Υποδοχή ηρώων στο Βελιγράδι
Οι Σέρβοι υποδέχθηκαν με τιμές ηρώων τους δευτεραθλητές Ευρώπης παίκτες της Εθνικής ομάδας
Το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιντιανάπολις ήταν το τελευταίο για τους "πλάβι" σε μεγάλη διοργάνωση μέχρι σήμερα. Ακόμα κι εκείνο, όμως, δεν είχε ενθουσιάσει τους Σέρβους τόσο πολύ όσο το ασημένιο που κέρδισαν τα "μωρά" του Ντούσαν Ίβκοβιτς στην Πολωνία.
Η Σερβία, παραδοσιακή δύναμη του μπάσεκτ, επέστρεψε από την αφάνεια όπου είχε περιέλθει την τελευταία 7ετία. Κι αυτό το βροντερό "παρών" που φώναξε με την απόδοσή της στο Ευρωμπάσκετ επανέλαβαν οι 10.000 Σέρβοι που μαζεύτηκαν στο δημαρχείο της πόλης για να υποδεχθούν τους νέους ήρωές τους.
Ίβκοβιτς: "Το πιο αγαπημένο μου μετάλλιο"!
Με τα ασημένια μετάλλια κρεμασμένα στο λαιμό τους οι παίκτες και τα μέλη της αποστολής της Εθνικής Σερβίας περιδιάβηκαν τους δρόμους του Βελιγραδίου πάνω σε ένα πούλμαν με ανοικτή την οροφή για να συμμετέχουν στους πανηγυρισμούς του κοινού. Κι όταν ανέβηκαν στο μπαλκόνι του δημαρχείου, πρώτος το λόγο πήρε ο αρχιτέκτονας αυτής της επιτυχίας, Ντούσαν Ίβκοβιτς:
"Βαθιά μέσα μου πίστευα εξ αρχής ότι θα τα καταφέρναμε, παρόλο που οι περισσότεροι, ρεαλιστικά σκεπτόμενοι, δεν το πίστευαν. Αυτό το ασημένιο μετάλλιο είναι το πιο αγαπημένο μετάλλιο απ' όλα όσα έχω κερδίσει και ταυτόχρονα υποχρεώνει τούτη την ομάδα να παρουσιαστεί ακόμα καλύτερη στο μέλλον", είπε ο Ντούντα. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, με την Εθνική ομάδα είχε κερδίσει ως την περασμένη Κυριακή μόνο χρυσά: στα Ευρωμπάσκετ 1989, 1991 και στο Μουντομπάσκετ του 1990! Για να αντιληφθεί κανείς πόσο μεγάλη σημασία έχει για τους Σέρβους αυτό το ασημένιο...
Ο Ίβκοβιτς δεν δίστασε να συγκρίνει και τις δύο γενιές του σερβικού μπάσκετ που έχει γαλουχήσει ο ίδιος: "Τότε οι παίκτες είχαν ήδη γράψει αρκετά λεπτά συμμετοχής με την Εθνική ομάδα, σε αντίθεση με αυτά τα παιδιά. Ελπίζω πάντως και οι σημερινοί διεθνείς να δοξάσουν, όπως οι παλιοί, το σέρβικο μπάσκετ".
Τραγούδια και καλάθια
Η τελετή της υποδοχής άρχισε στο δημαρχείο με ένα σουτ που έκανε καθένας από τους 12 διεθνείς σε μια μπασκέτα που είχε τοποθετηθεί γι' αυτό το σκοπό στο κέντρο της πλατείας.
Και στη συνέχεια, αφού ο Μίλος Τεόντοσιτς ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους για την υποστήριξή τους ("ελπίζω να σας κάναμε ευτυχισμένους", είπε), όλοι οι διεθνείς με μια φωνή και μαέστρο τον Νόβιτσα Βελίτσκοβιτς τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο της Σερβίας φορώντας τα μετάλλια στο στήθος τους.
Ντανίλοβιτς: "Είμαι χαρούμενος γι' αυτά τα παιδιά"
Νωρίτερα, στο αεροδρόμιο "Νίκολα Τέσλα" του Βελιγραδίου την αποστολή υποδέχθηκαν και δύο εξέχουσες μπασκετικές προσωπικότητες της Σερβίας, που τώρα κατέχουν σημαντικά πόστα. Ο Βλάντε Ντίβατς, πρόεδρος της σερβικής ολυμπιακής επιτροπής, που ευχαρίστησε τους διεθνείς, επειδή έκαναν το σερβικό μπάσκετ να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης.
