«Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται» λέει μια παροιμία της Εμίλια Ρομάνια...

Αστειεύομαι, διότι η παροιμία αφενός είναι ελληνική και αφετέρου δεν ισχύει!

Δεν ισχύει διότι το χουνέρι που έκανε το 2002 ο Παναθηναϊκός στη Βίρτους, όχι είκοσι, αλλά 220 χρόνια κι αν περάσουν οι λεγάμενοι αποκλείεται να το λησμονήσουν.

Δεν το ξεχνούν τα θύματα, που το κουβαλάνε βιωματικά, πολλώ δε μάλλον οι θύτες, άλλωστε εκείνος ο θρίαμβος κωδικοποιήθηκε πολύ συγκεκριμένα...

Το Έπος της Μπολόνια!

Μολονότι ο Παναθηναϊκός κατέκτησε άλλα τρία τρόπαια και συστήνεται ως «Εξάστερος», η Μπολόνια του έγινε και θα διαιωνίζεται όπως και το Παρίσι για τον Χάμφρι Μπόγκαρτ και την Ινγκριντ Μπέργκαμν στην περιβόητη ατάκα της εμβληματικής ταινίας «Καζαμπλάνκα»...

«We’ll always have Bologna»!

Όλο αυτό το σκηνικό βεβαίως είναι διθυραμβικό, απλώς από το 2012 (μετά το Final 4 της Πόλης) και εντεύθεν έγινε και μελαγχολικό εξαιτίας της ανημποριάς των Πράσινων να επιστρέψουν στην ελίτ και να διεκδικήσουν την έβδομη κούπα...

«Το πιο μάγκικο» του Αλβέρτη και η ρητορεία του Ιωαννίδη

Για τους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στις 3 και στις 5 Μαΐου του 2002 στο Pala Malaguti της Μπολόνια, όπου τίναξαν την μπάνκα στον αέρα και ανέβηκαν στο θρόνο για τρίτη φορά, μετά το 1996 και το 2000.

Το είπε άλλωστε και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, χωρίς να ξέρει τι θα ακολουθούσε...

«Το πρώτο ήταν σίγουρα το πιο γλυκό. Το δεύτερο έφερε την καταξίωση. Ε, το αποψινό, ρε παίδες, είναι το πιο μάγκικο», είπεν και ελάλησεν ο αρχηγός της ομάδας έχοντας ζητήσει ο ίδιος από τους δημοσιογράφους «να μου επιτρέψετε να ρητορεύσω μια φορά κι εγώ όπως ο Ιωαννίδης»!

Το TV Magic, ο Φιλέρης και η ήττα του Ολυμπιακού

Παρεμπιπτόντως αυτό το πιο μάγκικο (όπως το χαρακτήρισε ο Αλβέρτης) τρόπαιο του Παναθηναϊκού υπήρξε αντικείμενο μιας ειρωνείας της τύχης, διότι οι αγώνες του 15ου Final 4 μεταδόθηκαν από το (Ολυμπιακών αποχρώσεων) TV Magic, με σχολιαστή τον Γιάννη Φιλέρη, τον οποίο συνεχάρησαν οι Γιαννακόπουλοι για τις άψογες μεταδόσεις του, λες και θα συνέβαινε κάτι διαφορετικό...

Αυτό το διαφορετικό πάντως το έκανε σε δύο πράξεις και με το παραπάνω ο Παναθηναϊκός, που είχε προκριθεί στο Final 4, την τελευταία στιγμή και από σλοβενική σπόντα!

Oι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης πήραν in extremis το εισιτήριο, εξαιτίας της νίκης της Ολίμπια Λιουμπλιάνα στο ΣΕΦ, σε έναν όμιλο στον οποίο εκτός από τους αιωνίους συμμετείχε και η ΑΕΚ!

Η ήττα του Ολυμπιακού (4-2) ανέτρεψε την υφιστάμενη μέχρι τότε ισοβαθμία στην οποία υπερτερούσε και έστειλε τον Παναθηναϊκό (5-1) στην Μπολόνια!

