Βερολίνο 2009: Then we take Berlin

Της Νίκης Μπάκουλη

Λένε πως το Βερολίνο ανήκει στις μητροπόλεις αυτού του πλανήτη. Ότι είναι μια εκ των πόλεων που όλοι πρέπει να επισκεφτούμε κάποια στιγμή, στη ζωή μας -για περισσότερους από έναν ουσιαστικούς λόγους. Τι να σας πω; Από τα λίγα που είδα, οι πληροφορίες είναι αληθείς.

Να είναι καλά ο οδηγός ταξί που πήρα μια ημέρα, για να πάω από το ξενοδοχείο στο γήπεδο και είχε την ευγενή καλοσύνη να μοιραστεί τις ιστορίες από τα νιάτα του (όταν το τοίχος ήταν ακόμα στη θέση του και το Βερολίνο διχοτομημένο), ενώ δεν παρέλειψε μια μίνι τουρνέ στην ανατολική και τη δυτική πλευρά -ενώ εξηγούσε τα τότε δεδομένα. Διαφορετικά, θα έφευγα, όπως πήγα. Σταμάτησα στο τοίχος, το οποίο πια κοσμούν διάφορα γκραφίτι, με έργα βγαλμένα από τη ζωή, πήρα και ένα κομματάκι (αλήθεια πόσα τέτοια έχουν πωληθεί;) και αισθάνθηκα ότι κάτι έκανα.

Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα είχα και ως μόνη ανάμνηση ταξιτζή (!), τον τύπο που με πήγε από το ξενοδοχείο μου, σε αυτό του Παναθηναϊκού, την επομένη της πρόκρισης των "πρασίνων" στον τελικό, για συνεντεύξεις με τον Ομπράντοβιτς και τον Γιασικεβίτσιους. Η απόσταση ήταν περί... τα 500 μέτρα. Δεν το ήξερα. Μπήκα στο όχημα, του είπα πού ήθελα να με πάει, άρχισε τις χειρονομίες, τις συνόδευσε με φράσεις σε άπταιστη γερμανική, γλώσσα από την οποία δεν έχω περάσει ούτε ξυστά, κάποια στιγμή, είδε και αποείδε και με πήγε στον προορισμό μου, εξαντλώντας (μάλλον) παράλληλα, τις γνώσεις του σε καντήλια.

Τίποτα όμως, δεν είχε τελειώσει ακόμα: διαπιστώνω ότι δεν έχω ψιλά, με πιάνει κρύος ιδρώτας όπως εμφανίζω 50 ευρώ, για να γίνει το απόλυτο ξέσπασμα του οδηγού, πριν τρέξω να βρω ψιλά και σώσω τη ζωή μου. Στο γυρισμό, πήγα με τα πόδια, πέτυχα και τον Καζλάουσκας (τότε ομοσπονδιακό), σε ένα "καφενεδάκι", έκανα και ένα θέμα.

Η αδυναμία μου να γνωρίσω πραγματικά το Βερολίνο έγκειτο στο ότι αφενός το 2009 υπήρχε -ακόμα- ανταγωνιστική αθλητική δημοσιογραφία -το ρεπορτάζ επιβραβευόταν, δεν τιμωρούνταν- αφετέρου με δυο εκπροσώπους στο Final Four, κάθε ώρα ήταν γιορτή (όσοι είχαμε την τάση να ψάχνουμε, βρίσκαμε).

Θέλετε στιγμές; Έχω! Κατ' αρχάς, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος παραμένει ο παράγοντας που έχει πληρώσει το μεγαλύτερο πρόστιμο στη Euroleague, για να ευρώ που πέταξε (πολλάκις) στον Τζόρντι Μπερτομέου, έξαλλος με τη διαιτησία (του Αρτεάγκα) στον τελικό. Ο Γιαννακόπουλος πετούσε, συνεργάτης του τα μάζευε, του τα επέστρεφε, για να τα ξαναπετάξει κ.ο.κ.

