-Από την πρώτη συνάντηση της εθνικής ανδρών, ο Σπανούλης, ο Μπουρούσης, ο Φώτσης και εσύ, με λίγα λόγια οι «παλιοσειρές» της ομάδας, μιλήσατε για χρέος. Ούτε συνεννοημένοι να ήσασταν...
"Ξέρεις τι συμβαίνει; Με τα παιδιά παίζουμε πολλά χρόνια μαζί, είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Είχαμε την τύχη να σημειώσουμε σπουδαίες επιτυχίες με τις εθνικές ομάδες των μικρότερων ηλικιών, ο κόσμος άρχισε να μας μαθαίνει. Οι πρώτες μεταγραφές σε συλλογικό επίπεδο οφείλονταν στα αποτελέσματα των εθνικών ομάδων. Για αυτό μιλήσαμε για χρέος. Γιατί αυτό που κάνουμε, το γουστάρουμε και δουλεύουμε σκληρά γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε τις επιτυχίες".

-Κρίνοντας από τη αδιάλειπτη παρουσία σου στις εθνικές ομάδες –παρεμπιπτόντως στο ντεμπούτο σου με την εθνική παίδων στις 17 Ιουλίου του 1998 δεν είχες καν κλείσει τα... 15- γίνεται παραπάνω από ξεκάθαρο ότι γουστάρεις αυτό που κάνεις.

"Εξυπακούεται ότι η συμμετοχή στην Εθνική αποτελεί τεράστια τιμή για όλους. Αν προσθέσουμε το ανθρώπινο κομμάτι, το φανταστικό κλίμα που υπάρχει, τη χαρά και την ικανοποίηση έπειτα από κάποια επιτυχία –και δόξα τω Θεώ τα τελευταία χρόνια έχουμε καταφέρει να είμαστε στις τέσσερις – πέντε καλύτερες ομάδες του κόσμου- μπορεί να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει όλο αυτό. Οσο περνούν τα καλοκαίρια, η κούραση αυξάνεται, αλλά η αίσθηση του να παίζεις στην Εθνική τα υπερκαλύπτει όλα".

-Θα πρέπει, πάντως, να είναι δύσκολη η μετάβαση σε μια καινούργια φιλοσοφία και μάλιστα χωρίς τέσσερα βασικά στελέχη, που αυτό το καλοκαίρι δεν σας συντροφεύουν. Για σοβαρούς λόγους βεβαίως ...

"Μα είμαι 100% σίγουρος ότι παρακολουθώντας τους αγώνες του τουρνουά ‘Ακρόπολις’ τα παιδιά που δεν θα είναι μαζί μας (Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Βασιλόπουλος, Τσαρτσαρής) θα είπαν από μέσα τους... ‘μακάρι να έπαιζα και εγώ, μακάρι να μπορούσα να πάω στο Ευρωμπάσκετ’. Πάνω από όλα, όμως, είμαστε άνθρωποι και εφόσον το σώμα επιτάσσει ένα διάλειμμα, καλά έκαναν και αποφάσισαν να ξεκουραστούν για ένα καλοκαίρι".

-Οι περισσότεροι από τους υπάρχοντες παίκτες μνημονεύουν σχεδόν καθημερινά αυτά τα ονόματα...

"Η αξία και των τεσσάρων παιδιών είναι δεδομένη, αλλά όσο πλησιάζουμε στους αγώνες, είμαστε υποχρεωμένοι να αφοσιωθούμε στην προσπάθεια που καταβάλλουμε, ώστε να εμφανιστούμε όσο το δυνατόν καλύτεροι στα γήπεδα της Πολωνίας. Αναφερθήκαμε και αναφερόμαστε στις απουσίες, αλλά εδώ και λίγες ημέρες η ομάδα αισθάνεται την ανάγκη να συγκεντρωθεί στον στόχο της, να δουλέψει με τους 14 παίκτες που διαθέτει, να διορθώσει τις αδυναμίες της και να παρουσιαστεί δυνατή αρχίζοντας από τους τρεις αγώνες στο Πόζναν".

-Πώς θα χαρακτήριζες αυτό το Ευρωμπάσκετ;
"Θα το χαρακτήριζα κάπως περίεργο. Πέρα από την Ισπανία, η οποία δείχνει να ξεχωρίζει από τις άλλες ομάδες, πιστεύω ότι όλοι οι άλλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Αν δηλαδή συμφωνήσουμε ότι η Ισπανία έχει τον τίτλο του φαβορί –αν και στο μπάσκετ έχουν δει πολλά τα μάτια μας και θυμάστε πώς την πάτησαν στην έδρα τους από τη Ρωσία στον τελικό του 2007- υπάρχουν αρκετές ομάδες που έχουν τα φόντα να κατακτήσουν το αργυρό μετάλλιο".

