Τι θα' θελε να κάνει ο Ηλίας Ζούρος, τώρα που το Ευρωμπασκετ τελείωσε, η Ισπανία ξανακάθισε στον θρόνο της και η Ελλάδα επιστρέφει στην Αθήνα, έχοντας πετύχει τον βασικό στόχο της πρόκρισης στο προολυμπιακό τουρνουά;

Όχι ...πάντως να πιάσει ξανά δουλειά και να κάνει προπόνηση με τη Ζαλγκίρις! Μπορεί, όμως, να κάνει κι αλλιώς;

Σε μια εβδομάδα η ομάδα του δίνει το πρωτο της επίσημο ματς για φέτος. Γι αυτό άφησε κατά μέρος την φόρμα της Εθνικής και φόρεσε εκείνη της Ζαλγκίρις.

"Αν με αφήνατε να κοιμηθώ, δυο μέρες δεν θα σηκωνόμουν από το κρεβάτι" μονολογούσε το μεσημέρι της Κυριακής κι ενώ μας περίμενε συνεπής στο ραντεβού μας στο ξενοδοχείο "Κάουνας".

Η κούραση και η υπερένταση. Αλλά και το στρες για να μπορέσει η Εθνική να φτάσει εκεί που είχε στοχεύσει. Ο προπονητής της είναι κουρασμένος, όχι όμως και απογοητευμένος

-Κούραση, αλλά και ικανοποίηση στο τέλος. Μοιάζει σα να έχουμε πάρει μετάλλιο…

« Δεν είναι το ίδιο, φυσικά. Μη τρελαθούμε κιόλας. Υπάρχει, όμως, πράγματι ικανοποίηση για δυο πράγματα. Πρώτον γιατί κατακτήσαμε τον στόχο μας που ήταν η πρόκριση στο προολυμπιακό. Δεν ήταν εύκολο και θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι ομάδες όπως η Τουρκία, η Σερβία, η Γερμανία, η Σλοβενία ακόμη και οι Κροατία, Ιταλία που έφυγαν νωρίς, δεν θα διεκδικήσουν την πρόκρισή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το δεύτερο είναι πως κερδίσαμε τον σεβασμό όλων όσων μας είδαν να παίζουμε στο γήπεδο. Δείξαμε ότι το ελληνικό μπάσκετ είναι εδώ, με μια ομάδα που βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση, παλεύει και εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης».

-Υπάρχει χαρά και κάτι άλλο μαζί;

«Πρώτα είναι η χαρά για την προσπάθεια και την επιτυχία ενός στόχου. Μετά υπάρχει και μια μικρή πικρία γιατί φτάσαμε πολύ κοντά στο να περάσουμε στην τετράδα. Σε ένα αγώνα μπάσκετ όμως μετράνε όλοι οι παράγοντες και κυρίως η τύχη. Στο ματς με τους Γάλλους δεν ήμασταν τυχεροί, παρόλα αυτά επιμένω ότι η ομάδα άγγιξε το μέγιστο της προσπάθειάς της. Μείναμε έξω άλλωστε για ένα σουτ, για ένα λάθος, για λεπτομέρειες εν πάση περιπτώσει».

- Κι έτσι ξεχάσαμε το «χαστούκι» από τα Σκόπια. Ήταν εκείνο το χειρότερο ματς της ομάδας;

«Όχι, δεν συμφωνώ. Πολλοί μίλησαν για αυτό το ματς, αλλά η συνέχεια αποδείχθηκε διαφορετική. Είδατε που έφτασαν οι Σκοπιανοί, που έχουν τον καλύτερο πλέι-μέικερ του τουρνουά και πάλεψαν ακόμη και κόντρα στους Ισπανούς. Μη ξεχνάτε ότι στο μεταξύ μας παιχνίδι, η διαφορά άνοιξε στο τέλος όταν προσπαθήσαμε με βεβιασμένες ενέργειες να αλλάξουμε την ροή του».

-Αισθάνεσαι και προσωπική δικαίωση, για αυτό που πέτυχε η ομάδα;

«Σας είπα από την αρχή. Είμαστε ομάδα. Γι αυτό πάντοτε βάζω τους συνεργάτες μου στην ίδια μοίρα. Παραμείναμε ενωμένοι ως το τέλος, όπως άλλωστε ξεκινήσαμε. Πρίφτης, Μανωλόπουλος, Μολυδάς, Παπαγεωργίου, δεν ξεχωρίζω κανέναν. Κι εμείς ξεκινήσαμε πολύ νωρίς την προετοιμασία. Όλη τη μέρα ήμασταν μαζί σχεδιάζοντας και προγραμματίζοντας τον τρόπο με τον οποίο θα παίζαμε. Από το ξεκίνημα της προετοιμασίας, μέχρι την τελευταία μέρα. Έστω κι αν κοιμόμασταν ελάχιστα…»

Η άμεση προσαρμογή

- Μια προετοιμασία, μάλιστα, που είχε ένα σωρό εμπόδια. Ξαφνικά, άλλους υπολόγιζες, άλλους είδες να παίζουν στο Ευρωμπάσκετ.

