Είναι μερικές στιγμές που τις φέρνεις στο μυαλό σου και η τρίχα αυτόματα σηκώνεται κάγκελο. Από εκείνες τις στιγμές που αναδεικνύεται το μεγαλείο του αθλητισμού, που η λέξη "συγκίνηση" αποκτά κυριολεκτική έννοια και δεν είναι ένα κλισέ που χρησιμοποιείται για να περιγράψει απλά ένα χαρούμενο γεγονός.

Αυτό που συνέβη την 16η Αυγούστου 2016 στο Ρίο με πρωταγωνιστή τον Σπύρο Γιαννιώτη, ήταν συγκλονιστικό, μοναδικό, ανεπανάληπτο. Τα συναισθήματα που γεννήθηκαν, ήταν τόσο πλούσια, που οι λέξεις φαντάζουν φτωχές για να τα περιγράψουν.

Δεν ήταν το ασημένιο μετάλλιο αυτό καθεαυτό. Ήταν η ιστορία που συνόδευε αυτόν τον υπέροχο αθλητή και άνθρωπο, αυτό το κόσμημα του ελληνικού αθλητισμού, που αποτελεί πραγματικό πρότυπο για το ήθος του, την αξία του, την αθλητική οντότητά του. Μια σπουδαία προσωπικότητα!

Το άρθρο του διευθυντή του Sport24.gr, Δημήτρη Κωνσταντινίδη, λίγο μετά την κούρσα ζωής του 36χρονου, αποτύπωνε πλήρως όλα όσα ένιωθε το σύνολο των Ελλήνων που λίγο πριν παρακολουθούσε την προσπάθειά του στα 10 χλμ ανοιχτής θαλάσσης. Τι αγώνας, τι προσπάθεια, τι άθλος. Την επανέφερε με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο ο Ηλίας Αναστασιάδης, μέσω ενός Longread που αξίζει να διαβαστεί ακόμα και τώρα.

Στην πιο συγκλονιστική μονομαχία των τελευταίων Ολυμπιακών Αγώνων, ο Σπύρος Γιαννιώτης κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 10 χιλιόμετρα, χάνοντας το χρυσό από τον Φέρι Βέερτμαν στην τελευταία χεριά. Ναι, για μια χεριά δεν έφτασε στην κορυφή. Αυτό ουδόλως μείωσε την επική προσπάθειά του.

Ο Έλληνας πρωταθλητής προηγούνταν στα τελευταία μέτρα του αγώνα, αλλά ο Ολλανδός έκανε τρομερή αντεπίθεση, αρπάζοντας το χρυσό στο τέλος. Ενδεικτικό της μεταξύ τους μονομαχίας είναι το γεγονός πως οι δυο τους τερμάτισαν με τον ίδιο χρόνο (!), με τους κριτές να χρειάζονται το φώτο φίνις για να αποφανθούν για το ποιος τερμάτισε πρώτος και ποιος δεύτερος.

Αυτό που έγινε στο Ρίο, δεν έχει ξαναγίνει. Έξι (!) αθλητές βρίσκονταν στην ίδια ευθεία στα τελευταίΑ 200 μέτρα της κούρσας. Τότε ήταν που ο Σπύρος Γιαννιώτης ανέβασε ταχύτητα, ξεφεύγοντας από το γκρουπ, δείχνοντας ικανός να πάρει αυτό που δεν είχε πάρει το 2012 στο Λονδίνο, τότε που τερμάτισε τέταρτος κι έχασε οριακά το μετάλλιο. Τότε που δεν άντεξε και λύγισε μετά το τέλος της κούρσας, δακρύζοντας για την ευκαιρία που χάθηκε.

Με καρδιά χιλίων λεόντων και παρά τα 36 του χρόνια, ο Έλληνας πρωταθλητής πήρε διαφορά σχεδόν μισού μήκους σώματος από τους υπόλοιπους, βρέθηκε πολύ κοντά στην κατάκτηση του χρυσού, αλλά ο Βέερτμαν έκανε τρομερό τελευταίο πενηντάρι και για μια χεριά πήρε το χρυσό μετάλλιο. Ασημένιος στο βάθρο, χρυσός στην ψυχή ο Γιαννιώτης!