Το ελληνικό δίδυμο του μπιτς βόλεϊ, η Μαρία Τσιαρτσιάνη και η Βίκυ Αρβανίτη, πέτυχαν φέτος ένα σπουδαίο κατόρθωμα, καθώς κόντρα σε όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισαν, πήραν μία επική πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Τα δύο κορίτσια έχουν ήδη εμπειρία από τη σπουδαιότερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη, αφού η Βίκυ έχει αγωνιστεί στο Ολυμπιακό τουρνουά το 2004 και το 2008, ενώ η Μαρία ήταν και εκείνη παρούσα στο Πεκίνο.

Ωστόσο, αυτή θα είναι η πρώτη φορά που θα δώσουν το "παρών" ως συμπαίκτριες, και μάλιστα έχοντας υπερνικήσει όλα τα εμπόδια που βρέθηκαν στο δρόμο τους, όπως τραυματισμούς και αδιαφορία της Ομοσπονδίας.

Το Sport24.gr συνάντησε τις Τσιαρτσιάνη/Αρβανίτη σε μία προπόνησή τους στο Ολυμπιακό προπονητήριο του ΣΕΦ και συνομίλησε μαζί τους για όλη την πορεία μέχρι την πρόκριση στο Λονδίνο, αλλά και για το τι θα ακολουθήσει μετά τον Αύγουστο.

Επιπλέον, η κάμερα του Sport24.gr κατέγραψε πλάνα από την προπόνηση των κοριτσιών, ενώ δεν παρέλειψαν να ευχαριστήσουν τον κόσμο που τις υποστήριξε και παράλληλα υποσχέθηκαν πως θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για διάκριση στο Λονδίνο.

Αναλυτικά, η συνέντευξη της Μαρίας Τσιαρτσιάνη και της Βίκυς Αρβανίτη στο Sport24.gr:

Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας σας, πέρα από την προπόνηση; Αυτό που σας έδωσε την απαραίτητη χημεία για να τα καταφέρετε...

Βίκυ: " Ήταν μία δύσκολη χρονιά, και η περσινή και η φετινή, οπότε το κλειδί της επιτυχίας και της πρόκρισης ήταν ότι είχαμε υπομονή, αυτοπεποίθηση και πίστη στους εαυτούς μας και στην ομάδα μας γενικότερα".

Πιστεύετε ότι η είσοδος του γερμανικού στοιχείου από τον προπονητή σας, Christoph Dieckmann, έφερε κάποια ευρωπαϊκά πρότυπα στις προπονήσεις σας και στον τρόπο που αγωνίζεστε;

Βίκυ: " Σίγουρα η γερμανική σχολή είναι από τις καλύτερες στο μπιτς βόλεϊ και οι γερμανικές ομάδες βρίσκονται πολύ ψηλά στην παγκόσμια κατάταξη. Δουλέψαμε πάρα πολύ, η καθεμία σε στοιχεία που έπρεπε να βελτιώσει. Ο προπονητής μας ήταν κι ένας καταξιωμένος παίκτης, οπότε βρισκόταν πιο κοντά μας, τόσο ως προπονητής όσο και ως αθλητής και αυτό βοήθησε ώστε να μας μεταδώσει κάποια πράγματα καλύτερα".

Μαρία: " Η πρώτη χρονιά ήταν περισσότερο προσαρμογής, με την έννοια ότι δώσαμε περισσότερη έμφαση στα στοιχεία που έπρεπε να δουλέψουμε και ξέραμε ότι όλη αυτή η δουλειά θα βγει στην Ολυμπιακή πρόκριση. Νομίζω ότι με το ταμπεραμέντο που έχουμε, μας ταιριάζει ο προπονητής μας να είναι μιας τέτοιας κουλτούρας γιατί είναι το κομμάτι που μας λείπει, σαν νοοτροπία, σαν λαός. Νομίζω ότι μας συμπληρώνει. Πιστεύω ότι και οι δυο μας παίζουμε φέτος το καλύτερο μπιτς βόλεϊ που έχουμε παίξει ποτέ".

Είχατε κάποια στιγμή το φόβο ή την ανησυχία ότι δεν θα τα καταφέρετε; Ιδιαίτερα μετά τα πρώτα φετινά αποτελέσματα στην Κίνα, όπου δεν τα πήγατε πολύ καλά...

