Ποτέ άλλοτε ελληνική συμμετοχή σε διοργάνωση τέτοιου επιπέδου, οποιασδήποτε ηλιακής κατηγορίας, δεν γνώρισε καλύτερα αποτελέσματα, ώστε να κερδίσει την καθολική αναγνώριση και εκτίμηση (με πολλούς επαίνους).
Αξίζει, πιστεύουμε, επομένως τον κόπο να συνοψίσουμε την έντονη ελληνική παρουσία στους αγώνες, η οποία είχε σαν απολογισμό ένα ομαδικό μετάλλιο (το 1ο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 !) και άλλα τέσσερα πλασαρίσματα στην 8άδα των τελικών (που αποτελεί και σημείο αναφοράς επιτυχίας για την ξιφασκία).

Μιλάμε δηλαδή για:

Tην 3η ομαδική θέση στο ξίφος ασκήσεως Εφήβων (με τους Νάκη, Κοντοχριστόπουλο, Νισσίμ, Λέκκα).
Την 6η ομαδική θέση στο ξίφος ασκήσεως Νεανίδων (αφού νικήσαμε Αγγλία και Αυστρία) με τις Κωστίδου Ελ., Μπουρδάκου, Κεσίδου.
Την 6η ομαδική θέση στη σπάθη Νεανίδων (με τις Παΐζη, Αραπίδου, Κούτσικου).
Την 7η ατομική θέση του Θόδωρου Νάκη στο ξίφος ασκήσεως Εφήβων
Tην 8η ομαδική θέση στη σπάθη Εφήβων (αφού νικήσαμε για τους "8" τους Ρουμάνους) με τους Τυπάλδο, Αθανασόπουλο, Σαρρή Ι., Καφαταρίδη.

Την επιτυχία αυτή ο τεχνικός σύμβουλος της ΕΟΞ, Μανώλης Σαρρής, χαρακτήρισε με δυο λέξεις "σημαντική υπέρβαση για την ελληνική ξιφασκία".

Μια υπέρβαση η οποία μας δίνει πολύ κουράγιο και συγχρόνως μας επιτρέπει να βλέπουμε με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη το μέλλον, δεδομένου, μάλιστα, ότι αρκετά από αυτά τα παιδιά (όπως, για παράδειγμα, οι Νάκης, Κοντοχριστόπουλος, Νισσίμ, Λέκκας κ.α.) θα αγωνίζονται στην ίδια ηλικιακή κατηγορία και τα επόμενα χρόνια (!).

Γι’ αυτό ακριβώς η ΕΟΞ σκοπεύει να συνεχίσει να επενδύει με τον ίδιο ζήλο στην ανανεωτική προσπάθεια που ξεκίνησε και να προσφέρει ευκαιρίες και δυνατότητες στους αθλητές/τριες που θα ανταποκρίνονται με συνέπεια.