Συν τοις άλλοις, εκείνη τη σεζόν στο πρωτάθλημα της Α1, ο Παναθηναϊκός είχε ηττηθεί από τον Ιωνικό Νέας Φιλαδελφείας, και από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του Κυπέλλου, ενώ στη συνέχεια (μετά το sweep από τον αιώνιο αντίπαλό του στους ημιτελικούς) έμεινε έξω και από τους τελικούς της Α1!

Οι δυο έκπτωτοι βασιλιάδες και η ραψωδία του Ομπράντοβιτς

Ο θρίαμβος του Παναθηναϊκού στην Μπολόνια θα μνημονεύεται πάντοτε ως έπος, διότι στα προγνωστικά (που δεν απείχαν και πολύ από τα πραγματικά δεδομένα) ο Παναθηναϊκός λογιζόταν ως Νο 4, πίσω από την Κίντερ Μπολόνια, τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και την Μπενετόν Τρεβίζο.

Αλλά όλοι μας λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο, που λεγόταν Ομπράντοβιτς και σε εκείνο το Final 4 έδωσε την παράσταση της ζωής του!

Στην Μπολόνια ο Παναθηναϊκός εκθρόνισε τους δυο βασιλιάδες της προηγούμενης σεζόν, καθώς η Μακάμπι ήταν νικήτρια του Final 4 της Σουπρολίγκας και η Κίντερ πρωταθλήτρια της Ευρωλίγκας!

Στον ημιτελικό της Μεγάλης Παρασκευής οι Πράσινοι επιβλήθηκαν των Ισραηλινών (και εκδικήθηκαν για την ήττα τους στο Παρίσι) με 83-75, καθώς οδήγησαν την επίθεση της Μακάμπι στα πλάγια (όπου είχε διαγνωσθεί πρόβλημα), ενώ αντέδρασαν αποτελεσματικά σε όλες τις αμυντικές αλλαγές του Ντέιβιντ Μπλατ και κυρίως στη ζώνη προσαρμογής.

Και μάγος, αλλά και μάντης!

Πλάκα πλάκα εκτός από το μαγικό κουτσάρισμα του ο Ομπράντοβιτς απέδειξε και τις μαντικές ικανότητες του!

Πριν από τον ημιτελικό με τη Μακάμπι, στον πίνακα των αποδυτηρίων έγραψε με τον μαρκαδόρο του μια εντολή: «Κρατήστε τον Μακ Ντόναλντ κάτω από τους 12 πόντους».

Πόσους πόντους έβαλε ο μετέπειτα παίκτης του Παναθηναϊκού;

Έντεκα!!!

Μεσίνα: «Κτύπαγε σαν την κόμπρα»

Στον τελικό της Κυριακής του Πάσχα κόντρα στους αμφιτρύωνες της διοργάνωσης (89-83) κι αφού το προηγούμενο βράδυ όλη η αποστολή έκανε Ανάσταση στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, ο Ομπράντοβιτς έβγαζε τον έναν μετά τον άλλον, λαγούς από το καπέλο του...

Άλλοι ήταν αναμενόμενοι (βλέπε Μποντίρογκα, Κουτλουάι) κι άλλοι ήρθαν από το... πουθενά όπως ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, που πήρε παραμάζωμα τους διάσημους αντιπάλους του μέσα στη ρακέτα.

Λίγους μήνες αργότερα, σε ένα σεμινάριο προπονητών που φιλοξενήθηκε στο γήπεδο του Αγίου Θωμά, στο Μαρούσι, ο Ετορε Μεσίνα δεν δίστασε να αναγνωρίσει το ρεσιτάλ του Ζοτς, χαρακτηρίζοντας τον «Κόμπρα», με το σκεπτικό ότι «κτυπούσε ακαριαία εκεί όπου δεν το περίμενα».

Ο Μποντίρογκα, ο Λάζος και η δεύτερη περιστροφή

Τι στα κομμάτια έκανε σε εκείνο τον τελικό ο...Σατανάς που λέγεται Ομπράντοβιτς;

Σταχυολογώ εδώ κάποια από τα κόλπα του που ανέτρεψαν δραματικά τα δεδομένα..

