Βεζένκοβ: "Πριν από 10 χρόνια ήταν όλα διαφορετικά, με 80 ματς στη σεζόν είναι αδύνατο να κάνεις την προπόνηση που θέλεις"

Ο Σάσα Βεζένκοβ έδωσε το "παρών" στο συνέδριο προπονητών της EuroLeague και κλήθηκε να τοποθετηθεί για τον σύγχρονο τρόπο προπονήσεων και για την καταπόνηση των αθλητών από το μεγάλο πλήθος των αγώνων.

Ο αθλητής των Σακραμέντο Κινγκς και πρώην παίκτης του Ολυμπιακού ανέδειξε πόσο διαφορετική ήταν η preseason παλιότερα και εξήγησε πόσο σημαντική είναι η συνεισφορά του σταφ των ομάδων για την διαχείριση των αθλητών.

Αναλυτικά όσα είπε ο Σάσα Βεζένκοβ:

"Όταν άρχιζα να παίζω όλα ήταν διαφορετικά. Είχαμε αυτές τις μεγάλες προετοιμασίες πριν από κάθε σεζόν. Προπονούμασταν στα ίδια πράγματα και για να είμαι ειλικρινής οι παίκτες που έπαιζαν περισσότερο, είχαν διαφορετικά προγράμματα από εκείνους που έπαιζαν. Οι προπονητές προσπαθούσαν, αλλά όπως είπα, για να είμαι ειλικρινής, πιο σημαντικοί ήταν οι παίκτες που έπαιζαν περισσότερο.

Όμως όσο παίζεις περισσότερο έχεις διαφορετικές ανάγκες, η καταπόνηση είναι διαφορετική. Όταν άρχιζα να παίζω πριν από δέκα χρόνια, τα παιχνίδια ήταν λιγότερα, όλα ήταν διαφορετικά. Τώρα με περίπου 80 ματς είναι σχεδόν αδύνατο να κάνεις τις προπονήσεις που θέλεις. Τώρα οι προπονήσεις είναι μικρότερες σε διάρκεια.

Χάρη στην ELPA, υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες για τις διπλές προπονήσεις. Κάθε παίκτης είναι διαφορετικός γιατί κάθε παίκτης έχει σοβαρούς τραυματισμούς, έχει τη ρουτίνα του και διαφορετικές ανάγκες με τα βάρη. Οι ομάδες πρέπει να χτίσουν ένα καλό σταφ. Ο head coach θα πρέπει να ασχολείται με ό,τι συμβαίνει στο παρκέ, αυτή είναι η δουλειά του. Οπότε όλη η υποστήριξη έρχεται από το σταφ".

Για τον χρόνο συμμετοχής των παικτών, δήλωσε: "Όταν παίζεις ένα παιχνίδι την εβδομάδα μπορείς να κάνεις διπλή ατομική προπόνηση, μπορείς να κάνεις προπόνηση πιο υψηλής έντασης με την ομάδα. Κάποιες φορές είναι και το σταφ που σε σταματάει από το να κάνεις περισσότερη προπόνηση, γιατί μπορεί να έπαιξες την προηγούμενη μέρα και να θέλουν να προλάβουν κάποιον τραυματισμό. Επίσης είναι διαφορετικό και καθώς μεγαλώνεις, γιατί δεν είναι το ίδιο να είσαι 19 με το να είσαι 32-33.

Όταν δεν παίζεις πολύ, το σώμα σου είναι καλά, αλλά όχι και το μυαλό σου. Αντίστοιχα, όταν παίζεις πολύ, το μυαλό σου είναι καλά, αλλά το σώμα σου είναι κουρασμένο. Το επιτελείο αποφασίζει ποιος προπονείται πολύ, ποιος προπονείται λιγότερο. Αυτό το βλέπω σε όλη μου την καριέρα. Από το να κάνω τρεις προπονήσεις την ημέρα, μέχρι το να μην κάνω καμία.

Ας πούμε στο NBA με τα ταξίδια, η πρώτη μου σεζόν ήταν τρελή. Απλά πηγαίνεις από το ένα ξενοδοχείο στο άλλο και από εκεί στο γήπεδο και στις εγκαταστάσεις. Μετά παίζεις με άλλη ομάδα και πρέπει να διαβάσεις το scouting. Μετά παίζεις και ταξιδεύεις πάλι. Είναι πολύ δύσκολο να τα θυμηθώ όλα. Πρέπει πρώτα να είσαι πολύ ανθεκτικός και σκληρός πνευματικά και μετά σωματικά.

Οι προπονητές πρέπει να είναι ειλικρινείς στους παίκτες τους και, φυσικά, οι παίκτες να λένε πάντα την αλήθεια στους προπονητές τους. Γιατί αν εγώ πάω στον προπονητή μου και του πω κάποια πράγματα και μετά εκείνος γυρίσει να μου πει κάτι απλά για νιώσω καλύτερα όλα θα αλλάξουν. Πλέον υπάρχουν περισσότερες διαμάχες στις ομάδες και πρέπει να υπάρχει διάθεση για να μαθαίνεις και εσύ, ο παίκτης, από τον προπονητή, αλλά και εκείνος από εσένα. Οπότε όλα έχουν σημασία.