Στο Βερολίνο μάθαμε πως λειτουργεί τελικά, αυτό που λέγεται ασφάλεια στα γήπεδα. Η πρώτη γραμμή της αστυνομίας αποτελούνταν από τύπους που ο πιο... χαλαρός είναι περί το 1.80, με ποσοστό λίπους στο σώμα γύρω στο 2% και τη στολή να ασφυκτιά από την πίεση που ασκούσαν οι μύες. Η δεύτερη από όργανα με ειδικές στολές (σαν αυτές των οδηγών μηχανών, με προστατευτικά παντού) και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά. Του τύπου "τρέχεις και δεν σε φτάνω; Κανένα άγχος. Θα σε εξοντώσει το τετράποδο", που τελειώνει τη δουλειά του, όταν πια έχει ρίξει το... στόχο στο έδαφος. Από εκεί και μετά, αναλαμβάνει το αφεντικό τα υπόλοιπα ("βραχιολάκια", κλούβα κλπ). Σημείωση: Ελληνίδα φιλόζωη, δημοσιογράφος επιχείρησε να χαϊδέψει ένα από αυτά τα ζωντανά. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, όλα της διμοιρίας ήταν όρθια στα δυο πόδια, έτοιμα να την "εξαφανίσουν".

Στην O2 World είδαμε και για πρώτη φορά τα προστατευτικά δίχτυα. Τα κανονικά. Όχι τα παραγάδια του ΣΕΦ και του ΟΑΚΑ. Από πίσω τους ήταν οι οπαδοί των "αιωνίων" (σε απέναντι εξέδρες). Από μπροστά, οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν το ρεπορτάζ του αντίστοιχου "αιώνιου". Καλό; Μόνο που υπήρχε κάποιος που δεν μπορούσε να καθίσει ούτε από εδώ, ούτε από εκεί. Λεπτομέρεια.

Τέλος πάντως, ο ημιτελικός τελείωσε (οι δέκα ημέρες του Γιάννη Μπουρούση θα γίνονταν αμέσως και σύνθημα) και μετά άρχισε το κυνηγητό της ΤΣΣΚΑ -έτερης φιναλίστ, μετά τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα-, για να διαπιστώσουμε ότι ο Σισκάουσκας ήταν... σαν να μην είχε περάσει ποτέ από τους "πράσινους". Επαγγελματίας.

Εκεί ακούσαμε για πρώτη φορά τον Έτορε Μεσίνα να μιλά για... την καζούρα που του κάνει η σύζυγος του, κάθε φορά που παίζει με τον Ομπράντοβιτς. Εκεί ακούσαμε και τον Ομπράντοβιτς, να χαρακτηρίζει τον εαυτό του "Γκαστόνε" (κάτι που μισούσε πίσω στα '90s), όταν έπεσαν όλα τα ταμπελάκια με τους μετέχοντες στη συνέντευξη Τύπου, πλην του δικού του.

Σημειωτέον, αυτή η κυρία εμφανίστηκε και στην Κωνσταντινούπολη, με το ίδιο φόρεμα. Πέρυσι... πήρε ρεπό.

Εκεί έγινε για πρώτη φορά MVP ο Βασίλης Σπανούλης, ο οποίος καθόταν χαλαρά πάνω σε διαφημιστική πινακίδα και δεν άκουσε καν το όνομα του, από τον εκφωνητή του γηπέδου. Οι συμπαίκτες του τον αφύπνισαν και πήγε προς το βραβείο.

Εκεί είδαμε και τον Δημήτρη Διαμαντίδη να καλεί τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, να σηκώνει για τελευταία φορά -ως αρχηγός του Παναθηναϊκού- την ευρωπαϊκή κούπα και μετά μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ιστορίας.