• Για πρώτη φορά έπαιξε τόση ώρα με χαμηλό σχήμα και με τον Μποντιρόγκα ως πόιντ γκαρντ στα πρώτα 10'' της επίθεσης και ως τεσσάρι στη συνέχεια.
• Όταν η Κίντερ προηγήθηκε με 43-29, έριξε στη μάχη (όπως και στον ημιτελικό) τον Λάζο και τροποποίησε τη λειτουργία της δεύτερης περιστροφής στην αδύνατη πλευρά της άμυνας, επειδή μέχρι τότε οι βοήθειες στα βαθιά της ρακέτας, τα rotations ψηλών-κοντών και η τακτική να οδηγηθεί η αντίπαλη επίθεση προς μία πλευρά (το λεγόμενο «one side») είχαν επιτρέψει στους γηπεδούχους να έχουν 7/15 τρίποντα.
• Έδωσε εντολή για κοντρόλ ρυθμό και ζήτησε επειγόντως να κοπούν οι διεισδύσεις και τα split των παικτών της Κίντερ και να ανέβει η πίεση, ακόμη και σε μη συμβατά μαρκαρίσματα, όπως για παράδειγμα του Αλβέρτη που από τον Σμόντις πήγε πάνω στον πόιντ γκαρντ Γιάριτς.
• Ρισκάρισε αφήνοντας στο παρκέ τον επιρρεπή στα λάθη Μουλαομέροβιτς για να απασχολεί την άμυνα του Μεσίνα.
• Επέμεινε στα pick 'n' roll με παραλήπτες της μπάλας και εκτελεστές τον Παπαδόπουλο και τον Μίντλετον, που πέτυχαν 22 πόντους έναντι μόλις πέντε των σέντερ της Κίντερ.

Τα δάκρυα του Μίντλετον και το αργό μπάσκετ του Ζοτς

Ιδού οι συνθέσεις του τελικού:

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Μουλαομέροβιτς 6 , Κουτλουάι 22 (3/5δ., 4/7τρ., 4/6β., 5ρ.), Μποντιρόγκα 21 (7/12δ., 1/2τρ., 4/4β., 7ρ., 4ασ., 1κλ., 2λ.), Αλβέρτης 11 (3/4δ., 1/3τρ., 2/2β., 3ρ., 3κλ.), Μίντλετον 10 (2/4δ., 6/8β.), Καλαϊτζής, Ρότζερς 7, Παπαδόπουλος 12 (4/7δ., 4/4β., 5ρ., 3λ.), Σάντσεζ. Κόουτς: Ομπράντοβιτς

ΚΙΝΤΕΡ: Γιάριτς 11 (4/7δ., 0/5τρ., 3/8β., 5ρ., 5ασ., 3κλ., 2λ.), Τζινόμπιλι 27 (3/5δ., 3/5τρ., 12/13β., 5ρ., 2ασ., 3κλ., 3λ.), Ριγκοντό 3, Σμόντις 23 (6/7δ., 2/4τρ., 5/7β., 6ρ., 2κλ., 2λ.), Γκρίφιθ 2, Μπετσίροβιτς 4, Άντερσεν 3, Γκρέιντζερ 10 (2/2δ., 2/4τρ.,0/2β.), Φρόζινι 8. Κόουτς: Μεσίνα.

Στη λήξη του αγώνα εκτυλίχθηκε μια συγκινητική σκηνή στα αποδυτήρια, καθώς ο γερόλυκος (που ωστόσο αγωνίζεται ακόμη και τώρα, ύστερα από εννιά χρόνια) Ντάριλ Μίντλετον έκλαιγε στην αγκαλιά του Ομπράντοβιτς, που λίγο αργότερα αποκωδικοποιούσε την επιτυχία...

«Πρώτη φορά στη ζωή μου κοουτσάρισα μια ομάδα με τόση αυτοσυγκέντρωση, μαγκιά και διάθεση για θυσία και γι' αυτό δεν με νοιάζει καμιά πρόταση απ' όπου κι αν προέρχεται. Ακόμη κι από το ΝΒΑ», έλεγε ο προπονητής του Παναθηναϊκού, ο οποίος εκείνο το βράδυ ήταν χείμαρρος.

