Ζήσης: "Δεν με νοιάζει το ΝΒΑ"
Στο Camp που διοργανώνει ο Κώστας Βασιλειάδης, βρέθηκαν το πρωί της Τετάρτης Ζήσης και Γιαννούλης
Πρώτος, επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις της SIEMENS, o άσος της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που είπε: "
Ο αθλητισμός είναι από τα πιο δίκαια πράγματα στη ζωή. Δεν έχει σημασία ούτε από πού προέρχεσαι, ούτε ποιος είσαι, ούτε πόσα χρήματα έχεις, ούτε αν έχεις αυτό ή το άλλο μέσο. Αν αξίζεις, πετυχαίνεις.
• Το ΝΒΑ είναι όντως το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Δεν ξέρω όμως αν αξίζω να παίξω εκεί. Για την ώρα δεν το σκέφτομαι καν. Μόλις πήγα σε μια πολύ καλή ομάδα, είναι ένα σκαλοπάτι ψηλότερα από την ομάδα στην οποία ήμουν μέχρι σήμερα και θέλω να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία αυτή για να γίνω καλύτερος.
• Η εμπειρία μου μου έχει δείξει μέχρι σήμερα πως η δουλειά είναι πιο σημαντική από το ταλέντο. Όσο ταλέντο κι αν έχεις, αν δεν δουλέψεις πάνω σ’ αυτό, θα σε αφήσει.
• Σχολείο ή μπάσκετ. Προσπαθήστε και τα δύο. Εγώ ήμουν αρκετά καλός μαθητής, αλλά στα 15 μου πήρα συνειδητά την απόφαση να ρίξω όλη μου την προσπάθεια στο μπάσκετ. Για μένα η επιλογή ήταν σωστή. Κανείς όμως δεν μπορεί να προδικάσει την πορεία του, γι’ αυτό προσπαθήστε να τα συνδυάσετε, θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι αν μη τι άλλο.
• Καλύτερος γίνεσαι κάθε μέρα, κάθε στιγμή, μικρή ή μεγάλη μπορεί να σε κάνει καλύτερο. Ακόμη και το να χρειαστεί να παίξεις σ’ ένα γήπεδο όπου σε βρίζουν 10.000 άνθρωποι, κι αυτό έχει τον τρόπο να σε κάνει πιο δυνατό.
• Είναι απίστευτη τιμή ν’ ανήκω στην εθνική ομάδα. Πρόκειται για μια εκπληκτική παρέα παιδιών, νιώθω τι ακριβώς σημαίνει ομάδα εκεί, είμαστε πραγματικά εκεί ο ένας για τον άλλον.
• Δεν ξέρω τι θα έκανα αν έβλεπα μπροστά μου τον Βαρεχάο. Δεν τον προκάλεσα, ήταν τελείως αψυχολόγητο αυτό που έγινε. Εγώ το έχω βάλει πίσω μου, δεν ασχολούμαι πλέον. Δεν πρόκειται όμως για αθλητή, γιατί η έννοια του αθλητή δεν είναι σίγουρα το να βάζεις την μπάλα στο καλάθι. Πάντως ένα είναι σίγουρο, δεν θα προσπαθούσα να πάρω εκδίκηση. Δεν ταιριάζει ούτε σαν σκέψη μ’ αυτό που μόλις είπα και δεν μπορώ να αναλώνομαι σε κάτι τέτοιο.
• Ο τελικός του Μουντομπάσκετ απέναντι στην Ισπανία, ήταν η χειρότερη στιγμή που έζησα με την Εθνική. Έβλεπα πώς πήγαινε το παιχνίδι, έβλεπα ότι δεν μπορούσαμε να το γυρίσουμε και κόντευα να τρελαθώ που δεν μπορούσα έστω και για μια στιγμή να μπω και να βοηθήσω.
•Τι ομάδα είμαι; Μικρός ήμουν ΠΑΟΚ. Όχι όμως από τους φανατικούς της κερκίδας. Ο αδερφός μου ήταν αυτός που έτρεχε συνέχεια στα γήπεδα και ουσιαστικά αυτός με είχε κάνει ΠΑΟΚ
".
