Ο "Ζοτς" πρώτα απ' όλα θέλησε να ευχαριστήσει τους γονείς του: " Εμαθα από τον πατέρα μου, Βόιτσλαβ, πως αν θέλεις να σε σέβονται πρέπει να σέβεσαι τους άλλους και αυτό είναι που λέω στους παίκτες μου πάντα".

"Eίμαι ευγνώμων στη μητέρα μου, Ντάτσα, για την αγάπη που μου έδωσε. Ακόμα έχει όλες τις φανέλες που φόρεσα από την αρχή της καριέρας μου. Μέχρι και τώρα που ήρθα στο σπίτι είχε έτοιμο το ίδιο κέικ που ξέρει ότι μου αρέσει και με περιμένει τα τελευταία 40 χρόνια

".

Για τα παιδιά του είπε: " Θέλω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου, Βέσνα και να μιλήσω για τα παιδιά μου, τον Τζόρτζι και την Ανια. Εμαθα τον Τζόρτζι να αγαπά τη Σερβία, την πατρίδα του, και θα ήθελα να κάνει αύριο κι αυτός το ίδιο με τα δικά του παιδιά".

Τέλος, αναφέρθηκε στον Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς που το 1991 τον έπεισε να εγκαταλείψει την εθνική Σερβίας και την Παρτίζαν για να ξεκινήσει την προπονητική: " Ο Κιτσάνοβιτς ήταν ο άνθρωπος κλειδί όταν το 1984 πήγα στην Παρτιζάν ως παίκτης. Οταν έπαιζα στην Παρτιζάν όλοι μιλούσαν για Πάσπαλι, Ντίβατς, Τζόρτζεβιτς, Ντανίλοβιτς και έλεγαν για το πού θα έπαιζαν".

"Για μένα έλεγαν ότι θα γινόμουν προπονητής. Κανένας δεν περίμενε, ούτε καν σκεφτόταν, ότι θα είμαι τόσο επιτυχημένος. Ούτε εγώ δεν το είχα σκεφτεί ή φανταστεί, είναι η αλήθεια. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό το σενάριο. Το 1991 ήμουν στην προετοιμασία της εθνικής και αρχηγός για το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης".

"Ο Κιτσάνοβιτς μου είπε να γίνω προπονητής, αλλά δεν μου άφησε πολλά περιθώρια. Τον παρακάλεσα να μου δώσει χρονικό περιθώριο, αλλά μου είπε ότι η προσφορά είναι για απόψε και μέχρι απόψε. Είμαι τυχερός που δέχτηκα την προσφορά εκείνο το βράδυ. Χωρίς τον Κιτσάνοβιτς δεν θα γινόμουν ποτέ αυτό που είμαι σήμερα



".