«Η βασική μας αρχή ήταν να χτίσουμε την ομάδα με αρχές και στην άμυνα και στην επίθεση. Οι απουσίες μας ανάγκασαν να προσαρμοστούμε. Να κάνουμε την ομάδα πιο κινητική, να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στην ομαδικότητα, παίζοντας όμορφο μπάσκετ. Πάντα, βέβαια, κάποια στιγμή αναζητάς και τις μεγάλες προσωπικότητες και είναι αλήθεια πως οι τρεις της παλιάς φρουράς μας βοήθησαν και μπασκετικά και ψυχολογικά, ιδιαίτερα μετά το ματς κόντρα στη Γαλλία, όταν έπρεπε να ανασυγκροτηθούμε και να παίξουμε ένα κρίσιμο παιχνίδι κόντρα στους Σέρβους».

- Ναι, αλλά γράφτηκε ότι ο Μπουρούσης δεν ήταν τόσο «εύκολος» στη διαχείρισή του.

«Διαφωνώ. Δεν μου ζήτησε ποτέ να έχει ιδιαίτερη μεταχείριση. Ακόμη κι όταν αρρώστησε ήθελε να παίξει. Αγωνίστηκε παρότι ήταν καταπονημένος. Ξέρετε κάτι που μας είπαν όλοι όσοι είδαν την ελληνική αποστολή; Ήμασταν ομάδα και μέσα και έξω από το γήπεδο. Εδώ στο Κάουνας, όλοι οι άλλοι …ήταν συνέχεια εκτός ξενοδοχείου. Εμείς ήμασταν στα δωμάτιά μας, με εξαίρεση μια μικρή βόλτα για να πάρουμε αέρα».

- Ωραία. Περάσαμε στο Προολυμπιακό, προφανώς του χρόνου περιμένεις και όσους …έλειπαν φέτος;

«Είναι άτοπο να μιλήσουμε για του χρόνου. Πρέπει να περιμένουμε να δούμε πως θα πάει η χρονιά, να είναι όλοι υγιείς, να παίξουν καλά με τις ομάδες τους και όταν έρθει η ώρα θα πάρουμε τους καλύτερους».

Στο εξωτερικό γίνεσαι πιο πατριώτης

- Με τόσες αναποδιές και απουσίες, δεν σκέφτηκες καμιά φορά να τα…παρατήσεις;

«Όχι ποτέ. Ο δικός μου στόχος παρέμενε ίδιος. Να παρουσιάσω μια ομάδα που θα έπαιζε όσο το δυνατόν καλύτερα. Στη δουλειά του προπονητή υπάρχουν δυσκολίες και αναποδιές, ποτέ δεν είναι όλα τέλεια. Άρα, έπρεπε να συνεχίσω παρά τα προβλήματα. Είναι πολύ μεγάλη τιμή να είσαι προπονητής της Εθνικής ομάδας και αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι όσοι εργαζόμαστε στο εξωτερικό, γιατί εκεί νιώθουμε περισσότερο «πατριώτες». Θυμάμαι πως …κοιτούσα το 2006 τους Γάλλους όταν η ελληνική ομάδα είχε νικήσει στο Μουντομπάσκετ τις ΗΠΑ!»

- Προφανώς το κίνητρο για τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι τεράστιο

«Καμιά αμφιβολία. Είναι εμπειρία ζωής για κάθε αθλητή, για κάθε προπονητή. Ποιος δεν θέλει να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να συναγωνιστεί με τους καλύτερους. Δεν το συζητάμε. Όλοι θέλουμε να βρεθούμε στο Λονδίνο…»

- Πέρσι τέτοια εποχή δεν είχες δουλειά. Φέτος έχεις πάρει τρεις τίτλους με τη Ζαλγκίρις και οδήγησες την Εθνική σε αυτή την πρόκριση. Είναι ο καλύτερος χρόνος της καριέρας σου;

«Ο καλύτερος μέχρι τον επόμενο. Πέρσι έμεινα συνειδητά εκτός γηπέδων. Είχα την ευκαιρία να ξαναπάω στην Αμερική και να κάτσω μαζί με προπονητές όπως ο Πόποβιτς, για μένα ο κορυφαίος προπονητής του κόσμου και ο Ντ’ Αντόνι που έχει εξαιρετικές ιδέες για την επίθεση. Με έκαναν καλύτερο και πιο έμπειρο για την επόμενη δουλειά μου».

Ακόμη είναι νωρίς

- Να επανέλθουμε στους απόντες. Εντάξει οι τραυματίες. Με Σχορτσιανίτη και Μαυροκεφαλίδη όμως, τι γίνεται;

«Καλύτερα να μη το συζητήσουμε τώρα το συγκεκριμένο θέμα».

