Βεζένκοβ και Μίτσιτς, δυο σταρ που γέννησε η EuroLeague με τον ίδιο τρόπο

Όταν την Πέμπτη το απόγευμα ο Σάσα Βεζένκοβ και ο Βασίλιε Μίτσιτς δώσουν τα χέρια, πριν από το τζάμπολ του αγώνα Εφές-Ολυμπιακού (19:30 Novasports Prime, LIVE από το SPORT24), θέλουν δεν θέλουν -έστω και αστραπιαία- θα θυμηθούν την τελευταία φορά που βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο. Ήταν η τελευταία φάση του δραματικού ημιτελικού στο Final Four του Βελιγραδίου.

Μετά το καλάθι του Χασάν Μάρτιν που ισοφάριζε 74-74, 19.5'' πριν από τη λήξη κι αφού ο Εργκίν Αταμάν είχε πάρει τάιμ-άουτ, η Αναντολού είχε τον τελευταίο λόγο. Ο Μίτσιτς πήρε την μπάλα και δεν την άφησε ποτέ, με τον Γουόκαπ στην αρχή να μένει κοντά στον Σέρβο, παρά την προσπάθεια του Μοερμάν να τον παρασύρει σε αλλαγή. Μια μικρή προσποίηση του Μίτσιτς και η επιμονή του συμπαίκτη του, φέρνουν τελικά τον Βεζένκοβ απέναντι στον "Βάσα", που μετρούσε μέχρι εκείνη την στιγμή 4/15 σουτ (1/5 δ, 3/10τρ).

Η άμυνα του Ολυμπιακού είχε κάνει καλή δουλειά πάνω του, όμως έτσι κι αλλιώς ο Μίτσιτς δεν φημίζεται για την "τερατώδη" ευστοχία του (ποτέ στην καριέρα του δεν είχε πάνω από 40% στα τρίποντα), αλλά για την ικανότητα του να βάζει αυτά που πρέπει.

Ο Βεζένκοβ δεν του έδωσε σχεδόν τίποτε. Όμως ο Μίτσιτς είχε αποφασίσει... να μην πάει το ματς στην παράταση (όπου ο Ολυμπιακός ίσως είχε μεγάλο πλεονέκτημα λόγω των πέντε φάουλ των Σίνγκλετον - Ντάνστον). Η "βόμβα" που έριξε στο καλάθι του Ολυμπιακού βρήκε τον στόχο, η Εφές έπαιρνε το εισιτήριο για τον τελικό, όπου θα νικούσε και τη Ρεάλ, παίρνοντας τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της.

Ο Μίτσιτς θα αναδεικνυόταν, όπως και το 2021, ο πολυτιμότερος παίκτης του F4, ανανεώνοντας τη συνεργασία του με την τουρκική ομάδα και παρότι οι Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ σκέφτηκαν σοβαρά να του δώσουν μια ευκαιρία. Για τον 28χρονο γκαρντ το ΝΒΑ είναι μεν μια πρόκληση, όχι όμως για να παίξει τον ρόλο του κομπάρσου.

Ο άσος του Ολυμπιακού που δεν είχε κάνει καλό φάιναλ-φορ, θα γυρνούσε μαζί με τους συμπαίκτες του για να πάρουν το πρωτάθλημα στην Ελλάδα και τον ίδιο να παίρνει τον τίτλο του MVP της Basket League (μέλος και της κορυφαίας πεντάδας στην EuroLeague. Όπως και ο Μίτσιτς, έτσι και ο Βεζένκοβ, έγινε "θέμα" για μια ομάδα του NBA (Σακραμέντο Κινγκς) που μελέτησαν επισταμένως την περίπτωση του, χωρίς όμως να προχωρήσουν σε κάποια κίνηση.

Δεν είναι η μοναδική ομοιότητα των δυο πρωταγωνιστών της τελευταίας φάσης του σπουδαίου ημιτελικού στο Βελιγράδι. Η πορεία τους έχει κοινά χαρακτηριστικά, ενώ η φετινή "παρέλαση" του Βεζένκοβ, θυμίζει την απόλυτη μεταμόρφωση του Μίτσιτς στην Εφές.

Προφανώς υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Ο άσος της Εφές είναι ήδη δυο φορές πρωταθλητής Ευρώπης, MVP σε κανονική περίοδο και φάιναλ-φορ, πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης το 2022, αν όμως ο Βεζένκοβ συνεχίσει τις ξέφρενες εμφανίσεις που κάνει από την αρχή της σεζόν (τέσσερις φορές πολυτιμότερος παίκτης στις 10 πρώτες αγωνιστικές, MVP για τον μήνα Νοέμβριο, πρώτος σκόρερ, ριμπάουντερ και σε σύστημα αξιολόγησης μέχρι στιγμής) θα μοιάζει να έχει ολοένα και περισσότερο την ίδια εξέλιξη με τον μεγάλο αντίπαλο του.