Πριν από δύο χρόνια είχα μια διαμάχη με τον προπονητή φυσικής κατάστασης. Τον ρώτησα γιατί έπρεπε να παίζω 15 λεπτά στο πρωτάθλημα, ενώ έπαιζα 30 στη EuroLeague. Μου είπε 'γιατί αυτό λέω εγώ και γιατί το λέει ο προπονητής'. Αγαπώ το παιχνίδι. Για αυτό πληρωνόμαστε, θέλουμε να παίζουμε περισσότερο. Κάθε παίκτης ψάχνει κάτι. Εμείς οι αθλητές είμαστε δύσκολοι. Ακόμα και αν παίξεις 40 λεπτά και χάσεις, θα πας στον προπονητή και θα του πεις: 'είδες είμαι κουρασμένος, γιατί έπαιξα 40 λεπτά'. Οπότε το βλέπετε. Έχουμε προβλήματα διαρκώς. Πρέπει να επικοινωνούμε. Είμαστε σαν μικρά παιδιά. Πρέπει να εμπιστεύεσαι τον προπονητή σου και εκείνος εσένα και κάπως έτσι χτίζεις μια καλή ομάδα.

Είτε παίζεις, είτε δεν παίζεις πολύ, πρέπει να βρεις την ισορροπία. Όταν δεν παίζεις πολύ πρέπει να κάνεις περισσότερη προπόνηση, πρέπει να βρεις πώς θα δουλεύεις. Στο NBA είναι όλα διαφορετικά, όλα είναι πολύ συγκεκριμένα για χρόνια. Εδώ στην Ευρώπη, όμως, κάνουμε κινήσεις για να πάμε μπροστά και να βοηθήσουμε την εξέλιξη όλων αυτών των πραγμάτων".

Για το αν έχει νιώσει απογοητευμένος για τον χρόνο συμμετοχής: "Κάθε φορά. Δεν υπάρχει ικανοποιημένος παίκτης. Λέμε πολλά. Λέμε πολλά στους συμπαίκτες μας, λέμε πολλά στον προπονητή μας. 'Γιατί δεν μου έκανε πάσα, γιατί δεν έπαιξα σε αυτό το ματς'. Είναι στη φύση του παιχνιδιού. Όπως ειπώθηκε, το μπάσκετ είναι ένα ατομικό άθλημα με ομαδικούς κανόνες. Κάθε παίκτης έχει το "εγώ" του, κάθε παίκτης θέλει να παίζει περισσότερο και κάθε παίκτης θέλει να έχει επιτυχία σε αυτό που κάνει. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι να κερδίζει η ομάδα. Κάποιες φορές υπάρχουν διαμάχες, κανένας δεν είναι τέλειος. Έχω υπάρξει σε αυτή τη θέση παλιότερα. Αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι τι πρέπει να κάνεις για να κερδίσεις".

Για το στρες στην Ευρώπη: "Όλοι έχουμε στρες. Βέβαια πρέπει να νιώθουμε ευλογημένοι που κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Είναι πολύ δύσκολο να εκφράσεις πώς νιώθεις. Ειδικά στην Ευρώπη, γιατί στο NBA έχω εμπειρία μόνο μιας σεζόν, η πίεση που νιώθεις για το αποτέλεσμα, για να κερδίσεις και ειδικά εδώ στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλή. Και πολλοί παράγοντες σε επηρεάζουν. Και όσο μεγαλώνεις και προχωράς στο επόμενο επίπεδο, οι ανασφάλειες πληθαίνουν. Γιατί όταν ανεβαίνεις στο μεγάλο επίπεδο, στην EuroLeague για παράδειγμα, αρχίζεις να αμφιβάλεις. Ίσως μπορείς να παίξεις έναν χρόνο καλά, όμως όλοι νοιάζονται για το επόμενο βήμα.

Στο μπάσκετ, αυτό που μού αρέσει είναι ότι κάθε χρονιά είναι διαφορετική. Μπορεί να έπαιξες πριν από 3 χρόνια καλά, αλλά να μην έχει σημασία γιατί η καριέρα σου προχωρά. Πριν μερικά χρόνια ήταν ταμπού να πας σε αθλητικό ψυχολόγο, για να αξιοποιήσεις τις γνώσεις του. Τώρα είναι κάτι υποχρεωτικό και οι προπονητές πρέπει να σκέφτονται για αυτό. Στο NBA τα επιτελεία είναι τόσο μεγάλα, που μπορείς να μιλήσεις για όλα. Εδώ είναι λίγο πιο δύσκολο. Οι άνθρωποι πρέπει να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο. Τα σταφ πρέπει να εμπιστεύονται τους παίκτες και οι παίκτες να κάνουν το ίδιο".