Οι Γιαννακόπουλοι άλλαξαν τρεις φορές την ώρα αναχώρησης του τσάρτερ, καταλήγοντας σε αυτή που θα επέτρεπε στον λαό του ΠΑΟ να υποδεχθεί τους πρωταθλητές, στην Αθήνα (γιατί το πλάνο για τη 10η πρωινή "βύθιζε" κάθε τέτοιο πλάνο). Στο ξενοδοχείο, ο "Σάρας" τραγουδούσε υπέρ της Μπαρτσελόνα και εναντίον των Μαδριλένων και ο Ομπράντοβιτς "αυτό είναι σωστό, πρωτάθλημα και κύπελλο και ευρωπαϊκό"!

Σημείωση: ενώ ο "Ζοτς" συνελήφθη στα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού, να πλησιάζει τον Γιασικεβίτσιους που ήταν στον πάγκο για να ρωτήσει για ιδέες, ο Πλάνινιτς καθόταν τέρμα πάγκου και κοιτούσε με μισό μάτι τον Μεσίνα.

Η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, όπως εσείς την αναδείξατε μέσω του poll που διενήργησε φέτος το euroleague.sport24.gr σποθεώθηκε από όλη την Ευρώπη. Χμ... Ίσως όχι από όλη.

Ενδεχομένως τίποτα από όλα αυτά να μην είχε συμβεί, αν ο Ομπράντοβιτς δεν είχε δώσει τη μεγαλύτερη παράσταση (μέχρι την επόμενη), στις 15/1 και μετά ένα παιχνίδι με την Πρόκομ. Μόνο που να θυμίσω, ανάλογο ήταν το ξέσπασμα του, στην προετοιμασία του ΠΑΟ, σε φιλικά στη Σλοβενία. Τότε όλοι απορούσαμε τι εννοούσε ακριβώς και τι κοσμογονικές αλλαγές έπονται. Τον Γενάρη, ξέραμε καλύτερα.

Ημιτελικοί

Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 82-84

Ολυμπιακός: Παπαλουκάς 9 (1), Τσίλντρες 11, Βούιτσιτς 14, Μπουρούσης 10 (1), Χαλπερίν 4, Γκριρ 18 (2), Βουγιούκας, Πρίντεζης 9, Ερτσεγκ 4 (1), Τεόντοσιτς 3 (1), Πάργκο.

Παναθηναϊκός: Κέτσμαν, Σπανούλης 18 (2), Περπέρογλου 4, Μπατίστ 19, Φώτσης 5 (1), Χατζηβρέττας, Νίκολας, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης, Πέκοβιτς 20, Γιασικεβίτσιους 18 (4).

Μπαρτσελόνα-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 78-82

Μπαρτσελόνα: Λάκοβιτς 11, Μπαζίλε 2, Σαντιάγκο 9, Άντερσεν 22, Ναβάρο 10, Μπάρετ, Τρίας, Μπάρτον 2, Βάσκεθ 4, Ιλιασόβα, Σάντα, Γκριμάου 4

ΤΣΣΚΑ Μόσχας: Χόλντεν 5, Σμόντις 9, Κριάπα 6, Λάνγκντον 13, Μόρις, Ζήσης, Κεϊρού, Σισκάουσκας 22, Λόρμπεκ 8, Βοροντσέβιτς, Πλάνινιτς, Κάουν 4

Μικρός τελικός: Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακός 95-79

Τελικός: Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 73-71

Παναθηναϊκός: Σπανούλης 13(3/5τρ), Περπέρογλου 6(1), Μπατίστ 6, Φώτσης 13(3), Νίκολας 7(1), Τσαρτσαρής 2, Διαμαντίδης 10(2), Πέκοβιτς 6(6λ), Γιασικεβίτσιους 10(3).

ΤΣΣΚΑ: Ζήσης, Σμόντις 9(1), Σισκάουσκας 13(2), Χόλντεν 14, Λόρμπεκ 5, Λάνγκντον 13, Κάουν 3, Κριάπα 9(1), Πλάνινιτς 5.