Και ο Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, πρόεδρος της Παρτιζάν, που δεν έκρυβε κι αυτός τη χαρά του: "Είμαι χαρούμενος γι' αυτά τα παιδιά. Έχω πολλά καλά λόγια να πω γι' αυτά, όμως το πιο σημαντικό είναι πως πρόκειται για παίκτες με σωστή υποδομή", είπε.
Η Σερβία, παραδοσιακή δύναμη του μπάσεκτ, επέστρεψε από την αφάνεια όπου είχε περιέλθει την τελευταία 7ετία. Κι αυτό το βροντερό "παρών" που φώναξε με την απόδοσή της στο Ευρωμπάσκετ επανέλαβαν οι 10.000 Σέρβοι που μαζεύτηκαν στο δημαρχείο της πόλης για να υποδεχθούν τους νέους ήρωές τους.
Ίβκοβιτς: "Το πιο αγαπημένο μου μετάλλιο"!
Με τα ασημένια μετάλλια κρεμασμένα στο λαιμό τους οι παίκτες και τα μέλη της αποστολής της Εθνικής Σερβίας περιδιάβηκαν τους δρόμους του Βελιγραδίου πάνω σε ένα πούλμαν με ανοικτή την οροφή για να συμμετέχουν στους πανηγυρισμούς του κοινού. Κι όταν ανέβηκαν στο μπαλκόνι του δημαρχείου, πρώτος το λόγο πήρε ο αρχιτέκτονας αυτής της επιτυχίας, Ντούσαν Ίβκοβιτς:
"Βαθιά μέσα μου πίστευα εξ αρχής ότι θα τα καταφέρναμε, παρόλο που οι περισσότεροι, ρεαλιστικά σκεπτόμενοι, δεν το πίστευαν. Αυτό το ασημένιο μετάλλιο είναι το πιο αγαπημένο μετάλλιο απ' όλα όσα έχω κερδίσει και ταυτόχρονα υποχρεώνει τούτη την ομάδα να παρουσιαστεί ακόμα καλύτερη στο μέλλον", είπε ο Ντούντα. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, με την Εθνική ομάδα είχε κερδίσει ως την περασμένη Κυριακή μόνο χρυσά: στα Ευρωμπάσκετ 1989, 1991 και στο Μουντομπάσκετ του 1990! Για να αντιληφθεί κανείς πόσο μεγάλη σημασία έχει για τους Σέρβους αυτό το ασημένιο...
Ο Ίβκοβιτς δεν δίστασε να συγκρίνει και τις δύο γενιές του σερβικού μπάσκετ που έχει γαλουχήσει ο ίδιος: "Τότε οι παίκτες είχαν ήδη γράψει αρκετά λεπτά συμμετοχής με την Εθνική ομάδα, σε αντίθεση με αυτά τα παιδιά. Ελπίζω πάντως και οι σημερινοί διεθνείς να δοξάσουν, όπως οι παλιοί, το σέρβικο μπάσκετ".
Τραγούδια και καλάθια
Η τελετή της υποδοχής άρχισε στο δημαρχείο με ένα σουτ που έκανε καθένας από τους 12 διεθνείς σε μια μπασκέτα που είχε τοποθετηθεί γι' αυτό το σκοπό στο κέντρο της πλατείας.
Και στη συνέχεια, αφού ο Μίλος Τεόντοσιτς ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους για την υποστήριξή τους ("ελπίζω να σας κάναμε ευτυχισμένους", είπε), όλοι οι διεθνείς με μια φωνή και μαέστρο τον Νόβιτσα Βελίτσκοβιτς τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο της Σερβίας φορώντας τα μετάλλια στο στήθος τους.
Ντανίλοβιτς: "Είμαι χαρούμενος γι' αυτά τα παιδιά"
Νωρίτερα, στο αεροδρόμιο "Νίκολα Τέσλα" του Βελιγραδίου την αποστολή υποδέχθηκαν και δύο εξέχουσες μπασκετικές προσωπικότητες της Σερβίας, που τώρα κατέχουν σημαντικά πόστα. Ο Βλάντε Ντίβατς, πρόεδρος της σερβικής ολυμπιακής επιτροπής, που ευχαρίστησε τους διεθνείς, επειδή έκαναν το σερβικό μπάσκετ να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης.
Και ο Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, πρόεδρος της Παρτιζάν, που δεν έκρυβε κι αυτός τη χαρά του: "Είμαι χαρούμενος γι' αυτά τα παιδιά. Έχω πολλά καλά λόγια να πω γι' αυτά, όμως το πιο σημαντικό είναι πως πρόκειται για παίκτες με σωστή υποδομή", είπε.