Ο Ολυμπιακός τα χρειάστηκε κόντρα στην εξαιρετική Μπάγερν. Σε ένα παιχνίδι που αμφότερες οι ομάδες δεν είχαν τους βασικολυς τους σμολ φόργουορντ, οι “ερυθρόλευκοι” ήταν αυτοί που στο τέλος βρήκαν τις λύσεις που ήθελαν, παίρνοντας μία οριακή νίκη με 84-82 και ατενίζουν πιο αισιόδοξα το μέλλον.

Ήταν ένα σκληρό παιχνίδι και για τις δύο ομάδες. Ένα παιχνίδι στο οποίο η Μπάγερν απέδειξε για ακόμα μία φορά ότι είναι σκληρό καρύδι. Απλώς, σε αντίθεση παιχνίδια της κόντρα σε άλλους αντιπάλους, ο Ολυμπιακός μπόρεσε να διαχειριστεί καλύτερα κάποιες καταστάσεις και να πάρει την νίκη.

Ο ΚΑΥΤΟΣ ΣΛΟΥΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΜΠΑΛΝΤΟΥΙΝ

Ο Ολυμπιακός έδειξε από το ξεκίνημα ότι ήθελε αρχικά να παίξει με το μυαλό του Γουέιντ Μπάλντουιν. Η αρχική τοποθέτηση του Τσαρλς Τζένκινς στο μαρκάρισμά του και η απόφαση να τον αντιμετωπίσει στα Πικ εν Ρολ που έστηνε με δυναμικό Hedge Out ακόμα και με τον Μάρτιν, όταν συνήθως ο Αμερικανός σέντερ αμύνεται συνήθως με Soft Hedge μένοντας πιο πίσω, έδειξε κάτι ξεκάθαρο: Οι “ερυθρόλευκοι” ήθελαν να πιέσουν τον Μπάλντουιν να πάρει γρήγορες αποφάσεις, κάτι που δεν είναι το δυνατό του σημείο. Γιατί; Επειδή παίζει ακόμα με το ένστικτο και δεν είναι καθαρός πλέι-μέικερ, αλλά κόμπο γκαρντ.

Την ίδια στιγμή που ο Μπάλντουιν ψαχνόταν, ο Ολυμπιακός – και βασικά ο Κώστας Σλούκας – πήρε αυτό που του έδωσε η Μπάγερν στην επίθεση. Σημαδεύοντας συνεχώς τον αργό στα πόδια Ραντόσεβιτς στο Πικ εν Ρολ, ο Σλούκας βρήκε αρκετές ευκαιρίες να εκτελέσει από την περιφέρεια, πληγώνοντας του Γερμανούς. Αυτή η απόφαση έδειξε για ακόμα ένα παιχνίδι ότι πλέον ο Σλούκας έχει περισσότερο την εκτέλεση στο μυαλό του από ότι στα πρώτα του παιχνίδια και δεν ψάχνει απλώς την δημιουργία.

ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΡΕΪΝΟΛΝΤΣ-ΣΙΛΙ

Ο Αντρέα Τρινκέρι ήταν δεδομένο ότι θα αντιδράσει. Και αυτό ακριβώς έκανε, με την είσοδο των Τζέιλεν Ρέινολντς και Ντι Τζέι Σίλι, οι οποίοι έμελλε να φέρουν άμεσα τούμπα το παιχνίδι, μετατρέποντάς το σε ντέρμπι.

Ο Ρέινολντς αρχικά έδεσε την άμυνα της Μπάγερν – κάτι στο οποίο βοήθησε και το πέρασμα του μακρύ Τζουάν Τζόνσον σε θέση πάουερ φόργουορντ – με τους Γερμανούς να παίζουν πλέον αρκετά συχνά και αλλαγές στο Πικ εν Ρολ του Ολυμπιακού. Την ίδια στιγμή, ήταν ο τρόπος που ο Ρέινολντς έκανε την ζημιά στην άλλη πλευρά του παρκέ που έκανε την διαφορά, αφού πλήγωσε τον Ολυμπιακό με κάθε τρόπο: Ποστάροντας, παίζοντας το Πικ εν Ρολ και – κυρίως – σε καταστάσεις Πικ εν Ποπ, σουτάροντας από τα έξι μέτρα.

Ενώ ο Ρέινολντς έκανε ζημιά κάτω από το καλάθι, ο Σίλι πυροβολούσε από την περιφέρεια. Ο Αμερικανός γκαρντ σκόραρε με ευκολία βγαίνοντας από σκριν, αφού πολύ συχνά οι παίκτες που τον μάρκαραν ξεχνούσαν να ακολουθήσουν την εντολή που υπάρχει ξεκάθαρα σε αυτές τις περιπτώσεις στους "ερυθρόλευκους" από το ξεκίνημα της σεζόν: Να μαρκάρουν έναν σουτέρ που βγαίνει από τα σκριν με λογική “shadow” (στα ελληνικά “σκιά”), κολλώντας πίσω του ώστε να μην σουτάρει άμεσα. Ο Ολυμπιακός επιλέγει με αυτό τον τρόπο να υποχρεώσει έναν σουτέρ να βάλει την μπάλα στο παρκέ, στέλνοντας παράλληλα βοήθεια με τον γκαρντ από την κορυφή της ρακέτας, υποχρεώνοντας τον αντίπαλο να πάρει απόφαση.