Στη συνέχεια ο Νίκος Ζήσης υπέγραψε αυτόγραφα, βγήκε φωτογραφίες με τα παιδιά, ενώ είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τον Κώστα, αλλά και να εξασκήσει τα ιταλικά του με τον Francisco Benedetti, προπονητή των τμημάτων υποδομής της Benetton Treviso, ο οποίος διδάσκει στα παιδιά του camp σ’ αυτή τη δεύτερη περίοδο της λειτουργίας της.
Καρφώματα από τον Γιαννούλη
Την σκυτάλη από το Νίκο Ζήση πήρε ο Γιάννης Γιαννούλης, που περίπου μία ώρα αργότερα έφθασε στις εγκαταστάσεις του camp συνοδευόμενος από τη μέλλουσα σύζυγό του Λένα Κόπτη (ο διεθνής σέντερ μπαίνει στο κλαμπ των παντρεμένων των Παρασκευή 6 Ιουνίου) και τον μόλις 9 μηνών γιο του Νικόλα.
O "ψηλός" είχε κέφια και παρά την αφόρητη ζέστη, έδειξε πως είχε τεράστια διάθεση να κάνει τα χατίρια των παιδιών και προτίμησε τα έργα από τα λόγια. Αρχικά είπε στα παιδιά πως " για να κάνεις κάτι στο μπάσκετ, πρέπει να το πάρεις απόφαση πως τη ζωή σου θα την περάσεις μέσα στο γήπεδο, πρωί – μεσημέρι – βράδυ εκεί, δεν έχει χρόνο για κάτι άλλο", ρώτησε αν θέλουν να δουν καρφώματα για να εισπράξει ενθουσιώδη ανταπόκριση και να τους ανταμείψει με μια σειρά εντυπωσιακών καρφωμάτων, διαγωνιζόμενος μάλιστα με μερικούς τολμηρούς.
Πριν αποχωρήσει κάτω από τις ζωηρές επευφημίες των νεαρών αθλητών, συζήτησε για ώρα με τον Κώστα, με τον οποίο διατηρεί πολύ καλή σχέση από τα χρόνια που βρέθηκαν μαζί στον ΠΑΟΚ, υπέγραψε δεκάδες αυτόγραφα, παραδίδοντας το Νικόλα στη φροντίδα του Κώστα και ζήτησε να φορέσει το T-shirt του camp, αφού η όλη διαδικασία τον άφησε να μοιάζει σαν να έχει μόλις τελειώσει από προπόνηση.
• Το ΝΒΑ είναι όντως το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Δεν ξέρω όμως αν αξίζω να παίξω εκεί. Για την ώρα δεν το σκέφτομαι καν. Μόλις πήγα σε μια πολύ καλή ομάδα, είναι ένα σκαλοπάτι ψηλότερα από την ομάδα στην οποία ήμουν μέχρι σήμερα και θέλω να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία αυτή για να γίνω καλύτερος.
• Η εμπειρία μου μου έχει δείξει μέχρι σήμερα πως η δουλειά είναι πιο σημαντική από το ταλέντο. Όσο ταλέντο κι αν έχεις, αν δεν δουλέψεις πάνω σ’ αυτό, θα σε αφήσει.
• Σχολείο ή μπάσκετ. Προσπαθήστε και τα δύο. Εγώ ήμουν αρκετά καλός μαθητής, αλλά στα 15 μου πήρα συνειδητά την απόφαση να ρίξω όλη μου την προσπάθεια στο μπάσκετ. Για μένα η επιλογή ήταν σωστή. Κανείς όμως δεν μπορεί να προδικάσει την πορεία του, γι’ αυτό προσπαθήστε να τα συνδυάσετε, θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι αν μη τι άλλο.
• Καλύτερος γίνεσαι κάθε μέρα, κάθε στιγμή, μικρή ή μεγάλη μπορεί να σε κάνει καλύτερο. Ακόμη και το να χρειαστεί να παίξεις σ’ ένα γήπεδο όπου σε βρίζουν 10.000 άνθρωποι, κι αυτό έχει τον τρόπο να σε κάνει πιο δυνατό.
