Λίγες ώρες πριν από το Game 4 ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Ζενίτ, ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο έδωσε την πρώτη του συνέντευξη ως General Manager των μπλαουγκράνα, λέγοντας μεταξύ άλλων πως "επτά χρόνια χωρίς πρόκριση σε Final Four είναι πολλά. Ένα κλαμπ, όπως η Μπαρτσελόνα, πρέπει να κερδίζει τίτλους. Κι η EuroLeague είναι ο βασικός μας στόχος".

Η ισπανική ομάδα δεν κατάφερε βέβαια το βράδυ της Παρασκευής 30 Απριλίου να ακολουθήσει το παράδειγμα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και να εξασφαλίσει το εισιτήριο για την Κολωνία. Αντίθετα, είδε τη Ζενίτ να κυριαρχεί στο παρκέ της Sibur Arena και να οδηγεί τη σειρά σε Game 5, στο Palau Blaugrana την Τρίτη 4 Μαΐου στις 22:00.

Η τελευταία παρουσία της Μπαρτσελόνα σε Final Four αφορά στο 2013/14, όταν ο Τσάβι Πασκουάλ την οδήγησε μέχρι το Μιλάνο. Έκτοτε ο σύλλογος μετράει μόνο απογοητεύσεις, αποτυχίες και... πίκρες στην EuroLeague. Σε μερικές ώρες, ο ίδιος προπονητής θέλει να διευρύνει το σερί ανομβρίας της και να δώσει στη Ζενίτ την ευκαιρία να παίξει για πρώτη φορά στην ιστορία της σε Final Four.

Ο 49χρονος τεχνικός δεν είναι απλά το πρόσωπο της σειράς (δεδομένου ότι συνδέει τους δύο αντιπάλους), αλλά κι αυτός που με την τακτική του προσέγγιση έχει καταφέρει να αναπροσαρμόσει τις συνθήκες και να δώσει στη ρωσική ομάδα την αυτοπεποίθηση πως μπορεί να κάνει αυτό που πριν από δύο εβδομάδες θεωρούνταν έκπληξη.

Ό,τι κι αν γίνει στο Game 5 του Palau Blaugrana, κάποια πράγματα είναι δεδομένα και δεν αλλάζουν: ο Τσάβι Πασκουάλ έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την Μπαρτσελόνα, άλλαξε τους συσχετισμούς της σειράς και έδειξε σε κάθε έναν από τους τέσσερις -έως τώρα- αγώνες, πως αυτός είναι, που παίζει με τα άσπρα στην σκακιέρα.

Τελευταία έμπνευσή του; Η άμυνα που τον απέκλεισε από το Final Four της Βαρκελώνης πριν από δέκα χρόνια, όταν ακόμη βρισκόταν στον πάγκο των μπλαουγκράνα. Η "box-and-one". Τότε ήταν το θύμα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και του Παναθηναϊκού. Τώρα θέλει να γίνει ο θύτης.

ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΤΟΥ ΤΣΑΒΙ ΠΑΣΚΟΥΑΛ

Παρά το γεγονός πως μπήκε στο Game 4 με την πλάτη στον τοίχο (δεδομένου ότι η ήττα θα συνεπαγόταν τον αποκλεισμό), η Ζενίτ δεν ήταν ούτε φοβισμένη, ούτε αγχωμένη. Το κάθε άλλο. Η αυτοπεποίθηση με την οποία ξεκίνησε τον αγώνα γέμιζε τη Sibur Arena και έκανε την Μπαρτσελόνα να μοιάζει ένα "κλικ" πιο αργή στις (αντι)δράσεις της.

Το μομέντουμ χτίστηκε πάνω σε μια άμυνα, που πριν από δέκα χρόνια, είχε πληγώσει τον Τσάβι Πασκουάλ. Την "box-and-one" με την οποία ξεκίνησε το παιχνίδι, έχοντας εστιάσει την προσοχή του σε δύο παίκτες: τον Άλεξ Αμπρίνες και τον Κάιλ Κούριτς. Τα όπλα γι αυτή ήταν αφενός η ικανότητα του Όστιν Χόλινς και του Κέι Σι Ρίβερς να παίξουν καλή άμυνα μακριά από την μπάλα και να "σπάνε" με επιθετικό τρόπο τα σκριν, αφετέρου η εξαιρετική επικοινωνία των υπόλοιπων παικτών της ρωσικής πεντάδας.