- Και ο Διαμαντίδης; Μήπως πρέπει να γίνει μια προσπάθεια για να μεταπειστεί και να ξαναπαίξει στην ομάδα, καθώς είναι και ολυμπιακή χρονιά;

«Κι αυτό είναι νωρίς να το συζητήσουμε από τώρα. Η απόφαση ανήκει στον ίδιο τον παίκτη, για τον οποίο τρέφω μεγάλο θαυμασμό. Θα ήταν άκαιρο εκ μέρους μου να μιλήσω για τον Διαμαντίδη της Εθνικής, καθώς εγώ βρίσκομαι μόλις δυο-τρεις μήνες, ενώ ο Δημήτρης αφιέρωσε πάρα πολλά χρόνια, μας χάρισε τεράστιες διακρίσεις και μεγάλες στιγμές, για τις οποίες σαν Έλληνας πρέπει να του πω ευχαριστώ».

-Λένε ότι σε αυτό το Ευρωμπάσκετ η Εθνική έδωσε σεμινάρια άμυνας στο λόου-ποστ

«Γενικά προσπαθήσαμε πολύ. Αυτή η άμυνα μου αρέσει και την εφαρμόζω εδώ και χρόνια στις ομάδες. Είναι τιμητικό να μιλάνε με καλά λόγια για αυτό τον τομέα στον οποίο από την αρχή δουλέψαμε πάρα πολύ. Θέλαμε άλλωστε να είμαστε καλοί σε δυο πράγματα. Στην άμυνά μας και τα ριμπάουντ».

- Τελικά, κάτι που δεν σε ικανοποίησε υπάρχει;

«Χε, χε. Από την φύση μου θέλω πάντα το καλύτερο και κυνηγάω τις λεπτομέρειες. Από την άλλη νομίζω ότι όλο αυτό το Ευρωμπάσκετ ήταν για μένα πολύ ενδιαφέρον, ειδικά με τις ατέλειωτες συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων με τους συνεργάτες μου».

Μέσα σε 24 ώρες

- Πότε συνειδητοποίησες ότι «εντάξει είμαστε καλά, πετύχαμε»

«Όταν τελείωσε ο αγώνας με τη Σερβία. Ήταν άμεσο το συναίσθημα και χάρηκα πολύ. Είχαμε περάσει άλλωστε από την πίκρα του αποκλεισμού κόντρα στους Γάλλους στην επίτευξη του στόχου της πρόκρισης στο προολυμπιακό. Μέσα σε 24 ώρες».

- Ανησύχησες κάποια στιγμή ότι θα εκτροχιαστούμε;

«Όχι, δεν το σκέφτηκα. Με τους Σέρβους ήξερα ότι είχαμε φτάσει στο πιο κρίσιμο σημείο και έπρεπε να νικήσουμε οπωσδήποτε».

- Το θέμα Ελληνιάδη σας επηρέασε;

«Μα δεν ξέραμε τίποτε. Δε νομίζω ότι έπαιξε ρόλο στην πορεία της ομάδας».

- Είναι κέρδος που όπως εμφανίστηκε αυτή η ομάδα διευρύνει τις επιλογές σου για το άμεσο μέλλον;

«Σίγουρα. Οι νέοι παίκτες πήραν πολλές εμπειρίες, έγιναν καλύτεροι, προσαρμόστηκαν ακόμη και όσοι είχαν πρόβλημα στην αρχή, άρα είναι πιο έτοιμοι για την επόμενη διοργάνωση».

- Στους Ολυμπιακούς Αγώνες τι τύχη μπορεί να έχουμε;

«Μα καθίστε πρώτα απ’ όλα να προκριθούμε! Το προολυμπιακό τουρνουά είναι δύσκολη υπόθεση και δεν ξέρουμε που θα γίνει. Έχω μιλήσει με όλα τα παιδιά, για το τι θέλω να κάνουν όλη τη χρονιά. Όλοι ήμασταν χαρούμενοι στο τελευταίο ομαδικό δείπνο, γιατί πράγματι το κλίμα ήταν ευχάριστο σε όλη την προετοιμασία και το τουρνουά»

- Τελικά, ο Ζούρος του 2011 πόση σχέση έχει με τον Ζούρο του 2001 που αναλάμβανε «ρούκι-κόουτς» τον Ολυμπιακό;

«Όλα ήταν εμπειρίες. Και ο Ολυμπιακός ήταν. Κάθε χρόνο γίνεσαι και πιο έμπειρος. Θα έλεγα ότι τότε δεν ήμουν έτοιμος να χειριστώ καταστάσεις έξω από το γήπεδο. Πρέπει όμως κάθε φορά να βελτιώνεσαι. Το μπάσκετ είναι η μεγάλη μου αγάπη, η δουλειά μου. Αν το αφήσεις όμως, σε αφήνει. Είναι τόσο πολύ εξελισσόμενο , είτε στον τρόπο που παίζεται, είτε στους κανονισμούς, που μπορεί μέσα σε ένα χρόνο μπορεί να σε ξεπεράσει».