Αυτό που τους συνδέει περισσότερο είναι η εκρηκτική βελτίωση που παρουσίασαν χρόνο με τον χρόνο, όταν έκαναν την κατάλληλη επιλογή και βρήκαν, βέβαια, την ομάδα που θα ανέβαζαν τις μετοχές τους στο κατακόρυφο. Κανείς δεν υποψιαζόταν αυτή την εκτόξευση.

Ο Βασίλιε Μίτσιτς ήταν ένα ταλέντο που έπαιξε στα 18 του στην πρώτη ομάδα της Μέγκα Μιζούρα (ομάδα που κουλαντρίζει ο ατζέντης Μίσκο Ραζνάτοβιτς) αλλά πρώτα η εγχείριση στον πρόσθιο χιαστό κι ύστερα το κάταγμα στο χέρι του τον πήγαν αρκετά πίσω.

Στην Μπάγερν, υπό τις οδηγίες του Σβιέτισλαβ Πέσιτς, δεν πρόλαβε να δείξει τι μπορούσε να κάνει, παίζοντας όλα κι όλα δέκα ματς Ευρωλίγκας, επιστρέφοντας στη Σερβία και τον Ερυθρό Αστέρα (του Ντέγιαν Ράντονιτς) παίζοντας μπακ-απ του Στέφαν Γιόβιτς και φτάνοντας μέχρι τα πλέι-οφ του 2016 όταν ο Αστέρας αποκλείστηκε με 3-0 από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας,.

Ο Μίτσιτς που ήθελε να παίξει περισσότερο δεν δίστασε να μετακομίσει στην Τόφας Μπούρσα, μένοντας εκτός Ευρώπης, αλλά έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο, έστω και στην 8η ομάδα της Τουρκίας. Θεωρητικά ήταν πισωγύρισμα, όμως ο Σέρβος γκαρντ που ήταν τότε 23 ετών (έχει γεννηθεί στις 13/1/1994) έχει και καλό ατζέντη. Ο Ραζνάτοβιτς έπεισε τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που έφτιαχνε τότε την καλύτερη Ζαλγκίρις των τελευταίων ετών.

Ο Μίτσιτς ταίριαξε στο κολεγιακό κλίμα της λιθουανικής ομάδας, έγινε ένας σπουδαίος ρολίστας, με αμυντικές ικανότητες, καλός δημιουργός (4.2 ασίστ, ανά αγώνα) και συμπαθητικός στην επίθεση με μέσο όρο 7.7π, συνεισφέροντας όπως όλοι οι τότε "πράσινοι" του Κάουνας στην πορεία της Ζαλγκίρις μέχρι το φάιναλ-φορ (κι αφού είχαν αποκλείσει στα πλέι-οφ τον αποδεκατισμένο από τους τραυματισμούς) Ολυμπιακό.

Το τηλεφώνημα του Αταμάν

Το καλοκαίρι του 2018, ο Εργκίν Αταμάν σχεδίαζε την αντεπίθεση της Εφες, που προερχόταν από την χειρότερη σεζόν της ιστορίας της και την τελευταία θέση στη βαθμολογία! Ο Τούρκος κόουτς έχοντας διαλέξει δυο σκόρερ που έπαιζαν στη Μπασκόνια (Λάρκιν, Μπομπουά) είδε στο πρόσωπο του Μίτσιτς έναν γκαρντ που θα συμπλήρωνε ιδανικά το εκάστοτε ντουέτο στην περιφέρεια.

"Όταν με πήρε τηλέφωνο αιφνιδιάστηκα. Να πω την αλήθεια είχα κι εγώ ενδοιασμούς, αλλά ο Εργκίν Αταμάν αποδείχθηκε ο καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ στην καριέρα μου. Του οφείλω σχεδόν τα πάντα και λατρεύω να παίζω γι αυτόν... " δήλωνε πέρσι, έχοντας πια παίξει σε τρεις τελικούς, κατακτώντας δυο τρόπαια και κερδίζοντας.

Ο Τούρκος κόουτς του έδωσε την απόλυτη ελευθερία που αναζητούσε, το χρόνο να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και ο ίδιος -με την προσωπική δουλειά του στο γήπεδο- έγινε ένας από τους καλύτερους γκαρντ (αν όχι ο καλύτερος) στην Ευρώπη. Με σήμα κατατεθέν το στεπ μπακ τρίποντο, τα μεγάλα σουτ που έβρισκαν τον στόχο, τα "θανατηφόρα" ντράιβ και το απόλυτο δέσιμο με τον Λάρκιν, ο Μίτσιτς έγινε από ρολίστας, ένας μεγάλος πρωταγωνιστής.