Αυτή η φιλοσοφία του Ολυμπιακού δεν μπόρεσε να βρει εφαρμογή στον Σίλι, ο οποίος βρήκε ρυθμό παίρνοντας σουτ από off screen καταστάσεις (βγαίνοντας από σκριν), με αποτέλεσμα να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και στην συνέχεια να σκοράρει τόσο σε καταστάσεις transition, όσο και μετά από ντρίμπλα. Το μόνο που τον σταμάτησε προσωρινά ήταν το γρήγορο 4ο φάουλ του στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, που τον κράτησε στον πάγκο σε όλη την τρίτη περίοδο.

Ο ΒΕΖΕΝΚΟΒ, Ο ΜΠΑΛΝΤΟΥΪΝ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Στο δεύτερο ημίχρονο το τέμπο ήταν ίδιο, με τον Ολυμπιακό να παίρνει το βέλτιστο από τον Σλούκα και την Μπάγερν από τον Ρέινολντς. Κάπου εκεί ήταν που οι “ερυθρόλευκοι” άρχισαν να παίρνουν λύσεις και από τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος βρέθηκε στο πλευρό του Σλούκα, δημιουργώντας και εκτελώντας με συνέπεια. Και τότε ήρθε η κίνηση που άλλαξε τα δεδομένα.

Όπως και στο φιλικό με την Μέγκα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας πέρασε σε θέση σμολ φόργουορντ τον Βεζένκοβ λόγω των απουσιών των ΜακΚίσικ-Παπανικολάου. Δεν έμεινε όμως εκεί, παρά τον έστειλε πάνω στον Μπάλντουιν για να του κρύψει το γήπεδο με το μέγεθός του. Στην πραγματικότητα ωστόσο το κλειδί ήταν η παρουσία των Έλις και Ζαν-Σαρλ κάτω από το καλάθι που γέμισαν την ρακέτα. Κι αυτό γιατί έχοντας τρία μεγάλα κορμιά στο παρκέ, ο Ολυμπιακός δεν άφηνε πλέον περιθώριο στον Μπάλντουιν να διεισδύσει, ειδικά από την στιγμή που η Μπάγερν είχε τον Τζέιμς Γκιστ σε θέση πάουερ φόργουορντ και άρα κακές αποστάσεις στην επίθεση.

Ο Βεζένκοβ ωστόσο δεν έκανε δουλειά μόνο στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση, αφού είτε εκτελούσε, είτε δημιουργούσε, εκμεταλλευόμενος τα μις-ματς και διαβάζοντας σωστά το παιχνίδι. Την ίδια στιγμή, ο Μπάλντουϊν επιβεβαίωνε αυτό που είδαν όλοι πέρυσι στο λιμάνι: Έχει ταλέντο, αλλά ακόμα δεν είναι πλέι-μέικερ. Δεν μπορεί να οργανώσει σωστά, δεν διαβάζει το παιχνίδι. Ο Αμερικανός δεν είδε σωστά τα μις-ματς – όπως όταν ένας εκ των Σπανούλη, Σλούκα μάρκαρε τον ψηλότερο Τσίπσερ – παρά σκεφτόταν μόνο την εκτέλεση. Τα σουτ δεν μπήκαν, αυτός εκνευρίστηκε και έκανε τραγικά λάθη, με αποκορύφωμα αυτό λίγο πριν το φινάλε με το σκορ στο 82-79.

Παρά το θολωμένο μυαλό του Μπάλντουιν, η Μπάγερν ωστόσο έμεινε στο παιχνίδι. Και αυτό το οφείλει αποκλειστικά στον Σίλι, ο οποίος με προσωπικές ενέργειες γύρισε το παιχνίδι από το 72-63. Στο τέλος όμως αποδείχθηκε για ακόμα μία φορά ότι το μπάσκετ είναι ένα άθλημα στιγμών. Ένα εύστοχο σουτ από τη μία πλευρά, ένα άστοχο από την άλλη, ένα λάθος, αρκούν για να κριθεί ένα παιχνίδι.

ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ

Ο Ολυμπιακός πρακτικά επιβίωσε κόντρα στην Μπάγερν χάρη στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Οι “ερυθρόλευκοι” βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο, αντέδρασαν και στο τέλος είδαν δύο εκ των πιο σταθερών παικτών τους, τον Σλούκα και τον Βεζένκοβ, να βγαίνουν μπροστά σε μία βραδιά που οι απουσίες των Παπανικολάου και ΜακΚίσικ παραλίγο να στοιχίσουν. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάει ο κόσμός ότι και η Μπάγερν είχε τρεις απουσίες (Λούτσιτς, Ντέντοβιτς, Σίσκο), με τον Λούτσιτς ειδικά να είναι τεράστια απώλεια.

Όπως και να έχει, αυτό που είναι σημαντικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι έβγαλε αντίδραση όταν έπρεπε και πήρε την νίκη. Η ξεκάθαρη άνοδος του Βεζένκοβ – που πλέον είναι παίκτης-κλειδί για την ομάδα – η αλλαγή προσέγγισης στο παιχνίδι του Σλούκα, η βελτίωση του Έλις, όλα αυτά είναι πράγματα που μπορεί να κρατήσει η ομάδα του Πειραιά. Το θέμα πλέον είναι τι θα κάνει όμως από εδώ και πέρα.