Τρεις μήνες ήταν αρκετοί για να γίνει πανό, σύνθημα (και σε ποδοσφαιρικό αγώνα του οργανισμού), "πασάς", hashtag στο Twitter (#adayimizobradovic, όπερ μεθερμηνευόμενον "Υποψήφιος Ομπράντοβιτς", με τους "ακόλουθους" να κάνουν τις προτάσεις τους), μέχρι και το alter ego του Τσακ Νόρις.

Σε αυτό το διάστημα, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς φρόντισε να κινηθεί κατά τρόπο που να δικαιώσει -σε πρώτη φάση- τις προσδοκίες εκείνων που τον κυνηγούσαν -ανηλεώς- δυο χρόνια, μέχρι να τον πείσουν να γίνει δικός τους.

"Δεν υπάρχει πρόβλημα, που δεν μπορεί να λύσει ο Ομπράντοβιτς", είναι ο τίτλος... μελλοντικού βιβλίου που θα εκδώσουν οι οπαδοί της Φενέρ.

Όχι απλά ως ένας ακόμα προπονητής της Φενέρμπαχτσε Ουλκέρ, αλλά ως ο σωτήρας-λυτρωτής. Αυτός που θα αναλάμβανε να δημιουργήσει εκ βάθρων τη νέα εποχή της Φενέρ, που είχε κουραστεί να σπαταλά κοντέινερ με ευρώ, αλλά να μη βλέπει χαΐρι, μηδέ προκοπή. Πόσω μάλλον τίτλος. Για πάρτη του, πρόσθεσαν στο... τερματικό τους τη λέξη "υπομονή" (έως τότε αγνοούσαν την ύπαρξη της -πολλώ δε τη χρησιμότητα της) και από θρίαμβος των συγκεντρωτικών τύπων (που δεν δίσταζαν να προσθέτουν παίκτες στο ρόστερ, χωρίς απαραίτητα να ρωτούν για αυτούς τον εκάστοτε προπονητή) έγιναν "υπάλληλοι" του "Ζοτς". Του έδωσαν τα κλειδιά του οργανισμού (ήξεραν πως διαφορετικά, δεν θα τον έκαναν ποτέ δικό τους) και έφυγαν από τη μέση -για να μην ενοχλούν-, με την υπόσχεση να είναι δίπλα του, όποτε τους χρειαστεί -για ό,τι τους χρειαστεί.

Έγινε ΚΑΙ πίνακας

Πώς είναι η ζωή του πολυνίκη κόουτς στην Κωνσταντινούπολη; Ιδιαίτερη. Επ' ουδενί εύκολη, σίγουρα ενδιαφέρουσα και απαιτητική. Αλλά ο Ομπράντοβιτς δεν θα ήθελε κάτι διαφορετικό, για την επιστροφή του από τον ένα χρόνο ξεκούρασης -που τόσο είχε ανάγκη. Αν κρίνουμε δε, από αυτό που βλέπουμε, οι προκλήσεις λειτουργούν πάνω του σαν... μπότοξ. Όχι. Ρίξτε μια ματιά. Δεν έχει ξανανιώσει;

Το νέο σπιτικό του Ομπράντοβιτς βρίσκεται στην ασιατική πλευρά της Πόλης. Οπως πιθανόν να 'χετε διαβάσει περί το εκατομμύριο φορές, ενώ αρχικά ήθελε ζήσει στην ευρωπαϊκή πλευρά, όταν είδε τι γίνεται στους δρόμους με την τρελή -στα όρια της παράνοιας-κίνηση, κατάλαβε πως δεν είχε άλλη επιλογή, από το να είναι κάπου κοντά στη Fenerbahce Ulker Sports Arena. Διαφορετικά, θα έπρεπε να ζει σε τροχόσπιτο -για να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του. Σημειωτέον, για να αποφύγει τυχόν συγκινήσεις (διότι στην Κωνσταντινούπολη δεν τρακάρουν απλά, αλλά ντελαπάρουν τα αυτοκίνητα), οι ιθύνοντες της ομάδας του παραχώρησαν οδηγό -που ξέρει να επιβιώνει σε αυτούς τους δρόμους!

Έγινε και μήνυμα... της τροχαίας
("Δεν υπάρχει κίνηση, υπάρχει Ομπράντοβιτς")

Το διαμέρισμα του είναι στη Fenerbahce Marina, έχει τη θέα που μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία (προς το ιστορικό κέντρο της ευρωπαϊκής πλευράς του Βόσπορου) και μεταξύ άλλων, τυγχάνει εκ των πλέον δημοφιλών αναζητήσεων στο Google. Τα παλαιότερα χρόνια, η περιοχή λεγόταν Χαλκηδόνα. Τώρα, είναι γνωστή ως Καντικόι και το 2003 αδελφοποιήθηκαν με τον Άγιο Σώστη, του Ρέντη. Ας επιστρέψουμε όμως, στο θέμα μας.

