπανούλη – με τον Μιλουτίνοβ να ανεβαίνει να δώσει το σκριν και τελευταία στιγμή να αλλάζει γωνία που το έκανε, προκειμένου να μπορέσει ο Σπανούλης να πάει αντίθετα από αυτό και να επιτεθεί προς το καλάθι

Παράλληλα, ο Σπανούλης έμελλε να προσθέσει σταδιακά μία ακόμα κίνηση στο ρεπερτόριό του: Το Side Step, το βήμα στο πλάι δηλαδή πριν σουτάρει. Η λογική απλή: Ενώ έπαιζε ένας εναντίον ενός με την μπάλα στα χέρια, θα επέλεγε να κάνει βήμα προς το πλάι (συνήθως δεξιά) και όχι προς τα πίσω (Step Back) για να σουτάρει. Σε όποιον θυμίζει κάτι αυτή η κίνηση, είναι αυτή που έκανε στο φινάλε του ημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ στο Final Four του 2015, κλειδώνοντας τότε την νίκη του Ολυμπιακού.

Αξίζει πάντως να αναφερθεί μία ιδιαιτερότητα σε αυτή την κίνηση του Σπανούλη: Συχνά επέλεγε να σουτάρει με έναν διαφορετικό τρόπο: Ενώ πολλοί που κάνουν αυτή την κίνηση επιλέγουν να κάνουν ντρίμπλα με το δεξί χέρι από μέσα προς τα έξω, ο διεθνής γκαρντ έκανε ντρίμπλα κάτω από τα πόδια, έφερνε την μπάλα από το δεξί χέρι στο αριστερό και έκανε το άλμα προς τα δεξιά πριν σουτάρει, σε ένα εξωφρενικά δύσκολο σουτ. Ήταν ένα σουτ όμως που είχε δουλέψει πολύ.

Το επιμύθιο

Παρακολουθώντας κάποιος την μπασκετική πορεία του Βασίλη Σπανούλη μπορεί να καταλάβει πολλά πράγματα. Είναι σαφές ότι ξεκίνησε το μπάσκετ ως ένας παίκτης με εκρηκτικό πρώτο βήμα, που λάτρευε να επιτίθεται προς το καλάθι και ήταν ασταθής σουτέρ μετά από ντρίμπλα. Όσο τα χρόνια περνούσαν όμως εξελίχθηκε. Δούλεψε, έμαθε το παιχνίδι.

Στα πιο παραγωγικά χρόνια της καριέρας του ο Σπανούλης ήταν ένας πραγματικός μπελάς για τον αντίπαλο. Ένας παίκτης που ήταν εξαιρετικός στο ένας εναντίον ενός, που μπορούσε να διεισδύσει και από τις δύο πλευρές. Ένας γκαρντ που μπορούσε να απορροφήσει την επαφή και να φθείρει με φάουλ τον αντίπαλο. Που είχε δυναμικά (όχι αλτικά) πατήματα. Που σούταρε με άνεση μετά από ντρίμπλα ακόμα και από τα 8.5 μέτρα. Που μπορούσε να παίξει το Πικ εν Ρολ και να πασάρει στον παίκτη που ρόλαρε προς το καλάθι, ή σε έναν τρίτο παίκτη στην περιφέρεια. Που μπορούσε να κινηθεί όπως ήθελε στην επίθεση. Που πρόσθετε συνέχεια κινήσεις στο ρεπερτόριό του ακόμα και προς το τέλος της καριέρας του.

Ο Βασίλης Σπανούλης υπήρξε ένας από τους καλύτερους και πληρέστερους σκόρερ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Μία πραγματική πολεμική μηχανή. Το βασικό του χάρισμα ωστόσο ήταν το εξής: Δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει, έχοντας την δυνατότητα να προσαρμόζεται συνεχώς.

Kill Bill Out - Ο Βασίλης Σπανούλης αποχαιρετά τα παρκέ

Το SPORT24 αποχαιρετά τον Βασίλη Σπανούλη με μια ζωντανή, τιμητική εκπομπή από το ειδικά διαμορφωμένο για την ημέρα studio με τον Παντελή Βλαχόπουλο να συντονίζει τους δημοσιογράφους σε ΣΕΦ και Λάρισα. Σε ζωντανή σύνδεση με το ΣΕΦ, οι Παντελής Διαμαντόπουλος και Βασίλης Σκουντής θα μεταφέρουν με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα συμβαίνουν στον αποχαιρετισμό του Ολυμπιακού στον αρχηγό του.

Ο απεσταλμένος του SPORT24 στη Λάρισα, Αλέξανδρος Ξενικάκης, θα βρεθεί στην πατρίδα του Βασίλη Σπανούλη με καλεσμένους που θα μιλήσουν για τον Βασίλη Σπανούλη.

Μη χάσετε το σπουδαίο αφιέρωμα στην καριέρα του σπουδαίου μπασκετμπολίστα. "Οι 7 ζωές του Βασίλη Σπανούλη" σε ένα μοναδικό longread για τα σημεία - σταθμούς στην καριέρα του Kill Bill.

Όλες οι εξελίξεις από τον αποχαιρετισμό του Βασίλη Σπανούλη και στο live blog του SPORT24