Ζούρος, το εθνικό κομπιούτερ...

Το καλοκαίρι του 2000, ο Σωκράτης Κόκκαλης αναζητούσε τον προπονητή που θα διαδεχόταν τον Γιάννη Ιωαννίδη, μετά το δεύτερο πέρασμά του από τους "ερυθρόλευκους".

Η επιλογή του προκάλεσε, ενδεχομένως, τη μεγαλύτερη έκπληξη εκείνης της χρονιάς, καθώς παρέδιδε την ομάδα στα χέρια του εντελώς άγνωστου στο ευρύ κοινό, Ηλία Ζούρου. Στα 34 του χρόνια, έμπαινε στα βαθιά. Κι όπως αποδείχθηκε ήξερε να κολυμπάει αρκετά καλά!

Ο άλλοτε βοηθός προπονητή, ειδικευμένος στην ανάλυση των αντιπάλων που περνούσε ώρες πάνω στο ...θρυλικό λαπ-τοπ (εξ ου και το προσωνύμιο κομπιούτερ που του "κότσαραν" οι δημοσιογράφοι), έγινε σιγά-σιγά ένας ολοκληρωμένος χεντ-κόουτς. Έντεκα χρόνια μετά, άλλωστε, ο Ζούρος βρίσκεται και επίσημα, πλέον, στο τιμόνι της Εθνικής Ομάδας, καθώς από το πρωί της Παρασκευής είναι ο 30ός προπονητής του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.

Η είδηση δεν έπεσε σαν βόμβα, καθώς εδώ και καιρό η ομοσπονδία είχε καταλήξει στην επιλογή του και απέμενε η συνάντηση με τον Γ.Βασιλακόπουλο για να επιβεβαιώσουν την συμφωνία.

Αμέσως μετά άρχισε ... ο εφιάλτης του νέου ομοσπονδιακού κόουτς. Το τηλέφωνό του δεν σταμάτησε να χτυπάει. Όχι μόνο για να δεχθεί συγχαρητήρια από φίλους και γνωστούς, αλλά και για να απαντήσει στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

Με το αυτί στο κινητό...

" Τι να σου πω; Κοκκίνισε το αυτί μου" εξομολογήθηκε στο Sport24.gr, σε ένα διάλειμμα των απανωτών δηλώσεών του. Ποιες δηλώσεις όμως; Ο Ηλίας, δεν μπορούσε να πει τίποτε περισσότερο από το να εκφράσει την ικανοποίησή του, το αίσθημα τιμής που έχει ένας προπονητής όταν αναλαμβάνει την Εθνική Ομάδα και τη δουλειά που τον περιμένει.

" Τι άλλο να πώ; Πήρα τα χαρτιά για την προετοιμασία και τα σχετικά, αλλά δεν μπορώ να τοποθετηθώ επί παντός. Όταν θα γίνει η επίσημη παρουσίαση, ίσως να έχουμε περισσότερα να πούμε", πρόσθεσε. Το μυαλό του, άλλωστε, βρισκόταν ήδη στον αγώνα του Σαββάτου, όπου η Ζαλγκίρις αντιμετωπίζει την Αλίτας: "Έχουμε κάποια προβλήματα και πρέπει να πάρουμε αυτό το παιχνίδι".

Ο Ζούρος αναχωρεί για την Λιθουανία τα ξημερώματα του Σαββάτου, ώστε να κοουτσάρει το απόγευμα την Ζαλγκίρις. Το συμβόλαιό του ολοκληρώνεται στις 15 Ιουνίου, όταν θα ολοκληρωθεί η χρονιά ελπίζοντας να έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα και την United League την υπερεθνική λίγκα των χωρών της βόρειας Ευρώπης.

" Αν κάτσω μέχρι τότε, θα έχω κάνει ρεκόρ..." πρόσθεσε χαμογελώντας, αναλογιζόμενος ίσως ότι στη Ζαλγκίρις του Ρομανόφ κανένας προπονητής δεν έχει κάτσει περισσότερο από τέσσερις μήνες. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι η λιθουανική ομάδα του έδωσε άδεια να μείνει στην Αθήνα για να μιλήσει με την ΕΟΚ, ενώ δεν έχει κανένα πρόβλημα, εφόσον συνεχίσει και του χρόνου στο Κάουνας, να είναι προπονητής και στην Εθνική Ελλάδος. Μόλις υπάρξει, άλλωστε, κενό στις υποχρεώσεις της Ζαλγκίρις ο Ζούρος θα ξανάρθει στην Αθήνα για να παρουσιαστεί επίσημα από την ομοσπονδία.

Μόνο... μπάσκετ!

Για να σκιαγραφήσει κανείς τον Ηλία Ζούρο, θα περιοριστεί σε μια μόνο λέξη: "Μπάσκετ..." Είναι αφοσιωμένος στο σπορ από οικογενειακή παράδοση (ο αδερφός του Μιχάλης είναι ένας από τους πιο ακραιφνείς μπασκετικούς φιλάθλους σε όλη την Ελλάδα) αλλά και μεράκι.

Από την εποχή, άλλωστε, που εργαζόταν στα τμήματα υποδομών του Πανιωνίου τον χαρακτήριζε αυτή η έφεση στο να αφιερώνει σχεδόν όλες τι ώρες της ημέρας στην πορτοκαλί μπάλα.

Έντεκα χρόνια μετά την ... βουτιά που έκανε στα νερά της προπονητικής σε υψηλό επίπεδο δεν είναι ίδιος με τον Ηλία του 2000. Η εμπειρία στον Ολυμπιακό τον βοήθησε σημαντικά στο να ωριμάσει, να συνειδητοποιήσει ότι πολλοί δεν είναι "όπως φαίνονται", το πέρασμά του από το εξωτερικό τού έδωσε την ωριμότητα να φιλοσοφήσει πολλά πράγματα και μοιάζει έτοιμος για να επωμιστεί βαριές ευθύνες όπως αυτές που έχει ο εκάστοτε ομοσπονδιακός προπονητής.

Είναι λογικό, πλέον, να αισθάνεται λιγότερο ανασφαλής απ ό,τι στο ξεκίνημά του. Να είναι πιο διπλωμάτης στις σχέσεις του με τους παίκτες, αλλά και να παίρνει μεγαλύτερα ρίσκα μέσα στο παρκέ. Η διαδρομή του χτίστηκε, πετραδάκι-πετραδάκι. Μπορεί να ξεκίνησε από το "ηφαίστειο" του Ολυμπιακού, για να χτίσει, όμως, την καριέρα του δεν δίστασε να ξενιτευτεί ακόμη και στον Λίβανο.

Και θα παίξει μπάσκετ

Δεν ξέρουμε αν η Εθνική με τον Ζούρο στον πάγκο της θα συνεχίσει να παίρνει μετάλλια. Ο στόχος είναι προφανώς να παραμείνει σε υψηλό επίπεδο και να συνεχίσει τις διακρίσεις. Είναι, πάντως, βέβαιο ότι εφόσον αφεθεί ελεύθερος (γιατί αυτή είναι η πιο σημαντική προϋπόθεση για κάθε τεχνικό που αναλαμβάνει την Εθνική Ομάδα) είναι δεδομένο ότι θα δούμε καλό και σύγχρονο μπάσκετ.

Προς το παρόν, ας του ευχηθούμε καλή επιτυχία. Τα υπόλοιπα θα τα ... πούμε, το καλοκαίρι, στη Λιθουανία και στο Ευρωμπάσκετ...