-Με δεδομένο ότι κορυφαίοι παράγοντες της Ομοσπονδίας κάνουν λόγο για βάθρο, υπάρχει περίπτωση αυτή η επιθυμία να δημιουργεί πίεση στην ομάδα;

"Δεν υπάρχει εθνική ομάδα χωρίς πίεση! Πρέπει όλοι να καταλάβουν κάτι. Δεν ερχόμαστε εδώ για να τα λέμε και να κάνουμε χαβαλέ. Με αρκετά παιδιά είμαστε αδελφικοί φίλοι, αλλά αυτό δεν μας αποπροσανατολίζει από τον σκοπό που βρισκόμαστε στην Εθνική. Είμαστε εδώ για να δουλέψουμε σκληρά και να προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Ουδείς απαρνήθηκε την πίεση, ουδείς τη φοβήθηκε. Αυτό που θέλουμε είναι να καταλάβει ο κόσμος ότι θα κάνουμε τα πάντα για να οδηγήσουμε ψηλά την ομάδα συμμετέχοντας σε ένα πολύ ‘ανοικτό’ τουρνουά, όπου όλα μπορεί να συμβούν".

-Ξέρεις ότι το "όλα" από το "τίποτα" διαχωρίζεται από μια κλωστή, από ένα ματς νοκ άουτ. Η μήπως βιαζόμαστε να φτάσουμε στον προημιτελικό;

"Θα ήμουν υποκριτής, αν έλεγα ότι δεν σκέφτομαι καθόλου αυτό το ματς. Πρέπει, όμως, να κοιτάξουμε τον κάθε αγώνα ξεχωριστά, να έχουμε το μυαλό μέσα στο κεφάλι και να αρχίσουμε δυναμικά από την πρεμιέρα κιόλας απέναντι στα Σκόπια. Η επιθυμία για διάκριση είναι δεδομένη. Πρώτοι εμείς το πιστεύουμε, αλλιώς δεν θα ήμασταν εδώ. Και θέλουμε και πρέπει και οφείλουμε να πολεμήσουμε για το καλύτερο. Πρωταρχικός στόχος, όμως, είναι να μπούμε στην οκτάδα και μάλιστα χωρίς ήττες στην πρώτη φάση. Δεν είναι εύκολο, γιατί είμαστε νέα ομάδα και θα χρειαστεί ψυχική δύναμη για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που θα εμφανιστούν στον δρόμο μας".

-Τι είναι αυτό που σε ενθουσιάζει στην Εθνική του 2009;

"Με ενθουσιάζει το άγνωστο, το καινούργιο, το νεαρό της ηλικίας, η δίψα που υπάρχει για διάκριση. Δίψα που δείχνουν και οι παλιότεροι, αλλά και οι νέοι παίκτες. Ολα αυτά δημιουργούν ενθουσιασμό, που τον βιώνουμε καθημερινά".

-Και τι σε προβληματίζει;

"Τι με προβληματίζει; Οτι ακόμη η ομάδα είναι άψητη. Οτι δεν έχει μεγάλες παραστάσεις σαν ομάδα, εννοώ όλοι μαζί. Για αυτό και ακόμη δεν μπορώ να κρίνω την ομάδα. Θα χρειαστεί να δώσουμε τους πρώτους αγώνες στο Πόζναν, ώστε να μπορέσω να καταλάβω πράγματα για αυτή την καινούργια προσπάθεια. Θέλω να δω πώς θα διαχειριστεί για παράδειγμα μια ήττα. Για αυτό λέω ότι οι πιο σημαντικές ημέρες είναι η Δευτέρα, η Τρίτη και η Τετάρτη στο Πόζναν. Από τους αγώνες με τα Σκόπια, την Κροατία και το Ισραήλ θα αντλήσουμε δύναμη για τις επόμενες φάσεις".

-Εκτός από την ομοιογένεια, η οποία επιτυγχάνεται με την πάροδο του χρόνου και δεν είναι εύκολο να εξασφαλιστεί μέσα σε δύο μήνες, υπάρχουν στοιχεία που πρέπει να βελτιώσετε;

"Υπάρχουν αδυναμίες, που έχουμε εντοπίσει και θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε με τα χαρίσματα που διαθέτει αυτή η ομάδα. Για αυτό έχουν βαρύτητα οι τελευταίες προπονήσεις πριν από τους αγώνες. Ενα παράδειγμα που πρέπει να αποφύγουμε, είναι οι τραγικές επιστροφές στην άμυνα στον τελευταίο φιλικό αγώνα που δώσαμε στο Μάριμπορ εναντίν της Σλοβενίας. Δεν πρέπει να επαναληφθούν".