Μαρία: " Στην Κίνα, το πρώτο τουρνουά νομίζω ήταν η χειρότερη στιγμή για εμάς. Όταν αποκλειστήκαμε από μία ομάδα, ενώ θεωρούμασταν το φαβορί σε εκείνο το παιχνίδι, ήταν πολύ δύσκολο, διότι και οι ομάδες που ανταγωνιζόμασταν, πήγαν πολύ καλά σε εκείνο το τουρνουά, ενώ για εμάς ήταν η πρώτη φορά που βγήκαμε εκτός 16άδας.

Ήταν δύσκολο, είπαμε ότι θα κάνουμε ανασυγκρότηση δυνάμεων και είπαμε ότι ό,τι και να γίνει, θα κάνουμε την προσπάθειά μας. Οι ομάδες που ανταγωνιζόμασταν ήταν και αυτές πάρα πολύ καλές. Δεν μπορώ να σου πω ότι κάποια ομάδα ήταν φαβορί. Οφείλαμε να τα δώσουμε όλα, αυτό και κάναμε και τελικά βγήκαμε νικήτριες και πάρα πολύ δυνατές από όλη αυτήν τη διαδικασία".

Υπάρχει περίπτωση να υποτιμήσατε κάποιον αντίπαλο;

Βίκυ: " Όχι, ποτέ. Κάθε παιχνίδι ήταν σημαντικό και κάθε αντίπαλο τον υπολογίζαμε με την ίδια σημασία, όπως και το Νο1, έτσι και το Νο30. Όλα τα ματς είναι πλέον δύσκολα, όλες οι ομάδες έχουν βελτιωθεί, οπότε δεν υποτιμήσαμε ποτέ κανέναν αντίπαλο".

Μαρία: " Μπορεί πέρυσι να είχαμε όλη αυτή τη δυσκολία με τους τραυματισμούς και να κάναμε μισή σεζόν, αλλά ξέραμε πάντα ότι είμαστε ακόμα μέσα στο παιχνίδι και είχαμε ακόμα ελπίδες πρόκρισης. Αυτό ήταν μια πολύ θετική έκβαση για εμάς και γι' αυτό το λόγο επικεντρωθήκαμε εκεί, να τα δώσουμε όλα μέχρι την τελευταία στιγμή. Ούτως ή άλλως ξεκινούσαμε σε μειονεκτική θέση, αφού πέρυσι είχαμε χάσει 5-6 τουρνουά".

Οπότε κάποια στιγμή πέρασε όντως από το μυαλό σας ότι τελικά μπορεί να μην τα καταφέρνατε.

Μαρία: " Κάθε στιγμή. Αυτό που σκεφτόμασταν ήταν ότι αξίζουμε να είμαστε εκεί, ότι πρέπει να προσπαθήσουμε, αλλά δεν ήταν ξεκάθαρα οι πιθανότητες υπέρ μας. Ήταν αμφίρροπο. Αυτό που μας έδωσε ένα προβάδισμα ήταν το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Η 2η θέση ήταν μεγάλης βαθμολογικής σημασίας για εμάς, αλλά και πάλι είδατε ότι μέχρι τελευταία στιγμή ήταν όλα ανοικτά, γιατί οι ομάδες πλέον βρίσκεται πολύ κοντά σε επίπεδο. Η ψαλίδα έχει κλείσει πολύ".

Η παρουσία σας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα θα ήταν η ίδια αν δεν υπήρχε το ισχυρό κίνητρο των βαθμών για την Ολυμπιακή πρόκριση;

Βίκυ: " Το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα γίνεται κάθε χρόνο και βγαίνει ο πρωταθλητής Ευρώπης. Πάντα εκεί είναι ένα σημαντικό τουρνουά για τις ευρωπαϊκές ομάδες και θέλουμε το καλύτερο δυνατό. Φυσικά δεν περιμέναμε να φτάσουμε μέχρι το μετάλλιο, αλλά ο στόχος ήταν να μπούμε τουλάχιστον στην 5άδα. Σίγουρα νιώσαμε περήφανες γιατί ανεβήκαμε στο βάθρο και ήταν μια πολύ καλή ένεση αυτοπεποίθησης για τη συνέχεια".

Μπορεί και να είναι περιττό αυτό που σας ρωτάω, αλλά θέλω να μου πείτε πώς αισθάνεστε αυτήν τη στιγμή για όλα όσα πετύχατε.