«Αλλάζουν οι κανονισμοί, οι παίκτες, οι συνθήκες, αλλά εγώ είμαι πάντοτε εδώ. Λένε ότι οι ομάδες μου παίζουν αργό μπάσκετ, δεν έχουν φαντασία και δεν προσφέρουν θέαμα. Οκέι! Εάν έλθει αύριο ο κύριος Παύλος και μου ζητήσει να βάζουμε εκατό πόντους, θα του κάνω το χατίρι, γιατί αυτός με πληρώνει και πάλι θα νικάμε και θα παίρνουμε τα τρόπαια»!

«Του χρόνου με τον Σβορώνο»!

Και συνέχισε έχοντας πάρει φόρα για τα καλά..

«Στην καριέρα μου ως προπονητής έχω πάρει τρόπαια με διάφορους παίκτες και τώρα για να είμαι ειλικρινής, ήθελα να πάρω ένα με τον Λάζο. Ποιος ξέρει, του χρόνου μπορεί να μου καρφωθεί η ιδέα να πάρω άλλο ένα, αυτή τη φορά με τον... Σβορώνο»!

Τάδε έφη Ομπράντοβιτς μετά τον τελικό, αναδεικνύοντας τα (εκάστοτε) κίνητρα του.

Για την Ιστορία, ο Σβορώνος ήταν ο νεαρός παίκτης που συμπλήρωνε το ρόστερ του Παναθηναϊκού, ωστόσο την επόμενη χρονιά ο Παναθηναϊκός έμεινε εκτός νυμφώνος στην πρώτη από τις δυο μεταβατικές σεζόν της μετεγκατάστασης του από το ΟΑΚΑ στο γήπεδο του Σπόρτιγκ.

Το μυστικό με τον Ιτούδη

Περισσότερο από έπος, η Μπολόνια μάλλον πρέπει να χαρακτηριστεί ως ένα όνειρο και το σημειώνω αυτό, με αφορμή αυτό που γύρισε ο Ομπράντοβιτς και ρώτησε τον Ιτούδη μετά το τρίποντο του Κουτλουάι: «Μπρε Δημήτρη, ονειρευόμαστε ή είμαστε ξύπνιοι;»

Ξύπνιοι ήταν, απλώς ενώ έχουν περάσει είκοσι χρόνια, ομολογώ την αποτυχία μου, διότι δεν έχω καταφέρει να μάθω (ούτε από τον Ομπράντοβιτς, ούτε από τον Ιτούδη) τι έλεγαν, μακριά από τους υπόλοιπους, στον χώρο των ντουζ, μέσα στα αποδυτήρια...

Πού θα πάει, κάποια στιγμή θα το μαρτυρήσουν!

Ο τελικός της Μπολόνια υπήρξε επίσης το κύκνειο άσμα του Ντέγιαν Μποντίρογκα με την πράσινη φανέλα στην Ευρωλίγκα...

Το repeat του Ντέκι και ο μοιραίος Σάνι

Ο νυν πρόεδρος της Euroleague αναγορεύθηκε πολυτιμότερος παίκτης του Final 4, ένα παράσημο το οποίο πήρε στο σπίτι του στην Κηφισιά και εν συνεχεία το έβαλε στις αποσκευές του για τη Βαρκελώνη, όπου πέτυχε το δικό του repeat.

Ο «Ντέκι» σημείωσε 47 πόντους στα δύο ματς, καθάρισε σαν αβγά τη Μακάμπι και την Κίντερ και υπήρξε ο παίκτης στον πλουραλισμό του οποίου στηρίχθηκε ο Ομπράντοβιτς για να παίξει.... μπάλα στη σκακιέρα του μεγάλου τελικού.

Απέναντι του βρισκόταν ο μετέπειτα παίκτης του Παναθηναϊκού, Σάνι Μπετσίροβιτς για να παίξει τον ρόλο του μοιραίου!

Ένα λεπτό και εννέα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του τελικού (και ενώ ο Παναθηναϊκός προηγείτο με 82-80) ο Σλοβένος γκάρντ έφυγε στον αιφνιδιασμό, βρέθηκε φάτσα κάρτα με το καλάθι, αστόχησε στο λέι απ και κέρδισε ένα φάουλ.