Η Εφές στηρίζεται στις εμπνεύσεις του και στις ηγετικές ικανότητες του, τις οποίες ο Αταμάν εμπιστεύεται κάθε φορά, που ένα ματς φτάνει στην κρίσιμη καμπή. Όπως ο ημιτελικός με τον Ολυμπιακό.

Η εξέλιξη του Μίτσιτς μέσα στα οκτώ χρόνια που αγωνίζεται στην Ευρωλίγα:

• 2014-15 (Μπάγερν) 6 αγώνες, 7.5π (53.3% δ, 20%τρ,87.5%β) 1.5ρ, 3.2 ασ
• 2015-16 (Μπάγερν) 4 αγώνες 0.5π, 0.7ρ, 0.7ασ
• 2015-16 (Ερ.Αστέρας) 17 αγώνες, 5.5π (32.7δ, 36.1%τρ,72.4%β), 1.7ρ, 3.1 ασ
• 2017-18 (Ζαλγκίρις) 36 αγώνες, 7.7π (46.1%δ, 35.5%τρ, 70.7%β), 2.1 ρ, 4.2 ασ, 0.8κλ
• 2018-19 (Εφές) 37 αγώνες, 12.4π (58%δ, 37.1%τρ, 81.9%β) 2.1ρ, 5.5 ασ, 1κλ
• 2019-20 (Εφές) 24 αγώνες, 14.5π (53.9%δ, 39.7%τρ, 96.4%β) 2.5ρ, 5.8ασ, 1.2κλ
• 2020-21 (Εφές) 40 αγώνες, 16.7π (56.3%δ, 38.9%τρ, 86.5β), 2.6ρ, 4.9ασ, 1.2 κλ
• 2021-22 (Εφές) 34 αγώνες, 18.2π (58.2%δ, 33.9%τρ, 85.4% β), 2.7ρ, 4.6ασ, 1κλ
• 2022-23 (Εφές) 10 αγώνες, 18.2π (50.9%δ, 34.2%τρ, 88.3%β), 2.8ρ, 6.4 ασ, 1.2κλ

Ο δρόμος του Σάσα

Το 2015 ο Σάσα Βεζένκοβ ήταν 20 ετών (γεννημένος στις 6 Αυγούστου 1995) και εντυπωσίαζε στο ελληνικό πρωτάθλημα, φορώντας τη φανέλα του Άρη. Υπό τις οδηγίες του Δημήτρη Πρίφτη αναδεικνυόταν, πρώτος σκόρερ, ριμπάουντερ και MVP της Basket League με το μέλλον του να προοιωνίζεται λαμπρό. Η μεταγραφή του στην Μπαρτσελόνα επιβεβαίωσε όσους πίστευαν ότι δύσκολα θα έμενε στην Ελλάδα.

. Η μετάβαση στο τοπ επίπεδο που παίζεται το μπάσκετ στην Ευρωλίγκα δεν ήταν εύκολη. Ήθελε και χρόνο και υπομονή, σε μια ομάδα υψηλών στόχων, που δεν βρισκόταν όμως και στα καλύτερά της, καθώς εκτός των άλλων έκλεινε ο κύκλος του Τσάβι Πασκουάλ. Ο Βούλγαρος διεθνής περιορίστηκε σε βοηθητικούς ρόλους, περιμένοντας την επόμενη σεζόν με ανυπομονησία.

Η άφιξη του Γιώργου Μπαρτζώκα το καλοκαίρι του 2016 ήταν μια σπουδαία είδηση και η πρώτη φορά που θα συνεργάζονταν στην ίδια ομάδα. Ο Έλληνας κόουτς σε μια χρονιά που άλλα (και κυρίως άλλους παίκτες) περίμενε στη Μπαρτσελόνα, εκτίμησε το ταλέντο του Σάσα, στον οποίο άρχισε σταδιακά να δίνει ευκαιρίες λόγω και των τραυματισμών που σχεδόνα αποδεκάτισαν το καταλανικό συγκρότημα.

Ο άγουρος φόργουορντ της προηγούμενης χρονιάς, μετεξελισόταν σε ένα εργαλείο της Μπάρτσα, παίζοντας σχεδόν 20 λεπτά και δείχνοντας ένα μέρος του σπουδαίου ταλέντου που διέθετε, κυρίως επιτιθέμενος στο αντίπαλο καλάθι.

Η χρονιά όμως δεν εξελίχθηκε καλά, ο Μπαρτζώκας έφυγε από την Μπαρτσελόνα, που έμεινε ξανά μακριά από τίτλους. Κι η επόμενη σεζόν αποδείχθηκε -σχεδόν-καταστροφική. Η εκ νέου αλλαγή του μάνατζμεντ, οι δυο προπονητές (Σίτο Αλόνσο, Σβιέτισλαβ Πέσιτς) και η περίεργη, πλέον, ατμόσφαιρα στη Βαρκελώνη αντί για μπροστά, τον πήγαν πίσω.