Μαρία: " Μεγάλη χαρά έχουμε, ανακούφιση, αλλά το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η χαρά, γιατί προσπαθήσαμε και παλέψαμε πάρα πολύ αυτά τα δύο χρόνια σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Πέρυσι ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά για εμάς, γιατί καμία στιγμή δεν ήμασταν απολύτως υγιείς. Υπήρχαν υποτροπές, ενώ είχαμε κι άλλα προβλήματα, οικονομικά, που έχουν να κάνουν με την Ομοσπονδία. Όταν κάτι έρχεται τόσο δύσκολα, το εκτιμάς και το χαίρεσαι ακόμα παραπάνω" .

Βίκυ: " Όντως ήρθε δύσκολα, ήρθε με δουλειά, ήρθε μέσα από τον πυρήνα της ομάδας, δηλαδή οι συνεργάτες μας ήταν δίπλα όλο αυτόν τον καιρό και μας στήριξαν πάρα πολύ. Ο καθένας έχει ένα κομμάτι αυτής της επιτυχίας. Ήρθαμε όλοι πάρα πολύ κοντά, ακριβώς επειδή είχαμε δυσκολίες να αντιμετωπίσουμε και τώρα το γιορτάζουμε όλοι μαζί. Και ο κόσμος έχει στηρίξει πάρα πολύ αυτήν την προσπάθεια, το εισπράττουμε πάρα πολύ έντονα".

Είχαμε δηλαδή και δάκρυα συγκίνησης;

Βίκυ: " Καταρράκτες. Μόλις μάθαμε το αποτέλεσμα του Βελγίου, κλαίγαμε".

Θυμάμαι τη Μαρία να γράφει στο Facebook " δεν ξέρω τι να κάνω μέχρι να αρχίσει το παιχνίδι των Βελγίδων, θα πεθάνω από το άγχος"...

Βίκυ: " Πραγματικά, δεν μας χωρούσε ο τόπος".

Τα έφερε έτσι η τύχη και δεν εξαρτιόταν από εσάς.

Βίκυ: " Όταν είχαμε χάσει και αποκλειστήκαμε, περιμέναμε εκείνο το παιχνίδι, το οποίο είναι ένα συναίσθημα πολύ περίεργο γιατί ουσιαστικά περιμένεις να χάσει κάποια άλλη ομάδα και ήταν αρκετά δύσκολη στιγμή".

Ποιοι είναι οι στόχοι και οι προτεραιότητές σας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Μέχρι πού πιστεύετε ότι μπορείτε να φτάσετε;

Μαρία: " Εμείς τον πόλεμό μας, όπως είπε και ο προπονητής, τον δώσαμε και τον κερδίσαμε. Από τη στιγμή που βρεθήκαμε εκεί, που ήταν από την πρώτη στιγμή που γίναμε ομάδα το όνειρο και ο στόχος μας, Θέλουμε να ευχαριστηθούμε το κάθε παιχνίδι, να διεκδικήσουμε για την ομάδα μας ό,τι καλύτερο, να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό και πραγματικά πιστεύω ότι αυτό θα κάνουμε, γιατί νιώσαμε τόση πίεση και τόσο άγχος μέχρι τώρα, που θέλουμε απλά να το ευχαριστηθούμε. Θα είναι η επιβράβευση για όλη αυτήν την προσπάθεια.

Φυσικά έχουμε στόχους, φυσικά θα διεκδικήσουμε το καλύτερο για μας. Όλα τα παιχνίδια είναι ανοιχτά πλέον, όπως είπε και η Βίκυ, το Νο32 κερδίζει το Νο1 πλέον, δεν υπάρχει αυτή η ψαλίδα, αλλά προτεραιότητά μας είναι να απολαύσουμε αυτό που καταφέραμε".

Άλλωστε, εμπειρία έχετε από Ολυμπιακούς Αγώνες, τρεις και δύο συμμετοχές αντίστοιχα, οπότε πάτε και με άλλο αέρα, αφού δεν είστε πρωτάρες...

Βίκυ: " Θα είναι λίγο περίεργο, γιατί θα υπάρχουν αρκετές πρωτάρες, πάρα πολλές ομάδες που προκρίθηκαν για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Πλέον, επειδή όλοι κερδίζουν όλους, δεν υπάρχουν φαβορί, να πεις ότι μια ομάδα δεν χάνει από κανέναν, οπότε πιστεύω ότι θα γίνουν και αρκετές εκπλήξεις στο Λονδίνο".

