Με καταγωγή από το Ιράκ και με μεγάλη αγάπη για το μπάσκετ, ο Ζέιντ Μουόσα, ο πρωταθλητής Ελλάδας σε επίπεδο εφήβων με την φανέλα του Ολυμπιακού και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, είναι ένα όνομα που θα μας απασχολήσει στο άμεσο μέλλον. Ο Ολυμπιακός επένδυσε στο ταλέντο του 18χρονου που ήρθε ως πρόσφυγας το 2008 στην Κύπρο σε ηλικία πέντε ετών και από εκεί έφτασε να ακολουθεί την προετοιμασία της ανδρικής ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού.

Το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού είχε διακρίνει το ταλέντο του διεθνή με τις μικρές Εθνικές ομάδες της Κύπρου και υπό κανονικές συνθήκες θα είχε ενταχθεί από την πρώτη κι όλας μέρα στην προετοιμασία των ερυθρολεύκων. Οι υποχρεώσεις του όμως με το εφηβικό τμήμα του Ολυμπιακού στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα καθυστέρησαν λίγο την έλευσή του στην ανδρική ομάδα.

Ο δρόμος προς την επιτυχία δεν ήταν σε καμία περίπτωση εύκολος. Πώς να ήταν άλλωστε; Άφησε την πατρίδα του λόγω πολέμου και μετακόμισε στη Συρία εκεί όπου η αγριότητα της εμπόλεμης κατάστασης τον ανάγκασε να βρεθεί στην Κύπρο μαζί με την οικογένειά του. Ο ύψους 1.99 γκαρντ του Ολυμπιακού, με το μεγάλο άνοιγμα χεριών, ξεκίνησε από τον Πανιώνιο ενώ στη συνέχεια αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό και έχει εξελιχθεί ραγδαία αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

"Όταν μπήκε στο γήπεδο είδα το ιδανικό σωματότυπο μπασκετμπολίστα για την ηλικία του. Τότε ήταν περίπου 1.90 σχεδόν. Ήταν ένα παιδί πολύ κλειστό που κρατούσε πολλές άμυνες και δεν μιλούσε πολύ. Δούλεψε πολύ στον Πανιώνιο. Κυρίως ατομικά, πήγαινε γυμναστήριο και μετά ήρθε το ενδιαφέρον από τον Ολυμπιακό", αναφέρουν οι προπονητές και οι γυμναστές του.

Με μέσο όρο 10,25 πόντους ανά ματς στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων, δίκαια κατέκτησε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη της διοργάνωσης. Ωστόσο δούλεψε πολύ γι αυτό. Η σκληράδα του χαρακτήρα του και το ταλέντο που έχει, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι προπονητές του, τον έχουν φέρει στο σημείο να διεκδικεί μια θέση στην μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού.

Ο ίδιος χαμηλών τόνων και προσγειωμένος, δουλεύει καθημερινά με μοναδικό στόχο τη συνεχή βελτίωση που θα του ανοίξει περισσότερες πόρτες για μία λαμπρή καριέρα στο μπάσκετ. Όπως ανέφερε και ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του στη DW, η ζωή δεν ήταν εύκολη γι αυτόν.

"Στη ζωή δεν πέρασα τόσο εύκολα γιατί ως ξένος χωρίς χαρτιά, χωρίς τίποτα μου στέρησαν να πάω σε νηπιαγωγεία. Στο δημοτικό είχα ενοχλήσεις από παιδιά και καθηγητές αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Μπασκετικά ήταν μία οικογένεια από την πρώτη μέρα, ήταν αυτό που με έχει στηρίξει έως τώρα".

Το ταλέντο του ωστόσο και η θέλησή του για δουλειά είναι σίγουρα δύο από τα στοιχεία που μπορούν να τον κάνουν να πετύχει στο μπάσκετ σε επαγγελματικό επίπεδο και εμάς να μας κάνουν να θυμόμαστε το όνομά του για καιρό ακόμα.