• Είναι απίστευτη τιμή ν’ ανήκω στην εθνική ομάδα. Πρόκειται για μια εκπληκτική παρέα παιδιών, νιώθω τι ακριβώς σημαίνει ομάδα εκεί, είμαστε πραγματικά εκεί ο ένας για τον άλλον.
• Δεν ξέρω τι θα έκανα αν έβλεπα μπροστά μου τον Βαρεχάο. Δεν τον προκάλεσα, ήταν τελείως αψυχολόγητο αυτό που έγινε. Εγώ το έχω βάλει πίσω μου, δεν ασχολούμαι πλέον. Δεν πρόκειται όμως για αθλητή, γιατί η έννοια του αθλητή δεν είναι σίγουρα το να βάζεις την μπάλα στο καλάθι. Πάντως ένα είναι σίγουρο, δεν θα προσπαθούσα να πάρω εκδίκηση. Δεν ταιριάζει ούτε σαν σκέψη μ’ αυτό που μόλις είπα και δεν μπορώ να αναλώνομαι σε κάτι τέτοιο.
• Ο τελικός του Μουντομπάσκετ απέναντι στην Ισπανία, ήταν η χειρότερη στιγμή που έζησα με την Εθνική. Έβλεπα πώς πήγαινε το παιχνίδι, έβλεπα ότι δεν μπορούσαμε να το γυρίσουμε και κόντευα να τρελαθώ που δεν μπορούσα έστω και για μια στιγμή να μπω και να βοηθήσω.
•Τι ομάδα είμαι; Μικρός ήμουν ΠΑΟΚ. Όχι όμως από τους φανατικούς της κερκίδας. Ο αδερφός μου ήταν αυτός που έτρεχε συνέχεια στα γήπεδα και ουσιαστικά αυτός με είχε κάνει ΠΑΟΚ
".
Στη συνέχεια ο Νίκος Ζήσης υπέγραψε αυτόγραφα, βγήκε φωτογραφίες με τα παιδιά, ενώ είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τον Κώστα, αλλά και να εξασκήσει τα ιταλικά του με τον Francisco Benedetti, προπονητή των τμημάτων υποδομής της Benetton Treviso, ο οποίος διδάσκει στα παιδιά του camp σ’ αυτή τη δεύτερη περίοδο της λειτουργίας της.
Καρφώματα από τον Γιαννούλη
Την σκυτάλη από το Νίκο Ζήση πήρε ο Γιάννης Γιαννούλης, που περίπου μία ώρα αργότερα έφθασε στις εγκαταστάσεις του camp συνοδευόμενος από τη μέλλουσα σύζυγό του Λένα Κόπτη (ο διεθνής σέντερ μπαίνει στο κλαμπ των παντρεμένων των Παρασκευή 6 Ιουνίου) και τον μόλις 9 μηνών γιο του Νικόλα.
O "ψηλός" είχε κέφια και παρά την αφόρητη ζέστη, έδειξε πως είχε τεράστια διάθεση να κάνει τα χατίρια των παιδιών και προτίμησε τα έργα από τα λόγια. Αρχικά είπε στα παιδιά πως " για να κάνεις κάτι στο μπάσκετ, πρέπει να το πάρεις απόφαση πως τη ζωή σου θα την περάσεις μέσα στο γήπεδο, πρωί – μεσημέρι – βράδυ εκεί, δεν έχει χρόνο για κάτι άλλο", ρώτησε αν θέλουν να δουν καρφώματα για να εισπράξει ενθουσιώδη ανταπόκριση και να τους ανταμείψει με μια σειρά εντυπωσιακών καρφωμάτων, διαγωνιζόμενος μάλιστα με μερικούς τολμηρούς.
Πριν αποχωρήσει κάτω από τις ζωηρές επευφημίες των νεαρών αθλητών, συζήτησε για ώρα με τον Κώστα, με τον οποίο διατηρεί πολύ καλή σχέση από τα χρόνια που βρέθηκαν μαζί στον ΠΑΟΚ, υπέγραψε δεκάδες αυτόγραφα, παραδίδοντας το Νικόλα στη φροντίδα του Κώστα και ζήτησε να φορέσει το T-shirt του camp, αφού η όλη διαδικασία τον άφησε να μοιάζει σαν να έχει μόλις τελειώσει από προπόνηση.