Φευ, όμως, για τον ίδιο και τους οικοδεσπότες του Final 4, αστόχησε και τις δύο βολές και άρπαξε πάνω στο νήμα τον τίτλο του homme fatal από τον Νταμίρ Μουλαομέροβιτς, που είχε 5/18 σουτ και επτά λάθη στα δύο ματς!

«Λάζαρε δεύρο έξω και δείξ’ τους τα»!

Τον σεσημασμένο για την ηγετική προσωπικότητα και την καπατσοσύνη του Μποντίρογκα και τον Ιμπραήμ Κουτλουάι για το big three που πέτυχε στα 53 δευτερόλεπτα τους λες και συνήθεις και αναμενόμενους πρωταγωνιστές, αλλά τον Παπαδόπουλο διάβολε;

Πρωτάρης εκείνη τη σεζόν στον Παναθηναϊκό (εκ μεταγραφής από τον Ηρακλή) ο Λάζος έγινε ο πολιορκητικός κριός με τον οποίο ο Ομπράντοβιτς αποτόλμησε να ρίξει το οχυρό των Ισραηλινών και των Ιταλών.

Και πώς;

Με αρκετή δουλειά στην προπόνηση, αλλά κυρίως με την προτροπή που του έδωσε στην ανάπαυλα των δύο αγώνων...

«Κοίτα αγοράκι μου, έξω έχουν μαζευτεί όλοι οι σκάουτς του ΝΒΑ για να δουν τον Χάφμαν, τον Γκρίφιθ, τον Μπεσόκ, τον Άντερσεν και και πάει λέγοντας. Μπες λοιπόν μέσα και δείξε τους τα αρχ...α σου για να καταλάβουν ποιος είναι ο καλύτερος σέντερ στην Ευρώπη».

Ε, δεν ήθελε και πολύ ο Λάζος για να.... ψηλωθεί, να πωρωθεί και να τα κάνει λαμπόγυαλο!

Το αλάτι από την εξέδρα και το απόλυτο «The Shot»

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα πήγε στράφι κιόλας το αλάτι που πετούσε στον Ομπράντοβιτς ένας ηλικιωμένος οπαδός της Βίρτους στο ημίχρονο του τελικού.

Τον έκοψε με την άκρη του ματιού του ο Ζέλικο και τον πλησίασε για να λύσει την απορία του. «Εμείς αυτή τη χειρονομία την έχουμε για γρουσουζιά και στο πετάω για να σου πάνε όλα στραβά από δω και πέρα», του απάντησε ο φίλαθλος της Κίντερ και ο Ομπράντοβιτς σταυροκοπιόταν!

Εάν σώνει και καλά κάθε νίκη και κάθε τρόπαιο πρέπει να εικονογραφούνται σε μια σκηνή και ενδεχομένως σε μια φάτσα, ε, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο τελικός εικονογραφείται από την αφεντομουτσουνάρα του Ιμπραίμ Κουτλουάι!

Ο λόγος;

Μα φυσικά το «The Shot», το μεγαλύτερο σουτ στο μακρύ και ένδοξο χρονικό του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη.

Αυτός αν μη τι άλλο είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος ώστε το περιβόητο τρίποντο να μένει ανεξίτηλα χαραγμένο στη συλλογική μνήμη και να προσφέρει στον Κουτλουάι μια περίοπτη θέση στο πράσινο πάνθεον.

Μποντίρογκα, περιμένει ο Κουτλουάι!

Απέμεναν λοιπόν ενενήντα δευτερόλεπτα για τη λήξη του τελικού και όλα ήταν ρευστά!

Οι Πράσινοι με τις αλχημείες του Ομπράντοβιτς, είχαν επιστρέψει από το -14 (43-29) και προηγούνταν με 82-78, ενώ ακολούθησαν οι 2/2 βολές του Ματίας Σμόντις (82-80) και οι δυο άστοχες του Μπετσίροβιτς...

Ο Παναθηναϊκός διατηρούσε το προβάδισμα και είχε την κατοχή της μπάλας, με τον χρόνο να κυλά βασανιστικά!