Στη σειρά με τον Παναθηναϊκό το 2010/11, ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς εφάρμοσε την ίδια άμυνα, με πρόσωπο - κλειδί τον Νικ Καλάθη και το μαρκάρισμα του Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Έτσι, κατάφερε να φέρει τα πάνω κάτω στη σειρά, να "σπάσει" την έδρα της Μπαρτσελόνα και, εν συνεχεία, να κατακτήσει το έκτο ευρωπαϊκό τρόπαιο του συλλόγου.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο Τσάβι Πασκουάλ κύκλωσε το όνομα των δύο καλύτερων περιφερειακών εκτελεστών της ισπανικής ομάδας, θέλοντας να τους βγάλει από την εξίσωση και να περιορίσει τις κατοχές που θα έπαιρναν, είτε σε off screen είτε σε spot up -μέσα από περιστροφές της ρωσικής άμυνας. Τακτική προσέγγιση που απέδωσε απόλυτα, αφού οι δυο τους δεν βρήκαν τα σουτ που τους αρέσουν, με αποτέλεσμα να κλείσει η Μπαρτσελόνα το Game 4 με 4/19 τρίποντα, έχοντας ως πρώτο σε εκτελέσεις περιφερειακών σουτ τον Νικ Καλάθη (3/7).

ΤΟ STEP UP ΚΑΙ Ο "ΑΦΑΝΤΟΣ"

Στη διάρκεια της σειράς, ο Άλεξ Αμπρίνες και ο Κάιλ Κούριτς έχουν εκ διαμέτρου αντίθετη προσφορά. Αμφότεροι είναι σημαντικοί για την ισορροπία της ισπανικής επίθεσης και τους διαδρόμους που ανοίγουν στους υπόλοιπους, πλην όμως ο πρώτος δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να παίξει ρόλο για την ομάδα του.

Ο 28χρονος γκαρντ/φόργουορντ είναι πολύ μακριά από αυτό που (μας) έχει συνηθίσει, μετρώντας 3 πόντους από 1/4 δίποντα, 0/3 τρίποντα και 1/2 βολές, 2 ριμπάουντ και 2 ασίστ σε 54'39'' συμμετοχής. Κι όταν ο παίκτης των 3.87 εκτελεσμένων σουτ τριών πόντων και του 42.7% της regular season είναι τόσο (απογοητευτικά) χαμηλά, η ζημιά για την Μπαρτσελόνα είναι τεράστια.

Από την άλλη, ο Κάιλ Κούριτς έχει κάνει ένα βήμα μπροστά, δίνοντας σημαντικές λύσεις στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ερχόμενος από τον πάγκο. Γι αυτό κιόλας, ο χρόνος συμμετοχής του έχει ανέβει από τα 17'52'' της regular season στα 22'56'' στα playoffs, με τους αριθμούς του να είναι εξαιρετικοί: 10.5 πόντοι (με 66.7% στα δίποντα και 71.4% στα τρίποντα) ανά αγώνα.

Σε μεγάλο βαθμό, ήταν κι αυτός που κράτησε όρθια την Μπαρτσελόνα στο πρώτο μέρος του Game 3 με τα συνεχόμενα σουτ που έβαλε, σε ένα σημείο που οι υπόλοιποι είχαν "κολλήσει". Κάτι το οποίο διέγνωσε και αντιλήφθηκε άμεσα ο Τσάβι Πασκουάλ, στον δρόμο προς την αλλαγή αμυντικής προσέγγισης και την έξτρα προσοχή στο δικό του μαρκάρισμα.

ΤΟ DEFENSIVE MASTERCLASS ΤΟΥ ΤΣΑΒΙ ΠΑΣΚΟΥΑΛ

Το Game 4 και η "box-and-one" πάντως δεν αποτελεί παρά την κορυφή του παγόβουνου για την σπουδαία αμυντική επιτυχία της Ζενίτ, στη διάρκεια της σειράς με την Μπαρτσελόνα. Η ρωσική ομάδα έχει καταφέρει να ελέγξει απόλυτα τον ρυθμό σε κάθε έναν από τους τέσσερις αγώνες, οδηγώντας σε πολλές περιπτώσεις τους παίκτες των μπλαουγκράνα σε καταστάσεις εκτός της comfort zone τους. Το πιο σημαντικό; Είναι αποτελεσματική ακόμη κι όταν καλείται να αμυνθεί σε συνθήκες που "έχει" η Μπαρτσελόνα.

Ο Νίκολα Μίροτιτς είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο παίκτης με το μεγαλύτερο συμβόλαιο στην EuroLeague, αυτός που οδήγησε την ομάδα του μέχρι την κορυφή της regular season παραμένει άφαντος. Το 3/14 που έχει από το low post είναι το πλέον χαρακτηριστικό στατιστικό στοιχείο της κακής παρουσίας του, αλλά κι ένας βασικός λόγος για την εν γένει απογοητευτική εικόνα της Μπαρτσελόνα στο post up.