Η καριέρα του έμοιαζε να αλλάζει πρόσημο και έπρεπε να κρατήσει γερά ο ίδιος το τιμόνι μην μπατάρει ολότελα. Η διετία που ακολούθησε στον Ολυμπιακό του Μπλατ ήταν επίσης δύσκολη. Ο Αμερικανοϊσραηλινός κόουτς είπε το "ναι" το καλοκαίρι του 18, επί της ουσίας όμως δεν έδειχνε ότι εμπιστευόταν πολύ τον Σάσα, που έπρεπε να κάνει αρκετή υπομονή μέχρι να βρει το ρόλο του. Όταν στα μέσα της σεζόν 2019-20, έβλεπε στον πάγκο του Ολυμπιακού μια γνώριμη φιγούρα, έπαιρνε θάρρος.

Η επιστροφή του Μπαρτζώκα στο λιμάνι σήμανε σιγά-σιγά την προώθηση του Βεζένκοβ στην ελίτ της EuroLeague. Ο κόουτς των "ερυθρολεύκων" είδε τη δουλειά του παίκτη, τα ρεπό που πετούσε στη θάλασσα για να κάνει μια έξτρα προπόνηση, τη βελτίωση του ακόμη και στο θεωρητικά αδύνατο σημείο του, την προσωπική άμυνα και δεν δίστασε να του δώσει χρόνο και ελευθερία κινήσεων.

Η σχέση εμπιστοσύνης που είχε χτιστεί στη Βαρκελώνη, εδραιώθηκε στον Πειραιά και ο Βεζένκοβ έγινε ο ιδανικός διάδοχος μιας τεράστιας μορφής του συλλόγου, όπως ο Γιώργος Πρίντεζης. Παρεμπιπτόντως είχε κι εκείνος μια αντίστοιχη πορεία, όταν επιστρέφοντας από την περιπέτεια του στη Μάλαγα, φόρεσε ξανά τα "ερυθρόλευκα" και το καλοκαίρι του 2011 γινόταν ο σούπερ-σταρ που θα διέπρεπε τα επόμενα χρόνια.

Αν ο Πρίντεζης έγινε ο κορυφαίος πάουερ-φόργουορντ στη Ευρωλίγκα, ο φετινός Βεζένκοβ είναι πολύ καλύτερος από τον περσινό (όταν επιλέχθηκε μέλος της καλύτερης πεντάδας) και μέχρι στιγμής ο κορυφαίος παίκτης στην διοργάνωση.

Δείτε την εξέλιξή του:

• 2015-16 (Μπαρτσeλόνα) 22 αγώνες, 2.7π (47.4%δ, 44.4%τρ, 100%β) 1.1ρ, 04 ασ
• 2016-17 (Μπαρτσελόνα) 30 αγώνες, 7.5π (67.6%δ, 47.9%τρ, 84.8%β) 3.2ρ, 1.1 ασ
• 2017-18 (Μπαρτσελόνα) 13 αγώνες, 3.5π (64.7%δ,. 22.2%τρ, 92.3%β) 2.5 ρ, 1.1ασ
• 2018-19 (Ολυμπιακός) 28 αγώνες, 3.8π (63.6%δ, 20.7%τρ, 81%β) 2.2ρ, 0.5ασ
• 2019-20 (Ολυμπιακός) 26 αγώνες, 7.1π (62.5%δ, 45.9%, 80.8%β), 2ρ, 0.5ασ
• 2020-21 (Ολυμπιακός) 31 αγώνες, 11.5π (50%δ, 43%τρ, 88.7%β) 5.3ρ, 1.1ασ, 0.6κλ
• 2021-22 (Ολυμπιακός) 38 αγώνες, 13.2π (66.5%δ, 37%τρ, 83.3%β) 5.9ρ, 1.5ασ, 1κλ
• 2021-22 (Ολυμπιακός) 10 αγώνες, 20.1π (67.1%δ, 43.4%τρ, 87.2%β), 8.7ρ, 2.1ασ, 1.4κλ

Σε αυτή τη σεζόν που ακόμη βρίσκεται στην αρχή της, οι δυο μεγάλοι άσοι έχουν ακόμη πολλά να μας πουν. Δυο σουπερ-σταρ που γέννησε η EuroLeague σε μια σχεδόν κοινή διαδρομή. Προς το παρόν ας τους θαυμάσουμε σε ένα ακόμη μεγάλο ματς Εφές-Ολυμπιακού, το πρώτο μετά τον ιστορικό ημιτελικό του Βελιγραδίου...