Μπορείτε δηλαδή να είστε κι εσείς μία έκπληξη;

Βίκυ: " Who knows? Το να πάρουμε ένα μετάλλιο, φυσικά δεν είναι αναμενόμενο".

Σκόπευα να σας ρωτήσω ποιες είναι οι προβλέψεις σας, ποια ομάδα θεωρείτε φαβορί, αλλά ουσιαστικά μου απαντήσατε...

Μαρία: " Υπάρχουν κάποιες ομάδες που θα έλεγε κανείς πως είναι φαβορί, όπως η Κίνα, η Βραζιλία και οι ΗΠΑ. Έχουν ανέβει και οι ευρωπαϊκές. Όλα τα ματς θα είναι ντέρμπι".

Βίκυ: " Δεν μπορούμε να πούμε ξεκάθαρα πως αυτές οι ομάδες θα φτάσουν σίγουρα στην τετράδα. Εμείς κερδίσαμε τις Βραζιλιάνες, οι Βραζιλιάνες έχασαν από την Αυστρία. Έχουν ανέβει πολύ οι Ιταλίδες, οι Τσέχες, οι Ολλανδέζες, οι Γερμανίδες".

Μετά τους Ολυμπιακούς, τι κάνετε; Συνεχίζετε;

Βίκυ: " Μετά από σένα το χάος, μετά από σένα το τίποτα".

Εσύ Μαρία πώς το έχεις στο μυαλό σου; Θα συνεχίσεις κανονικά;

Μαρία: " Δεν έχω ιδέα. Αυτήν τη στιγμή όλη μου η ενέργεια είναι συγκεντρωμένη στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μετά τον Αύγουστο βλέπω μία τεράστια μαύρη τρύπα, ένα τούνελ".

Βίκυ: " Σκεφτόμαστε να παίξουμε τα επόμενα τουρνουά μέχρι το τέλος της χρονιάς και από κει και πέρα θα δούμε".

Μαρία: " Θα εξαρτηθεί και από τον προσανατολισμό της Ομοσπονδίας, γιατί αν συνεχίσουν να απαξιώνουν το άθλημα και τις ομάδες, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο με τις δικές μας δυνάμεις".

Μιας που αναφέρατε την Ομοσπονδία, ας αναφερθούμε και σ' αυτό. Νιώθετε ότι λαμβάνετε κάποια στήριξη από την Ομοσπονδία και από την πολιτεία γενικότερα;

Βίκυ: " Μέχρι στιγμής, τα μόνα χρήματα που έχουμε λάβει είναι από την Ολυμπιακή Επιτροπή. Δεν έχουμε πάρει κάποια άλλα χρήματα. Υπάρχουν χρωστούμενα από το 2010 και από το 2011. Φέτος, τα μόνα χρήματα που έχουν δοθεί από την Ομοσπονδία, και μάλιστα μέσω της Ολυμπιακής Επιτροπής, είναι μόνο για εισιτήρια, για να ταξιδέψουμε στα τουρνουά.

Τα υπόλοιπα έξοδα τα έχουμε κάνει μόνες μας. Οι προπονητές μας είναι απλήρωτοι. Φυσικά ξέρουμε ότι η κατάσταση είναι δύσκολη αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα και ότι η Ομοσπονδία δεν λαμβάνει τακτικά επιχορηγήσεις, αλλά θα πρέπει να δοθούν προτεραιότητες, γιατί μέχρι τώρα, όσα χρήματα είχαν έρθει, δεν δόθηκαν σε μας".

Μαρία: " Θεωρητικά, το ποσό που εγκρίνει η Ομοσπονδία επαρκεί περίπου για το 70% των αναγκών και των εξόδων της ομάδας, δηλαδή για τη συμμετοχή στο World Tour και τις αμοιβές των συνεργατών. Αλλά μας χρωστάνε πάρα πολλά από αυτά τα λεφτά και από τα προηγούμενα χρόνια. Τα έχουμε καλύψει φυσικά μόνες μας, γιατί δεν μπορούμε να μην συμμετάσχουμε στο World Tour, εφόσον αποφασίσαμε και θέσαμε σαν στόχο τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Έπρεπε να συμμετάσχουμε σε όλα τα τουρνουά, ανεξαρτήτως των επιχορηγήσεων της Ομοσπονδίας. Και αυτό πράξαμε. Αυτήν τη στιγμή όμως, είμαστε πάρα πολύ μέσα. Ευτυχώς έχουμε τουλάχιστον τη βοήθεια από τη Red Bull, γιατί αν δεν είχαμε αυτήν τη βοήθεια, δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε στα έξοδα".