Η "Φενέρμπαχτσε Μαρίνα"

Για να αισθανθεί το συντομότερο σαν στο σπίτι του, όταν μετακόμισε στην Πόλη, τον ακολούθησε ο μάνατζερ του, Αλεξ Ράσκοβιτς, αλλά και η κόρη του, Άννια, η οποία δεν περιορίστηκε σε επίσκεψη, αλλά έγινε κάτοικος Καντικόι. Σύντομα θα βρεθούν κοντά του η σύζυγος του, με το γιο του Τζόρτζε. Προς το παρόν, ακόμα προσπαθεί να φτιάξει το σπίτι του (στα γούστα του), αλλά ώρες δεν βρίσκει ελεύθερες. Γιατί;

Όταν ανέλαβε τη Φενέρμπαχτσε Ουλκέρ ο "Ζοτς", ανέλαβε... γενικότερα το τμήμα μπάσκετ. Όχι μόνο την ανδρική ομάδα. Επειδή οι διοικούντες τον οργανισμό δεν είχαν ακριβώς επαρκή και εμπεριστατωμένη άποψη επί της ενδεδειγμένης λειτουργίας ενός συλλόγου, ξεκίνησε τη δουλειά του με... σεμινάρια του πώς πρέπει να λειτουργήσει το σύστημα. Δηλαδή, οργανώνει τη Φενέρ σε όλα τα επίπεδα. Παράλληλα, ασχολείται με ό,τιδηποτε αφορά το αγωνιστικό κομμάτι και δίνει τις μάχες του, σε κάθε επίπεδο. Κατ' αρχάς, τάχθηκε εναντίον του υπέροχου κανονισμού που υποχρεώνει τις ομάδες να 'χουν δυο Τούρκους στο παρκέ από την αρχή μέχρι το τέλος κάθε ματς της εγχώριας λίγκας. Εύλογα, αυτό το "πρέπει" έκανε τους γηγενείς να αισθάνονται σταρ, μαζί και απαραίτητοι. Ακόμα και εκείνους που δεν ήξεραν τα βασικά του σπορ.

Όλοι είναι "στρατιώτες" του

Αρνήθηκε να υποχωρήσει στις τρελές απαιτήσεις τους και έκανε αυτό που ανέκαθεν ήξερε καλύτερα: επένδυσε στη νεολαία της χώρας (εξ ου και ο Σιπάχι, ο Τουρκιγιλμάζ με τον Μέτεκαν και τον Μαχμούτογλου όχι μόνο υπάρχουν στορόστερ, αλλά κάνουν και δουλειά), όπως έπαιρνε κοντά του παιδιά που ήξερε πως μπορεί να εμπιστευτεί (Κλέιζα, Μπιέλιτσα και Ζόριτς). Εξυπακούεται όλα αυτά έγιναν με σύμφωνη γνώμη της διοίκησης που συνήθως αρκούταν σε ένα λιτό και περιεκτικό "ΟΚ". Γιατί ποιοι ήταν αυτοί να σταθούν εμπόδιο στα "θέλω" του σωτήρα τους;

Ο "Ζοτς" με το αφεντικό

Προκειμένου να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο, η θέση του Ομπράντοβιτς στην ομάδα, αλλά και να μάθει και ο τελευταίος φαν της Φενέρ πως είναι το απόλυτο αφεντικό,... το πραγματικό αφεντικό του οργανισμού, Ασίζ Γιλντιρίμ αφενός τον κάλεσε σε ευχαριστήριο γεύμα (για όσα έχει κάνει ήδη για την ομάδα), αφετέρου εμφανίστηκε στις θέσεις των VIP, σε ματς της Euroleague (αυτό με την ΤΣΣΚΑ), με τις κάμερες να ζουμάρουν διαρκώς πάνω του -διότι το φαινόμενο ήταν πρωτοφανές.

Εξυπακούεται πως ο Ομπράντοβιτς δεν... ένιωσε -κάτι το ιδιαίτερο. Η -θα τη λέγατε και πλούσια- εμπειρία του, τον βοηθά να γνωρίζει πως στον υπέροχο χώρο που λέγεται μπάσκετ, είσαι όσο καλό είναι το τελευταίο σου αποτέλεσμα. Για αυτό και συνεχίζει και περνά ατελείωτες ώρες στο γραφείο του, στο γήπεδο, έχοντας για παρέα τον Μιρσάντ Τουρκσάν (έχει χαρακτηρίσει ήδη τον "Ζοτς" δάσκαλο), τον εκ των κουμπάρων του και συνεργάτη του στον πάγκο, Βλάντο Αντρόι (πρώην χεντ κόουτς της ΚΚ Ζάγκρεμπ) και τον "Ίσκι" Ιμπανιέθ, ασίσταντ του στην Μπανταλόνα.

Ο "Ίσκι" Ιμπανιέθ

Οι δυο τελευταίοι είναι και οι άνθρωποι που τον συνοδεύουν κατά κανόνα στις εξόδους του, για φαγητό. Ως λάτρης του ψαριού (το οποίο υπάρχει εν αφθονία εκεί που ζει) έχει ήδη βρει τα μέρη που... τον εκφράζουν. Πέραν αυτής της διασκέδασης, άλλη δεν υπάρχει. Είπαμε, έχει βάλει ένα στοίχημα, με τον εαυτό του. Και δεν ξέρουμε αν θυμάστε, αλλά δεν ξέρει να χάνει...