Οι μπλαουγκράνα έχουν 11/44 σε τέτοιες καταστάσεις στη διάρκεια της σειράς, παίρνοντας μόλις 0.56 πόντους ανά κατοχή (από τους 0.93 τη regular season).

Ταυτόχρονα βέβαια, η Ζενίτ έχει περιορίσει σχεδόν στο μισό τα catch and shoot της αντιπάλου της. Μία ομάδα, όπως η Μπαρτσελόνα, που στηρίζει όλο το παιχνίδι στο διάβασμα, το mismatch και την υπομονή για να βρεθεί το ελεύθερο σουτ, εκτελεί πολύ λιγότερο από αυτό που έχει συνηθίσει. Οι 11.2 κατοχές που εκδηλώνονταν με catch and shoot στη regular season έγιναν 6.8 στα playoffs, με την αποτελεσματικότητα να πέφτει επίσης πολύ (από 1.19 πόντους ανά κατοχή σε 0.96).

Όπως είναι λογικό λοιπόν, οι μπλαουγκράνα οδηγούνται πολύ περισσότερο σε άλλου είδους κατοχές. Το pick n roll είναι ακόμη πιο σύνηθες, όπως επίσης το post up. Δύο επιλογές που αφορούσαν στο 28.9% των κατοχών στη regular season κι έχουν εκτοξευτεί στο 41.3% στα τέσσερα παιχνίδια με τη Ζενίτ. Κι ας είναι εκ διαμέτρου αντίθετη η αποτελεσματικότητα (όπως αποτυπώθηκε από τις 11/44 επιτυχημένες κατοχές σε post up).

ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Το κέρδος της Ζενίτ λοιπόν είναι προφανές και δεν αφορά μόνο στις δύο νίκες επί της Μπαρτσελόνα. Έχει να κάνει, πολύ περισσότερο, με το γεγονός πως έχει το πάνω χέρι στη σειρά, μεταφέροντας όλη την πίεση στην απέναντι πλευρά. Κάτι που αποτυπώνεται επίσης στην στατιστική.

Η ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους "τρέχει" λιγότερες κατοχές από το συνηθισμένο (της), δημιουργεί με μικρότερη συχνότητα, σκοράρει με μεγαλύτερη δυσκολία και εκτελεί με χειρότερα ποσοστά. Συνολικά, μοιάζει να είναι έξω από τα νερά της, παρά το γεγονός πως πρόκειται για μια ομάδα που στη διάρκεια της σεζόν έχει μάθει να παίζει κοντρολαρισμένα και χωρίς υπερβολές.

Απλά, απέναντί της βρίσκεται μια ομάδα που έχει εξελίξει πάρα πολύ την επίθεση μισού γηπέδου και το low pace στους αγώνες της.

Κατηγορία	Regular Season	Playoffs
Κατοχές	81.76	77
Πόντοι	80.65	73.5
Δίποντα (ποσοστό)	55%	43%
Τρίποντα (ποσοστό)	40%	42%
Εντός παιδιάς (ποσοστό)	50%	43%
Ριμπάουντ	30.94	26.75
Ασίστ	19.35	12.75
Catch and Shoot (εύστοχα)	4.56	2.25
Post up (εύστοχα)	3.79	2.75
Post up (ποσοστό)	56%	30%

Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΣΚΑΚΙΕΡΑΣ

Το βράδυ της Τρίτης 4 Μαΐου, θα μάθουμε ποια ομάδα θα πάρει το εισιτήριο για το Final Four της Κολωνίας. Η Ζενίτ είναι αυτή που έχει πείσει περισσότερο με την εικόνα και την παρουσία της, από την άλλη όμως η Μπαρτσελόνα μόνο αμελητέα ποσότητα δεν είναι.

Ανεξαρτήτως αποτελέσματος όμως, αυτό που θα μείνει από τη συγκεκριμένη σειρά είναι ένα: το credit που οφείλουν άπαντες να δώσουν στον Τσάβι Πασκουάλ και τους συνεργάτες του για την εικόνα που έχει παρουσιάσει η Ζενίτ (ειδικά στους αγώνες με την Μπαρτσελόνα) και την αίσθηση υπεροχής που έχει δημιουργήσει απέναντι σε έναν πιο πλήρη και πιο ποιοτικό αντίπαλο -μην ξεχνάμε άλλωστε πως η ρωσική ομάδα παίζει τη σειρά χωρίς τον Ματέους Πονίτκα και τον Αρτούρας Γκουντάιτις, μετά τον τραυματισμό του δεύτερου στο Game 1.

Κάτι που αποτελεί παρακαταθήκη για τη συνέχεια της συνεργασίας των δύο πλευρών, η οποία άλλωστε επεκτάθηκε για ακόμη τρία χρόνια λίγο πριν από την έναρξη των playoffs.

Photo Credits: Zenit St. Petersburg