Στην εκ των πραγμάτων κρισιμότερη επίθεση του τελικού, ο Μποντίρόγκα κατέβασε την μπάλα, επιχείρησε τη διείσδυση και ενώ όλοι περίμεναν ένα λέι απ, αυτός την κατάλληλη στιγμή έκανε τη split πάσα προς τον Κουτλουάι, που ήταν ακροβολισμένος στην αριστερή πλευρά της επίθεση του Παναθηναϊκού και περίμενε...

Περίμενε όχι σαν τον Αναστόπουλο (την πάσα του Σέστιτς) στη μυθική ατάκα του Μανώλη Μαυρομμάτη!

Στην αρχή ο Ιμπο νόμιζε ότι ήταν ελεύθερος, αλλά όταν είδε τον Μπετσίροβιτς να πηγαίνει πάνω του, έκανε μια επιδέξια προσποίηση κι ενώ το ρολόι έδειχνε 00.45, σηκώθηκε και με ένα υποδειγματικό τζαμπ σουτ εκτέλεσε εν ψυχρώ τους οικοδεσπότες για το 85-80.

Οι 4/6 βολές του Ιμπο

Στα επόμενα έντεκα δευτερόλεπτα οι οικοδεσπότες τού έκαναν δυο φάουλ και ο «Sexy Ibo», όπως τον αποκαλούσαν οι συμπατριώτες του έβαλε τις δύο από τις τέσσερις βολές (87-80).

Στη συνέχεια ο Μποντιρόγκα αποβλήθηκε με πέμπτο φάουλ και ο Μανού Τζινόμπιλι με 3/3 βολές μείωσε σε 87-83, αλλά η μοίρα είχε διαλέξει τον Κουτλουάι για να γράψει αυτός τον επίλογο του θριάμβου: του έκαναν πάλι φάουλ, αυτή τη φορά ευστόχησε και στις δυο βολές (89-83) και όλα τα άλλα αποτελούν Ιστορία!

Φυσικά το τρίποντο στην Μπολόνια δεν θα δραπετεύσει ποτέ από το μυαλό του Κουτλουάι, που έχει δηλώσει ότι «είναι μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές της ζωής μου, διότι το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα».

Μάλιστα σε μια παλαιότερη συνέντευξη του ο Κουτλουάι αποκάλυψε τι του είπε, δίκην προφητείας, ο Ομπράντοβιτς στα αποδυτήρια πριν από την έναρξη του τελικού...

«Ιμπο, αυτή θα είναι η πρώτη Ευρωλίγκα σου, αλλά δεν θα είναι η τελευταία . Θα γίνεις ο ήρωας του αγώνα, οπότε πήγαινε εκεί έξω και απόδειξέ το»...

Μαζί Παύλος, Θανάσης και Κώστας

Υπάρχουν και κάποια άλλα γεγονότα που έγραψαν την ιστορία σε εκείνο το Final 4 και τα ανθολογώ εδώ:

• Για πρώτη φορά στα χρονικά, Παύλος, Θανάσης και Κώστας Γιαννακόπουλος ταξίδεψαν με το ίδιο αεροπλάνο, ώστε να επιστρέψουν στην Αθήνα μετά τον τελικό! Αυτό, ως γνωστόν, δεν το κάνουν ποτέ τα «αφεντικά» μιας επιχείρησης για ευνόητους λόγους...
• Οι διοργανωτές είχαν ετοιμάσει μπλουζάκια για να τα φορέσουν οι παίκτες της πρωταθλήτριας Ευρώπης, αλλά οι «πράσινοι» δεν τα άγγιξαν καν και τα γύρισαν πίσω μόλις τα είδαν. Ο λόγος; Ήταν κόκκινα!
• Για πρώτη και μοναδική φορά στα χρονικά δεν διεξήχθη ο (εν πολλοίς αχρείαστος, αλλά συνηθισμένος) μικρός τελικός; Πάντως τα «βραβεία» των τρίτων τα παρέλαβε η Μακάμπι που είχε μείνει στην Μπολόνια για προληπτικούς λόγους, μετά την απειλή των Γιαννακόπουλων προς την Ευρωλίγκα ότι θα αποσύρουν την ομάδα από τον τελικό! Σαν καβάντζα δηλαδή...