-Γνωρίζουμε ότι αποφεύγεις να μιλάς για τον εαυτό σου, ωστόσο δημιουργείται η απορία σχετικά με το πώς καταφέρνεις από πρωταγωνιστής να γίνεσαι ρολίστας, από ρολίστας ξανά πρωταγωνιστής και αν το επιτάσσουν οι συνθήκες να αναλαμβάνεις εκ νέου δεύτερους ρόλους. Στην Εθνική έγινες ξανά πρωταγωνιστής. Υπάρχει κάποιος διακόπτης που πατάς ανάλογα με την περίσταση;

(με το ύφος του δείχνει να συμφωνεί) "Είναι αλήθεια ότι τα 2-2,5 τελευταία χρόνια –εάν εξαιρέσουμε ένα διάστημα κατά τη διάρκεια της εφετινής χρονιάς με την ΤΣΣΚΑ- δεν έπαιρνα μεγάλους ρόλους. Το χειρότερο ήταν ότι δεν τελείωνα παιχνίδια και τώρα που αυτό άλλαξε, αισθάνομαι πολύ διαφορετικά. Πιστεύω ότι οι φιλικοί αγώνες μου έκαναν πολύ καλό, είχαν για μένα διδακτικό χαρακτήρα. Ειλικρινά, δεν αισθάνομαι ότι έχω να αποδείξω κάτι. Αυτό που θέλω είναι να βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις, ώστε αυτή η ομάδα να πετύχει. Και πιστεύω ότι μπορεί να πετύχει κάτι καλό στην Πολωνία".

-Μια και μίλησες για... διδασκαλία, εσείς οι παλιότεροι έχετε επωμισθεί και αυτό τον ρόλο. Βλέπουμε μάλιστα ότι φροντίζετε να διεκπεραιώσετε την "αποστολή" σας με ευχαρίστηση.

"Είναι λογικό ότι έχοντας αντιμετωπίσει κάποιες καταστάσεις –όχι μόνο εγώ, αλλά και άλλα παιδιά- σε ομάδες που θέτουν ως στόχο ή και κατακτούν την Ευρωλίγκα χρόνο παρά χρόνο, προσπαθείς να μεταδώσεις αυτές τις εμπειρίες στους νεότερους. Στην ηλικία τους είχα την τύχη να αγωνιστώ με παίκτες, οι οποίοι με καθοδηγούσαν εντελώς ακομπλεξάριστα και είναι σειρά μου να κάνω ανάλογες κουβέντες με κάποια παιδιά".

-Ποιοι καθοδήγησαν εσένα;
"Ο πρώτος ήταν ο Νίκος Χατζής, ο οποίος τη χρονιά που είχα πάει στην ΑΕΚ έπαιζε μάλιστα και στην ίδια θέση, γιατί εγώ είχα ξεκινήσει ως δυάρι. Οταν βρίσκεσαι σε μικρή ηλικία και δεν ξέρεις πού πάνε τα τέσσερα, είναι πολύ σημαντικό να αισθάνεσαι ότι κάποιοι σε στηρίζουν. Και στην Εθνική το 2004 βίωσα ανάλογες συνθήκες, ακόμη και παλαιότερα όταν είχα παίξει στην ανδρών θυμάμαι τον Σιγάλα, τον Αλβέρτη να βοηθούν εμάς τους μικρότερους. Και τώρα το ανταποδίδουμε".

-Τώρα, λοιπόν, που ήλθε η σειρά σου, ποιον έχεις πάρει... υπό την προστασία σου;
"Σε αυτή την προσπάθεια όλοι είμαστε συμμέτοχοι. Μέσα από πολλές συζητήσεις θέλουμε να δώσουμε στα μικρότερα παιδιά να καταλάβουν ότι μια ήττα δεν φέρνει τη συντέλεια του κόσμου, ότι η ζωή συνεχίζεται, ότι το Ευρωμπάσκετ δεν τελειώνει σε ένα βράδυ".

-Δεν μπορεί, με κάποιον θα υπάρχει ισχυρότερη επαφή...

"Και εγώ και ο Βασίλης (Σπανούλης) έχουμε κάνει κάμποσες συζητήσεις με τον Νικ (Καλάθη). Τον Νικ τον χρειάζεται η ομάδα, έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία και τον βοηθάμε, ώστε να καταλάβει το ευρωπαϊκό στιλ παιχνιδιού και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Με όλα τα παιδιά μιλάμε συχνά. Είπαμε, το κλίμα στα αποδυτήρια είναι φανταστικό. Απομένει να συνεχιστεί ο κρίκος των επιτυχιών στην Πολωνία και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τα δώσουμε όλα όπως κάθε καλοκαίρι".