"Ακόμη και ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος δε θα είχε ονειρευτεί πως θα φτάσουμε στο Final Four, όταν άρχισε η σεζόν. Αλλά μόλις άρχισαν οι αναμετρήσεις, απλώς σκεφτήκαμε τους καλύτερους τρόπους να κερδίσουμε τους αντιπάλους μας.

Απλά προσπαθήσαμε να κάνουμε το καλύτερο. Θα υπάρχουν φίλαθλοι, υπάρχει πίεση, και ποτέ δεν σκέφτεσαι ότι οι αντίπαλοι είναι καλύτεροι από εσένα. Έτσι, λοιπόν πήραμε τα πράγματα και φτάσαμε μέχρι το τέλος"

, τόνισε ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς και συμπλήρωσε:

" Η αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό αργεί ακόμα. Ας πούμε ότι είναι το φαβορί στα χαρτιά, αλλά παίζουμε σε ουδέτερη έδρα κι όλες οι ομάδες που θα βρεθούν στο Παρίσι έχουν από 25% πιθανότητες να κερδίσουν την Ευρωλίγκα.

Ξέρω πως πιθανότατα δεν μας υπολογίζουν ως τον βασικό υποψήφιο να σηκώσει το τρόπαιο, αλλά για μένα η παρουσία στο Final Four θα είναι η ευκαιρία να εκπληρώσω το όνειρο της ζωής μου".


Στην ερώτηση πως καταφέρνει η Παρτίζαν να χάνει κάθε χρόνο αρκετούς παίκτες της και να παραμένει ανταγωνιστική, σχολίασε: " Υπάρχει ένα μυστικό συστατικό στην επιτυχία μας. Πάντα έχουμε ένα υπέροχο πάθος για να κερδίσουμε.

Δουλεύουμε πολύ σκληρά και προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε καθημερινά στην προπόνηση. Πιθανότατα να δουλεύουμε περισσότερο από όλες τις υπόλοιπες ομάδες. Νομίζω ότι η δουλειά που κάνουμε κάθε μέρα είναι πιο σημαντική από αυτό που κάνουμε στα παιχνίδια".

Αναφερόμενος στους παίκτες του, ο Βουγιόσεβιτς υπογράμμισε: " Είμαι πολύ περήφανος για τους παίκτες μου, είναι πρώτα απ' όλα εξαιρετικοί άνθρωποι. Δουλεύουν πολύ σκληρά κάθε μέρα στην προπόνηση και γι' αυτό είμαι πολύ χαρούμενος για αυτούς".


Αυτή θα είναι η δεύτερη συμμετοχή για τον Ντούσκο Βουγιόσεβιτς σε Final Four καθώς το 1988 είχε βρεθεί και πάλι στις "4" καλύτερες ομάδες, όντας προπονητής της Παρτίζαν.

" Ήμασταν θύμα του τρόπου διεξαγωγής της διοργάνωσης εκείνη την εποχή. Πιο πριν υπήρχε μόνο μία αναμέτρηση ανάμεσα στους πρώτους δύο της βαθμολογίας και το 1988 ήρθε το Final Four κι όλα άλλαξαν", σχολίασε ο Σέρβος τεχνικός:

" Ήμασταν πρώτοι στη βαθμολογία, αλλά παίξαμε στον ημιτελικό με τη Μακάμπι, που ήταν τέταρτη, και στο τερματίσαμε τρίτοι μετά τη νίκη επί του Άρη, που είχε θρυλικούς παίκτες όπως ο Νίκος Γκάλης κι ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο οποίος ήταν ένας παίκτες με μεγάλη σωματική δύναμη, ένας εξαιρετικός αμυντικός, ένας άνθρωπος με μεγάλη περηφάνεια.

Η ομάδα μας ήταν γεμάτη από νέους παίκτες και οι καλύτεροι από αυτούς εξελίχθηκαν σε παίκτες υψηλού επιπέδου στη συνέχεια".