Το Ολυμπιακό προπονητήριο ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που χρειάζεται το επίπεδο στο οποίο αγωνίζεστε;

Μαρία: " Το γήπεδο είναι σε καλή κατάσταση. Φέτος έφτιαξαν και το κλειστό με τη θέρμανση, γιατί πέρυσι και πρόπερσι είχαμε πρόβλημα το χειμώνα, αφού δεν μπορούσε να θερμανθεί. Φέτος όμως είναι εντάξει, αλλά τον τελευταίο καιρό υπάρχει ένα θέμα, καθώς έχουν νοικιαστεί κάποιες ώρες σε ιδιώτες. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι έχει συμβεί. Πάντως δεν έχουμε τη δυνατότητα να το χρησιμοποιούμε ελεύθερα όποιες ώρες το χρειαζόμαστε. Υπάρχει ένα καθεστώς που δεν το καταλαβαίνουμε".

Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποιείτε το γήπεδο στου Ρέντη;

Μαρία: " Το γήπεδο στου Ρέντη το χρησιμοποιούμε κάποιες φορές το καλοκαίρι, γιατί έχει βαθιά άμμο, και μας εξυπηρετεί για τα τουρνουά που έχουν βαθιά άμμο. Εξομοιώνει καλύτερα τις συνθήκες"

Διακοπές θα κάνετε καθόλου φέτος;

Βίκυ: " Μετά τους Ολυμπιακούς και αφού παίξουμε σε κάποια τουρνουά, που σταματάνε περίπου στις 10 Σεπτέμβρη. Θα ξεκουραστούμε λίγο και μετά θα ξεκινήσουμε προετοιμασία για το τελευταίο τουρνουά στην Ταϊλάνδη".

Θα ήθελα να μου πείτε λίγα πράγματα για την καθημερινότητά σας...

Βίκυ: " Η καθημερινότητά μας περιλαμβάνει μπιτς βόλεϊ, προπόνηση, γυμναστήριο, θεραπείες στο φυσιοθεραπευτή μας και πολλές υποχρεώσεις, γιατί κάνουμε το μάνατζερ της ομάδας μας, δηλαδή τα εισιτήρια, τις κρατήσεις στα ξενοδοχεία, το οποίο είναι πάρα πολλή δουλειά, και ό,τι άλλο χρειάζεται η ομάδα, το λύνουμε μόνες μας. Εν τω μεταξύ, προσπαθούμε να ξεκλέψουμε και λίγο χρόνος για να δούμε φίλους μας, να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν".

Ποια είναι αυτά τα πράγματα, που σας αρέσει να κάνετε;

Βίκυ: " Να πηγαίνω για φαγητό με φίλους, γενικότερα να είμαι με ανθρώπους που με ευχαριστεί η παρέα τους, οπουδήποτε κι αν είμαι".

Μαρία: " Ναι, κι επειδή μας λείπουν πολύ οι άνθρωποί μας, οι φίλοι μας κι η οικογένειά μας, όταν είμαστε εδώ προσπαθούμε όσο γίνεται να βρισκόμαστε μαζί τους".

Οι δυο σας βρίσκεστε και εκτός γηπέδου; Ή μήπως έχετε βαρεθεί τόσο πολύ η μία την άλλη που αποφεύγετε να συναντηθείτε όταν έχετε ελεύθερο χρόνο;

Μαρία: " Περνάμε πολύ περισσότερο χρόνο μεταξύ μας, απ' ό,τι με οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο στη ζωή μας".

Βίκυ: " Χρειάζεται και λίγη αποτοξίνωση, αλλά παρ' όλα αυτά, αρκετές φορές βγαίνουμε έξω, μαγειρεύει η Μαρία..."

Μαρία: " ... και τρώει η Βίκυ".

Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η συνέντευξη των κοριτσιών, που με την τελευταία ατάκα της Μαρίας δεν σταμάτησαν να γελάνε. Εμείς, ως Sport24.gr, ευχόμαστε να χαμογελάσουν και στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να φέρουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, γιατί το αξίζουν.

Μαρία και Βίκυ, καλή επιτυχία!